คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รอคำว่ารัก [SIX] 100%
จะง้อพี่เขาทั้งทีก็กล้าๆหน่อยสิวะ
โอเซฮุน
จะมากากเหมือนตอนที่ไม่กล้าจีบไม่ได้แล้วนะ
แม่เคยสอนเอาไว้นี่เวลาทำผิดก็ควรไปง้อไปขอโทษไม่ใช่หลบมุมเหมือนกับคนขี้ขลาดสักหน่อย
เอาวะงานนี้ต้องเสี่ยงทายกันบ้างว่าจะออกหัวหรือออกก้อย
อีกอย่างเหตุมันเกิดมาจากการที่เขานั้นไม่ยอมฟังอะไรจุนมยอนจะโกรธมันก็ไม่แปลกแต่ขอแค่อย่างเดียวอย่าหายไปจากเขาเลยถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็ไม่รู้จะทำยังไงจะไปตามหาจุนมยอนที่ไหนเพราะเขาไม่รู้ว่าถ้าถึงวันนั้นคนตัวเล็กยังอยากเจอเขาอยู่ไหม
แต่ตอนนี้เขาอยากเจอคนตัวเล็กมากเหลือเกิน
ถ้าให้เดาตอนนี้คนที่เขาอยากเจอถ้าไม่กลับหอก็ต้องไปร้านพี่ซอฮยอนไม่อย่างนั้นพี่ซอฮยอนจะส่งข้อความไปหาจงอินมันทำไม
ร่างสูงที่มาพร้อมกับรถสปอตคู่ใจของเขานั้น ก็รีบตรงไปยังจุดมุ่งหมายทันที
ร้านของพี่ซอฮยอนกับพี่ทิฟฟานี่คือจุดหมายแรกที่เขาจะไป
ถ้าถามว่าถ้าไปแล้วไม่เจอไม่ว่าจะร้านขนมกับหอพักเขาก็จะไม่หยุดตามหา จุนมยอนหรอกนะต้องหาให้เจอแล้วคุยกันให้รู้เรื่องไปซะต่อให้อีกคนจะด่าหรือไล่ยังไงก็ไม่ทางที่จะหายไป
ก็รักไปแล้วนี่นา
บรรยากาศภายในร้านที่ด้านในอบอวลไปด้วยกลิ่นขนมที่ลูกค้าที่นั่งอยู่ด้านในนั้นสั่งไหนจะเครื่องดื่มที่สำหรับทานคู่กันกับขนมที่ตอนนี้เจ้าของร้านและพนักงานกำลังวุ่นกัน โดยปกติถ้าเป็นเวลาอื่นจุนมยอนจะต้องออกไปช่วยแล้วด้วยความที่เจ้าตัวเคยบอกว่าอยากมาช่วยงานที่ร้านของพี่สาวทั้งสองที่ตนเองนับถือ แต่ดูจากสภาพจุนมยอนวันนี้ที่ร้องไห้อย่างหนักมันคงไม่ดีเท่าไรที่จะให้ออกมาทำงานแบบนี้ ทางที่ดีที่สุดพวกเธอจึงโทรตามแบคฮยอนให้มาอยู่เป็นเพื่อนกับจุนมยอนที่นั่งอยู่หลังร้านในตอนนี้
'นูน่า ตอนนี้เซฮุนอยู่ที่ร้านของนูน่าไหมพอดีผมเล่าเรื่องที่นูน่าบอกว่าพี่จุนมยอนร้องไห้มันก็รีบออกไปเลย'
ก่อนที่ทิฟฟานี่จะเป็นคนตอบกลับไป
'ไม่นี่ แต่ถ้ามาพี่จะส่งข้อความไปบอกนะไม่ต้องห่วง'
ทิฟฟานี่ตอบกลับไปก่อนที่สักจะมีเสียงประตูร้านดังขึ้นมาบ่งบอกว่ามีคนเข้ามาในร้านเพิ่มอีก
โอเซฮุนนี่เอง
'จงอินไม่ต้องห่วงนะเพื่อนเราพึ่งมาถึงร้านของพี่น่ะ'
ทิฟฟานี่ส่งข้อความไปบอกกับจงอินก่อนที่จะเดินไปทักทายเซฮุน
"มาถึงร้านพี่เลยนะ รับอะไรดีล่ะพี่จะได้ทำให้"ทิฟฟานี่ถามออกไปเธอพอจะเดาออกนะว่าเซฮุนนั้นมาให้ใคร
ถ้าไม่ใช่จุนมยอน
"ยังดีกว่าครับ ว่าแต่พี่จุนมยอนอยู่ที่นี่หรือเปล่าครับนูน่า"เซฮุนถามทิฟฟานี่
"อยู่สิหลังร้านน่ะ อยู่กับแบคฮยอน"ทิฟฟานี่บอกกับคนเป็นรุ่นน้อง อย่างน้อยก็ขอให้เซฮุนง้อจุนมยอนสำเร็จด้วยเถอะตั้งแต่ตอนสี่โมงเย็นจนตอนนี้จะสองทุ่มแล้วจุนมยอนยังไม่ได้กินอะไรเลย
"ขอบคุณครับ"เซฮุนพูดแค่นั้นก่อนจะตรงไปยังหลังร้านตามที่ทิฟฟานี่นูน่านั้นบอกทันที
แต่จะว่าไปคนตัวเล็กได้กินอะไรหรือยังนะ
วันนี้ถ้ามันไม่เกิดเรื่องนั้นป่านนี้คิมจุนมยอนคงได้ไปรู้จักกับบ้านตระกูลโอแล้ว
พ่อกับแม่จะได้รู้ว่าโอเซฮุนคนนี้ก็มีคนที่ตนเองอยากจะดูแลแล้วนะ
"เอ่อ นูน่าครับพี่จุนมยอนเขาได้กินอะไรบ้างหรือยังครับ"ตอนแรกเขาว่าจะเดินไปหาคนตัวเล็กที่หลังร้านเสียก่อน แต่พอคิดได้ว่าตอนนี้พี่จุนมยอนของเขานั้นจะได้กินอะไรลองท้องบ้างหรือยังก็อดเป็นห่วงไม่ได้เลยขอกลับไปถามนูน่าทั้งสองดูก่อน
"ยังเลยพอพี่จะเอาของว่างกับเครื่องดื่มไปให้ก็บอกว่าไม่เอายังไม่หิวให้ยกออกมาก่อนพี่ก็เลยเอาออกมา"ซอฮยอนตอบออกไปตอนทิฟฟานี่บอกว่าเซฮุนมาเธอก็รู้แล้วล่ะว่าต้องมาตามง้อจุนมยอน
"พี่ฝากให้เราเอาไปให้จุนมยอนด้วยนะทั้งพายกับนมปั่นนี่"ซอฮยอนรีบส่งจานพายกับแก้วนมปั่นไปให้เซฮุน
"แล้วเราจะเอาอะไรล่ะพี่จะได้ทำให้"ทิฟฟานี่ถามบ้าง
"ขอพายแบบจุนมยอนแล้วก็ชานมไข่มุกครับ"เซฮุนบอก
"งั้นไปนั่งรอที่โต๊ะของจุนมยอนเลยนะพี่จะยกไปให้"ทิฟฟานี่บอกกับเซฮุน อย่างน้อยมีขนมกับเครื่องดื่มไปด้วยมันก็อาจจะช่วยได้นะ
"ฉันว่าฉันออกไปเอาของว่างมาให้นายกินดีกว่านะจุนมยอน"แบคฮยอนที่เห็นจุนมยอนเอาแต่นั่งเหม่อก็เอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง ก็เล่นไม่กินอะไรเลยเดี๋ยวก็ปวดท้องอีกหรอก
"ไม่ต้องลำบากหรอกครับของพี่จุนมยอนผมเอามาเสิร์ฟแล้ว"เสียงของเซฮุนที่พูดขึ้นพร้อมกับสายตาที่มองมาที่จุนมยอนอย่างเป็นห่วงและรู้สึกผิดทำให้แบคฮยอนที่มองนั้นเริ่มเข้าใจได้แล้วว่า เซฮุนกำลังจะบอกให้เขานั้นออกไปก่อน เพราะเซฮุนจะคุยกับพี่จุนมยอนสองคนเท่านั้น
"ฉันยังไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น"จุนมยอนพูดไม่รู้สิตอนนี้กินน้ำตาไปจนอิ่มไปหมดแล้วมันจุกไปหมดตอนที่เซฮุนพูดเหมือนไม่เชื่อใจกัน
"จะไม่กินพายกับนมปั่นที่ผมเอามาให้จริงๆหรอครับ ..หืม"เซฮุนรีบมานั่งลงข้างๆจุนมยอนพร้อมกับวางจานพายกับแก้วนมปั่นตรงด้านหน้าของคนตัวเล็กก่อนที่จะเกลี่ยเช็ดคราบน้ำตาให้คนรักอย่างเบามือ
"ผมขอโทษนะที่พูดแบบนั้นออกไป แต่พอรู้ว่าพี่ร้องไห้เพราะผมก็ยิ่งอยากที่จะต่อยปากตัวเองแรงๆสักทีที่พูดออกไปแบบนั้น"เซฮุนพูดออกไปทำให้จุนมยอนนั้นถึงกับเงียบไปเลย
"แต่ถึงพี่จะโกรธผมแค่ไหนพี่ก็ควรทานอะไรลองท้องบ้างนะ ดูสิพายพวกนี้น่ากินแค่ไหนอีกทั้งนมปั่นที่พี่ชอบไง"ร่างสูงบอกกับคนตัวเล็ก
"ก็มันกินไม่ลงนี่"จุนมยอนเอ่ยเสียงเบาก่อนจะทำท่าดึงมือออกจากมือของเซฮุนที่กุมมือตนเองไว้อยู่แต่ทำยังไงก็ดึงไม่ออก นี่มันมือปลาหมึกที่ติดกาวหรือไงกัน
"กินไม่ลงก็ต้องฝืนกินครับสักนิดนึงก็ยังดี"เซฮุนพูดพร้อมกับเอาพายไปเตรียมป้อนจุนมยอน
"พี่กินเองได้น่ะ ไม่ใช่เด็กๆนะไม่ต้องมาป้อน"เอ่ยด้วยน้ำเสียงติดงอนก่อนจะเอาพายจากร่างสูงนั้นมากิน
"ผมรักพี่นะ วันนี้ผมมันไร้เหตุผลไม่ยอมฟังพี่เองอ่ะ ทำให้พี่ต้องร้องไห้ทั้งๆที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้พี่เสียใจเด็ดขาด"ถ้อยคำที่พูดออกจากปากของร่างสูงที่ฟังแล้วดูจริงจังมากๆทำให้จุนมยอนนั้นใจสั่นจึงได้แต่แอบยิ้มเล็กน้อยก่อนจะรับหุบยิ้มเพราะยังไม่อยากให้โอเซฮุนได้ใจ
"วันพรุ่งนี้ไม่ต้องมารับพี่นะ ไม่ต้องรอด้วย"จู่ๆจุนมยอนก็พูดขึ้น
"ทำไมล่ะครับ ผมเต็มใจทำนะ"คนตัวสูงถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจ
"นายควรซ้อมบาสให้เต็มที่นะใกล้จะแข่งแล้วนี่ ออกมาหาพี่บ่อยๆมันไม่ดีหรอก"จุนมยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"แต่ว่า มันไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะครับ ผมแค่อยากเจอกำลังใจของผม มันไม่กระทบเวลาซ้อมหรอกครับสบายใจได้ เนี่ยตามจริงวันนี้ผมจะพาพี่ไปที่บ้านด้วยนะ เสียดายดันเกิดเรื่องที่ผมเข้าใจพี่ผิดไปป่านนี้คุณนายโอได้เห็นหน้าแฟนของลูกชายตัวเองไปแล้ว"คำพูดที่ถูกเอ่ยออกมาจากปากของคนตัวสูงทำให้คนฟังนั้นใจสั่นไปอีก
โอเซฮุนชักจะอันตรายเกินไปแล้วนะ
แบบนี้เขาจะลงโทษเจ้าเด็กนี่ยังไงดี
"จะให้ผมทำยังหรอครับถึงจะยอมยกโทษให้โอเซฮุนคนที่โง่เขลาคนนี้"เซฮุนถามออกไปน้ำเสีนงที่ติดเว้าวอนของเขานั้นทำให้จุนมยอนนั้นแทบจะไปต่อไม่เป็น
"เซฮุนตอนที่นายพูดแบบนั้นทำไมถึงไม่เชื่อใจพี่ที่เป็นคนรักของนายบ้างถึงเราจะพึ่งคบกันแต่อย่างน้อยความเชื่อใจก็น่าจะมีบ้างนะ พี่ไม่เคยมองใครหน้าไหนด้วยซ้ำ ต่อให้เขาจะมาพยายามทำให้พี่มองเขา แต่ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่คนที่พี่รักยังไงก็ไม่มีทางสนใจหรอก"จุนมยอนพูดเขาอยากให้เซฮุนเชื่อใจเขาบ้างไม่ใช่หึงจนหน้ามืดตามัวไม่ยอมฟังอะไร
"ผมขอโทษนะ ต่อไปจะไม่ทำแบบนั้นอีก ผมจะไม่สัญญานะแต่จะบองทำให้พี่เห็นเองว่าผมจะเชื่อใจพี่"เซฮุนพูดแววตาของคนตัวสูงทำให้จุนมยอนรู้ว่าเซฮุนไม่ได้พูดเล่น
จุนมยอนยังจำตอนที่เขานั้นเจอกับเซฮุนครั้งแรกได้อยู่เลย
ตอนนั้นบังเอิญว่าเขานั้นไปหาแบคฮยอนกับชานยอลที่นั่งอยู่กับพวกคริสที่กำลังหานักกีฬาของชมรมบาสเกตบอลของมหาลัย
คริส ลู่หาน ชานยอล ที่รับหน้าที่ในการรับสมัครพาเด็กปีหนึ่งเข้าชมรมเมื่อตอนเทอมหนึ่ง
ส่วนที่ทำไมถึงมาหาแบคฮยอนด้วยก็เพราะรายนั้นมาหาขานยอลน่ะสิ
'จุนมยอนทางนี้ๆ' แบคฮยอนเรียกเพื่อนสนิทให้มาตรงโต๊ะที่ตนนั้นนั่งอยู่กับพวกชมรมบาสที่มีคนรักของตนนั้นอยู่ด้วย
และก็เด็กปีหนึ่งที่มาสมัครใหม่อีก
ก่อนหน้านี้มีลงชื่อมาสมัครหลายคนนะ ตอนนี้เหลือสามคนนี้ที่พึ่งจะมาลงชื่อ
โอเซฮุน คิมจงอิน แล้วก็ จื่อเทา
'อ้าว จุนมยอนมาหาแบคฮยอนหรอนั่งก่อนสิ' ลู่หานชวนคนมาใหม่ให้นั่งด้วยกัน
เขากับจุนมยอนก็สนิทกันระดับนึงนะ
'อ่า...ขอบใจนะลู่หานแล้วนี่กำลังรับสมัครเด็กปีหนึ่งเข้าชมรมหรอ'จุนมยอนถามพร้อมกับนั่งลงข้างๆลู่หานและแบคฮยอน โดยที่ตรงข้ามเขามีเด็กปีหนึ่งกำลังลงชื่อเข้าชมรมบาส
'ใช่ สามคนนี้ฝีมือดีนะ'ลู่หานบอก
'คนที่นั่งตรงข้ามนายน่ะชื่อโอเซฮุน คนต่อมาก็คิมจงอิน ส่วนอีกคนก็จื่อเทา'คริสแนะนำรุ่นน่องให้จุนมยอนนั้นรู้จักแต่เขาว่าเด็กที่ชื่อเซฮุนมันมองจุนมยอนแปลกๆนะ มองตั้งแต่จุนมยอนมานั่งกับลู่หานแล้วก็แบคฮยอนแล้วด้วย
'ฝีมือดีแต่ก็ต้องขยันมาซ้อมนะทั้งสามคนโดยเฉพาะแกน่ะเทา อย่าคิดว่าเป็นน้องของคริสแล้วจะไม่เข้าซ้อมก็ได้นะ' ชานยอลพูดพลางแกล้งขู่เทาไปด้วย
'รู้แล้วน่ะพี่ ฉันไปก่อนนะจงอิน เซฮุน ผมไปก่อนนะครับทุกคนพอดีมีนัด'เทาบอกกับทุกคนอย่างรีบๆแล้วเดินออกไปทันที
'ส่วนพวกนายยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่ชื่อคิมจุนมยอนคงจะรู้กันแล้วล่ะเนอะ' จุนมยอนแนะนำตัวออกไปเขาพยายามที่จะไม่มองเจ้าเด็กที่ชื่อโอเซฮุนเท่าไรนัก ยิ่งมองใจยิ่งเต้นแรง
รุ่นพี่คิมจุนมยอน
น่ารัก
ตัวเล็กน่ารัก ไหนจะรอยยิ้มที่ทำให้เขานั้นแอบใจเต้นแรงนั่นอีก
คงไม่มีผู้ชายคนไหนที่เขาจะนิยามคำว่าน่ารักให้กับอีกฝ่ายได้ เขานั้นไม่เคยที่จะชมใครตั้งแต่แรกเจอแบบนี้ด้วยซ้ำ ถ้าจงอินมันรู้คงล้อเขาแน่ๆ
'ทำไมมึงเอาแต่มองพี่จุนมยอนเขาวะเซฮุน อย่าคิดว่าจงอินคนนี้จะไม่เห็นนะโว้ยว่าแอบมิงพี่เขาน่ะ แต่ก็อย่างว่าแหละนะพี่จุนมยอนเขาน่ารักเคยได้ยินนะว่าพี่คยูกับพี่อี้ชิงแข่งกันจีบพี่เขาก็อย่างว่าแหละคนน่ารักแบบนี้ใครกันจะไม่ชอบ ขนาดพึ่งเจอกันวันนี้กุยังชอบเลยพี่เขาน่ารักแต่ไม่ได้ชอบแบบอยากได้เป็นแฟนนะเว้ย กุน่ะชอบแบบพี่คยองซูเนี่ยได้ข้อมูลที่จะติดต่อไปหาพี่เขาแล้วไม่ยากแน่นอน'
นี่ผมว่าตัวผมเองก็เก็บอาการได้ระดับนึงแล้วนะจงอินมันเห็นได้ไงวะ
มึงนี่มันตาไวเหลือเกินนะจงอินเพื่อนรัก
'มึงตาฝาดแล้ว กุก็มองหมดทุกคนนั่นแหละเพียงแต่พี่จุนมยอนเขาแค่นั่งตรงหน้ากุเท่านั้นเอง'
'แล้วทำไมพูดแค่หน้าแดงวะเซฮุน'
'หรือว่ามึงเขินแล้วกำลังหาเรื่องกลบเกลื่อนไม่ให้เพื่อนรักอย่างกุคิมจงอินคนนี้รู้ว่ามึงกำลังมีความรักแบบรักแรกพบ'
'ไร้สาระว่ะใครเขินกุแค่ร้อน'
'อ๋อหรอ....ให้มันจริงนะนี่อุตส่าห์จะช่วยให้มึงได้ทำความรู้จักกับพี่เขาเลยนะสงสัยกุต้องล้มเลิก'
'แต่จริงๆถึงกุจะไม่ได้เขิน แต่ก็ทำความรู้จักกันไว้ก็ดีนี่หว่า'
'ชอบก็ยอมรับมาเถอะ จีบรุ่นพี่ไม่เสียหายนะเว้ยไอ่ฮุน'
ใช่ จีบรุ่นพี่ไม่เสียหายอย่างที่จงอินมันบอกนั่นแหละเพราะพี่จุนมยอน น่ารักมากๆ
จากตอนแรกที่ผมไม่ยอมรับกับตัวเองว่าชอบจนสุดท้ายความน่ารักของพี่เขาก็ทำให้ผมแพ้ต่อใจตัวเองแต่ก็ยังได้แค่แอบมองเพราะกลัวว่าถ้าบอกไปผมจะไม่มีโอกาสได้มองพี่เขาแน่ๆ
'ชอบเขาก็อย่าช้าล่ะเซฮุน แม่ว่าลองบอกเขาก่อนจะสายเกินไปมันดีกว่านะ'
'ถ้าเราช้าแล้วจะรับได้หรอที่เห็นเขาไปเป็นของคนอื่น'
คำตอบก็คือเขาจะไม่ยอมแน่ๆถ้ามันเป็นแบบนั้น
แม่ของเขานั้นรู้ว่าเขากำลังแอบชอบรุ่นพี่แต่ยังไม่เคยเห็นหน้าพี่จุนมยอนเพราะเขายังไม่ได้เอารูปให้ดู
'ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะพ่อเสือยิ้มยาก'
'เหมือนคนกำลังมีความรัก ว่าแต่จะใช่อย่างที่แม่คิดหรือเปล่านะ'
'ครับแม่ พี่เขาน่ารักแค่มองก็ใจเต้นแรงแล้วครับแม่'
'คงจะน่ารักมากๆเลยล่ะสินะ ถึงทำให้ลูกแม่ออกอาการชัดขนาดนี้'
'แล้วถ้าผมมีคนรักแม่กับพ่อจะไม่บังคับเรื่องการแต่งงานหรอกนะครับ'
'มันก็อยู่ที่ว่าเขาจะรับรักแกไหม ว่าแต่เป็นใครกันล่ะชักจะอยากเห็นหน้าแล้วนะ'
"เซฮุน พี่ขอฝากให้เราไปส่งจุนมยอนทีนะพอดีพี่มีธุระน่ะ แล้วก็คุยกันดีๆนะค่อยๆพูดกัน"แบคฮยอนเอ่ยขึ้นเขาเดินเข้าไปบอกกับทั้งสองคนที่คุยกันอยู่หลังร้าน เปิดโอกาสให้แล้วนะง้อจุนมยอนให้สำเร็จล่ะ
จากที่รู้จักมาเซฮุนก็เป็นคนที่น่าจะดูแลและปกป้องจุนมยอนได้ไม่ต่างจากพี่คยูฮยอนเลย
"ได้เลยครับพี่ ไม่ต้องห่วงจะไปส่งให้ถึงที่พักเลย"เซฮุนตอบแบคฮยอน พร้อมกับสายตาที่คอยมองไปที่พี่จุนมยอนของเขาแบบไม่วางตา
"จะต้องลำบากให้เซฮุนไปส่งฉันทำไมกัน ฉันกลับเองได้น่ะนายรีบไปเถอะ"จุนมยอนพูด
เขาน่ะก็แค่ไม่อยากให้เซฮุนนั้นต้องกลับบ้านของตัวเองดึก
"ผมเต็มใจน่ะ ถ้าเกิดพี่ไปเจอเรื่องอันตรายจะทำยังไงผมไม่ยอมให้พี่กลับคนเดียวหรอกนะ
คิมจุนมยอน"เซฮุนบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังจะโกรธเขาน่ะก็พอเข้าใจได้นะ แต่จะให้เขาปล่อยให้พี่จุนมยอนกลับคนเดียวมันทำไม่ได้หรอก แค่วันนี้เขาก็รู้สึกแย่แล้วนะที่ทำให้คนรักต้องมีน้ำตา
"เนี่ยเห็นไหมว่าเซฮุนเขาเต็มใจไปส่ง เอาน่ะอย่างน้อยฉันจะได้ไปทำธุระแบบไม่ต้องกังวลด้วยนะจุนมยอน"แบคฮยอนช่วยเซฮุนอีกแรงเหตุผลนี้อาจจะทำให้เพื่อนของเขาไม่กล้าปฎิเสธสิ่งที่เขานั้นเสนอไปแน่ๆ
ส่วนธุระของเขาน่ะหรอคือไปหาชานยอลยังไงล่ะ
"ก็ได้ๆฉันกลับกับเซฮุนก็ได้ นายก็รีบไปเถอะ"จุนมยอนพูดพลางมองเซฮุนไปด้วย แววตาแบบนี้มันเจ้าเล่ห์นักนะโอเซฮุน
"มองอะไร พี่ก็จะกลับแล้วจะไปส่งไม่ใช่หรอ"คนตัวเล็กหันมาพูดกับร่างสูงของคนรัก วันนี้ได้รู้อีกอย่างนึงว่าเซฮุนแฟนเด็กของเขานั้นขี้หวง ขี้หึงมากๆเลยล่ะ
ถึงจะเข้าใจผิดกันไปบ้างแต่พอรู้ตัวว่าผิดก็รีบมาง้อ ก็นับได้ว่าเห็นอีกมุมที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลยจากโอเซฮุน
"ครับผม งั้นเชิญเลยครับโอเซฮุนคนนี้ยินดีเป็นสารถีให้พี่จุนมยอนนะครับ"ร่างสูงพูดอย่างอารมดีก่อนหน้านี้ที่จะเกิดเรื่องเข้าใจผิดเขาดูตารางเรียนของพี่จุนมยอนนั้นว่าว่างทั้งวัน
"พรุ่งนี้พี่ว่างไหม"ร่างสูงถามคนตัวเล็กที่เดินอยู่ข้างๆกัน
"ก็ว่างนะไม่มีเรียนแล้วก็ยังไม่มีนัด"คนตัวเล็กตอบถึงแม้ว่าจะยังงงๆว่าคนตัวสูงนั้นจะถามทำไม
"งั้นหรอ พรุ่งนี้พี่เตรียมตัวให้พร้อมนะจะพาไปบ้านผม แต่ตอนนี้ผมขอลบรอยของจางอี้ชิงได้หรือเปล่าให้ผมเป็นคนที่จูบพี่ได้แค่คนเดียวได้ไหมครับ..หืม"แววตาที่ละมุนละไมที่แฝงไปด้วยความแวววาววิบวับทำให้จุนมยอนนั้นถึงกับทำอะไรไม่ถูก แต่ก็พยักหน้าให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ในรถฝั่งคนขับนั้นได้ทำตามที่เจ้าตัวนั้นร้องขอ
ก่อนที่ริมฝีปากของร่างสูงจะค่อยๆประทับลงไปบนริมฝีปากบางของคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน นุ่มนวล และหวานล้ำ
ริมฝีปากของคิมจุนมยอนหวานล้ำยิ่งกว่าของหวานใดๆที่โอเซฮุนนั้นเคยลิ้มรสมาเสียอีก
หวานจนอยากครอบครองเอาไว้คนเดียว
"ผมรักพี่นะ"คำว่ารักที่ออกมาจากปากของร่างสูงทำให้จุนมยอนที่โดนการจู่โจมของคนรักเข้าไปก็ยิ่งเขิน
"รักเหมือนกันนะ"คนตัวเล็กพูดบ้าง
"หายโกรธแล้วใช่ไหม"ร่างสูงถาม
"ก็นายมาง้อขนาดนี้แล้วจะไม่ให้พี่หายโกรธได้ไงแต่คราวหลังอย่าเป็นแบบนี้นะ"คนตัวเล็กพูดทำให้เซฮุนนั้นยิ้มออกมาก่อนหันไปสบตากับคนรัก
"จะไม่ทำอีกแล้วครับ วางใจได้"เซฮุนตอบถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าวันต่อไปจะเป็นยังไงเขาจะไม่ทำให้จุนมยอนร้องไห้อีกแน่ๆ
....
'มีขนมกับน้ำผลไม้มาให้ถึงหน้าล็อคเกอร์อีกแล้วหรอวะไอ่ฮุน'
'ถึงขั้นรู้ขนมที่มึงชอบนี่ไม่ธรรมดานะเนี่ย'
'ว่าแต่มึงรู้ยังวะตลอดสองเดือนใครส่งของพวกนี้มาให้มึงแฟนคลับที่ตามดูพวกเราเล่นบาสก็ไม่น่าจะใช่'
'กุรู้แล้วว่าใคร คนอะไรวะเอาของมาให้กุทุกวันโดยที่ลืมไปว่าตรงล็อคเกอร์มันมีกล้องวงจรปิดกุก็เลยไปขอให้พี่เจ้าหน้าที่เขาเปิดให้ดู จนรู้ว่าเป็นพี่จุนมยอน น่ารักว่ะทำไมถึงชอบมาทำให้กุหลงไหลขนาดนี้วะ'
'มึงไม่ได้แค่หลงไหลมึงน่ะชอบเขา ชอบมากๆด้วยกุดูออก'
เซฮุนที่นึกถึงเรื่องราวความหลังที่เขาได้รับขนมและของต่างตรงหน้าล็อคเกอร์ที่พี่จุนมยอนนั้นมาแขวนเอาไว้ โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้หรอกมั้งว่าเจ้าของกุหลาบขาวที่เอากลับห้องพักทุกวันมันมาจากการที่เขานั้นฝากพี่ยามหน้าหอพักพี่จุนมยอน
ก็พี่จุนมยอนชอบกุหลาบขาวนี่นา
"พรุ่งนี้ตอนแปดโมงเช้าผมจะมารับนะครับ"ร่างสูงของโอเซฮุนที่ขับรถมาส่งคนรักถึงหน้าหอพักก็พูดขึ้นทันที
"อืม มาถึงแล้วก็โทรบอกนะจะได้รีบลงมา"จันมยอนบอกเขาไม่อยากให้เซฮุนนั้นน้องรอนาน อีกอย่างเราจะไปหาผู้ใหญ่จะปล่อยให้ท่านคอยนานไงจริงไหมล่ะ
"ครับผม อ้อ ผมมีอะไรจะให้พี่ด้วยแหละหลับตาก่อน"คนตัวสูงพูดก่อนจะมาหาพี่จุนมยอนน่ะเขาไปสั่งดอกไม้มาด้วย
กุหลาบขาว กับ พี่จุนมยอนของเขาน่ะเข้ากันดีมากๆเลยล่ะ
ก่อนจะเอื้อมไปเอากุหลาบขาวที่บรรจุในกล่องเอามาให้คนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆเขา
"ลืมตาได้เลยครับ"เซฮุนพูดเขาน่ะตั้งใจเอามาให้คนตัวเล็กเลยนะ
"อะไรหรอ"จุนมยอนถามถึงแม้จะคุ้นๆกับกล่องแบบนี้อยู่บ้างเพราะก่อนจะคบกันกับเซฮุนมีกล่องบรรจุกุหลายขาวอยู่ภายในฝากพี่ยามส่งมาให้เขาทุกวัน ซึ่งเขาชอบมาเลยนะมองมันแล้วสบายตาดี แจกันในห้องก็ถูกประดับไปด้วยกุหลาบขาวที่ได้รับมาหรือบางทีเขาก็ซื้อมาเอง
"ลองเปิดดูสิครับ เมื่อก่อนผมฝากพี่ยามส่งให้พี่ทุกวันเลยนะแต่ต่อไปนี้ผมจะให้พี่เองกับมือเลย"เซฮุนพูดอย่างอารมดี
"ฝีมือนายเองหรอกหรอที่ส่งมา รู้ได้ไงว่าพี่ชอบ"จุนมยอนถาม
"ผมก็สืบเอาน่ะสิ ว่าพี่ชอบหรือไม่ชอบอะไรบ้าง"เซฮุนตอบมันอาจจะดูคุกคามแต่เขาไม่สืบจนทำใก้อีกฝ่ายเดือดร้อนหรอกนะ ก็แค่อยากรู้นี่
"ขอบใจนะทั้งก่อนหน้านี้ด้วย พี่ชอบมากๆเลย"คนตัวเล็กบอกกับคนตัวสูงก่อนจะเปิดประตูลงจากรถอย่างเขินๆ
"พี่ครับเดี๋ยวผมขึ้นไปส่ง"เซฮุนเอ่ยตามหลังพร้อมกับรีบตามไปติดๆ
"มาส่งทำไมนี่มันก็ดึกแล้วนะ"จุนมยอนว่าออกไปลช
"ไม่เป็นไรหรอกน่ะ ผมอยากมาส่งพี่ให้ถึงห้องก่อนแล้วค่อยกลับ"เซฮุนตอบเขาไม่ยอมให้จุนมยอนเดินไปคนเดียวหรอกนะอย่างน้อยก็แค่ให้เขาไปส่งอีกฝ่ายจนถึงห้องก็พอใจแล้ว
"ถ้างั้นถ้าพี่เข้าห้องแล้วนายต้องรีบกลับนะ ขุบรถตอนกลางคืนมันอันตราย"จุนมยอนพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง ก็โอเซฮุนสำหรับเขามีแค่คนเดียวนี่นา
โอเซฮุนที่เป็นแฟนของคิมจุนมยอนน่ะ
"ก็ได้ครับ"ร่างสูงตอบด้วยรอยยิ้มพี่จุนมยอนชอบทำให้เขารู้สึกดีตลอดเลย
"น่ารัก เชื่อฟังกันแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อยนะเจ้าทาส"จุนมยอนพูดพลางแกล้งเซฮุนด้วยการเอามือไปเกาคางของอีกฝ่าย
โอเซฮุนกลายเป็นเจ้าทาสไปเสียแล้ว
เจ้าทาสที่มีเพื่อจุนมยอนคนเดียว
"นี่ผมกลายเป็นเจ้าทาสไปแล้วหรอเนี่ย แต่ก็ยอมเป็นนะถ้าพี่ชอบ" เซฮุนแกล้งหยอดกลับไปบ้าง
เราสองคนเดินหยอกล้อกันไปมาจนกระทั่งมาถึงหน้าห้องพักของพี่จุนมยอน
"ถึงห้องพี่แล้วอ่ะ นายก็กลับได้แล้วนะ"คนตัวเล็กหันไปบอกก่อนที่จะแตะคีย์การ์ดหน้าห้องไปด้วย
"งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับ"เซฮุนบอก แต่ก่อนที่เขาจะเดินกันกลับไปเสียงจุนมยอนก็ทำให้เขานั้นหยุดเดิน
"ถ้าถึงแล้วก็โทรมาบอกด้วยนะ จะได้หายห่วงเข้าใจไหม"สิ่งที่คนตัวเล็กพูดทำให้เขานั้นหลุดยิ้มออกมาอีก
"ครับผม ถึงแล้วจะโทรหานะ"เซฮุนรีบบอกก่อนจะเดินไปจากตรงนั้น
คนน่ารักจะทำอะไรก็น่ารัก โอเซฮุนเริ่มจะเชื่อคำนี้ตอนมาเจอคิมจุนมยอนนี่แหละครับ
น่ารัก นุ่มนิ่ม แถมริมฝีปากที่ได้ลิ้มรสจากการจูบก็หวานล้ำจนไม่อยากให้ใครมาซ้ำรอย
"มาส่งจุนมยอนหรอ"เสียงของคยูฮยอนเอ่ยทักเซฮุนหลังจากเห็นชายหนุ่มรุ่นน้องเดินลงมาจากชั้นบนของหอพักที่เขานั้นดูแลอยู่
"ครับ พี่มีอะไรหรือเปล่า"เซฮุนถาม
"เรื่องวันนี้ฉันจะไม่ถามหรอกนะ ฉันพอรู้มาบ้างแต่นายรู้ไหมจุนมยอนไม่เคยเสียน้ำตาให้ใครง่ายๆนะ นั่นมันแปลว่านายพิเศษมากสำหรับจุนมยอน อย่าทำให้น้องชายฉันเสียใจล่ะไม่งั้นนายเจ็บตัวแน่โอเซฮุน ส่วนเรื่องจางอี้ชิงนายก็อย่าพึ่งวางใจไป ฉันไม่รู้หรอกนะว่าหลังจากนี้มันจะกลับมาทำอะไรนายกับจุนมยอนอีกหรือเปล่าระวังไว้หน่อยก็ดี"คยูเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วงทั้งสองคน
"ขอบคุณครับที่เตือนผมจะระวังตัวแล้วก็จะดูแลพี่จุนมยอนให้ดี"เซฮุนพูดทำให้คยูนั้นสบายใจขึ้นมาบ้าง หวังแค่ว่าเซฮุนจะรักมั่นคงกับจุนมยอนก็พอ
บ้านตระกูลโอ
"เจ้าเซฮุนมันยังไม่กลับมาหรอ"เสียงประมุขของบ้านเอ่ยถามคนเป็นภรรยาเมื่อเห็นลูกชายของตนนั้นยังไม่กลับ
"ยังเลยค่ะสงสัยซ้อมกีฬากันจนลืมเวลามั้งคะ"คนเป็นภรรยาตอบก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อยให้กับคนเป็นสามีถ้ารู้ว่าเซฮุนจะพาแฟนมาจะทำหน้ายังไงกันนะ
เท่าที่ฟังมาจากปากของเซฮุนจุนมยอนดูจะน่ารักจนทำให้เซฮุนลูกชายของเธอนั้นตกหลุมรักแบบถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้วล่ะ
"ผมล่ะอยากจะเห็นจริงๆใครกันที่มาทำให้เซฮุนมีความรักจนทำให้มาบอกผมเรื่องยกเลิกการแต่งงานกับหนูไอรีน ลูกสาวของเพื่อนผมที่ต้องการเกี่ยวดองทางธุระกิจด้วยกันตัวผมน่ะไม่ได้จะห้ามหรอกนะที่มันมีความรักแต่ผมก็อยากได้หนูไอรีนมาร่วมตระกูลอยู่ดี"คนเป็นพ่อเอ่ยออกมาอย่างหนักใจ ความสุขของลูกชายเขาก็เข้าใจนะแต่เขาก็อยากให้ธุระกิจของสองบ้านมันราบรื่นเหมือนกัน
'ฉันอยากให้ไอรีนลูกสาวฉันลงเอยกันกับเซฮุนลูกชายของนายนะเพื่อธุระกิจของเราจะได้มั่นคง'
'ฉันคงบังคับเจ้าเซฮุนมันไม่ได้หรอกนะ จูฮอน
นายก็รู้บังคับฝืนใจมันไปกันไม่รอดหรอก'
'แต่ไอรีนก็รู้จักกับเซฮุน จะฝืนใจกันตรงไหนในเมื่อลูกสาวฉันพึงพอใจในตัวลูกชายของนายน่ะบยองฮุน'
'ยังไงฉันก็ยืนยันคำเดิมนะจูฮอน ฉันจะไม่ฝืนใจเซฮุนเพื่อธุระกิจของตัวเอง'
ในขณะที่บยองฮุนกำลังคิดถึงบทสนทนาของตนกับจูฮอนพ่อของไอรีนด้วยแววตาเคร่งเครียดให้ตายเถอะจูฮอนมันกำลังบีบบังคับเขาอยู่แต่เซฮุนก็ลูกชายของเขานะจะให้ไปบังคับเรื่องแต่งงานมันก็เหมือนบังคับให้ลูกของเขาไปตกนรกอยู่กับคนที่มันไม่ได้รักน่ะสิ
"ยังไม่นอนกันอีกหรอครับ พ่อ แม่"เซฮุนที่พึ่งกลับมาถึงก็เอ่ยถาม
"ยังหรอกรอเราอยู่น่ะ"คนเป็นแม่บอก เซรามองไปยังสองพ่อลูกด้วยแววตาที่กังวลเล็กน้อยก่อนที่จะสลัดมันออกไป
"แกรีบไปอาบน้ำเถอะไป ฉันกับแม่ของแกก็จะไปพักผ่อนแล้ว"คนเป็นพ่อพูดบ้างก่อนจะเดินไปตบไหล่ลูกชายเบาๆ
"ครับ อ้อพรุ่งนี้ผมจะพาพี่จุนมยอนมาที่บ้านเรานะครับจะได้มาแนะนำให้รู้จัก"เซฮุนพูดขึ้น
"คนนี้จริงจังกับเขาไหมเซฮุน"บยองฮุนถามลูกชาย ถ้าตำตอบของเซฮุนคือการจริงจังกับคนคนนี้เขาจะทำทุกวิธีไม่ให้จูฮยอนเอาลูกสาวตัวเองมายุ่งกับลูกชายเขาเด็ดขาด
"จริงจังมากๆเลยล่ะครับพ่อ พี่จุนมยอนคือความสุขของผมที่ไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไป"เซฮุนตอบก่อนที่จะรีบขึ้นไปที่ห้องนอนเพื่ออาบน้ำโดยที่ไม่ลืมที่จะโทรไปหาจุนมยอนด้วยเช่นกัน
...
'พี่ครับ'
'หืม..ว่าไง'
'อย่าลืมนัดของเราพรุ่งนี้นะครับ จุนมยอนของผม'
'ไม่ลืมหรอกน่ะ แอบตื่นเต้นเหมือนกันนะ'
'ผมไม่เคยพาใครเข้าบ้านแบบที่พาพี่เข้าไปเลยนะ ครั้งแรกของผมเหมือนกัน ฝันดีนะครับพี่'
'ฝันดีนะเซฮุน พรุ่งนี้มาถึงแล้วก็โทรบอกนะจะรีบลงไป'
'ตามจริงให้ผมขึ้นไปรอพี่บนห้องก็ได้นะ'
'จะมาสำรวจห้องพี่หรือไง'
'เปล่าสักหน่อยผมก็แค่อยากไปนั่งรอแฟนผมเท่านั้นเอง'
'งั้นเอาเป็นว่าตอนขากลับค่อยขึ้นมาแล้วกัน ไม่อยากให้พ่อแม่ของนายรอนาน'
'งั้นก็ได้ ฝันดีนะครับพี่'
'อื้ม ฝันดีนะ'
คนตัวสูงที่กำลังอมยิ้มให้กับโทรศัพท์หลังจากที่คุยกันกับคนรัก ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเขาถึงชอบที่เวลาที่พี่จุนมยอนพูดว่าตื่นเต้นที่จะได้มาบ้านของเขา นี่มันคงเป็นความรู้สึกที่เวลาคนที่มีแฟนแล้วพามาให้ครอบครัวรู้จักล่ะมั้ง
ทั้งๆที่กับคนอื่นเขาไม่เคยพาเข้ามาด้วยซ้ำไป
โอเซฮุน ไม่เคยมองผู้ชายคนไหนแล้วใจเต้นแรงแบบมองพี่จุนมยอน
ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำให้เขานั้นรู้สึกยิ่งมองก็ยิ่งสุขใจและอยากครอบครองเป็นเจ้าของขนาดนี้มาก่อน ถ้าเขากล้าเดินไปจีบตั้งแต่เทอมแรกป่านนี้นะได้คบกันจนไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ว่าแล้วก็อยากด่าตัวเองในความกากนี้ ทั้งๆที่ตอนนั้นจงอินมันก็พูดกรอกหูให้กล้าไปจีบพี่เขาสักที
'ระหว่างกุจีบพี่คยองซูติด กับมึงกล้าไปจีบพี่จุนมยอนเนี่ยกุว่านะกุจีบพี่คยองซูติดก่อนแน่ๆเลยว่ะกุมั่นใจ'
'มึงเอาความมั่นใจมาจากไหนวะจงอินว่าจะจีบพี่คยองซูของมึงติด'
'ก็เขาชอบเขินเวลากุบอกรักแล้วพี่คยองซูให้กุมายุ่งกับพี่เขาได้แค่คนเดียวเพราะเขาหวงของ ซึ่งก็แปลว้ากุมีโอกาสที่จะจีบพี่คยองซูติดและได้คบกันเป็นแฟน ส่วนมึงถ้าเอาแต่มองรับรองก็ไม่มีทางได้พี่จุนมยอนแน่นอนครับเพื่อนกล้าๆหน่อยดิวะกับคนก่อนมึงไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลยนะ'
'คนก่อนก็แค่แก้เหงาเองนะมึงจะเอามารวมกันทำไม พี่จุนมยอนน่ะเขาพิเศษกว่านั้น'
'พิเศษแต่มึงไม่กล้าจีบ กากๆจริงเลยนะโอเซฮุน'
ตอนนี้โอเซฮุนคนกากได้ลดเลือนหายไปจากตัวเขาทีละนิด แต่ก็ต้องกังวลเรื่องก่อนหน้านี้ที่เขาจะเข้าไปหาพ่อกับแม่ และบังเอิญได้ยินที่พ่อของเขานั้นพูด
ไอรีน งั้นหรอ
เขาไม่เคยมองเธอในแบบคนรักเลยด้วยซ้ำ
และถ้าพ่อจัดการเรื่องไอรีนให้เขาไม่ได้ เขาคงต้องลงมือเองเพื่อป้องกันไม่ให้สองพ่อลูกนั่นมายุ่งกับเขาและพี่จุนมยอน
ความคิดเห็น