My Destiny มันคือพรหมลิขิต

ลำดับตอนที่ #2 : My Destiny มันคืพรหมลิขิต Chapter 2

       วันนี้แล้วสินะที่ผมจะต้องให้คำตอบกับเงินหลังจากที่เงินมาบอกชอบผมเมื่อวันศุกร์ ผมก็ไม่รู้ว่าผมชอบเงินรึป่าว แต่เวลาที่ผมอยู่กับเงินผมมีความสุขมาก เงินมักเป็นคนที่ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ แล้วเงินก็มักเป็นคนที่ผมคิดถึงเสมอเช่นกัน เมื่อผมกลับจากมอผมก็เจอน้องชายตัวดีของผมวิ่งมาหาเหมือนเคย ผมจึงตัดสินใจถามกัปตันในเรื่องที่ผมค่อนข้างอยากรู้
"กัปตันพี่ถามไรหน้่อยสิ" กัปตันทำท่าสงสัยทันที
"อะไรฮะ"
"เราคิดว่าพี่มีความรักรึป่าว"
"กัปก็ไม่รู้สิฮะ แต่พี่กัสดูมีความสุขมากขึ้นนะแบบหัวเราะบ่อยขึ้น ร่าเริงขึ้นด้วย โดยเฉพาะเวลาอยู่กับพี่เงินอ่ะ แหนะๆ ยังไงๆ"
"แก่แดดนะเราอ่ะ"เราเดินคุยกันมาเรื่อยๆจนมาหยุดตรงเก้าอี้ไม้สีขาวในสวนหย่อม
"แล้วกัปคิดว่าคนที่เค้ารักกันมันเป็นยังไงหรอ"
"ก็มีความสุขเวลาอยู่ด้วยกัน คิดถึงกันบ่อยๆ แล้วก็ยิ้มให้กันเสมอเวลาที่อีกคนท้ออะไรแบบนี้มั้งฮะ"
"แล้วพี่กัสมีไรป่าว ถามแปลกๆหรือว่า..........."
"หรือว่าอะไร พี่ก็ถามไปงั้นแหละ ไปๆเข้าบ้าน"
"เคๆ ไปกินข้าวกัน"
หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จผมก็หนีขึ้นมาหมกตัวอยู่ในห้องตามเคย แล้วก็นั้งคิดทบทวนเรื่องที่กวนใจผมมาตลอด 2 วัน ว่าผมชอบเงินรึป่าว แล้วเราจะเป็นแฟนกันได้อย่างไร จนผมคิดไปคิดมาผมก็ได้คำตอบ ตามด้วยโทรศัพท์ของผมที่สั่นจนเกือบจะตกจากโต๊ะ
ครืดๆๆๆๆ......ครืดดดดดดด...........ครืด....
หน้าจอโทรศัพท์ขึ้นเบอร์คนที่ผมกลัวมากที่สุดตอนนี้
"ว่าไงเงิน"ผมถามด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัว
"เราอยู่หน้าบ้านกัส ลงมาเปิดประตูให้หน่อย" ผมรีบวิ่งไปที่หน้าต่างทันทีเพื่อพบว่าเงินอยู่หน้าบ้านผมจริง
"รอเดี๋ยวนะเงินเดี๋ยวกัสไปเปิดประตูให้"ผมไม่รู้ทำไมผมถึงได้ดีใจปนกลัวขนาดนี้ ผมจึงรีบวิ่งลงบันไดมาเปิดประตูบ้าน
"ลงมาช้าจัง เงินเมื่อยเลย"เห็นหน้าผมก็บ่นทันทีเลยครับ
"ขอโทษๆ เมื่อกี้ยังงงๆอยู่ แล้วมาทำไมเนี่ย"
"เรามาเอาคำตอบแล้วเราก็มาค้างที่นี่ด้วย"
"มาค้างได้ไงเราไม่ได้บอกแม่ไว้"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราบอกแม่กัสเอง"
จากนั้นเงินก็เดินเข้าบ้านหน้าตาเฉยๆ ผมจึงรึบวิ่งตามเงินไป
"ไม่ต้องๆ เดี๋ยวเราบอกแม่เอง"
หลังจากที่ผมพาเงินมาหวัดดีแม่ ผมก็พาเงินเข้าห้องตามเคย พอเข้าห้องปุ๊ปเงินก็ถามถึงคำตอบปั๊ป
"กัสเรามาเอาคำตอบ"ผมไม่รู้จะตอบเงินยังไงดี ตอนนี้หน้าผมร้อนไปหมด ทั้งที่แอร์ก็เปิดตั้ง 24
"เรา..........เอ่อ......คือเรา.......เรา......เราก็ชอบเงินเหมือนกัน"
ตอนนี้ใบหน้าของเงินถูกเคลือบไว้ด้วยความดีใจอย่างเต็มเปี่ยม
"จริงนะกัสพูดจริงนะ"
"เฮ้ยๆๆ"ผมร้องทันทีที่ถูกอุ้ม แล้วหมุนไปรอบห้องโดยไม่ทันตั้งตัว
"งั้นเรามาเป็นแฟนกันนะกัส"
"นะกัสนะ"
"ไม่ได้"ผมบอกเงินไปแบบนั้น
"ทำไมล่ะ"
"กัสไม่อยากคบกับเราหรออ"
เงินทำท่าทีผิดหวังในทันที ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากคบกับเงิน แต่ผมกลัว กลัวอะไรหลาย กลัวพ่อแม่ว่าถ้าท่านรู้ กลัวเพื่อนล้อ ผมไม่รู้ว่าผมจะบอกพ่อกับแม่ยังไง ผมกลัว
"ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากคบกับเงินนะ แค่เรากลัว เรากลัวทุกอย่าง เรื่องพ่อแม่ เรื่องเพื่อน เรากลัว"
"เราเข้าใจกัสนะ ก่อนที่เราจะมาบอกชอบกัส เราก็กลัวเหมือนกัน แต่กัสรู้มั้ยเราเอาชนะความกลัวนี้ได้ยังไง"
ตอนนี้ผมเข้าไปนั่งอยู่ในอ้อมกอดของเงินตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ แต่ผมรู้สึกดีมากจริงๆ
"ยังไงหรอ"
"เราก็แค่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองว่าเรารักกัส"
"ถ้ากัสยังไม่พร้อมไม่เป็นไรนะ เรารอได้ ไว้กัสพร้อมเมื่อไรเราค่อยมาเป็นแฟนกัน"
"งั้นเรากลับก่อนดีกว่า เราไม่กวนกัสล่ะ เรากลับก่อนนะ บาย"
เงินกำลังจะเดินออกไปจากห้องผม ผมต้องทำอะไรซักอย่าง มือไปไวเท่าความคิด ผมดึงแขนเงินไว้
"ตกลงเงิน เราจะคบกับเงิน"
"จริงนะกัส กัสพูดจริงนะ เรารักกัสที่สุดในโลกเลยยย"
"ฟอด"เฮ้ยๆๆๆ!! เงินไอพวกฉวยโอกาสอยู่ดีๆมาหอมแก้มผมได้ไง ผมก็เขินเป็นนะ ไอ้บ้าเอ้ย><
"เงินมาหอมเราได้ไงเนี่ย"
"ก็เราหอมแฟนเราอ่ะ ไม่ได้รึไง"
ผมไม่รู็ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร ผมรู้แค่ว่าวันนี้ผมมีความสุขกับคนที่ผมรักก็พอแล้วว^^
______________________________
ในที่สุดตอนที่ 2 ก็จบลงอย่างสวยงาม
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค้าา
ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ^^