P.T.P.S.P {รับวิจารณ์นิยาย}

ลำดับตอนที่ #8 : SENT(Reader Online) Sha: 6 เดือนใจโลกอันบิดเบี้ยว -สไปร์ท

ผู้วิจารณ์ Reader Online

 

ขออนุญาตชี้แจงก่อนนะคะว่า เราเป็นนักหัดวิจารณ์มือใหม่และนิยายเรื่องนี้คือเรื่องที่ 2 ในการรับวิจารณ์ค่ะ

คุณ เมาคลี ระบุมาว่าให้ 'สับแหลก' ได้เต็มที่ 

ฉะนั้นจึงข้อแจ้งเบื้องต้นก่อนว่า...มันได้เต็มที่แค่นี้แล้วค่ะ เพราะเราไม่เคยอ่านดีสโทเปียมาก่อน นิยายของคุณคือประสบการณ์ที่ดีของเราค่ะ ^^

 

*ชื่อเรื่อง* Sha: 6 เดือนในโลกอันบิดเบี้ยว

- ชื่อเรื่องกระตุ้นต่อมอยากอ่านได้ดีมากค่ะ เอาจริงๆ เราส่องชื่อเรื่องคุณมานานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่านสักทีค่ะ ฮา ไม่คิดว่าเราจะมาเจอกันแบบนี้นะคะเนี่ย ^^

 

*เริ่มหน้าหลักนิยาย*

-ผู้เขียนเปิดเรื่องด้วยคำโปรยที่ชวนให้สนใจและน่าติดตามมากค่ะ มีการอธิบายจุดเริ่มต้นของเรื่องราวได้อย่างเข้าใจง่าย และทำให้ผู้อ่านรับรู้ได้ว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางใดได้ดีมากค่ะ

- ส่วนตัวไม่ค่อยเข้าใจว่า ผู้เขียนนำ Chapter 1 เอามาไว้ที่หน้าหลักของนิยายทำไม มันชวนให้สับสนในระดับหนึ่งเลยค่ะ แนะนำอย่างอุกอาจว่า ย้ายมันไปอยู่ในบท Chapter 1 ปกติเลยได้ไหมค่ะ ในฐานะผู้อ่านเรารู้สึกสะดุดกับจุดนี้ค่ะ

- ในส่วนของ Chapter 1 ในหน้าหลักนิยายนี้ ผู้เขียนใช้คำผิดบริบทอย่างคำว่า 'บ่งบอก' ความหมายของบ่งบอกมันคือการเน้นให้เราเข้าใจในลักษณะนั้นๆ ค่ะ เช่น "ชายคนนี้เดินเร็วมาก บ่งบอกเลยว่าเขาน่าจะรีบมาก" เป็นต้นค่ะ

แต่ในกรณีของผู้เขียนนี้ แนะนำว่าน่าจะเขียนเป็น 'คอยบอก' เสียมากกว่าค่ะ

 

*เนื้อเรื่อง*

- มีการจับจังหวะในการเล่าเรื่องค่อนข้างดีค่ะ ผู้เขียนรู้ว่าตรงจุดไหนที่อยากให้ผู้อ่านสะดุ้งได้ดีทีเดียว ภาษาที่เขียนไหลลื่นและเข้าใจง่าย แต่มีข้อเสียด้านการตัดฉากค่ะ จะอธิบายให้ฟังนะคะ

** Chapter 0** - การตัดฉากของย่อหน้าที่ 2 กระโดดอย่างชัดเจนมากค่ะ ผู้เขียนพรรณนาถึงว่า นางเอกโดนคนจรจัดที่ป่วยทำท่าจะเข้ามาทำร้ายแล้วก็มีหญิงสาวอีกคนมาช่วยทันเวลาพอดี มีการพรรณนาถึงหญิงสาวที่มาช่วยนี้อย่างละเอียด บ่งบอกว่าเป็นตัวละครสำคัญตัวหนึ่งของเรื่อง แต่แล้วจู่ๆ ผู้เขียนกลับโดดจากฉากคนจรจัดโดนยิงมาเล่าถึงสภาพเมืองเสียอย่างนั้น แนะนำว่าการอธิบายสภาพเมืองมันน่าจะอยู่ในตอนต้นของบทนี้ค่ะ และก็ตัดฉากกลับมาให้นางเอกพูดคุยกับหญิงสาวคนนี้เสียดื้อๆ ซึ่งตอนหลังก็มารู้ว่าคือคนรู้จักกัน ในบทนี้การตัดฉากแบบนี้เราว่ามันทำให้ชวนสับสนเหมือนกันนะคะ และเราก็แอบสงสัยว่าทำไมนางเอกถึงรู้ได้ว่า ไม้เท้าที่หญิงสาวถือมีดาบซ่อนอยู่ เรามาคิดต่อเองว่า อ๋อ...เพราะเขาทำงานด้วยกัน รู้จักกันนี่นาเลยรู้ไง แล้วถ้าผู้อ่านบางคนไม่รู้ล่ะค่ะ เราแนะนำว่าผู้เขียนน่าจะสอดแทรกความนึกคิดตรงจุดที่ผู้อ่านไม่เห็นและผู้เขียนไม่ได้นำเสนอ โดยตั้งใจให้ผู้อ่านไม่เห็นจุดนั้น น่าจะให้รู้จากความนึกคิดของนางเอกไปเลยค่ะ หากไม่ต้องการให้ผู้อ่านรู้คุณก็ต้องไม่แย้มจุดที่ชวนให้สงสัยได้ขึ้นมาค่ะ บางทีให้ผู้อ่านไปเซอร์ไพร์เล่นๆ เอาตอนกลางๆ เรื่องก็น่าสนุกดีนะคะ มันทำให้ตัวละครตัวนี้มีมิติขึ้นมาอีกนิด

-มีการเล่นคำและคำเปรียบเปรยที่สละสลวยและเข้าใจง่าย เป็นการทิ้งปมเอาไว้ได้ดีค่ะ

 

*การตัดฉาก*

- ฉากในช่วงเวลาที่ตัวละครเอกดำเนินเรื่องกำลังคิดถึงอดีต น่าจะมีเพิ่มเติมให้ผู้อ่านทราบด้วยนะคะ ว่าตัวละตรตัวนี้กำลังอยู่ในห้วงเวลาไหนของความคิด

- เรื่องทั้งหมดดำเนินเรื่องแบบ pov คือบุรุษที่ 1 และมีตัวละครนำหลักอยู่ 2 ตัว เล่าแบบ pov ทั้งคู่ เดาเอาว่าเป็นฝาแฝดสองพี่น้อง ผู้เขียนตั้งใจให้แต่ละ Chapter คือเรื่องราวของแต่ละคน โดยมีจุดเชื่อมคือบันทึกและความฝัน ความนึกคิดของแต่ละ Chapter นั้นๆ ใช่ไหมค่ะ เราเข้าใจถูกไหม แย้งได้นะคะ

- การเล่าในลักษณะแบบนี้อาจจะทำให้ บางย่อหน้าของการนึกถึงอดีตและตัดมาปัจจุบัน มันกระโดดมากเลยค่ะ แนะนำให้ลองปริ้นออกมาแล้วอ่านออกเสียงดู ผู้เขียนจะรู้สึกได้เลยค่ะว่า มันขาดจุดเชื่อมไปในบางฉากค่ะ

- การใช้คำพูดที่เป็นปมของเรื่องมาแทรกในระหว่างตอนนั้นๆ การใช้วิธีนี้ผู้เขียนต้องระวังเรื่องความสับสนของผู้อ่านด้วยค่ะ ผู้อ่านอาจจะมีการนึกขึ้นมาว่า คำพูดคุ้นๆ จนต้องย้อนกลับไปเปิดหน้าเก่าอีก ส่วนตัวเรารู้สึกขัดอารมณ์ค่ะ บางทีกำลังอินๆ กับความรู้สึกตัวละครอยู่ต้องมานั่งนึก อ้าว! คำนี้นี่จากตอนไหนนะ ไม่ใช่จำไม่ได้นะคะแต่เวลาอ่านแบบไหลลื่นแล้วมาสะดุด สมองในการจดจำการอ่านมันประมวลผลไม่ทันค่ะ แนะนำผู้เขียนลองเพิ่มเติมตรงจุดนี้ดูนะคะ

- ตัวละครแต่ล่ะตัวค่อนข้างมีมิติชัดเจน ผู้อ่านจับต้องในความนึกคิดของตัวละครได้อย่างสมเหตุสมผลดีค่ะ

- การส่งต่อไปในแต่ละบททำได้ดีและชวนให้น่าติดตามต่อมากค่ะ

 

*^เพิ่มเติม^*

- การพิมพ์ ................. ต่อท้ายบางประโยคมันยาวเกินไปค่ะ ผู้อ่านต้องลากสายตาตามและมะนทำให้การอ่านขาดห้วงค่ะ แนะนำว่าควรใช้แค่ (...) 3 จุด ต่อท้ายทำนั้นๆ พอค่ะ เกินกว่านั้นนิยายภาษาสลวยมันจะไม่สวยเอาค่ะ

- การใส่วงเล็บให้เว้นวรรคหน้าหลังอย่างละ 1 เคาะ ด้วยค่ะ

 

***สรุปการวิจารณ์นะคะ*

*ข้อดี* พล๊อตเรื่องดีมากค่ะ เนื้อหาค่อนข้างน่าสนใจทีเดียว มีการสะท้อนสังคมให้เห็นและเข้าใจง่ายค่ะ ภาษาสวยมาก ถือได้ว่าผู้เขียนน่าจะขัดเกลานิยายเรื่องนี้ในแต่ละบทน่าจะหลายรอบก่อนลงให้คนอ่าน ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมมากค่ะ

(ส่วนตัวเรารู้สึกละอายใจเล็กน้อย เมื่ออ่านงานคุณ เพราะเราเน้นเขียนเรื่องให้จบทั้งหมดก่อนแล้วค่อยรีไรท์ทีเดียว ซึ่งหน้าเรื่องของเราจะขาดๆ เกินๆ ในหลายจุดเยอะมากค่ะ ผู้อ่านก็ตามบ่นเราเป็นระยะๆ เช่นกันค่ะ เพราะเราไม่แก้สักที ฮา)

 

*ข้อเสีย* เรื่องการตัดฉากค่ะ ระวังการตัดฉากให้ดีๆ นะคะ เพราะตัวละครเอกสองตัว และเรื่องราวซ้อนทับกันหลายฉากค่ะ เอาใจช่วยตรงนี้ในฐานะผู้อ่านค่ะ

 

ปล. สุดท้ายนี้ทั้งหมดที่เราได้วิจารณ์ไป ขอให้คุณ เมาคลี รับฟังไปแบบ 50/50 นะคะ เพราะนิยายเป็นของคุณ คุณคือผู้ตัดสินชะตากรรมของเรื่องนี้ ไม่ใช่เราค่ะ โปรดอย่ายึดติดกับคำวิจารณ์ของเราค่ะ ให้มันเป็นเพียงแค่ข้อความยาวๆ ที่ไกท์ไลนแนวทางให้กับคุณก็พอค่ะ ^^

 

*************

เกณฑ์การประเมินคะแนน

1.ชื่อเรื่อง?/10:ชื่อเรื่องดึงดูดมากแค่ไหน สัมพันธ์กับเนื่อเรื่องรึเปล่า

(10/10)

2.โครงเรื่อง?/30:การดำเนินเรื่อง ความสมเหตุสมผล เนื้อเรื่องน่าสนใจแค่ไหน

(30/30)

3.การบรรยายอธิบาย?/30:บรรยายได้ไหลลื่นแค่ไหน  อ่านแล้วไม่งง คำผิด

(28/30)

4.คาแร็กเตอร์?/20:ตัวละครสมเหตุสมผล เข้าใจง่าย ชัดเจน

(20/20)

5.ความสบายตา?/10:การจัดฟอร์น ไม่รก อ่านง่านสบายตา

(10/10)

 

คะแนนรวมคือ 98/100 คะแนนค่ะ

 

ผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ

******** อ๊ะๆ ยังไม่จบนะคะ ^^******

 

***ขอแถมเพราะชอบเรื่องคุณมากค่ะ***

 

คำนิยม

 

: นิยายเรื่อง Sha: 6 เดือนในโลกอันบิดเบียว เป็นเรื่องราวในสังคมที่ต้องผจญกับโรคระบาดอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง เนื้อเรื่องได้สะท้อนถึงความละเลย ความรับชอบ ความจำเป็น การค้นหาตัวตน การตามหาใครบางคน และความสัมพันธ์ที่ไม่สามารถจำกัดความได้อย่างน่าเห็นใจ 

เรื่องราวของตัวละครเอกทั้งสองคน ชวนให้ผู้อ่านได้เห็นถึงความนึกคิดและความสับสนของตัวละครได้เป็นอย่างดี

ผู้เขียนเรียบเรียงให้ถ้อยคำของตัวละครแสดงถึงปมปริศนาของเรื่องราวต่างๆ ได้อย่างแยบยล ผู้อ่านจะสัมผัสได้ถึง ความลึกลับ ความดำมืดในจิตใจมนุษย์ ความว่างเปล่า และความรัก ได้อย่างค่อยเป็นค่อยไป 

การดำเนินเรื่องตื่นเต้น เร้าใจ และลุ้นอยู่เป็นระยะๆ จนทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่ากำลังยืนอยู่ข้างๆ พวกเขา ได้ยินและได้เห็นแบบพวกเขา 

นิยายเรื่องนี้ถือเป็นนิยายที่ควรอ่านเรื่องหนึ่งเลยทีเดียวค่ะ

ถึงแม้ว่าผู้เขียนจะเขียนเรื่องนี้ได้เพียงแค่หนึ่งตอน แต่นั้นก็เพียงพอสำหรับเราแล้วที่จะกล้าเขียนคำนิยมให้กับนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก 

ขอเอาใจช่วยผู้เขียนว่า เขียนให้จบนะคะ และส่งให้ สนพ. สถาพรพิจารณนาเพื่อตีพิมพ์ดูค่ะ เราว่างานเขียนของคุณเมาคลี มีความลึกล้ำในเชิงปรัชญาที่น่าติดตามและต้องเอามาเป็นหนังสือไว้ในครอบครองสักเล่มค่ะ ^^

 

******************

ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ ^^

O W E N TM.