รักแสบใสของยัยตัวแสบกะนายหัวแตงโม

ลำดับตอนที่ #2 : เปิดเทอม(80%ค่ะ)

(Special: Pin Talk!)

            ฮ้าว! -O- หวัดดีค่ะฉันชื่อ พิณ พณิตา คงกิตติกาญจน์ วันนี้เป็นวันเปิดเทอม ฮึ่ย!ฉันล่ะเกลียดการเปิดเทอมจริงจร๊ง เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าเปิดเทอมทีไรฉันต้องถูกแม่บังคับให้ถ่างตาตื่นตั้งแต่ไก่โต้งออกเวร(6 โมงเช้าค่ะ) ต้องรีบอาบน้ำที่เย็นเหมือนเอาน้ำแข็งใส่ลงไป (อันที่จริงต้องเรียกว่าวิ่งผ่านน้ำถึงจะถูกนะ ^O^) และก็แต่งตัวไปโรงเรียน เพื่อที่จะได้ไปเลือกที่นั่งดีๆตามที่คุณแม่บังเกิดเกล้าต้องการ แต่ฝันไปได้เลย 1 ชาติเศษว่าคนอย่างฉันจะเลือกนั่งแถวหน้าสุดอ่ะ ไม่มีวันซะหล่ะ(ถ้านั่งแถวหน้าสุดก็อดไปเฝ้าพระอินทร์อ่ะดิ -V-) ปีนี้ฉันอยู่ม.3แล้วและก็อยู่ห้องสองอีกตามเคย เฮ้อ!รู้สึกว่าตัวเองโง่และก็แก่ลงไปอีกปีนึงอ่ะ =_=  ( ไรฟะเผลอแป๊บเดียวขึ้นม.3ซะและ -O- ) อันที่จริงฉันก็อยู่ห้องสอง(รึจะเรียกง่ายๆก็คือ ห้อง Ar. ชื่อเต็มๆก็คือ Animals rooms. ที่มาที่ไปของชื่อนี้มาจากวีรกรรมของเด็กตัวแสบทั้งหลายและห้องสองยังเป็นที่พำนักพักพิงของบรรดาสัตว์ทั้งหลาย อาทิเช่น แรด ชะนี อีเก้ง ปลิง ตัวเห้ ฯลฯ โดยเฉพาะไอ้ตัวเห้นี่ก็ปาเข้าไปครึ่งห้องแล้วล่ะ)มา 2 ปีแล้วหนิ ถ้าได้อยู่อีกสักปีฉันคงไม่ถึงที่ตายวายชีวาวาศหรอกนะ จริงมะ >_<

พลั่ก!!!

ใครฟะบังอาจมาเดินชนฉันให้อารมณ์หมดอายุแต่เช้า คนยิ่งง่วงๆอยู่นะเฟ้ย -O- อยากไปทัวร์ยมโลกรึไงหะ หึๆแสดงว่าแกยังรู้จักคน(บ้า)อย่างฉันน้อยไปอ่ะดิแกถึงได้ใจกล้าหน้าด้านกระแดะเดินมาชนฉันน่ะ เดี๋ยวเจอแม่ด่าเปิงเลยนี่ -*- เดือดแล้วนะเฟ้ย!!

"นี่นายเดินดูตาม้าตาเรือซะมั่งซิ ดูดิ๊หนังสือฉันหล่นหมดแล้วนะเฟ้ย O_O"

"เธอนั่นแหละที่หลับตาเดินมาชนฉันเอง ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนหะ"

ดู๊ดู ดูไอ้เด็กหน้าใหม่ไร้สมองหัวแตงโมงมันพูดเข้า บังอาจนักนะแก!เดินชนฉันแล้วไม่ say sorry แถมยังทำหน้าทำตากวนพระบาทเป็นอย่างยิ่ง อย่างเน้เดี๋ยวมีเฮแน่ๆ

"นี่นายจะมีความเป็นสุภาพบุรุษช่วยฉันเก็บหนังสือมั่งมั๊ยเนี่ยหะ"

"ม่ายมี เพราะฉันไม่ใช่ผู้ชาย เค้าเป็นผู้ฉิงนะฮ้าตัวเอ๊ง ^3^ งั้นดั๊นขอตัวก่อนนะฮ้าคุณน้องขา คุณพี่ไปล่ะค่ะ โฮะๆๆ"

" O_O!!! นี่นายเป็นอย่างว่าเรอะ"

แหน่ะ แหล!!ยังจะมากระแดะสะดีดสะดิ้งทำเป็นผู้ฉิง มันบ้าป่ะฟะ ทำเข้าไปได้ไงเนี่ย แถมมันยังเดินสะบัดตูดอีก รึว่ามันจะเป็นอย่างว่าจริงๆน้า -_-^^ เฮ้ย!!มัวคิดไรอยู่เนี่ยไอ้พิณเดี๋ยวไปจองที่นั่งไม่ทันหรอก ขืนไปช้าก็อดเฝ้าพระอินทร์กันพอดี

ห้อง Ar. แห่งม.3 (Ar.3)

ฉันเลือกนั่งแถวที่ 2 โต๊ะตัวที่ 2 (ถ้านับจากฝั่งหน้าต่างอ่ะนะ) ถัดเข้าไปข้างในก็จะเป็นโต๊ะของไอ้แนน ไอ้ติวและไอ้เวียร์ แต่ว่าใน 1 แถวมันจะมีโต๊ะอยู่ 5 ตัวฉะนั้นมันก็จะเหลือโต๊ะว่าอยู่ 1 ตัวซึ่งมันก็เหลือมาทุกปีอยู่แล้ว และโต๊ะตัวนั้นก็จะกลายเป็นที่ใส่ของกินของพวกฉันเหมือนทุกปีที่ผ่านมาอีกเช่นกัน ^O^

"นักเรียนจ๊ะ!!! ช่วยหุบปากเน่าๆ&โสโครกของพวกเธอหน่อยได้มั๊ยจ๊ะ"

เสียงของครูประจำชั้นเจ้าของทรงผมกระจังหน้าพร้อมแว่นตาหนาเตอะ ผู้ที่มีพระนามว่า เจ๊ซีสซี่ดังขึ้นหน้าห้อง(เป็นครูประจำชั้นมา 2 ปีแล้วนะเจ๊ ไม่เบื่อมั่งเหรอ -_-^^)

" วันนี้มีเพื่อนใหม่จะมาเรียนกับเรา 1 คนนะจ๊ะ เอาล่ะ! เธอออกมาแน่ะนำตัวได้แล้วจ่ะ"

"สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน ผมชื่อมาร์ค คีรภากรณ์ ถาวรวงศ์ครับ"

เฮ้ย!!!ไอ้บ้าคนเมื่อเช้านี่หว่า  แกชื่อภาษีอากรเหรอเนี่ย กร๊ากๆๆชื่อตลกเป็นบ้าเลย555+

"พวกเธอพอจะมีโต๊ะว่างให้เพื่อนใหม่ของพวกเธอนั่งมั๊ยจ๊ะ  อ๊ะ!นั่นไงเจอแล้ว งั้นนาย ~ เอ่อ เธอชื่ออะไรนะจ๊ะ"

"มาร์คครับ -_-^^ (จะไหวมั๊ยเนี่ย)"

อนิจจังวัตถสังขารา ใดๆในโลกล้วนไม่เที่ยงแท้ คนเราแก่แล้วก็เงี๊ยะแหละหลงๆลืมๆง่ายแถมขี้บ่นกับอารมณ์แปรปรวนง่ายอีก เฮ้อ! เจ๊ซีสซี่ยอมรับเหอะว่าตัวเองแก่แล้วอ่ะ 555+ เห็นมะพูดยังไม่ทันขาดคำดูดิ พระบาทกาเกาะหน้าแล้วนะเจ๊ 555+ กร๊ากๆ

"ขอบใจจ่ะงั้นเธอไปนั่งข้างๆยัยพิณละกันนะ ตรงนั้นมีโต๊ะว่างอยู่พอดีเลย =_= (นี่เราแกแล้วเหรอเนี่ย TTOTT"

อ้าว!!เจ๊ ไมอยู่ดีๆมาโยนขี้ให้หนูเนี่ย

"ครับอาจารย์ -_-^^"

โอ๊ย!!ฉันอยากจะบ้าตายจริงๆเลย ให้ตายดิทำไม๊ทำไมไอ้บ้าห้าร้อยหัวแตงโมนี่มีนต้องมาสิงสถิตย์อยู่ห้องเดียวกับฉันด้วยนะ แล้วทำไมเจ๊ซีสซี่ต้องให้ไอ้หัวแตงโมบ้านี่มานั่งที่โต๊ะเสบียงของพวกฉันด้วยนะ TT^TT แล้วทีนั้ฉันจะเอาโต๊ะที่ไหนใส่ขนมอ่ะ ฮึ่ย!เพราะนายคนเดียวเลยไอ้หัวแตงโมนายทำให้ฉันต้องอดกินขนม -*- ที่อื่นก็มีทำไมไม่รู้จักไปนั่งหะ(อันนี้จะออกแนวเห็นแก่ตัวไปนิดนึงนะเนี่ย ^_^ ) อยากตายรึไง O_o

"เธอใช่มะที่ชื่อพิณ ชื่อจริงชื่อไรอ่ะ?"

ไอ้หัวแตงโมพูดขึ้นหลังจากที่หย่อนตูดอันโสโครก+เปื้อนขี้(ว่าเข้าไปนั่น ^O^)ของมันลงบนเก้าอี้ของโต๊ะเสบียงของพวกฉัน ไอ้หัวแตงโมแกนี่มันหน้าหนายิ่งกว่าหนังแรดอัฟริกาอีกนะ แกแย่งโต๊ะเสบียงของพวกฉันไปแล้วแกยังมีหน้ามาถามชื่อฉันอีกเหรอหะ ก็ได้งั้นแกจะต้องเจออย่างนี้

"ถามไมอ่ะ นายจะเอาไปจะแทงหวยกับเล่นปาจิงโกะเรอะ O_O"

"ใช่ เอ๊ย!ไม่ใช่ ก็ฉันแค่อยากอยากรู้อ่ะ ผิดมะ -_^"

"ก็ด่ะ ฉันชื่อพิณ พณิตา คงกิตติกาญจน์ รู้แล้วก็เอาไปแทงหวยซะถ้าถูกแบ่งฉัน 70%(เล่นการพนัน,เล่นหวยมันเป็นสิ่งไม่ดีนะคะ เยาวชนไทยที่ดีทั้งหลายมิควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะ ^O^)"

"แล้ว......."

"ถ้านายยังไม่อยากได้ตั๋วเที่ยวเดียวไปทัวร์ยมโลกฟรีล่ะก็ ปิดรูอันโสโครกที่อยู่บนหน้าของนายซะ O_O"

"^□^"

หนอย!!ทั้งขู่ทั้งด่าแล้วนะ มันยังไม่มีท่าทีว่าจะสลด มัวทำหน้าระรื่นชื่นบานเป็นกระด้งอยู่ได้ฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้นักหนาเนี่ยทำไม๊ทำไมไอ้หัวแตงโมบ้านี่มันต้องจองล้างจองผลาญคนหน้าตาดีอย่างฉันด้วยนะ(หลงตัวเองไปแล้วครับท่านผู้ชม ^O^)

"หวัดดี ฉันชื่อเวียร์"

"หวัดเด ฉันชื่อติว"

"เด ฉันแนน"

"ยินดีที่ได้รู้จักที่ 3 คนเลยนะ ^O^"

ไอ้เวียร์ ไอ้ติว ไอ้แนน แนะนำตัวให้ไอ้หัวแตงโมได้รู้จักไว้เป็นบุญหู เซ็งสุดๆเล้ยไอ้หัวแตงโมเอาแต่งกวนteen ฉันตลอดเวลา 4 คาบเรียนจนฉันไมมีเวลาหม่ำขนมที่แสนจะอร๊อยอร่อยของฉันเลย คอยดูนะถ้าน้ำหนักของฉันลดแม้แต่ขีดเดียวล่ะก็ นายตายแน่!!!!

"อ๊าย!! @///@ อุ๋งอิ๋ง พิตต้าร์ บลูม่า เฟลอ มูมู่ ดูสิเด็กใหม่ที่ชื่อมาร์คอ่ะ หล่อชะมัดเลย"

จู่ๆนังเจนนี่ดั้งแหมบก็เกิดอาการหิวผู้ชายขึ้นมากระทันหัน มันจึงหันไปปรึกษากับพลพรรคลิ่วล้อของมันเพื่อขอมติในที่ประชุมว่าจะงาบไอ้หัวแตงโมเข้าไปเพิ่มในสต๊อกดีมั๊ย

"จริงด้วย เพอร์เฟ็กสุดๆเลยอ่ะ  >_< "

พลพรรคลิ่วล้อทั้ง 5 พูดขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน

"คนนี้ฉันจองนะ พวกแกห้ามแย่ง ห้ามแตะเด็ดขาด"

"ก็ได้ TT^TT"

นังเจนนี่แสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของไอ้หัวแตงโมทันทีหลังจากที่พูดพร่ำพรรณาถึงความหล่อลากกระชากไส้ติ่งของไอ้หัวแตงแตงโมเสร็จ ขณะนี้เวลา 11.56 น. พวกฉันกำลังนั่งเค้าท์ดาวรอเวลาหม่ำข้าว TT_TT ตอนนี้ฉันหิวมากกกกกกกกหิวจนจะเขมือบปู่ปลาวาฬได้ทั้งงตัวแล้วนะ อ๊าก!!!!! เมื่อไหร่เสียงกริ่งมันจะดังฟะทนไม่ไหวแล้วนะเฟ้ยยยยย-*-

"เฮ้ย! ไอ้ติว จัดการดิ๊ฉันหิวจนจะม่องเท่งคาโต๊ะอยู่แล้วนะเฟ้ย -O-"

"โอเช รอจั๊กครู่แด๋วจักการให้ ^O^"

ไอ้ติวหยิบซังอ้อยที่มันเพิ่งจะเคี้ยวเสร็จที่อุดมไปด้วยเชื้อแบคทีเรียและเชื้อจุลินทรีย์มรณะจากน้ำลายของมันออกมาจากปาก แล้วเล็งไปที่สิ่งสิ่งหนึ่งที่มีรูปร่างกลมๆสีแดงๆ ไอ้ติวยกงวง เอ๊ย!!!มือที่ถือซังอ้อยมรณะขึ้นแล้วปาออกไปอย่างสุดแรงเกิดO_O

โป๊ะ!!!!

"กริ๊งๆๆๆๆ"

เสียงกริ่งหมดคาบดังขึ้นซึ่งตอนนี้ตัวกริ่งหมดคาบมีสภาพกระร่องกระแร่งเต็มที่(ฝีมือขว้างซังอ้อยมรณะของไอ้ติวที่สะสมกันมานาน 2 ปีกว่าแล้ว -_^)

"เยี่ยมมากไอ้ติว/ปามา 2 ปีแล้วฝีมือยังไม่ตกเลยนะเฟ้ย ^O^"

"ไม่ต้องมายอฉันเลยไอ้แนน ไอ้เวียร์ ปะไปกินข้าวกันเต๊อะหมู่เฮาชาวไฮโซ ^□^"

"เฮ้!!!! everybody วันนี้น้องพิณสุดสวยเลี้ยงข้าวเอง"

"จริงอ่ะ O_o"(ทุกคน)

ทางด้านพวกนังจมูกบี้

"เจนนี่ แกรีบไปชวนมาร์คกินข้าวตัดหน้านังพิณเร็วๆเข้า"

นังบลูม่าพลักนังเจนนี่ให้เดินมาทางพวกฉัน(หมายเหตุ.ไอ้หัวแตงโมมันสะเออะมายืนข้างๆฉัน)หนอยแน่ะ!!เดี๋ยวนี้แกบังอาจเรียกจิกหัวฉันเรอะนังหมูป่า แกจะต้องโดนดีแน่ๆและอีกอย่างคนอย่างฉันไม่ลดตัวลวไปชวนไอ้หัวแตงโมบ้านั่นไปกินข้าวด้วยให้เสียบรรยากาศหรอกรู้ไว้ซะ -*-

"ด้านได้อายอดนะเจนนี่ ถ้าแกไม่รีบทำคะแนนล่ะก็มาร์คถูกนังพิณคาบไปแน่ๆ"

นังเฟลอพูดยุยงต่อ  แกก็อีกคนนังเฟลอบังอาจมาหาว่าฉันเป็นหมาคาบแตงโมแกจะต้องโดนไอ้ติวเอาซังอ้อยมรณะขว้างหัวให้เอ๋อแด๊กซ์เลยคอยดูเหอะ พวกแกมีสมองกันมั่งมั๊ยเนี่ยมายืนด่ายืนนินทาฉันให้ฉันฟังเนี่ยหะ นังจมูกบี้ชั่งใจอยู่นานและแล้วมันก็ตัดสินใจเดินมาหาไอ้หัวแตงโม

"มาร์คจ๋า....ไปกินข้าวกับเจนนี่ไหมจ๊ะ ^.^"

นังจมูกบี้เอามือเท้าโต๊ะของไอ้หัวแตงโมพร้อมทำหน้ายั่วยวน(ส้นteen) ดูๆไปแล้วนังจมูกบี้เหมือนชะนีที่ทำหน้าหิวแตงโมเป๊ะ โอ๊ยขำ!!!กร๊ากกกก5555555+^O^แต่พอดูไปนานๆหน่อยชักรกหูรกตาน่าเตะทิ้งลงถังขยะอ่ะ

"เฮ้!!ยัยเตี้ยฉันไปกินข้าวด้วยได้ป่ะ"

"แกกล้าดียังไงมาเรียกฉันว่ายัยเตี้ยหะไอ้หัวแตงโม แล้วทำไมฉันจะต้องให้ไอ้โจรป่าบ้าห้าร้อยหัวแตงโมขึ้นราอย่างแกไปกินข้าวกับฉันด้วยหะ O_O"

"นี่ขอโทษทีฉันไม่ใช่ไอ้โจรป่าห้าร้อยนะยัยเตี้ย อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากไปกินข้าวกับเธอนักหรอกนะแต่ฉันถูกเจ๊ซีสซี่บังคับให้ฉันไปกินข้าวกับเธอทุกวัน จะไปไหนมาไหนก็ให้ไปกับเธอเพราะเธอเป็นเจ้าแม่ของโรงเรียนนี้อ่ะดิ -_-^^"

โหเจ๊!!!!แค่โยนขี้ให้หนูก็ยังพอว่าแต่นี่เจ๊เล่นโยนรถดูดส้วมให้หนูเลยเรอะ -_-^^ไม่ไหวมั๊งเจ๊

"ถ้าไม่อยากไปก็อย่าไปแซะ O_O"

"ได้ซะที่ไหนล่ะถ้าทำได้ฉันคงไม่ต้องมายืนพูดกับคนตัวเตี้ยอย่าเธอหรอกนะ อีกอย่างถ้าฉันเกิดไปมีเรื่องกับคนอื่นแล้วเจ๊ซีสซี่เอาไปรายงานให้แม่ฉันฟัง แม่ฉันก็ตัดเครดิตการ์ดฉันอ่ะดิ"

หนอยแน่ะ!!!คำก็เตี้ยสองคำก็เตี้ย หึ!!ฉันล่ะอยากจะรู้นักว่าแกมันจะสูงกว่าฉันสักเท่าไหร่เชียวไอ้หัวแตงโมราเห่อ

"ถ้าฉันให้นายไปด้วยฉันจะได้ประโยชน์อะไรล่ะหะ -*-"

"เอาไงดีล่ะ -_^  เอางี้ละกันถ้าเธอยอมให้ฉันไปด้วยนะฉันก็จะยอมให้เธอเอาขนมมาใส่ใต้โต๊ะฉันได้เหมือนเดิมไง O.K.ป่ะยัยเตี้ย"

โอ้โห!! O_o ข้อเสนอสุดจะคุ้มอย่างนี้ใครไม่ตกลงก็บ้าแล้วล่ะหุๆ ^O^

"O.K.ดิ งั้นต่อไปนี้เราคือแนวร่วมพันธมิตรกันนะ ^O^ ไปกินข้าวกันเหอะหิวจะตายอยู่แล้วอ้ะ"

"เฮ้ย!!!!จะเสด็จไปเสวยพระกระยาหารกันได้รึยังไอ้ 2 คนนั้นอ่ะO_O"

ไอ้เวียร์ตะโกนใส่ฉันจนกระดูกก้นหอยในหูฉันสั่นเป็นจังหวะสามช่าเลย ยืนอยู่ใกล้กันแค่ระยะมดกระโดดไกลแค่เนี๊ยะแกจะตะโกนไปหาเนื้อคู่ชูชื่นของแกเหรอหะ O_O

"ไปดิ/ครับ ^O^"

ฉันกับไอ้หัวแตงโมกอดคอกันไปกินข้าว ดูๆไปแล้วนายก็เป็นคนดี(นิดเดียว)นะไอ้หัวแตงโมที่นายให้ฉันใส่ขนมในโต๊ะนายได้อ้ะ ฉันจะได้กินขนมในห้องแล้ว โฮ่ๆๆๆ ^O^ มีความสุขจริงจริ๊ง

พวกฉันปล่อยให้พวกนังจมูกบี้ยืนกระทืบเท้าเหมือนคนบ้าที่ถูกผีเข้า พวกหล่อนเป็นบ้ากันรึไงยะ อันที่จริงนังพวกนั้นก็สมควรจะโกรธคนสวยอย่างฉันอยู่หรอกนะเพราะว่าฉันทำให้นังขี้เหร่จมูกบี้นี่ถูกผู้ชายเมินอีกแล้ว(หลังจากที่เคยทำมาหลายครั้งหลายครา ^.^) จะว่าไปแล้วการแกล้งนังบ้าพวกนี้ให้โกรธเล่นๆมันก็สนุกดีนะ(เริ่มเข้าขั้นโรคจิตอ่อนๆละ 6_9)

"ฉันว่าแกน่าจะไปชวนไอ้อาร์มกะไอ้ฟานที่แกฉุดกระชากลากถูมาจะดีกว่านะนังจมูกบี้ขี้ราด O_O"

ไอ้ติว!!!!แกพูได้สะใจฉันมากเลยว่ะ สุดยอด!!^O^ (คือว่าอย่าจะด่ามันมานานแล้วล่ะแต่ไม่มีโอกาสฤกษ์งามยามดี หุๆ)

"ไอ้ติวแกลืมไปแล้วเหรอว่าถึงนังจมูกบี้ขี้ราดจะลงทุนไปฉุดไอ้อาร์มกะไอ้ฟานมา ไอ้ 2 คนนี้มันก็ยังเมินนังขี้ราดนี่อยู่ดีอ่ะแหล่ะ เพราะฉะนั้นแก!!นังขี้ราด แกไปหาผู้ชายแด๊กซ์ที่อื่นไป๊ ชิ่วๆ O_O พวกเราไปกินข้าวกันเหอะอย่าไปสนใจพวกชะนีขี้ราดไร้สมองเลยว่ะ"

ไอ้แนน!!แกพูดความจริงออกไปได้ยังไงวะเนี่ย O_O ถ้านังจมูกบี้เกิดรับไม่ได้คิดฆ่าตัวตายโดยการกระโดดบ่อขี้ควายตายแกจะทำยังไงวะ สงสารคนที่ลงไปลากศพเน่าๆของนังขี้ราดนี่ขึ้นจากบ่อขี้ควายบ้างดิ กร๊ากๆๆ^O^

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด หนอยแน่ะพวกแก!! ฝากไว้ก่อนเถอะ O~O"

นังจมูกบี้กระทืบเท้าที่เป็นฮ่องกงฟุตของมันอย่าบ้าคลั่งยิ่งกว่าหมาบ้าวิ่งไล่กัดคนO_O จับส่งโรงพยาบาลสำหรับคนที่จิตบกพร่องอย่างแรงดีไหมเนี่ย -_-^^ปล่อยไว้เดี๋ยวจะไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเขา

โรงอาหาร

"เฮ้ย!!พวกแกจะกินอะไรกันรีบบอกมาเร็วๆเลย"

ไอ้แนนเขียนรายการสั่งข้าวอย่าเร่งรีบ ถ้าสั่งช้าเดี๋ยวจะอดกินเพราะว่าคนเยอะมากกก

"ของฉันขอข้าวผัดหมูไข่ดาวนะ-_^"

ไอ้เวียร์รีบพูดตัดหน้าไอ้ติวทันทีที่ไอ้แนนพูดจบ

"ฉันเอาหมูผัดพริกอ่อนนะ -3-"

ไอ้ติวค้อนไอ้เวียร์ดังควับ!เลย ดูจากท่าทางแล้วคงจะงอนไอ้เวียร์น่าดูชมเลย ตั้งแต่รู้จักกันมายังไม่มีใครสามารถพูดสั่งข้าวตัดหน้าไอ้ติวได้นอกจากไอ้เวียร์ที่เพิ่งจะทำได้เมื่อกี๊ ^_^

"ผม/ฉันเอาผัดกระเพรากุ้งนะ ^O^"

"ทำไมนายต้องกินเหมือนฉันด้วยหะ ไอ้หัวแตงโมเน่า"

"เธอนั่นแหละยัยเตี้ยที่กินเหมือนฉันน่ะ"

ฉันขี้เกียจจะเคืองไอ้หัวแตงโมแล้วที่มันเรียกฉันว่า ยัยเตี้ยอ่ะ ถึงฉันจะเคืองไปมันก็ไม่หยุดเรียกหร๊อก เพราะฉันเตี้ยกว่ามันเยอะ -3-

"พวกแกจะเถียงกันอีกนานมั๊ยเนี่ย เมื่อกี๊ยังดีๆกอดคอหน่อมแหน้มกันอยู่เลย กินๆกันเข้าไปเหอะหิวจนพยาธิในท้องเต้นเรพกันแล้วนะเฟ้ย"

ไอ้แนนเกิดอาการเดือดเลยด่าฉันกะไอ้หัวแตงโมซขี้หูเต้นบัลเล่ย์เลย สงสัยไอ้แนนมันคงจะหิวจัดจนตาลายมันถึงได้ด่าฉันว่าหน่อมแหน้ม-_-^^ ถ้าด่าอย่าอื่นไอ้เราก็ยังพอจะรับได้แต่มาด่าว่าคนอย่างฉันหน่อมแหน้มนี่มันรับไม่ได้ว่ะไอ้แนน ฉันเคยหน่อมแหน้มปัญญาอ่อนซะที่ไหนกันล่ะหะ -*-

"โครกๆครากๆครืดๆจ๊อกๆ -_-^^"

บรรดาพยาธิที่น่ารักน่าชังในท้องของฉันกับไอ้หัวแตงโมพากันส่งเสียงที่เหมือนจะไพเราะออกมา

"ก็ด่ะ นี่ฉันเห็นแก่พยาธิในท้องของฉันนะเนี่ยฉันถึงได้ยอมนายอ้ะไอ้หัวแตงโมขึ้นราบ้าอำนาจ O_O"

"ฉันก็เห็นแกพยาธิในท้องของฉันเหมือนกันยัยเตี้ยม่อต้อ"

"หยั่งกะแกสูงกว่าฉันนักล่ะไอ้หัวแตงโมบ้า"

"เธอก็บ้าอำนาจมากกว่าฉันอีกนะยัยเตี้ย"

"พอๆกันทั้งคุ่เลย ข้าวมาแล้วจะกินไม่กินหะ O_O"

ไอ้เวียร์เริ่มเดือดตามไอ้แนนไปอีกคน

"กินดิ!!"

ฉันกับไอ้หัวแตงโมรีบรับจานข้าวจากมือไอ้เวียร์ทันที เพราะว่าไอ้เวียร์ส่งสายตาเพชรฆาตมาบอกฉันว่าถ้าพวกฉันยังทะเลาะกันไม่เลิกล่ะก็ข้าวที่อยู่ในจาน 2 จานนี้จะเข้าไปอยู่ในปากไอ้ติวทันที เรื่องอะไรฉันจะยอมล่ะข้าวของฉันฉันก็ต้องเป็นคนกินดิ จริงมะ >_<

"เฮ้ย!!!ยัยเตี้ย ดูดิ กุ้งเธอบินนนนนนนนเข้าปากฉัน ง่ำๆ ^O^"

"อ๊ากกกกกไอ้หัวแตงโม๊!!! เอวกุ้งของฉันคืนมาเดี๋ยวนี้น้าาาาTTOTT"

"ฉันไม่ได้เอากุ้งของเธอไปนะ กุ้งของเธอมันเต็มใจบินเข้าปากฉันเองต่างหากล่ะยัยเตี้ย ^_^"

"บ้านแกไม่มีกุ้งให้แด๊กซ์รึไงหะ แกถึงต้องสะเออะมาแย่งกุ้งฉันกินน่ะหะ O_O"

"^.^ ไม่รู้ไม่ชี้"

"ไอ้บ้าาาาา.....TT^TT"

"โบราณเค้าบอกไว้ว่าอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนโง่นะยัยเตี้ย -_^"

"ไอ้หัวแตงโม๊!!วันนี้แกตายแน่O_Oฉันฟิวส์ขาดแล้วนะเฟ้ย"

ฉันทั้งทุบทั้งตีหลังของไอ้หัวแตงโมอย่าบ้าคลั่งโดยไม่ฟังเสียงคร่ำครวญโหยหวนขอส่วนบุญของมันแม้แต่จิ๊ดเดียว ช่วยไม่ได้!!นายอยากมาแย่งกุ้งของฉันเอง นายรู้มั๊ยว่ากุ้งเป็นของที่ฉันชอบกินมากที่สุด ตั้งแต่ฉันเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่นะยังไม่เคยมีใครใจกล้าอาจหาญมาแย่งกุ้งจากจานข้าวของฉันเลยนะ แล้วนายเป็นใครหะไอ้หัวแตงโม นายมาแย่งกุ้งของฉันได้ยังไงหะ วันนี้นายตายแน่ O_O

หลังจากที่ฉันทุบตีหลังของไอ้หัวแตงโมจาสาแก่ใจแล้วฉันก็มานั่งงอนมันต่อ เชอะ!!รู้ไว้ซะไอ้น้องคนสวยๆอย่าพี่พิณคนนี้อ่ะง้อยากเฟ้ย ถ้านายคิดจะง้อฉันอ่ะนะเลิกคิดเลิกฝันไปได้เลยย่ะ

“อะแค้กๆ ยะยัยเตี้ยฉะฉันขอโทษ แค่กๆ(ยัยนี่มือหนักชะมัดเลยอ้ะ)”

“แล้วไงล่ะยะ -3-”

“นี่เธอก็ทุบตีทารุณกรรมฉันไปแล้วนะ เธอจะเอาอะไรอีกเนี่ย -_-^^”

“แล้วไงล่ะยะ -3-”

“งั้นเอาอย่างนี้ละกันเพื่อเป็นการไถ่โทษ (ถึงแม้ผมจะผิดอยู่จิ๊ดเดียวก็ตามอ่ะนะ -_-^^) ฉันจะซื้ขนมทั้งตู้ให้เธอเลยเอ้า(ผมขอสาบาน 3 วัด 3 วาเลยเอ้า!!ว่าผมจะไม่ไปแย่งกุ้งของยัยเตี้ยอีก ถ้าผมไปแย่งกุ้งของยัยนี่อีกล่ะก็ผมจะต้องตายคามือยัยเตี้ยนี่แน่ๆเลยล่ะTT^TT)”

“Realy??????? แน่ใจเรอะไอ้น้อง”

“แน่ใจดิ คนอย่างฉันไม่เคยพูดโกหกหร๊อกจะบอกให้ -_^”

“งั้นฉันยกโทษให้นายก็ได้ไอ้หัวแตงโม นายไปซื้อขนมให้ฉันได้และ^O^”

“ค้าบๆ”

ห้อง Ar.3 13.00น.

นี่ก็ได้เวลาขึ้นเรียนแล้วแต่คงไม่มีอาจารย์มาสอนหร๊อกเพราะว่าใน 1 อาทิตย์แรกของการเปิดเทอมบรรดาอาจารย์หัวกระทิทั้งหลายแหล่จะต้องจัดตารางการสอน วางแผนที่จะยัดความรู้มหาศารบานตะไทให้เข้าไปอยู่ในสมองที่อยู่ในหัวกระโหลกหนาๆของนักเรียนทั้งหลาย วางแผนฆ่าตกรรมเอ๊ย!!จัดการนักเรียนตัวแสบที่รัก และก็อีกมากมายสาธยายทั้งวันยังไม่จบ ฉะนั้นเหล่านักเรียนตัวแสบทั้งหลายก็จะใช้โอกาสทองนี้ปลดปล่อยความซ่าบ้าระห่ำระยำเหรี้ยของแต่ละคนออกมาให้เต็มที่

ในเมื่อไม่มีอาจารย์มาเข้าสอนอย่างนี้แผนการขนยาบ้า(ไม่ดีๆมันผิดกฏหมายนะ หนูๆทั้งหลายอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะ)เอ๊ย!!!ขนมขึ้นห้องเรียนของฉันกับไอ้หัวแตงโมก็ง่ายขึ้น หุๆ ฉันจะได้กินขนมในห้องเรียนแล้วววว^O^แล้วเมื่อไหร่ไอ้หัวแตงโมจะมาเนี่ย ให้ไปซื้อขนมและขนขึ้นมาแค่เนี๊ยะทำไมมันหายจ๋อยม่อยกระรอกไปเลยอ้ะ

“อ่ะ!!ยัยเตี้ยนี่คือขนมของเธอ ให้ฉันขนมาตั้งเยอะแยะตาแป๊ะขายหมูขนาดนี้เธอจะกินหมดเรอะ O_o”

-_-^^ เอ่อ~ตาแป๊ะขายหมูมาเกี่ยวอะไรกับขนมของฉันนี่ย

“หมดดิ นายอย่ามาดูถูกปรามาศในการกินของฉันนะ”

“นักเรียน!!!!!เงียบๆกันหน่อยซิจ๊ะ”

เจ๊ซีสซี่แหกปากตะโกนจนเอ็นขึ้นคอ โหเจ๊!!มาได้จังหวะมากเลยนะเนี่ยมาขัดขวางขบวนการลักลอบกินขนมของหนูได้ทันเวลาจริงๆเลย ให้ตายดิ!!!แต่ว่าเจ๊ฝันไปเหอะว่าเพื่อนๆที่น่าร๊ากน่ารักมันจะยอมหุบปากกันอ้ะ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
                 เดี๋ยวมาอัพให้ใหม่น้า ม่ะค่อยมีเวลาจ้า