ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    P.T.P.S.P {รับวิจารณ์นิยาย}

    ลำดับตอนที่ #5 : SENTZ (Reader Online) :Magic of mythical creatures มหัศจรรย์สัตว์ในตำนาน-Grave...

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 45
      0
      6 ส.ค. 58

    Reader Online

    ขออนุญาตชี้แจงก่อนนะคะว่า เราเป็นนักหัดวิจารณ์มือใหม่และนิยายเรื่องนี้คือเรื่องแรกที่ได้มีโอกาสวิจารณ์แบบจริงจังค่ะ
    คุณ Grave of ระบุมาว่าให้ 'สับแหลก' นะเจ้าค่ะ ^^ 
    เราไม่ได้ถือวิสาสะวิจารณ์แบบนี้เองนะคะ เราวิจารณ์จากการไล่ลำดับการอ่านตั้งแต่หน้าหลักนิยายเป็นต้นไปค่ะ เอาล่ะมาดูกันว่าจะออกมาเป็นยังไง เป็นอันว่าเราเข้าใจตรงกันดีแล้ว...ก็เริ่มเลยดีกว่าค่ะ...^^
     
    *ชื่อเรื่อง... :Magic of mythical creatures มหัศจรรย์สัตว์ในตำนาน...
    - ถือว่ายาวมากค่ะ แต่ก็ผ่านค่ะ เข้ากับเนื้อหาของเรื่องได้ชัดเจนดี
     
    *คำโปรยหน้าหลัก:
    - เหมาะสมที่จะเป็นบทนำมากกว่าค่ะ ในส่วนที่การเล่าเรื่องเหตุการณ์เข้าใจง่าย มีการส่งต่อไปบทต่อไปได้ดีค่ะ ชวนให้รู้สึกสนใจว่า แล้วเรื่องราวหลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่ยังมีคำตกหล่นบ้างเล็กน้อย ซึ่งทำให้ผู้อ่านต้องเติมคำเอาเองค่ะ ยกตัวอย่างเช่น "ไม่มีผู้ใดรู้ว่ากษัตริย์องค์ของพวกเขา" ตรงหลังจากคำว่า 'องค์' ผู้เขียนจะเติมอะไรค่ะ นั้น/นี้ กันแน่ ตอนอ่านเรามโนเป็น 'องค์นี้' ค่ะ
     
    **เพิ่มเติมข้อมูลให้นะคะ...
    บาซิลิสก์ (Basilisk) เป็นงูใหญ่ที่น่ากลัวและน่าสยดสยองในตำนานกรีกและยุโรป ซึ่งแค่มองผ่านเหยื่อก็ทำให้เหยื่อตายได้ ในทำนองเดียวกับ เมดูซ่า... ในยุคกลางมีผู้เชื่อว่ามันเป็นเพียงงูที่มีหัวเหมือนไก่ บางครั้งก็มีหัวเป็นคน บาซิลิสก์เกิดจากไข่ที่ออกมาจากพ่อไก่ระหว่างที่ กลุ่มดาวสุนัขใหญ่ ปรากฏบนท้องฟ้า และได้คางคกเป็นผู้กกไข่ (สรุปคือมันมีหัวเป็นไก่และมีขาด้วยค่ะ มันมี DNA ของไก่แต่ไม่ใช่งูค่ะ ในเรื่องแฮรรี่นั้น ได้มีการนำบาซิลิสก์มาใช้แต่เลือกดัดแปลงให้มีลักษณะงูแทน เพื่อเข้ากับสัญลักษณ์ของบ้านสลิธิลีนค่ะ)
    (เนื้อเรื่องพูดถึงสัตว์ในตำนานค่อนข้างเยอะ แนะนำต้องลงรายละเอียดให้ผู้อ่านด้วยนะคะ โดยการแยกเป็นข้อมูลอีกหน้านึงเต็มๆ รายละเอียดของแต่ละตัว หรือจะสอดแทรกไปกับฉากและเหตุการณ์ในเรื่องก็ได้ค่ะ)
     
    *บทนำ:
    - เปิดด้วย 'เปรี้ยง, ตูม, ครืนนนนน...........' แล้วตัดไปตรงคำว่าสามพันปีก่อนเลย ตรงส่วนนี้ทำให้เนื้อหาสะดุดค่ะ ขอแนะนำอย่างอุกอาจว่าควรตัดออกไปค่ะ มันขัดกับย่อหน้าถัดไปมากทีเดียว
    ในส่วนของบทนำนี้ ผู้เขียนได้เอาไปใช้เป็นคำโปรยด้วย ทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่าตนเองอ่านบทความซ้ำค่ะ ขอแนะนำอย่างอุกอาจว่า ให้เปลี่ยนคำโปรยเถอะค่ะ หน้าหลักของนิยายก็เหมือนปกหลังของเล่มนิยายค่ะ มันคือหน้าด่านที่จะทำให้ผู้อ่านสนใจในการเปิดหน้าแรกของเรื่องค่ะ
    **เพิ่มเติม การลากเสียงของเอฟเฟค ควรต่อท้ายแค่ 3 ตัวอักษรเท่านั้นค่ะ เช่น ครืนนนน, ว๊ายยยย, กรี๊ดดดด เป็นต้น
     
    *เนื้อเรื่อง:
    - ขึ้นต้นมาด้วยการบอกสถานะของเหตุการณ์ในเรื่องคือปัจจุบัน แต่แนะนำว่าควรบรรยายความรู้สึกรำคาญออกมาเป็นตัวอักษรให้ผู้อ่านเห็นภาพ มากกว่าเสียงเอฟเฟคค่ะ หลีกเลี่ยงการใช้เสียงเอฟเฟคให้มีน้อยที่สุดจะดีมากค่ะ และก็เช่นเดิมบรรทัดแรกสะดุดในย่อหน้าถัดไปค่ะ
    - ไม่มีการบรรยายตัวละครว่าเป็นเพศอะไรที่ชัดเจนตั้งแต่แรก ตัวอย่าง เจ้าของห้องพัก ตอนแรกเราคิดว่าเป็นตาลุง ตอนท้ายมาเฉลยว่าเป็นผู้หญิงซะงั้น ทำให้ผู้อ่าน งงค่ะ
    - การเข้าเรียนของพระเอกให้ความรู้สึกคล้ายเกมออนไลนหรือเกมภาษาค่ะ จะอธิบายให้ฟังนะคะ คือจู่ๆ เปิดเรื่องมาพระเอกก็เดินทางมาสมัครเรียนที่เมืองนี้ มาทำไม? บ้านพระเอกอยู่ไกลมาก แถมมาแบบไม่รู้เรื่องอะไรด้วย? มันดูไม่มีความสมเหตุสมผลในตัวละครและเหตุการณ์ค่ะ
    - ความไม่สมเหตุสมผลในเหตุการณ์อีกอย่างก็คือ เจ้าของหอพัก ตอนแรกได้ร้องทักพระเอกเรื่องเข้าเรียนเสียงดังราวกับมันคือเรื่องใหญ่มาก หรือไม่ก็เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก เจ้าของหอพักมีการให้ข้อมูลเบื้องต้นด้วยว่า การสอบเข้านั้นต้องทำอะไรบ้างพอสังเขป แต่พอพระเอกตอบกลับมาว่าไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้เลย เจ้าของหอพักก็บอกว่าให้รีบไปสมัครเรียนเถอะ จะได้รู้ ถึงตรงนี้ผู้อ่านก็ร้อง อ้าว! เลยสิค่ะ สรุปเจ้าของหอพักไม่รู้อะไรเลย? แต่พูดขึ้นมาเหมือนรู้ ไม่มีการบรรยายในเจตนารูปประโยคนี้เลยว่า เจ้าของหอพักพูดทักพระเอกขึ้นมาทำไม เช่น บรรยายถึงการพูดด้วยน้ำเสียงติดขัดราวกับว่าใจนึงก็อยากพูดแต่อีกใจก็ไม่กล้า หรือการแสดงสีหน้าเป็นกังวลใจของตัวละคร หรือใบหน้านิ่งเรียบแต่แฝงแววครุ่นคิดอะไรบางอย่างเอาไว้ รูปประโยคในการสร้างปมของเรื่องขึ้นมานี้มันไม่สมบูรณ์เพราะไม่มีเหตุการณ์, บรรยากาศ หรือลักษณะท่าทางมารองรับการกระทำของตัวละครที่เปิดปมค่ะ
    - ส่วนตัวในต้นเรื่องนี้ ไม่ชอบนิสัยของพระเอกค่ะ มันชวนให้คิดตามว่า...นี่พระเอกเหรอ? จะกรียนก็ไม่เกรียนดันกร่างแทนซะงั้น พระเอกมีบุคลิกขัดแย้งในตัวเองค่ะ ตอนคุยกับเจ้าของหอพักพูดดี แต่พอมาเจออัศวินกลับกร่างหาเรื่องเขาดื้อๆ และทัศนคติในการตัดสินคนจากภายนอกของพระเอกถือว่าไม่ดีค่ะ เราต้องมานั่งมโนต่อเองว่า ที่พระเอกเป็นแบบนี้อาจจะเพราะเป็นวัยรุ่น แต่อายุเท่าไหร่ยังไม่มีระบุในย่อหน้าแรกๆ ของบทที่ 1 แนะนำว่าควรบอกผู้อ่านตรงส่วนนี้ด้วยค่ะ
    - การดำเนินเรื่องขาดการบรรยายฉากของโลกในเรื่องนี้ค่ะ อย่างเช่น ช่องว่างของฉากระหว่างเดินไปสมัครเรียนมันหายไปค่ะ ทำให้ผู้อ่านไม่สามารถจินตนาการถึงฉากในหลายๆ ฉากของเรื่องได้ค่ะ
    - โรงเรียนคือจุดเริ่มต้นของปมใช่ไหมค่ะ แต่ผู้เขียนไม่ระบุรายละเอียดของสถานที่สำคัญของเรื่องนี้เลยค่ะ เช่น โรงเรียนมีสีอะไร มีกี่ตึก มีกี่หอคอย มีกี่สวน ก็ว่าไปค่ะ เมื่อไม่มีจินตนาการตรงส่วนนี้ผู้อ่านนึกตามไม่ออกค่ะ โลกแฟนตาซีคือโลกในจินตนาการ ผู้เขียนต้องทำให้ผู้อ่านเห็นจินตนาการของคุณค่ะ ผู้เขียนไม่ได้ลงรายละเอียดเหตุการณ์สำคัญตั้งแต่ บริเวณที่มีคนต่อสู้กันตั้งแต่เปิดเรื่องแล้วค่ะ ไล่ไปจนสถานที่พักพระเอกมาเรื่อยๆ เลยค่ะ
     
    *ตัวละครหลัก:
    - พระเอกเอะอะเจอใครก็ต่อว่าคนอื่นในใจว่าพวกเขาหยิ่งตลอดเลย ทำให้พระเอกดูเป็นเด็กมีปัญหาและมีปมในใจน่ะค่ะ เราว่าความ 'เตี้ย' ของพระเอกไม่น่าจะทำให้เป็นคนแบบนี้ได้นะคะ มันดูไม่มีน้ำหนักพอค่ะ
    - สองวรรคสุดท้ายเรื่องคำอธิบายของพันธสัญญามันลอยขึ้นมาแบบโดดๆ เลยค่ะ ขอแนะนำอย่างอุกอาจว่า น่าจะให้มีเหตุการณ์หรือจะให้ใครสักคนเป็นคนเล่าอธิบายตรงส่วนนี้จะดีกว่าค่ะ หรือกลับไปสอดแทรกตามประโยคสนทนาแทนค่ะ
     
    **เพิ่มเติม
    ◆การบรรยายให้เห็นภาพจะทำให้ผู้อ่านลื่นไหลและเข้าใจห้วงอารมณ์ของตัวละครในเวลานั้นค่ะ ยกตัวอย่างในการบรรยายโดยไม่ใช้เสียงเอฟเฟคนะคะ
    ("เสียงของคมดาบที่กระทบกระทั่งกันขึ้นอย่างต่อเนื่อง มีชาวเมืองกลุ่มหนึ่งห้อมล้อมมุงดูการต่อสู้อันดุเดือดของผู้กล้าในเมืองนี้กันอย่างมากมาย เสียงโห่ร้องและเสียงเชียร์ทั้งสองฝ่ายดังระงมไปทั่วบริเวณถนนเส้นนี้โดยไม่มีผู้ใดคิดห้ามปรามเลยสักนิด ราวกับว่าเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าข้าตอนนี้เป็นเรื่องธรรมดาไปเสียหมด มันทำให้ข้ารู้สึกรำคาญเสียงร้องโวกเวกพวกนี้เสียเหลือเกิน")
    ◆การเว้นวรรคของช่วงประโยคมีหลายประโยคที่ผิดค่ะ ผู้เขียนไม่ได้เว้นวรรคตามที่ควรจะเป็นค่ะ ขออนุญาตแนะนำวิธีการเว้นวรรครูปประโยคนะคะ
    ("ข้าละเบื่อจริง/เรื่องอึกทึกคึกโครม/คนในเมืองก็ไม่คิดจะห้าม/แค่ที่นี่เป็นเมืองของผู้กล้างั้นเหรอ/ถึงไม่ห้าม/เจ้าพวกบ้า/การหาที่พักเป็นอะไรที่ยุ่งยากมาก/ตั้งแต่เข้ามาเมืองเอสเพอร์เรย์/โอย/ข้าล่ะเหนื่อยจิต) เครื่องหมาย / คือที่ที่ควรจะเว้นวรรคค่ะ
    ◆หลังเครื่องหมาย..."...ควรเว้นวรรค 1 เคาะ ด้วยค่ะ
    - ละ/ล่ะ ใช้ผิดบริบทอยู่เยอะนะคะ
    - ซักห้อง มันควรจะเป็น สักห้อง ค่ะ
    - ไหนๆ ก็ไหนๆ ผู้เขียนว่าด้วยการดำเนินเรื่องด้วยศัพท์โบราณแล้ว อยากแนะนำให้แก้คำว่า 'มั๊ย' เป็น 'ไหม' แทนค่ะ ถึงประโยคนั้นๆ มันจะอยู่ในประโยคสนทนาก็เถอะ
    - เครื่องหมาย ! จะเป็นการเน้นย้ำเสียงตะโกนในรูปประโยคค่ะ แต่ไม่ควรใช้บ่อยหากไม่จำเป็น
    - คำว่า 'ชึ่ย' แปลว่าอะไรค่ะ? หากจะให้ตัวละครแสดงอารมณ์ ขอแนะนำอย่างอุกอาจว่าให้เปลี่ยนคำค่ะ อย่างที่บอกภาษาโบราณมันจะอ่านลื่นไหลมาก หากว่ามันดูสลวยไปในทิศทางเดียวกันเวลาอ่านค่ะ
    - หลังเครื่องหมาย...ๆ... ควรเว้นวรรค 1 เคาะ ค่ะ
    - หลีกเลี่ยงการใช้ 555 ด้วยค่ะ การหัวเราะแบบนี้ไม่มีในนิยายค่ะ
    - ตัวเลขควรลงเป็นตัวอักษรค่ะ เพื่อความไหลลื่นผู้อ่านไม่ต้องมาสะดุดเพื่อประมวลผลในการอ่านอีกค่ะ
    - ภาษาวิบัติ หรือภาษาเอฟเฟคเพื่อเน้นน้ำเสียง และอีโมติคอน หากหลีกเลี่ยงได้ก็จะดีค่ะ ส่วนตัวรู้สึกหงุดหงิดเวลาอ่านค่ะ
    - มีคำตกหล่นและคำผิดประปรายค่ะ
     
    ***สรุปการวิจารณ์นะคะ***
    1. ยังขาดรายละเอียดของการบรรยายให้เห็นโลกในเรื่อง และการบรรยายพฤติกรรมหรือการเชื่อมต่อของเหตุการณ์ค่ะ
    2. การเล่าเรื่องแบบ POV หรือบุรุษที่ 1 เป็นคนดำเนินเรื่องทั้งหมดนั้น ผู้เขียนต้องทำการบ้านของตัวละครอย่างหนักค่ะ (ส่วนตัวเรากำลังเขียนนิยายแบบใช้บุรุษที่ 1 ดำเนินเรื่อง จึงศึกษาเรื่องนี้อยู่เช่นกันค่ะ)
    ผู้เขียนบรรยายเพียงความนึกคิดของตัวละครเอก แต่ยังขาดอารมณ์ความรู้สึกร่วมระหว่างตัวละครกับผู้อ่านค่ะ และส่งผลให้ขาดความชัดเจนในบุคลิกนิสัยของตัวละครเอกด้วยค่ะ
    ^เสริม: ไม่ควรเล่าเรื่องกระโดดค่ะ ผู้เขียนจะใช้บุรุษที่ 1 หรือ บุรุษที่ 3 ในการเล่าเรื่องต้องเลือกเอาสักอย่างค่ะ
     
    ***ข้อดีที่น่าชื่นชมและสามารถพัฒนาต่อได้***
    1. พล๊อตเรื่องของคุณน่าสนใจมากค่ะ ถึงจะมีกลิ่นอายของมังงะและเกมภาษารวมถึงแนวแฟนตาซีโรงเรียนอยู่ด้วย แต่ก็ชวนให้เราสนุกกับเรื่องราวของพระเอกคนนี้ได้ค่ะ ถึงเราจะไม่ชอบพระเอกก็เถอะ
    มีการทิ้งปมย่อยต่างๆ ของเรื่องที่ชวนให้ลุ้นตามค่ะ แต่ทั้งนี้มันก็มีข้อที่ต้องปรับปรุงคืออย่างที่บอกไปค่ะ
    2. ต้องขอชื่นชมเลยทีเดียวค่ะว่า การทิ้งย่อหน้าสุดท้ายของคุณในแต่ละบทชวนติดตามมาก การส่งต่อเรื่องราวไปบทต่อไปของคุณทำได้ถือว่าดีมากค่ะ ทำให้เราชวนรู้ ชวนติดตาม ชวนลุ้นไปกับเรื่องราวที่จะทำให้เราอยากอ่านตอนต่อไปจนจบเรื่องได้ค่ะ มันทำให้เราอยากอ่านต่อมากๆ ฮ่าๆ // ปรบมือรัวๆ เลยค่ะ (น้อยคนนักนะคะ ที่จะสามารถจับผู้อ่านให้อยู่กับนิยายของตัวเองต่อได้ในนิยายเรื่องแรกที่เขียน สำหรับเราบางทีก็ยังพลาดเลยค่ะ)
     
    ปล. สุดท้ายนี้ทั้งหมดที่เราได้วิจารณ์ไป ขอให้คุณ Grove of รับฟังไปแบบ 50/50 นะคะ เพราะนิยายเป็นของคุณ คุณคือผู้ตัดสินชะตากรรมของเรื่องนี้ ไม่ใช่เราค่ะ โปรดอย่ายึดติดกับคำวิจารณ์ของเราค่ะ ให้มันเป็นเพียงแค่ข้อความยาวๆ ที่ไกท์ไลนแนวทางให้กับคุณก็พอค่ะ ^^
    ***********************
    เกณฑ์การประเมินคะแนน
    1.ชื่อเรื่อง?/10:ชื่อเรื่องดึงดูดมากแค่ไหน สัมพันธ์กับเนื่อเรื่องรึเปล่า 
    (8/10)
    2.โครงเรื่อง?/30:การดำเนินเรื่อง ความสมเหตุสมผล เนื้อเรื่องน่าสนใจแค่ไหน 
    (25/30)
    3.การบรรยายอธิบาย?/30:บรรยายได้ไหลลื่นแค่ไหน  อ่านแล้วไม่งง คำผิด 
    (15/30)
    4.คาแร็กเตอร์?/20:ตัวละครสมเหตุสมผล เข้าใจง่าย ชัดเจน 
    (13.5/20)
    5.ความสบายตา?/10:การจัดฟอร์น ไม่รก อ่านง่านสบายตา 
    (10/10)
     
    คะแนนรวมคือ 71.5/100 คะแนนค่ะ 
    (เราวิจารณ์ตั้งแต่คำโปรยถึงแค่บทที่ 1 ค่ะ ที่ลงรายละเอียด เพราะบทอื่นๆ ก็มาในทางเดียวกันหมดค่ะ)
    ผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
    ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ ^^

     
     
    ชื่อ:
    ชื่อเรื่อง:
    ลิงค์นิยาย/แบนเนอร์:
    รู้สึกอย่างไรกับการวิจารณ์:
    แปะแบนเนอร์ร้านให้ด้วยนะครับ:
    มีอะไรจะพูดมั้ย:
    O W E N TM.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×