ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {{ " de Noire Storage " }}

    ลำดับตอนที่ #7 : [Madam ? Butterfly] - Ayano Miwazaki

    • อัปเดตล่าสุด 16 เม.ย. 58


    Application From

     

    ภาคปัจจุบัน

    (ดำเนินเรื่องอยู่ในประเทศญี่ปุ่นเป็นหลัก ยุคสมัยปัจจุบัน)

     

    Register

     

    -............(ยิ้มบางๆ)-

     

     

    ชื่อ-นามสกุล :: อายาโนะ มิวาซากิ || Ayano Miwazaki

    ชื่อเล่น :: อายาโนะ 

    ความหมายของชื่อ :: -

    เพศ :: หญิง

    อายุ :: 20

    รูปร่างลักษณะ :: ใบหน้ารูปไข่ขาวซีดตัดกับเรือนผมและดวงตาสีนิลที่ซ่อนอยู่หลังแว่นตาสีสดใสแล้วแต่เธอจะเลือกสีตามอารมณ์ ผมซอยสั้นประบ่าและหน้าม้าสั้นๆทำให้เธอดูอ่อนกว่าวัย แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอถูกมองเป็นเด็กแต่อย่างใดด้วยบุคลิกที่ดูนิ่งๆและเป็นผู้ใหญ่ 
              ส่วนสูง 165 ซม. น้ำหนัก 53 กก. ก็นับได้ว่าหุ่นดีไม่น้อย แต่เจ้าตัวจะชอบใส่เสื้อผ้าที่ค่อนข้างมิดชิดเสียมากกว่าเพราะไม่ชอบให้ใครมองเธอเป็นวัตถุทางเพศ แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่ชอบเดรสน่ารักๆ หรือสร้อยคอกำไลตามประสาเด็กผู้หญิง แม้ว่าโดยส่วนใหญ่แล้วเธอจะเลือกใส่กางเกงที่ทะมัดทะแมงกว่าก็ตาม
             

    สัญชาติ :: ญี่ปุ่น

    สถานะทางบ้าน :: ดี ไม่ได้รวยมากมาย แค่มีชีวิตสบายโดยไม่ต้องดิ้นรนอะไรมาก มีหน้ามีตาในสังคมบ้าง

    อาชีพ :: นักศึกษาแพทย์ ปีที่ 3

    อุปนิสัย :: อายาโนะเป็นคนง่ายๆ สบายๆ อยู่ง่ายกินง่าย สุภาพเรียบร่อยแต่ไม่ถือตัว แถมยังเรียนดีเลยค่อนข้างจะเป็นที่รักในหมู่เพื่อน แต่เธอมักจะปฎิเสธเวลาเพื่อนชวนไปเที่ยวแล้วกลับมาอยู่บ้าน เธอมักจะใช้เหตุผลว่าเธอเป็นลูกสาวคนเดียว ที่บ้านเป็นห่วงมาก แต่นั่นก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละ 

              อายาโนะถูกสอนให้รู้จักวางตัวให้เหมาะกับคนและสถานการณ์มาตั้งแต่เด็ก มันหล่อหลอมให้เธอเป็นคนพูดน้อย และเก็บงำความรู้สึกไว้ข้างใน ตัวตนของเธอและทุกสิ่งที่เธอทำคือสิ่งที่เธอ "ควร" จะเป็นก็เพียงเท่านั้น เธอไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับใคร ไม่แม้แต่คนที่บ้าน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงชอบที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า เพราะตลอดเวลาที่เธอต้องพบเจอใคร เธอจำเป็นจะต้องสวม "หน้ากาก" อยู่ตลอด ยิ่งเธอแสดงได้สมบูรณ์แบบมากเท่าไหร่ ความคาดหวังจากคนรอบข้างก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และทำให้เธอยิ่งรู้สึกว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอได้เลือนลางลงทุกวัน จะว่าไป...ตัวตนของเธอคืออะไรกันนะ บางที..แม้แต่ตัวเธอเองก็คงจะไม่รู้จัก "ตัวเอง" ละมั้ง

              ตลอดเวลาที่เธอต่อหน้าคนอื่น เธอคิดแต่ว่าควรแสดงสีหน้ายังไง ควรพูดอะไร เพื่อให้คนอื่นคิดว่าเธอเป็นสิ่งที่เธอควรจะเป็น หลายครั้งที่เธอคิดอยากจะทิ้งหน้ากากจอมปลอมนี้ไปซะ เลิกคิดว่าควรจะทำอะไร แล้วทำอะไรแบบไม่ต้องคิด ทำตัวโวยวายเอะอะมะเทิ่ง ทำตัวบ้าๆบอๆ คุยเรื่องทะลึ่งไร้สาระ และอะไรอีกหลายๆอย่างที่เธอไม่เคยทำ เพราะเธอรู้ว่าทุกๆคนที่เรียกว่า "เพื่อน" ล้วนแต่เป็นเพื่อนกับเปลือกนอกของเธอ แต่สุดท้ายกลายเป็นเธอเองที่ "กลัว" กลัวที่จะออกไปนอกกรอบที่ถูกขีดไว้ กลัวว่าสิ่งที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นจะเป็นที่รังเกียจ หน้ากากที่เธออยากจะทิ้งมันไปกลับกลายเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว เพราะนั่นคือตัวตนเดียวที่เธอรู้จัก

    ชอบ :: ไอติม (เพราะมันเป็นอะไรที่ฟินนน อิ่มแค่ไหนก็ยังกินไอติมได้เสมอ เรียกว่าชีวิตนี้อดอะไรก็ได้นอกจากไอติม เวลาเหนื่อยหรือร้อนมากๆแล้วได้กินไอติมจะเหมือนเด็กมาก ค่อยๆเลียไอติมแบบชีวิตดี๊ดี) // การ์ตูน,นิยายแฟนตาซี (เธอชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก มันเหมือนกับได้ท่องไปยังโลกที่ไม่รู้จัก และเต็มไปด้วยเรื่องอัศจรรย์ เป็นสถานที่ที่ไร้ซึ่งกาลเวลาและทำให้เธอหนีจากโลกความจริงไปได้ แต่ถ้าเป็นนิยายที่จบแฮปปี้เอนดิ้งเกินไปเธอก็จะไม่ชอบ เธอรู้สึกว่ามันเพ้อฝันเกินไปที่ทุกอย่างมันจะดีไปซะหมด)

    เกลียด :: การดูถูก // ตัวเอง (ที่กลัวที่จะเปลี่ยนแปลง แต่ก็ยังไม่ยอมทำอะไรอยู่ดี)

    กลัว :: แมง แมลง สิ่งมีชีวิตที่มีมากกว่า 4 ขาทุกชนิด (ถ้าหนีได้จะวิ่งให้ไวแล้วเรียกคนมาช่วยจับ ถ้าหนีไม่ได้จะยืนช็อคจ้องเจ้าตัวนั้นแบบไม่ละสายตา ทำใจสักพักใหญ่แล้วหาทิชชู่หรืออะไรก็ได้ที่ไม่ต้องโดนมันตรงๆมาฆ่ามันแล้วเอาไปทิ้ง) // การถูกทอดทิ้ง (เหมือนกับสูญเสียที่ยึดเหนี่ยวไป)

    แพ้ :: ภูมิแพ้อากาศทั่วไป ถ้าเจออากาศที่ฝุ่นหรือละอองเยอะๆจะเริ่มน้ำมูกไหล ไอ จาม หรือเป็นหนักจะเหมือนเป็นหวัดคือเหนื่อยเพลีย มีไข้ต่ำๆ

    ความสามารถพิเศษ :: อ่านและจำได้เร็วมาก // เล่นไวโอลิน(เวลาออกงานสังคมจะโดนเรียกให้เล่นอยู่บ่อยๆ) // ทำอะไรหลายๆอย่างพร้อมๆกัน (และทำได้ดีด้วยนะ)

    งานอดิเรก :: ฟังเพลง / อ่านนิยาย / ซ้อมไวโอลิน อะไรก็ได้ที่ไม่ต้องออกไปไหน 

    อยากมีคู่หรือเปล่า? :: อยากค่า

    บทบาทที่อยากได้ :: แล้วแต่เลยจ้า

    ลักษณะคำพูด :: ฉัน - ชื่อคนที่คุยด้วย (เพื่อน) / คุณน้า,อา,ป้า,ลุง.. (ผู้ใหญ่ที่สนิทด้วย) / ชื่อพร้อมยศ (ผู้ใหญ่ที่ไม่สนิท)
               ส่วนใหญ่แล้วอายาโนะจะเป็นผู้ฟังที่ดีมากกว่า ทำแค่พยักหน้ารับเป็นระยะ พร้อมกับคำพูดประมาณ "ยินดีด้วยนะคะ" , "มีอะไรให้ช่วยบอกได้เลยนะ" และจะพยายามไม่เริ่มบทสนทนาก่อน
              เวลาพูดเสียงเธอจะนิ่มๆเรียบๆ พร้อมกับรอยยิ้มบางๆบนหน้า ถ้าคุยกับเพื่อนก้จะเป็นกันเองมากขึ้น แต่ไม่ว่าจะคุยกับใครเธอก็จะพูดเท่าที่จำเป็น หลีกเลี่ยงจะพูดอะไรที่ผูกมัดตัวเอง และชอบจะจบด้วยการให้อีกฝ่ายแสดงความเห็นหรือเล่าต่อมากกว่า

    ประวัติ 
    :: อายาโนะมาจากครอบครัวเล็กๆ อยุูกันแค่พ่อแม่ลูก เธอเป็นลูกสาวคนเดียวเลยถูกตั้งความหวังไว้มาก ชีวิตอายาโนะถูกวางแผนไว้ตั้งแต่เริ่ม ทั้งตัวตนและเส้นทางล้วนแต่ถูกกำหนดไว้ในกรอบของพ่อแม่ซึ่งเป็นแพทย์เหมือนกัน แต่ทำงานในชั้นผู้บริหาร ตอนเด็กเธอก็ทำตามที่พ่อแม่บอกทุกอย่าง ซึ่งเธอก็ไม่ได้รู้สึกถูกบังคับอะไร เพราะเธอก็ได้รับความรักดี จนวันที่เธอไม่ได้ทำตัวอย่างที่ควร
              ราวประมาณ 10 ขวบ ตอนนั้นเธอกำลังป่วย มีไข้ และปวดหัว แต่คืนนั้นครอบครัวมีงานสังคมที่จำเป็นต้องไป เธอถูกขอให้แสดงไวโอลิน แต่อาการป่วยที่กำเริบทำให้เธองอแง ร้องไห้และไม่ยอมเล่น ตอนอยู่ที่งานพ่อแม่เธอก็ทำเป็นพูดเล่นไปอย่างโน้นอย่างนี้หรอก แต่พอกลับบ้านเท่านั้นแหละ เธอไม่เคยถูกดุด่ามากเท่านี้มาก่อนในชีวิต แล้วเธอยังโดนกักบริเวณไปทั้งอาทิตย์ ตั้งแต่วันนั้น เด็กน้อยเรียนรู้ว่า หากเธอจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เธอจำเป็นจะต้องเป็นตุ๊กตาแสนงามที่สมบูรณ์แบบแต่ไร้ซึ่งจิตใจ
              ทุกวันนี้ เธอเป็นลูกสาวที่ครอบครัวภูมิใจ และเป็นที่รู้จักในวงสังคมบ้าง ผู้หลักผู้ใหญ่ก็ต่างชอบเธอ หลายคนก็เล็งจะจองตัวให้หมั้นกับลูกชายตัวเอง ซึ่งเธอก็หาเรื่องปฎิเสธไปเรื่อยๆ เพราะใจจริงแล้วไม่อยากถูกคลุมถุงชนแบบสุดๆ


    เพิ่มเติม :: - แม้จะต้องรักษาหน้าตาทางสังคม แต่เรื่องความรักก็เป็นเรื่องหนึ่งที่พ่อแม่เธอไม่ได้กำหนดไว้ให้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าคนที่เธอเลือกจะถูกใจพ่อแม่ล่ะนะ.....
              - เธอมีความฝันว่าสักวันจะทิ้งทุกอย่าง ทั้งหน้าตาในสังคม ฐานะเงินทอง อาชีพการงาน และเพื่อนพ้องคนรู้จัก ทุกอย่างที่เธอมีอยู่ตอนนี้อย่างไม่อาลัย แล้วหนีไปที่ไกลๆที่ไม่มีคนรู้จัก แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเธอกล้าพอจะทำน่ะนะ
              - ตอนนี้เธอออกมาอยู่หอคนเดียว ทำให้ชีวิตดีขึ้นมานิดหน่อย แต่ก็ต้องกลับบ้านทุกสุดสัปดาห์ และออกงานสังคมเรื่อยๆ ประมาณเดือนละ 2-3 ครั้ง
              - เธอเลี้ยงแมวเทาลายเสือไว้ตัวนึง ชื่อ "คันฉะ" แปลว่า ขอบคุณ มันเป็นตัวช่วยให้เธอล้มเลิกความคิดจะฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแล้ว และมันคงเป็นคน(ตัว?)เดียวที่เคยเห็นเธอร้องไห้

     

    คำถาม(ออริตอบนะคะ^^)

    1. ถ้าให้เปรียบตัวเองเป็นสิ่งๆหนึ่ง คุณจะเปรียบตัวเองเป็นอะไร?

    ตอบ  "ไม่รู้สิคะ คนคนนึงเป็นได้ตั้งหลายอย่าง" อายาโนะตอบพลางยิ้มบางๆ "แต่ใครๆเขาชอบบอกว่าฉันเหมือน 'ผ้าที่ถูกพับไว้อย่างเรียบร้อย' ฮะๆ" เธอหัวเราะเบาๆ "ฟังดูเกินจริงจังเลยนะคะ คุณว่าไหม?" // ถ้าว่ากันจริงๆ อายาโนะคงอยากบอกว่าเป็น 'เปลือกนอกที่ว่างเปล่า' แต่เธอคงไม่ตอบแบบนั้นหรอก ใช่ไหมล่ะ ;)

    2. ถ้าเกิดถูกคนที่ตัวเองรักหรือเชื่อใจหักหลัง คุณจะทำยังไง?

    ตอบ "คงเป็นเรื่องที่แย่มากๆเลยแน่ๆ แต่ฉันจะเข้มแข็งและก้าวเดินต่อไปค่ะ" // เธอจะเสียใจ เจ็บใจ และอาจจะโกรธหรือเกลียด แต่แน่นอนว่าจะไม่มีใครล่วงรู้ไปมากกว่าที่เธอแสดงหรอก

    3. ความรัก ในนิยามของคุณคืออะไร?

    ตอบ "เขาว่าความรักไม่อาจนิยามได้ แต่ถ้าถามฉัน ความรักคงจะเป็นการได้เป็นตัวของตัวเองละมั้งคะ" แต่ไม่รู้ทำไม เหมือนว่ารอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าเธอเสมอจะดูเศร้าแปลกๆ แต่ก็เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น 

    4. ถ้าหากคุณได้ทำความผิดอะไรบางอย่างแล้วมีคนจับได้ คุณจะทำยังไง?

    ตอบ "หากทำผิดก้ต้องยอมรับและหาทางแก้ไขสิคะ" 

    5. ถ้าเกิดคุณรักใครสักคนขึ้นมา คุณจะทำยังไง?

    ตอบ "ก็คงพยายามดูแลเขา ให้เขามีความสุขมากที่สุดละมั้งคะ แต่ฉันเองก็ยังไม่เคยมีความรัก คงจะตอบคุณไม่ได้ แล้วคุณล่ะคะ.. เคยมีความรักรึเปล่า?"

    6. คุณเชื่อเรื่อง วิญญาณ หรือเปล่า?

    ตอบ "ไม่นะคะ ทำไมถึงได้ถามละคะ?" ด้วยความที่เธอเรียนสายวิทยาศาสตร์มาทั้งชีวิต ทำให้เธอไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติให้ทุกๆด้าน

     

    พูดคุยกันเล็กน้อย(ขออนุญาตบังคับตอบค่ะ)

    1. สวัสดีค่ะ เราชื่อ ‘Ni’NouR’ นะ^^ แล้วคุณล่ะคะ?

    ตอบ ชาร์ล ค่า ยินดีที่ได้รู้จัก ><

    2. ตัวละครเรื่องนี้มีสิทธิตายและอาจถูกแก้ไขข้อมูลได้นะคะ ทราบหรือยัง?

    ตอบ รับแซ่บบ เอาให้เต็มที่โลดด

    3. อยากให้เรื่องนี้เป็นแนวไหนเอ่ยลึกลับ ดราม่า เลือดสาด หรือแนวไหนดี?

    ตอบ ดราม่า แบบปวดตับ ปวดไต อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากๆเลยยิ่งดี(?)

    4. ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ ว่าทำไมถึงมาสมัครนิยายเรื่องนี้ อยากรู้มากๆเลยล่ะ><?

    ตอบ แรกสุดเลยคือชื่อเรื่องมันคุ้นๆ(เอาจริงคือมโนไปเอง แต่ก็กดเข้ามาแล้วล่ะนะ) พอเข้ามาแล้วรู้สึกภาพสวย เพลงเพราะฝุดๆ(คือมันเกี่ยว?) แต่ที่โดนสุดคือสโลแกน "เพราะรักแท้คือการแย่งชิง หากรักไม่จริงเชิญเสียสละ" แบบว่าเด็ดดวงมาก เทใจไปให้เกินครึ่งละ พออ่านพล็อตบอกแนวดาร์คๆนี่ยิ่งใช่เลย ปั้นออริส่งแทบไม่ทัน 

    5. สุดท้ายนี้มีอะไรอยากบอกเราหรือเปล่าคะ?

    ตอบ อยากอ่านแล้ว(รีบ?) สู้ๆนะไรท์ ฝากลูกสาวไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วย 

    6. ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ หวังว่าเราจะได้มีโอกาสร่วมเดินทางกันไปภายในเรื่องราวนี้กันนะXD

    ตอบ หวังอย่างนั้นเช่นกัน ถ้ามีแรงจะปั้นมาส่งอีก ฮ่าๆๆ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×