ใจเดียว (เปลี่ยนจากหนึ่งฤทัยค่ะ)

ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 16

                มีใครบางคนบอกว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ช่วงเวลาหนึ่งสัปดาห์ของการใช้ชีวิตในต่างประเทศของหนุ่มสาวสิ้นสุดลงแล้ว และเจ้าตัวก็รู้ดี  เจ้านกยักษ์ซึ่งทำหน้าที่เป็นยานพาหนะกำลังจะร่อนลงจอดลงบนสนามบินนานาชาติสุวรรณภูมิในเวลาอีกไม่กี่นาที หญิงสาวอดที่จะคิดถึงช่วงเวลาต่อไปไม่ได้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป ผู้ชายตัวโตข้างหล่อนจะยังใจดีและตามใจเธอทุกอย่างเหมือนเมื่อตอนอยู่ที่ลอนดอนหรือไม่ เขาจะเหมือนเดิมหรือไม่ หรือเขาเพียงแค่ต้องการของเล่นเหมือนเดิม และเธอจะต้องเป็นของเล่นของเขาหรือไม่ ยิ่งคิดหัวใจดวงน้อยเริ่มรู้สึกเจ็บหนึบ ริมฝีปากอวบอิ่มถูกขบเม้มเข้าหากัน เพราะความเครียดที่กำลังจู่โจมเข้ามาอีกครั้ง  และดูเหมือนชายหนุ่มผู้อยู่ในความคิดจะรู้สึกและเข้าใจอารมณ์ของหล่อน มือหนาสัมผัสมือบางนุ่มนวลด้วยความอ่อนโยนออกแรงบีบเบาๆ เพื่อเรียกสติของหญิงสาวให้คืนกลับมา

                นาทีนี้ตริณสามารถรับรู้ได้ถึงภาวะอารมณ์ของหญิงสาวที่นั่งข้างๆเขาได้เป็นอย่างดี  ไม่แปลกหรอกที่ผู้หญิงอย่างพิมพ์ประภาจะเครียดหากต้องคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นในอนาคต แน่นอนว่าอดีตที่เจ็บปวดซึ่งเขาเองเป็นผู้สร้างมันไว้ให้เธอ ย่อมที่จะฝังรากลึกลงในจิตใจของผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เขาเคยทอดทิ้งอย่างไร้ค่า และเมื่อรู้สึกเสียดาย ก็บังคับขู่เข็ญให้ได้มาซึ่งความพอใจ เพราะไม่ต้องการที่จะสูญเสียเธอไป ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่อังกฤษ เขาและเธอไม่เคยที่จะทะเลาะหรือมีปากเสียงกันจริงๆ จังๆ เลยสักครั้ง เขาตามใจเธอเสมอ และเธอก็กลับมาเป็นพิมพ์ประภาที่แสนจะน่ารักและช่างเอาใจเหมือนเมื่อในอดีต  แต่เวลานี้เขาและเธอกำลังจะเดินทางกลับมาสู่สภาพแวดล้อมเดิม จึงไม่แปลกหรอกหากหญิงสาวจะคิดหรือกังวล หากใครไม่กังวลสิถือว่าแปลก....

“ที่อังกฤษเป็นอย่างไร ตอนนี้ผมก็เป็นอย่างนั้น ผมสัญญาผมจะเหมือนเดิม” ร่างหนาโน้มกระซิบข้างหูคนที่กำลังขบเม้มริมฝีปากตัวเองจนตอนนี้มันแทบจะห้อเลือดแล้ว

                ไม่มีเสียงตอบรับหรือการพยักหน้ารับรู้ หากแต่ดวงหน้านวลหันกลับมามองคนตัวโตที่กระซิบข้างหูเธอ นัยน์ตาที่เคยมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวที่เขาเห็นทุกวัน ตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นไหวระริกบ่งบอกอารมณ์ของคนมอง เพียงแวบเดียวก็รู้ว่าหัวใจเธอหวั่นไหวและอ่อนแอไม่น้อย

“เรื่องที่ผ่านไปแล้วผมแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่ผมสัญญาว่าจะทำวันนี้และอนาคตให้ดีที่สุดสำหรับเรา” มือหนากระชับมือบอบบางแน่นขึ้นเพื่อเป็นการยืนยัน เขาทำร้ายเธอมามากแล้ว คงถึงเวลาที่เขาจะต้องดูแลและตอบแทนความดีของเธอบ้าง

“ฮัลโหล..ลงมือได้แล้วมั้ง ฉันได้ข่าวว่ามันกลับมาแล้วนี่” อนันดากรอกเสียงลงไปยังโทรศัพท์ ด้วยน้ำเสียงเนิบๆ บอกว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังอารมณ์ดี

“ครับผมขอเวลาแค่สองวันไม่เกินนี้ แล้วคุณจะรับซีดีต้นฉบับไปดูผลงานด้วยมั้ยครับผมจะได้จัดการให้” ปลายสายตอบกลับอย่างอารมณ์ดีเช่นกัน ดี! งานของเขาจะได้เสร็จซะที เขาอยากดูผู้หญิงคนหนึ่งดิ้นพล่านเพราะเห็นตัวเองในอินเตอร์เน็ต

“ดีมาก”

“คณพิมพ์คะ มีคนมาขอพบค่ะ” เลขาหน้าห้องรีบแจ้งแก่เจ้านายสาวทันที

“ใครจ๊ะ เชิญเขาเข้ามาด้านในสิ” หล่อนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ดังเช่นทุกครั้ง ยากแก่การคาดเดาว่าตอนนี้อยู่ในภาวะอารมณ์ไหน

“เอ่อ....เขาบอกว่าชื่อคุณฐษิต ค่ะ เห็นว่าจะรอพบคุณพิมพ์ที่ชั้นล่างของตึกค่ะ”

“อืม...ขอบใจมาก”

“รอนานมั้ยจ๊ะ” เสียงหวานทักขึ้นทันทีที่เห็นว่าคนที่ขอพบเธอกำลังเคร่งเครียดกับการอ่านหนังสือตรงหน้าเสียเหลือเกิน

“ไม่นานหรอกครับ  เอ่อ..คุณพิมพ์ครับ ผมว่าเราออกไปคุยกันข้างนอกดีมั้ยครับ คุยในนี้ไม่ค่อยปลอดภัยสักเท่าไหร่” ฐษิต บอกด้วยน้ำเสียงอึกอัก รู้สึกเกรงใจผู้หญิงตรงหน้าเหมือนกันที่เขามารบกวนเวลาทำงานของเธอ

“ได้สิ” หญิงสาวบอกก่อนจะเดินนำไปยังสวนหย่อมด้านหน้าบริษัท ที่มีโต๊ะม้าหินอ่อนตั้งอยู่ใต้ต้นมะม่วงต้นใหญ่ แล้วทิ้งกายลงบนเก้าอี้พร้อมกับการเริ่มบทสนทนา

“อัพเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยวะ อีกไม่เกินสองนาทีแม่เจ้าประคุณก็คงถึง” น้ำเสียงห้าวถามเพื่อนผู้ลงมืออัพคลิปลงเว็บไซด์ ด้วยความร้อนรน

“เร็วๆ หน่อยสิวะ ขืนแม่เจ้าประคุณรู้ว่าเราอัพแล้วขอดูชะตาขาดกันเป็นแถวๆ “ อีกเสียงหนึ่งดังมากระชับ

“อืม...เรียบร้อยแล้ว Ok ปิดเครื่องเลยแกรีบถือมันออกไปแล้วก็ซ่อนตัวให้มิดชิดจนกว่านายจ้างของเราจะกลับออกไป Ok มั้ย” ชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าทีมกล่าวขึ้นอย่างอารมณ์ดี

                รถยุโรปคันสวยเบรกตัวลงตรงหน้าโกดังร้างแถบชานเมืองด้วยความนิ่มนวล ร่างบางแสนเย้ายวนเยื้องย่างลงมาด้วยท่าทีสง่าชวนมอง ใบหน้าสวยโฉบเฉี่ยวประดับไปด้วยรอยยิ้ม เพียงเวลาไม่นานร่างบางสมส่วนอย่างนางแบบชื่อดัง ของอนันดาก็ปรากฏต่อหน้าชายหนุ่มผู้ออกปากรับงาน ดวงตาสวยคมของเธอเพ่งมองไปยังผู้ถูกจ้างอย่างต้องการคำตอบโดยที่เธอไม่จำเป็นจะต้องเปลืองน้ำลายเพื่อคุยกับคนประเภทนี้

“นี่ครับ ซีดีต้นฉบับผมให้คุณไปดูเป็นหลักฐานว่าพวกเราทำงานจริงๆ” ชายหนุ่มบอกยิ้มๆ

“ดูท่าทางเธออารมณ์ดีจังเลยนะ ไม่เหมือนเมื่อวันรับงาน” อนันดาออกปาก ดูฝ่ายตรงข้าจะอารมณ์ดีกว่าที่เธอคาดคิดไว้

“เธอสวย สง่า ใครก็อยากได้เป็นธรรมดา แถมวันนี้ก็เป็นวันที่พวกผมจะได้ค่าจ้างจริงมั้ยครับ”

“แล้วอย่าให้สาวมาถึงฉันได้ล่ะ” มือเรียวสวยยื่นซองสีน้ำตาลส่งให้ชายหนุ่มก่อนจะเดินกลับไปยังรถ เธอไม่อยากอยู่ที่นี่นานนักหรอก

“ไม่มีทางสาวถึงคุณหรอกครับ” ชายหนุ่มยืนยัน ไล่หลังหญิงสาวที่กำลังเดินกลับไปขึ้นรถ ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเพื่อน เพื่อแบ่งค่าจ้างเพื่อที่จะได้แยกย้ายกันกบดาน

พวกเขารู้ว่างานนี้เสี่ยง แต่จำนวนเงินค่าจ้างก็สามารถทำให้เขาและเพื่อนอยู่ได้สักระยะหากไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ทางที่ดีการออกไปอยู่ต่างจังหวัดคือการแยกย้ายที่ดีที่สุด ซิมโทรศัพท์ที่พวกเขาใช้ถูกถอดออกและเก็บไว้และหมายเลขโทรศัพท์อันใหม่ที่เพิ่งซื้อมาถูกนำมาใช้ เพื่อกลบร่องรอยจะได้ไม่มีใครตามรอยได้ ลำพังข้อหาอนาจาร หรือการแอบถ่ายคลิปนั้นพวกเขาไม่กลัวหรอก แต่ฤทธิ์เดชของนายจ้างสาวสวยต่างหากที่พวกเขากลัว หล่อนโหดและเหี้ยมกว่าที่ใครๆคิด พวกเขารู้ดี จากกิตติศัพท์วงใน

ผับหรูใจกลางเมืองกรุงกลายเป็นแหล่งพักผ่อนของเหล่าผีเสื้อราตรีที่กลางวันมักจะเคร่งเครียด หรือบางคนที่แปลงร่างเป็นผีเสื้อราตรีเพราะความชื่นชอบ แสงสีสวยงาม ความมืดสลัว ผู้คนมากมาย หากแต่ไม่มีใครใส่ใจที่มาของกันและกัน จึงถือเป็นแหล่งระบายความรู้สึกต่างๆ ด้วยการโยกย้ายร่างกายตัวเองตามจังหวะดนตรีที่ชื่นชอบ อันดังกระหึ่มมาจากเครื่องเสียงชั้นดี

สายตาของชายหนุ่มจำนวนหนึ่งจับจ้องอยู่ที่ร่างบางสง่าที่กำลังโยกย้ายตัวเองไปตามจังหวะดนตรีอย่างครื้นเครง ไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อย แน่นอนว่าหล่อนรู้ว่าเป็นจุดสนใจ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ เพราะบรรดาเพื่อนๆ ซึ่งรวมกลุ่มกันมาคลายเครียดหลังจากเดินแบบเสร็จต่างก็ได้รับความสนใจจากชายหนุ่มในผับแห่งนี้เช่นกัน หากแต่วันนี้มันมากกว่าทุกวัน...

“กี้..วันนี้รู้สึกแกจะเป็นที่สนใจของหนุ่มๆ เป็นพิเศษนะ” หนึ่งในเพื่อนร่วมโต๊ะออกปากแซว เพราะเห็นหนุ่มๆ มองเพื่อนตาเป็นมัน

“ยังกะแกน้อยนี่ แต่ก็ดี จะได้มีตัวเลือกเยอะๆ หน่อย ช่วงนี้ยิ่งทำงานหนักอยู่ด้วย ได้อะไรที่มันคลายเครียดบ้างก็น่าจะดี” หล่อนบอกเพื่อนนัยน์ตาแพรวพราว แบบที่กลุ่มเพื่อนแต่ละคนรู้กันดี

                กว่าเจ้าของร่างบางแสนเย้ายวนใจจะกลับถึงห้องก็ปาเข้าไปเช้าวันใหม่แล้ว วันนี้เธอว่างทั้งวันจึงหมายมั่นว่าจะใช้เวลาส่วนหนึ่งในการพักผ่อนหลังจากที่ใช้เวลาค่อนคืนในการคลายเครียดกับคนที่ถูกใจ แต่เหมือนเธอจะนึกอะไรออก  มือเรียวสวยเปิดกระเป๋าสะพายราคาแพง หยิบแผ่นซีดีขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี และไม่รอช้าที่จะจัดการให้มันเข้าไปอยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เปิดขึ้นเพื่อใช้งาน

กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!! กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

                เสียงกรีดร้องอย่างโมโหโกรธาของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของห้องพักดังสนั่น ดวงตาคมเฉี่ยวของเธอยังคงจับจ้องไปที่ภาพเคลื่อนไหวบนจอคอมพิวเตอร์อย่างไม่ลดละ ไอ้พวกชั้นต่ำนั่นกล้ากับเธอถึงเพียงนี้!

                ภาพหนุ่มสาวกำลังแสดงบทรักกันอย่างถึงพริกถึงขิงบนเตียงกว้างของห้องพักในโรงแรมระดับห้าดาว แสงไฟสลัวๆ จากจุดใดจุดหนึ่งของห้องช่วยสร้างบรรยากาศความกระหายใคร่รู้ว่าหนุ่มสาวคู่นี้คือใคร แน่นอนว่าไม่เห็นหน้าผู้ชาย แล้วผู้หญิงล่ะ ไม่ต้องพูดถึงหรอกเพราะมันชัดเจนเหลือเกิน แม้ภายในห้องจะไม่ได้สว่างไสวแต่สำหรับเจ้าตัวแล้วย่อมรู้ดีว่านั่นคือตัวเอง              โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด มือบางรีบคลิกไอคอนที่เป็นเครื่องหมายของอินเตอร์เน็ตทันที  ในใจภาวนาขอให้ไม่พบไอ้ไฟล์ภาพแสนอุจาดนี้  แต่มันสายเกินไปเสียแล้ว

....โอ้ว..ดูสิใช่นางแบบดังรึเปล่า..

ข้อความที่เป็นชื่อไฟล์ ปรากฏหราอยู่บนเว็บไซด์ผิดกฎหมาย แน่นอนว่าย่อมมีคนที่อยากรู้อยากเห็นเปิดเข้าไปดู และมันไม่ใช่จำนวนน้อยๆด้วย  นิ้วเรียวตัดสินใจคลิกลงบนชื่อไฟล์ที่แสนน่าเกลียดนั่นภาวนาให้มันไม่ใช่เธอ...

“กรี๊ด!!!!! ไอ้ชั่ว แกทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไงกัน คอยดูนะฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่” ใบหน้าสวยเปลี่ยนเป็นถมึงทึงทันที หล่อนกำลังโกรธจัด และกำลังคิดหาทางกำจัดไอ้พวกชั้นต่ำที่บังอาจลูบคมเธอ 

                นานนับชั่วโมงที่หญิงสาวเพียรพยายามกดหมายเลขโทรศัพท์ของเจ้าพวกชั้นต่ำที่เธอว่าจ้าง ตั้งใจว่าจะล่อมันออกมาแล้วก็จะจัดการซะ แต่ติดต่อไม่ได้เลย..ฮึ!  หนีได้หนีไป อย่าให้เจอแล้วกัน!

โครม !! อะไรสักอย่างกระทบกับฝาผนังห้องอย่างรุนแรง แน่นอนสภาพคงดูไม่จืด

                การได้ระบายอารมณ์ ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นและพอมีสติที่จะคิดหาทางออก แน่นอนว่าเธอจะต้องพยายามเข้าไปลบไอ้ไฟล์น่าเกลียดพวกนั้นให้หมด หรือไม่ก็ให้มันเหลือน้อยที่สุด หญิงสาวนั่งดูภาพน่าเกลียดนั่นซ้ำไปซ้ำมาคิดหาทางออก และเธอก็คิดออก

                ทุกอย่างในไฟล์นั้นมืดสลัว และใบหน้าของหญิงสาวในนั้นก็ไม่ชัดเจนนัก หากไม่ใช่คนใกล้ตัวก็ไม่สามารถที่จะคาดเดาได้หรอกว่าเป็นเธอ การปฏิเสธไม่รู้ไม่เห็นหรืออ้างว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงในภาพย่อมเป็นสิ่งที่สามารถทำได้ แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าที่จะขุดคุ้ยเรื่องนี้หรอก รู้ๆ กันอยู่ว่ากฎหมายมีบทลงโทษที่หนักหนาพอควร ไม่มีใครอยากลองเสี่ยงกับบทลงโทษทางกฎหมายหรอก

.....แต่ถ้าใครอยากลอง...เธอก็จะจัดให้..แบบเต็มๆ