คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รอคำว่ารัก [Five] หึงและหวง [100 %]
ใช่ ผมรอเซฮุนที่บอกว่าจะมารับผมไปร้านพี่ทิฟฟานี่ด้วยกันแต่นี่ครึ่งชั่วโมงแล้วทำไมหมอนั่นยังไม่มา แต่ยืนรอไปได้สักพักผมก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครยืนมองผมอยู่อ่ะ จริงๆนะ
"ไปกับฉันมั้ยล่ะ จุนมยอนอ่าา"จางอี้ชิงน้ำเสียงแบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกจากเขา
"ให้ตายมันก็ไม่มาหรอก โดนสาวๆรุมร้อมอยู่ขนาดนั้น"อี้ชิงยิ้มอย่างมีเลสนัยก่อนที่จะดึงแขนของตัวเล็กและกระชากเบาๆให้คนตัวเล็กอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง
"นุ่มและนิ่มเป็นบ้าเลยนะตัวนายเนี่ย โอเซฮุนมันคงอีกนานกว่าจะมาไปกับฉันสิ"น้ำเสียงยียวนกวนประสาทของอี้ชิงทำให้จุนมยอนจ้องที่ตาเขาอย่างโมโหไม่คิดเลยว่าคำเตือนของพี่คยูฮยอนจะเป็นจริงก็วันนี้แหละ
"ผมจะรอเซฮุน ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ"ร่างเล็กยังคงยืนดิ้นสลัดไปมาหวังว่าจะให้อีกคนนั้นปล่อยตัวเอง แต่จางอี้ชิงกลับกอดร่างเล็กนี่แน่นขึ้นไปอีก
"รักมันมากหรอไงกัน"คำถามของอี้ชิงที่ต้องหลุบตามองไปทางอื่น บางทีเขาก็ยังอ่อนแอนะในเรื่องนี้ �แต่ยังไงก็ไม่มีทางยอมโอเซฮุนหรอกนะบอกไว้เลย
"ฉันน่ะ ไม่มีทางยอมมันหรอกนะสักวันฉันจะทำให้นายมายอมเป็นของฉัน" รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวมันต่างจากสายตาเมื่อกี้ที่จุนมยอนสังเกตุเห็นมันว่าช่างอ่อนแอ อ้างว้างเหลือเกิน
"แกมีสิทธิ์อะไรมากอดจุนมยอนของฉัน"เสียงของเซฮุน ที่ดังมาจากทางด้านหลังของทั้งคู่ทำให้อี้ชิงยิ้มอย่างมีแผนก่อนไปวันนี้ทิ้งระเบิดไว้ให้สักลูกหน่อยจะดีกว่า
"นายนี่มันถึงใจฉันจริงๆเลยนะจุนมยอน ลิ้นนายนี่ตอบรับสัมผัสฉันดีจริงปากนายนี่หวานยิ่งกว่าลูกกวาดอีกไว้วันหลังจะมาใหม่นะ ฮ่าๆๆ"อี้ชิงหัวเราะอย่างอารมดีก่อนจะทำท่าทีราวกับว่าหอมแก้มจุนมยอน แต่ตอนนี้เซฮุนกำลังควบคุมสติอารมตัวเองเขาต้องคุยกับคนตัวเล็กนี่ให้รู้เรื่อง!!
"เอ่อ คือ"เมื่อเห็นว่าคนรักของตัวเองเงียบไปจุนมยอนก็ไม่รู้จะพูดว่ายังไงดี เซฮุนนายกำลังเขาใจผิดอยู่นะอย่าเงียบสิ T^T
"นายเข้าใจผิดนะ"จุนมยอนตัดสินใจพูดออกมา ก่อนจะมานั่งข้างๆเซฮุนที่เบือนหน้าหนีเขาอยู่
"จูบกันถึงใจมั้ยล่ะ ผมมาช้าถึงกับต้องไปหามันเลยหรอไง"ถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความน้อยใจของร่างสูงทำเอาคนตัวเล็กที่ถึงกับนิ่งเงียบไป
"เปล่านะ แต่บอกได้อย่างเดียวว่ามันไม่ใช่อย่างที่เขาพูดเลยสักนิด"ร่างเล็กก้มหน้าก้มตาพูดต่อ กลัวเหลือเกินกับสายตาของคนรักของตัวเอง
"แล้วทำไมต่อหน้ามันพี่ถึงไม่พูดอะไรสักคำ ทำไมต้องปล่อยให้มันหอมแก้มทำไมต้องให้มันกอด!!"เซฮุนใส่อารมอย่างเต็มที่ก่อนที่จะนิ่งเงียบไป พี่จุนมยอนไม่รู้หรอไงว่าเซฮุนน่ะหวงพี่จุนมยอนมากเลยนะ�
"ฉันเปล่าสมยอมให้อี้ชิงกอดนะ อย่ามากล่าวหากันแบบนี้"จุนมยอนยู่ปากนิดๆก่อนจะหันไปมองทางอื่น ทำไมยิ่งอธิบายยิ่งแย่แบบนี้กันนะไม่รักฉันแล้วหรอเด็กบ้า
"ไม่ได้สมยอม ผมจะเชื่อได้กี่เปอร์เซ็นต์กัน"คำพูดของเซฮุนทำเอาจุนมยอนน้ำตาคลอ ในเมื่อไม่เชื่อกันแบบนี้คุยกันไปตอนนี้ก็เปล่าประโยชน์
"นั่นมันเรื่องของนาย แต่บอกได้เลยว่าฉันไม่ได้ทำแบบนั้นก็เเล้วกัน"จุนมยอนพูดเเค่นั้นก่อนจะวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้นโดยเร็วน้ำตามันไหลมาไม่ขาดสายก่อนที่จะมาหยุดที่หน้าร้านของพี่ทิฟฟานี่ ในเวลานี้พี่ทิฟฟานี่คงเป็นที่พึ่งที่ดี เขาไม่อยากรบกวนพี่คยูฮยอนมาที่นี่ยังจะดีกว่า
"อ้าว จุนมยอนทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะ"ทิฟฟานี่เมื่อเห็นจุนมยอนเดินเข้าในร้านก็ถามขึ้นมาทันก่อนที่จะพามานั่งข้างใน ดูจากตอนนี้แล้วคงมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอน
"ดูแล้ววันนี้พี่ว่านายยังไม่พร้อมเรียนนะ"ซอฮยอนที่กำลังเอาเค้กมาวางก็เอ่ยขึ้นมาบ้าง จุนมยอนตอนนี้เหมือนคนที่กำลังเสียใจเเละร้องไห้มาอย่างหนัก
"นูน่า ผมควรทำยังไงดี"ร่างเล็กหันไปถามหญิงสาวทั้งสองที่ยืนมองเขาอยู่อย่างเห็นใจก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตูดังขึ้นมาจากบุคคลที่ทุกคนคุ้นเคยเป็นอย่างดี
"รุ่นพี่คยู"ทิฟฟานี่กับซอฮยอนเอ่ยออกมาเบาๆก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างหนักถ้าคยูฮยอนรู้ว่าจุนมยอนร้องไห้เพราะอะไรเธอว่าคงไม่พ้นมีเรื่องให้ตัวต้นเหตุต้องเจ็บตัวแน่นอนรับรองได้เลยไม่ว่าใครทำให้จุนมยอนเสียใจน่ะต้องเจอหมัดหนักๆของคยูฮยอนเเน่นอน
"เป็นอะไร ร้องไห้ทำไมใครหน้าไหนมันทำอะไรนาย!!!"เป็นตามที่ทิฟฟานี่กับซอฮยอนคาดเดาไว้ไม่มีผิดว่าถ้าคยูมาเห็นตอนจุนมยอนร้องไห้นั้นคงเป็นเรื่องแน่ๆ
"ไอ่เด็กหน้าโง่นั่นใช่มั้ยมันทำอะไรนายบอกฉันมาก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่อยู่จุนมยอนถ้ายังเห็นฉันเป็นพี่นายก็บอกมา"คยูพยายามทำเสียงเย็นเขาเอามือลูบหน้าอย่างกำลังห้ามใจไม่ให้ทำอะไรร้ายเเรงลงไปแต่ในใจมันกำลังเหมือนไฟที่กำลังลุกโชนราวกับว่าจะไปแผดเผาคนที่ทำให้น้องรักของเขาต้องเสียน้ำตาเเบบนี้
"เซฮุนเขาเข้าใจผมผิด เขาหาว่าผมกับจางอี้ชิงจูบกันทั้งๆที่มันไม่ใช่เขาเข้าใจผมผิด"คำบอกเล่าของจุนมยอนทำเอาคยูฮยอนนั้นกำหมัดเเน่นเห็นทีเขาต้องจัดการกับจางอี้ชิงแล้วล่ะ มันหน้าทำให้เจ็บไปถึงหัวใจนักนะ ส่วนโอเซฮุนเขาอยากจะตั้นหน้าหมอนั่นสักทีนี่มันบ้าหรือมันไม่รู้จักคนอย่างอี้ชิงกันแน่
"อยู่ที่นี่ห้ามไปไหน ทิฟฟานี่ซอฮยอนดูเเลจุนมยอนด้วยฉันจะไปจัดการกับตัวต้นเหตุของเรื่องนี้เอง"คำสั่งเสียงเรียบของร่างสูงทำให้ทั้งสองสาวต้องพยักหน้ารับปากออกไป เขามองหน้าจุนมยอนแค่ครู่เดียวก่อนจะวิ่งออกไปจากร้านทันทีโดยที่ไม่ฟังเสียงของจุนมยอนแม้แต่นิด
"เอาเถอะนายจัดการกับอี้ชิงไม่ได้หรอกให้เขาไปน่ะถูกเเล้ว"ซอฮยอนปลอบโยนรุ่นน้องที่นั่งตัวสั่นเพราะทั้งกังวลเเละร้องไห้ในเวลาเดียวกัน
"สั่งปิดบ่อนของตระกูลจางให้หมดแล้วธุรกิจไหนที่เป็นของคนตระกูลจางก็ปิดมันไปซะ"คยูฮยอนใช้อำนาจของตะกูลโจวในการสั่งงานกับลูกน้องของเขาก่อนที่จะเบนเป้าหมายไปที่จางอี้ชิงตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเขามองไปที่รถสปอตคู่ใจก่อนจะขับมันไปที่อยู่ของเป้าหมายอย่างจางอี้ชิง
"ฉันเคยเตือนแกเเล้วนะจางอี้ชิง"คยูฮยอนพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรษเขาเร่งความเร็วสูงขึ้นไปอีกเท่าตัวราวกับว่าต้องการให้มันไปถึงที่หมายให้เร็วเท่าไรได้ยิ่งดี
สิ่งโสโครกที่แกทำกับจุนมยอนฉันให้บทเรียนกับแกแค่นี้ยังน้อยไป คนอย่างแกมันต้องไม่เหลืออะไรเลยต่างหากมันถึงจะสมกับที่แกทำ
"อะไรนะมีคนสั่งปิดบ่อนของตระกูลฉันงั้นหรอ"น้ำเสียงที่ดูตกใจของจางอี้ชิงทำให้คนที่แอบได้ยินอยู่อีกมุมถึงกับยิ้มออกมาอย่างมีชัย
"ครับ เขาบอกว่าเป็นพวกที่มีอำนาจมากตระกูลจางยังสู้ไม่ได้เลยครับ"เสียงของลูกน้องของอี้ชิงทำให้ตัวอี้ชิงถึงกับเครียดหนักใครกันที่มีอำนาจมากกว่าตระกูลเขาที่รู้มันมีแค่ตระกูลโจว กับตระกูลลีนี่นา
"หรือว่าจะเป็นมัน"ใบหน้าของคยูฮยอนผุดออกมาจากความคิดของอี้ชิงเขารู้สึกเหมือนมีอะไรมันมาจุกแน่นที่กลางอกแล้วเหตุการณ์วันนั้นวันที่คยูฮยอนเคยขู่เขาเอาไว้มันก็กลับมาอีกครั้ง
'เอาคนของนายออกไป ไม่งั้นฉันจะไปปิดบ่อนของนาย'
แป๊ะๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงปรบมือที่ดังมาจากทางด้านหลังทำให้อี้ชิงอดที่จะหันไปมองไม่ได้ก่อนที่จะพบกับคยูฮยอนที่เดินเข้ามาด้วยท่าทางยียวนด้วยรอยยิ้มที่เรียกได้ว่ากวนเบื้องล่างของจางอี้ชิงสุดๆ
"เป็นยังไงล่ะของขวัญที่ฉันมอบให้เซอร์ไพรส์มั้ยจางอี้ชิง"คยูฮยอนที่เดินเข้ามาใกล้อี้ชิงเรื่อยถามออกมาด้วยท่าทางยียวนเขามองอี้ชิงด้วยสายตาขุ่นเคืองจนจะเเผดเผาให้เป็นจุล
"เป็นพี่จริงๆด้วย"อี้ชิงเอ่ยออกมาเขามองคยูฮยอนอย่างท้าทาย
"หึ เก่งนี่ที่เดาถูกให้ตายสิฉันว่าฉันเคยเตือนนายเเล้วไงเรื่องปิดบ่อนน่ะนายมันทำให้ฉันต้องทำแบบนี้เองนะอย่าลืมสิ"คยูฮยอนย้ำเตือนอีกครั้งอย่างใจเย็นเขามองจางอี้ชิงที่กำลังแค่นหัวเราะใส่เขาอยู่อย่างโกรษๆ
"บ่อนของแกมันกลายเป็นของตระกูลฉันหมดเเล้วว่ะ ทีนี้ก็เหลือแต่ตัวกับหัวเน่าๆเเล้วล่ะจางอี้ชิงที่ไม่มีอะไรดีสักอย่าง"คำพูดของคยูทำให้อี้ชิงต้องเงยหน้าขึ้นมามอง�
"นายกับฉันมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันหรอกรุ่นพี่คยูฮยอน โง่ที่รักจุนมยอนเหมือนกันนั่นเเหละ ทำเป็นคนดีไปสิน่าสมเพชจะตาย"คำว่าน่าสมเพชของอี้ชิงที่พูดใส่คยู ทำให้ร่างสูงของคยูนั้นควบคุมตัวเองไม่อยู่เขาชกไปที่หน้าของจางอี้ชิงไปอย่างเเรงจนอี้ชิงได้เลือด
"แต่อย่างน้อยฉันว่าฉันฉลาดและไม่น่าสมเพชแบบนายนะ ฉันมีที่ยืนในชีวิตของจุนมยอนแต่นายน่ะมันไม่มีเลยต่างหาก"คำพูดของคยูทำเอาอี้ชิงถึงกับจุกจนพูดไม่ออกแต่ก็ฝืนยิ้มออกมาให้ดูเหมือนว่าเขาไม่ยอมรับมัน
"ฉันจะไปฆ่าโอเซฮุนเเล้วจะจัดการกับแก!!"น้ำเสียงที่เคียดแค้นมันช่างขัดกับสายตาที่ดูลังเลของเขาเป็นอย่างมาก
"นายคิดว่าจะมีปัญญามาทำอะไรได้งั้นหรอ ที่นายมีอยู่ตอนนี้มันก็แค่ที่นอนของนายเท่านั้นแหละอำนาจก็ไม่มีแล้วอีกอย่างเจ้าเด็กนั่นมันรุ่นน้องเพื่อนฉันถ้าเเตะต้องระวังจะไม่ที่ให้อย่นะอี้ชิงเเค่ปิดบ่อนนี่มันน้อยไปสินะ"คยูฮยอนพูดอย่างใจเย็นก่อนจะปล่อยหมัดลงไปที่อี้ชิงอีกครั้ง
-
'เละเทะขนาดนี้เลยหรอวะ'
คิมจงอินที่เห็นสภาพของโอเซฮุนในตอนนี้ก็ได้แต่ถอนหายใจวันนี้มันบอกกับเขาเองว่าจะรีบซ้อมบาสแล้วรีบพาพี่จุนมยอนไปร้านของพี่ซอฮยอนกับพี่ทิฟฟานี่แต่ทำไมถึงกลับเข้ามาด้วยท่าทางที่เหมือนไปโกรธกับใครมา
พอถามมันก็ไม่ตอบอะไรเอาแต่จับลูกบาสโยนอัดกำแพงดีนะที่มันไม่มีใครแล้วนอกจากเขากับคยองซูที่ได้แต่มองมันด้วยแววตาที่สงสัย แต่ถ้าให้เดามันคงเป็นเรื่องของรุ่นพี่คิมจุนมยอนแน่ๆมีไม่กี่เรื่องหรอกที่ทำให้โอเซฮุนนั้นหัวร้อนได้ขนาดนี้คงต้องรอให้มันหายบ้าก่อนแล้วกันถามตอนนี้มันก็คงไม่ตอบหรอก จงอินคนนี้รู้จักนิสัยของเพื่อนอย่างเซฮุนดีถ้ามันไม่หายบ้าก็ไม่ยอมบอกหรอก นี่มันเป็นอีกหนึ่งนิสัยที่เขานั้นอยากให้มันนั้นเลิกเป็นสักที
"เพื่อนนายไปโมโหใครมาล่ะจงอินมาถึงก็ใส่ไม่ยั้งขนาดนี้"คยองซูถามจงอินที่มีสถานะเป็นคนรัก วันนี้เขามาหาจงอินตั้งใจว่าจะไปนอนที่หอด้วยแน่พอยังไม่ทันออกจากชมรมโอเซฮุนก็เข้ามาด้วยท่าทีที่เหมือนโมโหใครมาแล้วก็จับลูกบาสอัดทุ่มใส่กำแพงอย่างแรง
"ไม่รู้เหมือนกันแต่ตอนนี้อย่าให้เรื่องที่มันอัดลูกบาสใส่กำแพงน่ะอย่าให้ถึงหูพี่คริสกับเทาก็พอไม่งั้นโดนบ่นหูชาคูณสอง"จงอินตอบจะมีใครตอบเขาในเรื่องนี้บ้างล่ะเนี่ย
แต่ก็ต้องหยุดความคิดของตนเองเอาไว้เพราะเสีนงของข้อความ
seojuhyun_s : จงอินเพื่อนของเราน่ะก่อเรื่องอะไรกับจุนมยอนไว้หรือเปล่า พี่เห็นจุนมยอนร้องไห้
tiffanyyong : จุนมยอนน่ะไม่ร้องไห้ให้ใครง่ายๆนะถ้าคนนั้นไม่สำคัญมากๆบอกเพื่อนของนายด้วย
นี่มันอะไรกันวะเนี่ย
เซฮุนมึงไปทำอะไรพี่จุนมยอน
"ไง หยุดบ้าแล้วหรอวะทีนี้จะบอกได้ยังว่าเป็นอะไรไปก่อเรื่องอะไรไว้"จงอินเดินไปถามเซฮุนที่จู่ๆก็กลับมานั่งลงราวกับคนที่หมดแรง
"มีอะไรก็บอกกับฉันได้นะเซฮุน"จงอินนั่งลงข้างๆคนเป็นเพื่อนบางทีลองถามมันดีๆมันอาจจะยอมบอกก็ได้
"เกี่ยวกับจุนมยอนหรือเปล่าพอดีฉันเห็นที่พี่ซอฮยอนทักแชทมาหาจงอินน่ะ อย่าหาว่าก้าวก่ายเลยนะ"คยองซูพูดเขาน่ะพอจะรู้จักจุนมยอนอยู่บ้างถึงจะไม่ค่อยสนิทกัน
"ตกลงมันยังไงกันแน่วะ"จงอินถามย้ำอีกรอบส่วนเซฮุนก็เอามือมาเสยผมอย่างเคร่งเครียด
"ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะความกลัวหรือความงี่เง่ากันแน่ว่ะ ตอนที่เห็นพี่จุนมยอนอยู่กับจางอี้ชิงฉันก็ฟิวส์ขาดแล้วพอเห็นว่าสองคนนั้นยืนจูบกันก็เลยต่อว่าพี่จุนมยอนไปอีก"เซฮุนบอกกับจงอินด้วยความเคลียด
"เฮ้อ แกฟังฉันนะเซฮุนมันไม่แปลกหรอกที่แกจะแสดงความงี่เง่าแต่แกลองคิดถึงความน่าจะเป็นด้วยนะว่าพี่จุนมยอนเนี่ยหรอจะทำให้แกเสียใยด้วยการไปยืนจูบกับจางอี้ชิงตามที่แกน่ะบอกมาในเมื่อคนที่พี่เขานั้นรักน่ะคือแกไม่ใช่พี่อี้ชิงอะไรนั่น"จงอินพูดขึ้นอย่างใจเย็นนี่อุตส่าห์ช่วยชี้ทางสว่างให้โอเซฮุนคนโง่ในเรื่องความรักเลยนะเนี่ย
"เรื่องของจุนมยอนกับอี้ชิงฉันยืนยันอีกเสียงนะว่ายังไงมันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอนในเมื่อจุนมยอนไม่เคยมองอี้ชิงในเชิงคนรักเลยสักนิด"คยองซูบอกกับเซฮุนเพราะที่ผ่านมาภาพที่เขาเห็นมีแต่อี้ชิงที่คอยตามติดจุนมยอนจนกลายเป็นภาพที่เรียกได้ว่าน่าสมเพชไปทั่วมหาลัย
จุนมยอนปฎิเสธไปแล้วก็ยังจะตามตื้ออยู่นั่น
ไหนจะแบคฮยอนที่คอยกันท่าไม่ให้อี้ชิงเข้าใกล้เพื่อนของตนเองอีก
ในตอนนั้นนอกจากอี้ชิงแล้วก็มีรุ่นพี่คยูฮยอนนี่แหละแต่ก็อย่างว่านะตอนนั้นไม่ว่าใครต่อใครต่างก็เชียร์รุ่นพี่คยูฮยอนที่คอยดูแลจุนมยอนจนเรียกได้ว่าครองตำแหน่งคนที่มาเฟียคยูฮยอนนั้นจับจอง
แต่พอปีต่อมาใครที่พากันเชียร์รุ่นพี่คยูให้คบกันกับจุนมยอนก็ต้องผิดหวังเมื่อจู่ๆจุนมยอนก็อัพรูปรุ่นน้องที่เป็นเหมือนดั่งปริศนาม้ามืดเลยทีเดียว
เคยได้ยินมาว่าถ้าไม่ใช่เพื่อน คนสนิท ครอบครัว หรือคนพิเศษจะไม่มีทางที่จุนมยอนนั้นจะถ่ายรูปลงในอินสตราแกรมส่วนตัวเลยด้วยซ้ำ แต่โอเซฮุนกลับได้ไปอยู่ในนั้น
กับแคปชั่นที่บอกว่า like
คยองซูคนนี้ตามฟอลไอจีของจุนมยอนอยู่นะทำไมจะไม่รู้เพียงแต่แค่ไม่พูดมันออกไป
"พี่ซอฮยอนกับพี่ทิฟฟานี่บอกว่าพี่จุนมยอนร้องไห้ ฉันว่านะมีอะไรก็ไปพูดกันดีๆสิวะจะปล่อยให้พี่เขาเสียใจแบบนี้กับความเข้าใจผิดของแกหรอวะเซฮุนฉันว่ามันไม่แฟร์นะ"
คำพูดของจงอินทำให้เซฮุนนั้นถึงกับตกใจก่อนจะรีบคว้าเอาโทรศัพท์ของตนเองนั้นโทรไปหาพี่จุนมยอนคนรักของเขา
โอเซฮุนคนนี้ช่างไม่รู้อะไรเลยว่าการประชดของตนเองนั้นทำให้คนรักต้องเสียน้ำตาไปมากขนาดไหน
ไม่ว่ายังไงก็ตามสิ่งที่เขาไม่อยากเห็นและไม่อยากให้จุนมยอนนั้นมี นั่นก็คือร่องรอยของคราบน้ำตา
แต่ครั้งนี้เขาทำพลาดเอง
และจนกระทั่งตอนนี้จุนมยอนก็ยังไม่รับสายจากเขาเลย
ทั้งๆที่จุนมยอนพยายามจะอธิบายแล้วแต่มันผิดที่เขาเองที่เอาแต่หงุดหงิดจนไม่ยอมที่จะฟังอะไร
"ฉันไปก่อนนะ"คนตัวสูงหันมาบอกกับเพื่อนสนิทอย่างรีบร้อนไม่รู้สิเวลานี้เขาควรที่จะไปหาจุนมยอนมากกว่าดีกว่าที่จะปล่อยให้เรื่องราวมันคาราคาซังแบบนี้
และจุดหมายของเขาก็คือร้านของพี่ทิฟฟานี่กับหอพักของจุนมยอนที่รุ่นพี่คยูฮยอนนั้นดูแลอยู่แม้จะไปแล้วเสี่ยงโดนด่าก็ยอม
"ได้ยินว่านายไปปิดบ่อนของจางอี้ชิง"เสียงของทงเฮที่พูดขึ้นทำให้คยูฮยอนนั้นต้องหันไปมองก่อนจะยกยิ้มตรงมุมปาก
"ข่าวไวดีนี่"คยูฮยอนเอ่ยแบบไม่สนใจอะไรเท่าไรนักการสั่งสอนจางอี้ชิงคือสิ่งที่ควรทำมากที่สุดแล้ว
"แน่นอน ยิ่งเรื่องคาวๆของอี้ชิงคนมองเยอะข่าวก็ยิ่งไว แล้วยิ่งมันก่อเรื่องกับจุนมยอนอีกเหมือนเล่นกับของรักของนายเลยนะ"ทงเฮพูดพลางนึกถึงอะไรบางอย่าง
"แต่โอเซฮุนน้องรักของนายมันไม่ควรด่วนตัดสินอะไรเลยด้วยซ้ำ มันควรเชื่อใจจุนมยอนบ้างสักนิดก็ยังดี"คยูพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังทงเฮจึงเงยหน้าขึ้นมามอง
"จากที่ฉันรู้จักเซฮุนมานะ หมอนี่เป็นคนขี้หวงยิ่งรักก็ยิ่งหวงมาก คนมันกำลังหึงหวงก็คงเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป"ทงเฮช่วยอธิบายในมุมของเซฮุนที่เขารู้จักให้คยูฮยอนนั้นฟัง
"ตอนรู้เรื่องฉันอยากจะไปชกมันสักหมัด เพื่อเรียกสติแต่ถ้าทำแบบนั้นจุนมยอนคงไม่พอใจแน่ๆฉันเลยไม่ทำแล้วจัดการต้นเรื่องอย่างจางอี้ชิงคนเดียว จุนมยอนรักโอเซฮุนมากแค่ไหนมองจากแววตาฉันก็รู้แล้ว"คยูพูดด้วยแววตาที่มีความเจ็บปวดอยู่ในนั้น ทงเฮที่มองเห็นจึงได้แต่แอบเห็นใจ
ความเจ็บปวดของโจคยูฮยอนสักวันต้องมีคนมารักษามันแน่นอนเขามั่นใจ
"โอเซฮุนเวลาหวงนายก็รุนแรงเหมือนกันนะ"แบคฮยอนที่ได้รับสายจากพี่ซอฮยอนก็รีบตรงมาที่ร้านโดยเร็วเพื่อที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนจุนมยอนที่ตอนนี้ไม่ยอมที่จะกินอะไรเลยสักนิด เอาแต่มองไปด้านนอกของหลังร้านที่เต็มไปด้วยดอกไม้ต่างๆแถมยังไม่รับโทรศัพท์ของใครทั้งนั้น รวมทั้งสายที่โทรเข้ามาจากเซฮุนที่เป็นคนรักก็ยังไม่รับเลย
ได้แต่หวังว่าอาการแบบนี้จะดีขึ้นก่อนวันที่เซฮุนนั้นจะไปคัดตัวเป็นนักกีฬาบาสตัวหลักของทางมหาลัยในอีกไม่กี่วันนี้นะไม่งั้นอีกฝ่านคงไม่มีสมาธิซ้อมถ้ายังมีเรื่องให้คอยกังวลใจอยู่
"ต่อให้หวงแค่ไหนเขาควรฟังฉันสักหน่อยนะ"จุนมยอนบอกกับแบคฮยอนตอนเซฮุนโทรมาถึงแม้อยากจะรับสายแค่ไหนเขาก็ต้องใจแข็งไว้ก่อนจะคอยดูซิว่าเซฮุนจะโทรหา หรือตามหาเขาบ้างไหม
"แต่ที่นายเล่นไม่รับสายแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ ถ้าเกิดหมอนั่นคิดมากแล้วกลัวว่านายจะเกิดอุบัติเหตุล่ะ ฉันอยู่ข้างนายนะแต่ก็เข้าใจเซฮุนมันเหมือนกัน อย่างน้อยการรับสายหรือส่งข้อความไปหามันก็ยังดีกว่าเมินเฉยแบบนี้นะ"แบคฮยอนแนะนำเพราะครั้งนึงเขาเคยไม่รับสายไม่ส่งข้อความหาชานยอลว่าไปไหนจนชานยอลออกตามหาเขาทั้งคืนสุดท้ายมันก็เลยกลายเป็นว่าต่อให้โกรธแค่ไหนถ้ายังไม่อยากคุยก็ส่งข้อความไปบอกแทนก็ยังดี
--------------------------------------------------------
ขอโทษรีดเดอร์ด้วยนะคะ TTTT
กลับมาแล้วนะคะทุกคนนน ขอโทษนะคะที่หายไปนานมากๆ
ที่เหลือจะมาต่อให้โดยไวเลยค่ะ
ความคิดเห็น