คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : My Destiny มันคือพรหมลิขิต chapter3
หลังจากวันที่ผมตกลงคบกับเงิน เงินก็แทบที่จะย้ายของมาอยู่บ้านผม สนิทกับครอบครัวผมไปซะเฉยๆตอนนี้ในตู้เสื้อผ้าผมก็มีเสื้อผ้าเงินอยู่ด้วย ผมกำลังจะเดินไปหาเงินที่หน้ามอเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน
“อ้าวกัส”เป็นเงินครับที่ทักผมก่อน
“กลับบ้านกัน”
“เงิน ไม่กลับบ้านแบบนี้อ้ะที่บ้านไม่ห่วงแย่หรอ”
“ไม่อ้ะ เราบอกที่บ้านไว้แล้วว”
*อย่าเลย อย่าบอกให้ฉันเลือกเลย เพราะฉันไม่เคยรู้เลยไม่รู้ว่าจะเลือกใคร* เสียงโทรศัพท์เงินดังขึ้น เงินก็กดรับโดยที่ไม่ได้ดูชื่อ
“เชี่ยไรมึง ไวท์”
“เงินกูขอไปนอนบ้านมึงหน่อยดิ พอดีบ้านกูเค้าจะไปเที่ยวกัน กูขี้เกียจไป ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวด้วย”
“กูไม่ได้นอนบ้านว่ะมึง กูไปนอนบ้านแฟนกู”
“กัสอ้ะนะ”
“เออดิ กูมีแฟนคนเดียวนี่หว่า”
“งั้นกูไปนอนบ้านกัสก็ได้”
“กูไม่รู้ กัสจะอนุญาตมึงป่าวนะคุยกะกัสเอาเอง”อยู่ๆเงินก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดื้อๆ แล้วบอกว่าไวท์จะคุยด้วย
“ฮัลโหลไวท์”
“ครับกัส ไวท์ไปนอนบ้านกัสได้มั้ยอ่า ไวท์ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวอ่า”
“แต่กัสไม่รู้ว่าจะมีเตียงให้ไวท์นอนป่าวนะ”
“ไม่เป็นไร ไวท์นอนโซฟาก็ได้”
“ได้ๆ งั้นมาเร็วๆล่ะกัสรอหน้ามอ”
..............
หลังจากที่รอไวท์ได้ไม่นาน เรา 3 คนก็นั่งแท็กซี่คันสีชมพูกันมาพักใหญ่เพราะรถติด เมื่อผมถึงบ้าน กัปตันก็วิ่งมาหาแล้วดุผมทันทีเรื่องที่ผมกลับบ้านช้า แล้วไม่โทรมาบอก
“พี่กัสอ้ะ กลับบ้านช้า แล้วก็ไม่ยอมโทรมาบอก กัปเป็นห่วงน้ะ”
“พี่ขอโทดน้ะ รถมันติดแล้วพี่ก็รอตัวถ่วงนานไปหน่อย” ผมพูดพลางชี้ไปที่ไวท์ ไวท์ทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะแนะนำตัว
“หวัดดีครับ พี่ชื่อไวท์”
“อ่า...หวัดดีฮะ ผมกัปตัน”
“ป่ะ พี่กัสเข้าบ้านไปกินข้าวกัน”
เมื่อเรากินข้าวเสร็จ พวกเรารวมถึงกัปตันก็นั่งคุยกันอยู่ตรงโซฟาห้องรับแขก จนได้เวลาอันสมควรที่จะไปอาบน้ำได้แล้ว
“กัสไปอาบน้ำกัน”
“มึง 2 คนอ่ะ ไปอาบน้ำด้วยกันหรอจ๊ะ ไปพร้อมกัน”
“ไวท์ก็ พูดมาได้น้องนั่งอยู่”
“อ้อ !! แล้วก็มึงนอนตรงนี้เลยนะ”
“อะไรนะ พี่งิน พี่จะให้พี่ไวท์นอนตรงนี้เนี่ยนะ”
“ช่ายย ก็มันบอกเองว่ามันนอนโซฟาก็ได้ แล้วห้องกัสพี่ก็นอนแล้วด้วย ห้องเต็ม”
“โห่ยยย พี่เงินใจร้ายว่ะ พี่ไวท์ไปนอนห้องผมก็ได้”
“ไม่เป็นไรคับกัป พี่นอนตรงนี้ก็ได้”
“ไม่ได้หรอกพี่ไวท์ พี่ไปนอนห้องผมเถอะ เดี๋ยวยุงก็หามไปหรอก มาเร็ว”
หลังจากนั้นผมก็เดินตามกัปตันไปห้อง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ผมรู้สึกว่าผมรู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้มาก และผมก็รู้สึกสนิทกับกัปตันมาอีกด้วย คงเพราะกัปตันเป็นเด็กที่น่ารัก มีน้ำใจมั้งครับ คงไม่มีอะไร
“พี่ไวท์ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนเลยน้ะ”เสียงของเด็กชายทำให้ผมหลุดออกจากพวัง
“ได้ๆ งั้นเดี๋ยวพี่จะรีบอาบนะ”
“ครับๆ”
เมื่อผมออกมาจากห้องน้ำก็พบว่ากัปตันได้หลับไปแล้ว ผมได้แต่ยืนยิ้มกับความไร้เดียงสานั้นก่อนที่ผมจะเดินไปปลุกกัปตัน
“กัปครับ กัปไปอาบน้ำ”
“ไม่เอาอ้ะ พี่ไวท์นอนได้เลยน้ะ กัปไม่อาบแล้ว”
“กัปไปอาบน้ำเร็ว เหนียวตัวนอนไม่สบายหรอก”
“ไม่เอาอ่ะพี่ไวท์ กัปไม่อยากอาบแล้ว” ผมคงต้องใช้ไม้แข็งซะหน่อยแล้วว
“ถ้ากัปไม่ไปอาบเอง พี่จะอาบให้นะ”
ได้ผลครับ กัปตันดีดตัวลุกจากที่นอนแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอย่างไว เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
เมื่อกัปตันออกมาจากห้องน้ำก็ส่งสายตาเขียวปั้ดมาให้ทันที
“พี่ไวท์อ่ะ นิสัยไม่ดีเลยกัปง่วงแล้วยังจะดุให้กัปไปอาบน้ำอีก”
“กัปครับพี่เป็นห่วงเรานะพี่ถึงบอกให้เราไปอาบน้ำ เหนียวตัวแบบนี้นอนไม่สบายหรอก”
ยังครับยัง เด็กน้อยยังไม่ยอมหายโกรธผมครับงอนปากยื่นแก้มป่องเลย เด็กอะไรน่ารักจริงๆ
“หายโกรธนะ พี่เป็นห่วงกลัวเรานอนไม่สบาย”
“โอเคๆหายโกรธก็ได้”
เอ๊ะ!! ผมนี่ยังไงกันนะ ผมเริ่มรู้สึกชอบน้องขึ้นมาแล้วสิ ก็น่ารักซะขนาดนี้ แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดีเนี่ย
_______________________________
และแล้วตอนที่3 ก็จบลงอย่างสวยงามอีกเช่นเคยย
ไม่ได้มาลงนานมากก เพราะว่าช่วงนี้การบ้านเยอะมากก
ขอบคุนทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะ ยังไงก็ขอเม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะจุ้บๆ
รักคนอ่านทุกคนค่ะ
ความคิดเห็น