ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ch.2 30%
�'"คุณลองบัตท่อม!!!!!!!!!!! น้ำยาฝันหมือนจริง มันต้องสีอะไร ห๊าาา �หักกริฟฟินดอร์ 10 คะแนน -"
T^T <<< หน้าตาของเนวิล ณ ตอนนี้
"ใส่ดอกเดซี่ ลองไปสิ เนวิลล แค่นี้มันก็กลับไปเป็นเหมือนดิมแล้ว" เฮอร์ไมโอนี่ทำปากขมุบขมิบบอกเนวิลอย่างแผ่วเบา
"หักอีก 5 คะแนน -!!!! `ฐานที่คุณเกรนเจอร์ปรารถนาดีจะช่วยเพื่อน"
�- ไอ่ก้อนเมือกโรคจิตตตตตตตตตต - > เสียงความคิดภายในใจของรอน
หลังท้ายชม.แต่ละคนทะยอย มาส่งยาที่ปรุง แต่ เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น!!!
"แพล้ง" �ทุกคนพร้อมใจหันไปมองเนวิลเจ้าเก่า แต่ผิดคลาดเมื่อคนนั้นเป็น
เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ เด็กท๊อปของชั้นปี-!!!!!
= [ ] = � �
O.o
O.o
หน้าตาของทุกคนในชั้น
สเนปที่กำลังรับงานจากเด็กนักเรียนคนอื่น ก็ตกใจเล็กน้อย ก่อนจะทำหน้ากลับมาเป็นปกติ
"หลังจากจบคลาสนี้แล้ว คุณเกรนเจอร์ อยู่ต่อด้วย"
- ทุกคนออกไปจนหมด -
เฮอร์ไมโอนี่ เก็บกวาดเศษแก้วอย่างเงียบๆ
"โอ๊ย" เศษแก้วเศษหนึ่งได้บาดเธอเข้า
"คุณเกรนเจอร์ มานี่สิ" �สเนปเรียกเสียงเย็น
เธอค่อยก้าวไปหยุดอยู่ถ้าโต๊ะทำงาน
"นั่งลง"
สเนปเดินอ้อมโต๊ะมาหา ก่อนจะจับมือเธอขึ้นมา
"ไปทำอิท่าไหนล่ะ หึ แม่มดแสนฉลาดอย่างเธอไม่น่าจะซุ่มซ่ามนะ หรือเดี๋ยวนี้ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปอ่อยเจ้าพอตเตอร์!!!"
เธอสะบัดมือออก ถึงมันจะเจ็บ แต่ก้ไม่เจ็บเท่ากับคำพูดคนตรงหน้า
"ค่ะ.... อ่อยผู้ชาย มันก็ให้อารมณ์ตื่นเต้นอีกแบบเหมือนกันค่ะ"
ตึง! เสียงทุบแขนเก้าอี้อย่างแรง จากชายหนุ่มตรงนี้
"อย่ามาประชดฉันนะ เกรนเจอร์ !!!!"
"หนูก็ไม่ได้ประชดนิค่ะ"
สเนปมองคนตรงหน้าอย่างเย็นชา แต่สายตาเขาก็อ่อนลงเล้กน้อยเมื่อมองไปเห็นเลือดที่กำลังไหลออกมาจากบาดแผลที่มือ
เขาเดินไปหยิบขวดยาที่ชั้น ก่อนจะเดินกลับมาอย่างรวดเร็ว
"ย่ืนมือมา เร็วๆเข้า"
เฮอร์ไมโอนี่ กัดฟัน เพื่อกั้นเสียงร้อง เมื่อน้ำยาหยดลงบนแผล
"ทนแสบหน่อยแล้วกัน ถึงเธอจะเกิดอุบัติเหตุแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ให้เธอส่งงานนะ"
"หนูทราบแล้วล่ะค่ะ แต่ขอบคุณนะค่ะ ศาสตราจารย์"
"คืนพรุ่งนี้ 1 ทุ่ม มาพบฉัน ถ้าเธอเลทแม้แต่วินาทีเดียว ฉันจะให้เธอเป็นหนูลองยาเหมือนฝัน คนแรก"
"ค่ะ งั้นหนูชอตัวนะค่ะ"
เชิญ!!!!!
หลังจากที่เด็กสาวออกจากห้องไป เขาก็กลับมาทำงานปกติ แต่
ผ่านไป ชม. แล้ว แผลคงหายแล้วมั้ง � << � ขณะ ตรวจงาน
หรือว่ายังจะแสบอยู่น้าา... โว้ย แล้วไปสนใจทำไมฟระ
น่านสิ เขาจะไปสนใจทำไม ? (ว่ะ)
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง
โอ๊ย ๆๆๆ �ฉันชอบอีตาเย็นชา เข้าไปได้ไงเนี่ยะ �แต่เขาทำแผลให้นี เขาเป็นห่วงใช่ม่ะ หรือ เขาจะกลัวเราเลือดออกแล้วตายอยู่ในห้องทำงานเขาหว่าาาา จะว่าไปก็เขิน ตอนเขาจับมืออ่ะ อ๊ายยยยยย >//////< � (ฉันต้องโรคจิตไปแล้วแน่ๆเลย �T^T)
ณ ห้องโถง เวลามื้อคำ
"เฮอร์ไมโอนี่ มือเธอไปโดนอะไรมา" � รอน พูด พร้อมกับคว้ามือเธอขึ้นมาดู
อีกมุมหนึ่งจากโต๊ะอาจารย์ >>> �ไอ่วิสลีย์-!!!! มาจับมือถือแขน �เกรนเจอร์ �หึงเฟ้ยยยยย �(แล้วตูจะหึงทำไมฟระ)
"เดี๋ยวก็หายแล้วจ๊ะรอน ไม่เป็นไรมากหรอก ^^ แฮรี่ล่ะ "
"ซ้อมควิชดิชหนะ เดี๋ยวคงตามมา"
"จริงๆเลยเธอเนี่ย ห่วงแต่คนอื่น �แล้วเป็นข้างขวาแล้วเธอจะกินข้าวไงเนี่ยยยยะะะะ"
"แผลนิดเดียวเอง ชั้นกินได้น้า " �เธอค่อยหยิบช้อนขึ้นมา �แต่ มันก็ไม่ค่อยถนัดเท่าไร TT''
"คืนนี้ เธอจะกินเสร็จไหม เฮอร์ไมโอนี่ �ชั้นว่าชั้นป้อนให้ดีกว่า ม่ะ"
"ม่ายเอา รอน!!!!"
"ถ้าเธอไม่อ้าปาก ชั้นจะเสกให้เธอกินหนังสือแทนข้าว!!!"
คนที่แสนเย็นชาที่นั่งอยู่บนโต๊ะคณาจารย์ แทบจะเดินลงไปกระชากไอ่หนุ่มผมทองวิสลีย์จากกริฟฟินดอร์ให้รู้แล้วรู้รอด!!!!
คอยดูนะ เกรนเจอร์ คืนพรุ่งนี้ เธอ อย่าหวังว่าเธอจะรอด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
........................................................
ปล.นานมากกกที่ไม่ได้อัพ �ขอโทษน้า T^T อาจจะน้อยไปหน่อย เพระาไรเตอร์คงขอเวลารื้อฟื้นความทรงจำเสียหน่อย อิิอิอิ
T^T <<< หน้าตาของเนวิล ณ ตอนนี้
"ใส่ดอกเดซี่ ลองไปสิ เนวิลล แค่นี้มันก็กลับไปเป็นเหมือนดิมแล้ว" เฮอร์ไมโอนี่ทำปากขมุบขมิบบอกเนวิลอย่างแผ่วเบา
"หักอีก 5 คะแนน -!!!! `ฐานที่คุณเกรนเจอร์ปรารถนาดีจะช่วยเพื่อน"
�- ไอ่ก้อนเมือกโรคจิตตตตตตตตตต - > เสียงความคิดภายในใจของรอน
หลังท้ายชม.แต่ละคนทะยอย มาส่งยาที่ปรุง แต่ เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น!!!
"แพล้ง" �ทุกคนพร้อมใจหันไปมองเนวิลเจ้าเก่า แต่ผิดคลาดเมื่อคนนั้นเป็น
เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ เด็กท๊อปของชั้นปี-!!!!!
= [ ] = � �
O.o
O.o
หน้าตาของทุกคนในชั้น
สเนปที่กำลังรับงานจากเด็กนักเรียนคนอื่น ก็ตกใจเล็กน้อย ก่อนจะทำหน้ากลับมาเป็นปกติ
"หลังจากจบคลาสนี้แล้ว คุณเกรนเจอร์ อยู่ต่อด้วย"
- ทุกคนออกไปจนหมด -
เฮอร์ไมโอนี่ เก็บกวาดเศษแก้วอย่างเงียบๆ
"โอ๊ย" เศษแก้วเศษหนึ่งได้บาดเธอเข้า
"คุณเกรนเจอร์ มานี่สิ" �สเนปเรียกเสียงเย็น
เธอค่อยก้าวไปหยุดอยู่ถ้าโต๊ะทำงาน
"นั่งลง"
สเนปเดินอ้อมโต๊ะมาหา ก่อนจะจับมือเธอขึ้นมา
"ไปทำอิท่าไหนล่ะ หึ แม่มดแสนฉลาดอย่างเธอไม่น่าจะซุ่มซ่ามนะ หรือเดี๋ยวนี้ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปอ่อยเจ้าพอตเตอร์!!!"
เธอสะบัดมือออก ถึงมันจะเจ็บ แต่ก้ไม่เจ็บเท่ากับคำพูดคนตรงหน้า
"ค่ะ.... อ่อยผู้ชาย มันก็ให้อารมณ์ตื่นเต้นอีกแบบเหมือนกันค่ะ"
ตึง! เสียงทุบแขนเก้าอี้อย่างแรง จากชายหนุ่มตรงนี้
"อย่ามาประชดฉันนะ เกรนเจอร์ !!!!"
"หนูก็ไม่ได้ประชดนิค่ะ"
สเนปมองคนตรงหน้าอย่างเย็นชา แต่สายตาเขาก็อ่อนลงเล้กน้อยเมื่อมองไปเห็นเลือดที่กำลังไหลออกมาจากบาดแผลที่มือ
เขาเดินไปหยิบขวดยาที่ชั้น ก่อนจะเดินกลับมาอย่างรวดเร็ว
"ย่ืนมือมา เร็วๆเข้า"
เฮอร์ไมโอนี่ กัดฟัน เพื่อกั้นเสียงร้อง เมื่อน้ำยาหยดลงบนแผล
"ทนแสบหน่อยแล้วกัน ถึงเธอจะเกิดอุบัติเหตุแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ให้เธอส่งงานนะ"
"หนูทราบแล้วล่ะค่ะ แต่ขอบคุณนะค่ะ ศาสตราจารย์"
"คืนพรุ่งนี้ 1 ทุ่ม มาพบฉัน ถ้าเธอเลทแม้แต่วินาทีเดียว ฉันจะให้เธอเป็นหนูลองยาเหมือนฝัน คนแรก"
"ค่ะ งั้นหนูชอตัวนะค่ะ"
เชิญ!!!!!
หลังจากที่เด็กสาวออกจากห้องไป เขาก็กลับมาทำงานปกติ แต่
ผ่านไป ชม. แล้ว แผลคงหายแล้วมั้ง � << � ขณะ ตรวจงาน
หรือว่ายังจะแสบอยู่น้าา... โว้ย แล้วไปสนใจทำไมฟระ
น่านสิ เขาจะไปสนใจทำไม ? (ว่ะ)
ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง
โอ๊ย ๆๆๆ �ฉันชอบอีตาเย็นชา เข้าไปได้ไงเนี่ยะ �แต่เขาทำแผลให้นี เขาเป็นห่วงใช่ม่ะ หรือ เขาจะกลัวเราเลือดออกแล้วตายอยู่ในห้องทำงานเขาหว่าาาา จะว่าไปก็เขิน ตอนเขาจับมืออ่ะ อ๊ายยยยยย >//////< � (ฉันต้องโรคจิตไปแล้วแน่ๆเลย �T^T)
ณ ห้องโถง เวลามื้อคำ
"เฮอร์ไมโอนี่ มือเธอไปโดนอะไรมา" � รอน พูด พร้อมกับคว้ามือเธอขึ้นมาดู
อีกมุมหนึ่งจากโต๊ะอาจารย์ >>> �ไอ่วิสลีย์-!!!! มาจับมือถือแขน �เกรนเจอร์ �หึงเฟ้ยยยยย �(แล้วตูจะหึงทำไมฟระ)
"เดี๋ยวก็หายแล้วจ๊ะรอน ไม่เป็นไรมากหรอก ^^ แฮรี่ล่ะ "
"ซ้อมควิชดิชหนะ เดี๋ยวคงตามมา"
"จริงๆเลยเธอเนี่ย ห่วงแต่คนอื่น �แล้วเป็นข้างขวาแล้วเธอจะกินข้าวไงเนี่ยยยยะะะะ"
"แผลนิดเดียวเอง ชั้นกินได้น้า " �เธอค่อยหยิบช้อนขึ้นมา �แต่ มันก็ไม่ค่อยถนัดเท่าไร TT''
"คืนนี้ เธอจะกินเสร็จไหม เฮอร์ไมโอนี่ �ชั้นว่าชั้นป้อนให้ดีกว่า ม่ะ"
"ม่ายเอา รอน!!!!"
"ถ้าเธอไม่อ้าปาก ชั้นจะเสกให้เธอกินหนังสือแทนข้าว!!!"
คนที่แสนเย็นชาที่นั่งอยู่บนโต๊ะคณาจารย์ แทบจะเดินลงไปกระชากไอ่หนุ่มผมทองวิสลีย์จากกริฟฟินดอร์ให้รู้แล้วรู้รอด!!!!
คอยดูนะ เกรนเจอร์ คืนพรุ่งนี้ เธอ อย่าหวังว่าเธอจะรอด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
........................................................
ปล.นานมากกกที่ไม่ได้อัพ �ขอโทษน้า T^T อาจจะน้อยไปหน่อย เพระาไรเตอร์คงขอเวลารื้อฟื้นความทรงจำเสียหน่อย อิิอิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น