คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ใบสมัครออริ4
“ไม่รู้สิ...เพราะผมไม่เคยมีความรัก!”
รูป ::
ชื่อ :: เฟลเรียล เกลย์ เรย์ไลท์ (Felreal Glay Raylight)
ชื่อเล่น :: ไลท์ (Light)
อายุ :: 18 ปี
ลักษณะภายนอก :: รูปร่างโปร่งบาง ส่วนสูง 176 เซนติเมตร น้ำหนัก 49 กิโลกรัม(หุ่นบางมาก) ผิวขาว ดวงหน้าเรียวค่อนไปทางสวยหวานราวกับผู้หญิงมากกว่าหล่อ ผมสีน้ำตาลเข้มระต้นคอ ดวงตาคมสวยซึ้งแต่ดูเย็นชา แฝงแววโศกเล็กน้อย สีน้ำตาลอ่อนประกายทอง
นิสัย :: เป็นคนที่แทบจะไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาทางสีหน้าหรือแววตาเลย หากได้สบตาสีน้ำตาลอ่อนประกายทองนั้นรู้สึกเหมือนกับว่าได้สบลงไปในก้นบ่อว่างเปล่าที่หาอะไรไม่เจอ เหมือนกับจะจมดิ่งลงไปสู่ความมืดมิดไร้จุดหมาย ด้วยความที่เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว เวลาโกรธจึงเงียบมากกว่าปกติเป็นร้อยเท่า ยิ่งทำให้บรรยากาศรอบๆ ดูเย็นยะเยือก น่ากลัว และกดดันจนรู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นไปอีก เวลาโกรธจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น แต่เวลาปกติก็จะนิ่งๆ มองอะไรต่างๆ รอบตัวไปราวกับว่ามีสิ่งที่ให้ต้องค้นหาอยู่รอบตัว ใครถามก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง คำพูดติดปากคือ "อะไร?" "ทำไม?" "หนวกหู!!" "น่ารำคาญ!!" ความนิ่ง ความเงียบ และไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ของไลท์ ทำให้คนรอบข้างรู้สึก "กลัว" ยิ่งกว่าสิ่งลึกลับ
สิ่งที่ชอบ
สีที่ชอบ : ดำ / เทา / สีโทนมืดทุกสี
อาหารที่ชอบ : ข้าวหน้าปลาแซลม่อน
ลักษณะคนที่ชอบ : ไม่มี (เพราะไม่เคยชอบใครเลย)
สัตว์ที่ชอบ : งู / ค้างคาว / แมวดำ
เพลงที่ชอบ : หัวใจสีดำ ของ วงMalerose
สิ่งที่ไม่ชอบ
สี : ขาว / สีโทนสว่างทุกสี
อาหาร : อาหารขยะ / อาหารสำเร็จรูปทุกชนิด / ของหวานทุกอย่าง
ลักษณะคนที่ไม่ชอบ : พูดมาก(มันน่ารำคาญจนแทบอยากฆ่าให้ตาย), เสียงดัง(มันหนวกหูพาลทำให้อารมณ์เสีย), อารมณ์อ่อนไหว(เห็นแล้วมันรำคาญลูกตา)
สัตว์ที่เกลียด : สัตว์ที่ส่งเสียงร้องดังหนวกหูพวกหนู จิ้งหรีด จั๊กจั่น อะไรทำนองนั้น (เจอแล้วอยากเหยียบให้ตาย)
กลัว :: ความรัก เพราะไม่เคยมีความรัก ไม่เคยได้รับความรัก ไม่เคยให้ความรัก ไม่รู้ว่าความรักคืออะไร จึงรู้สึกกลัวที่จะมีมัน ซึ่งความรักนั้นเป็นความรู้สึกที่อ่อนแอและดูไร้ค่าในสายตาไลท์ แต่ลึกๆ แล้ว ไลท์ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าความรักนั้น กลับเป็นสิ่งที่ตัวเองต้องการและโหยหามันมาทั้งชีวิต
ประวัติโดยย่อ :: เด็กม.ปลายปี3 ห้องคิง ที่ชอบนั่งหลังห้อง ไม่มีเพื่อน ไม่เกาะกลุ่ม ไม่สุงสิงกับใคร ไม่มีใครรู้เหตุผลว่าเพราะอะไร แต่สิ่งที่ไลท์ทุ่มเทและให้ความสนใจให้กับมันดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่คนรอบข้างพากันหวาดกลัว นั่นก็คือเรื่องลี้ลับ เรื่องไสยศาสตร์ เรื่องอาถรรพ์ต่างๆ รวมไปถึงการชอบอ่านเรื่องไขปริศนาคดีฆาตกรรมแปลกๆ ด้วย พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่ 7 ขวบ ด้วยอุบัติเหตุทางเครื่องบิน ไลท์จึงไปอาศัยอยู่กับลุงที่เป็นญาติทางพ่อที่เหลือเพียงคนเดียว ลุงของไลท์คนนี้นั้นติดทั้งเหล้า การพนัน ยาเสพติดและเซ็กส์ ที่สำคัญชอบทำร้ายร่างกายทุบตีไลท์อยู่บ่อยๆ และเคยพยายามจะขืนใจไลท์แต่ไม่สำเร็จเพราะมีคนมาเห็นเสียก่อนเลยรอดมาได้อย่างหวุดหวิด แต่น่าแปลกเมื่อตอนที่ไลท์อายุได้ 15 ปี ลุงของไลท์คนนี้ก็หายตัวไปอย่างลึกลับไร้ร่องรอยและไม่กลับมาอีกเลย ไลท์จึงได้ยึดบ้านของลุงหลังนั้นเป็นบ้านของตัวเอง และใช้ชีวิตเพียงลำพังด้วยทรัพย์สมบัติมหาศาลที่มีอยู่นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ไลท์มาเจอกับป้ายโฆษณารายการเรียลลิตี้นี้ในหน้าเว็บลองของอาถรรพ์ที่ตัวเองเป็นเว็บมาสเตอร์อยู่ จึงลองคลิกเข้าไปดูและเห็นว่าน่าสนใจดี เลยตัดสินใจเข้าร่วมรายการ
อาวุธที่ถนัด :: อาวุธที่เป็นเส้นยาวทุกชนิด เช่น เชือก โซ่ แส้ อะไรประมาณนี้
อาวุธที่พก :: ใบมีดเล็กๆ คมกริบกับลวด
ความสามารถพิเศษ :: ปฏิภาณไหวพริบดี เพราะเรียนเก่งพอตัว ช่างสังเกต มีสัญชาติญานดิบในการต่อสู้และเอาตัวรอดสูง(ที่เรียกว่าเซนส์นั่นแหละ) สามารถตั้งสติได้ก่อนใครเพื่อนเวลาที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขัน ย่ำแย่ หรือบีบบังคับ ตัดสินใจได้เฉียบขาดและรอบคอบเสมอ
+++++++++++++++++++++++++++
โซนออริตอบนะคะ(ช่วยตอบให้มันตรงกับคำพูดต่อไปด้วยนะคะ)
“อ้าว...มาแล้วเหรอครับ เชิญนั่งเลยครับ”
ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเทาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับเชื้อเชิญให้ไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับเขาทำให้เรย์ไลท์พยักหน้าน้อยๆก่อนจะเดินไปนั่ง ทันทีที่ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนประกายทองสบกับดวงตาสีสนิมเหล็ก เขาก็พูดขึ้นมาทันที
“หวังว่าคุณคงรู้จักผมนะ...ผมชื่อแกร์รี่ พอตเตอร์ เป็นคนดูแลเรียลลิตี้ขนหัวลุก ว่าแต่คุณชื่ออะไรแล้วทำไมถึงอยากมาเล่นเกมส์เรียลลิตี้นี้งั้นเหรอครับ?”
แกร์รี่ถามยิ้มๆพลางหยิบมาชเมโล่ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมากิน เรย์ไลท์มองนิ่งๆ ก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย สีหน้าไร้รอยยิ้ม
“ผมชื่อ เรย์ไลท์ เหตุผลที่มา...ก็แค่...อยากเล่น!”
“งั้นเหรอครับ?” แกร์รี่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะถามต่อ “คุณคิดว่าคุณกล้าพอที่จะร่วมเล่นเรียลลิตี้นี้แน่เหรอครับ? หันหลังกลับตอนนี้ยังทันนะ?”
“ถ้าผมกลัว...ผมคงไม่มา”
“หืม?” เลิกคิ้วสูงก่อนจะหัวเราะออกมาน้อยๆ “ผมชอบคำตอบของคุณดีแหะ....อืมม แล้วคุณกลัวอะไรมากที่สุดละ?”
“ไม่มี” ชายหนุ่มพูดออกไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม
“เหรอ....” ลากเสียงยาวพลางมองอีกฝ่ายอย่างพิจารณา “สมมุติว่าคุณชนะเกมส์นี้...คุณอยากได้อะไรงั้นเหรอ?”
“สิ่งที่พวกคุณคงจะให้ไม่ได้หรอก”
“โอเค...งั้นคำถามสุดท้ายนะครับ...คุณอยากบอกอะไรกับพวกเรา?”
“หวังว่าเกมส์นี้คงจะทำให้ผมรู้สึกสนุกได้นะ”
+++++++++++++++++++++++++++
โซนผู้ปกครองตอบ
เซฮายจ้า ชื่อไรหว่า >w<
ตอบ ไซโค ครับ
ทำไมถึงสมัครเรื่องนี้อะ?
ตอบ เห็นว่าพล๊อตเรื่องน่าสนใจดีอ่ะครับ
ไม่กลัวเค้าแต่งแย่เหรอตัวเอง T^T
ตอบ อ่า คงไม่แย่มั้งครับ ผมเชื่อฝีมือคุณนะ +55555
เค้าปรับเปลี่ยนอะไรเกี่ยวกับลูกคุณได้ปะ?
ตอบ อ่า เปลี่ยนได้ตามความเหมาะสมเลยครับ
อยากให้ลูกรอดหรือตาย
ตอบ คำตอบของผู้ปกครองทุกคนก็อยากให้รอดอยู่แล้วล่ะ เน๊อะ
ยังไงก็ขอบคุณที่มาสมัครเรื่องนี้นะ ถ้าติดก็อย่าลืมมารายงานตัวละ
ตอบ อ่า โอเคครับ
ว่าแต่แอดแฟบรึยัง? ไม่แอด ไม่รับนะคะ
ตอบ แอดก่อนจะสมัครอีกครับ
ความคิดเห็น