คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ ๒ : ทำบุญเก้าวัดยังไม่พอสะเดาะเคราะห์
บทที่ ๒
วามพยายามอยู่ที่ไหน
ไม่รู้
น้ำเสียหยาร่ามา เพทายมอาโทษเาที่่าราศัรูไม่หยุปา ‘ิ’ เ็หนุ่มในยูนิฟอร์ม่าลรหน้าเป็นู่อริับหมอนี่มาเือบสามอาทิย์
วามสามารถไม่อาูแลนไ้ ลุ่มนเป็นเพียศูนย์รวมทายาทเศรษีบ้าอำนา อีฝ่ายือนัเลเนสนามผู้มาประสบาร์
“พวนายายแน่!”
หยาู่อีประโย พลานวไหล่หัวโอันธพาลอย่าเอาใ ถูแย่แฟนสาวราเียวอามอาายันลูบว
แพ้ทุรอบแล้วอย่าไร
วันนี้ลาเบอร์หนึ่าสถาบันมา้วยนะใส ๆ !
ผลัวะ!
เพทายลืนำอโทษลออึให่ เวลาไม่เยรอใร เ็หนุ่ม่าล็ประเนเ่าใส่ลาแสหน้าหยาเป็นนแร
่าฝูเปิ่อน สมุนหรือะไม่ยอมาม เพื่อนอฝ่ายร้ามเริ่มรูเ้ามา่อยลูระอที่เหลือบ้า
ปั!
ทุอย่าเิึ้นไวมา เพทายเอนายหลบเ่าามสัาา เผลอสวนหมัใ้าหนึ่ในศัรูเ็มแร
ารป้อันัวไม่นับว่าเป็นเรื่อเสียหาย าิ่อนเามีเนาเรียนเทวันโเพื่อเผิหน้าับอุบัิเหุไม่าฝันอยู่แล้ว
เห็นนฝั่นนอนหมสภาพ อารม์โรธพลันายอยู่บนใบหน้าหวาน อีแพทย์หนุ่มเ้าไม่ถึารทะเลาะระหว่าเ็วัยรุ่น ุยันี ๆ ้วยเหุผลแล้วะายหรืออย่าไร
น่าสมเพที่แนวิระหว่าสอเนสวนทาัน เหล่าลูนรวยลับมอว่าารออระบวนท่าอเพทายเป็นโอาสในารพลิเมส์ ึพยุัวึ้นมาั้าร์เรียมสู้อีรั้
“ถึว่าทำไมวนีนว่าปิ”
ิเะร่าไร้สิอหยาเ้าอึ วาสายามอเพทายหัวรเท้า ูาลยุทธ์อนแปลหน้าเป็นนัมวยมืออาีพที่ถู้ามา
แฟนีฬารู้ีว่าบทลโทษอผู้เล่นที่นำทัษะมาใ้ับนนอสัเวียนือารโนแบนลอีวิ ในานะที่นเป็นหนึ่ในลูน้ออเ้าภาพารแ่ T Boxing และารึนเ่มาเ้าพว็มีประโยน์่อลุ่ม
“ถ้ายัไม่อยาหมอนาในวาร มาอยู่ับฝ่ายเราอนนี้็ยัไม่สายนะ”
แผนเลวถูัออมาใ้อย่าที่เยทำ สีหน้าเผยอาารพอใัเน ะที่เพทายยัไม่เ้าใว่าฝ่ายร้ามะสื่อถึอะไร
หาสิ่ใ็ไม่สำัเท่าผู้บาเ็บเพราะปาพาวย ุยูนิฟอร์มราาแพโเลือนุ่ม ามร่าายปรารอย้ำหลายุ
อาารน่าเป็นห่วสมวรแบเ้าโรพยาบาล่วน
“ไม่ีว่ารับ”
ิบหาย
“ั้น็ายะ”
สิ้นประโยไม่ถึสามวินาที โทย์ู่อริอหยา็พุ่เ้าหา้วยระบวนท่าระเ้ฟาหา ทว่าอีเทวันโสายำเอียัวแทศอใส่าอีฝ่ายไ้แบบเส้นยาแผ่าแป
ิสบถำหยาบที่ไม่สามารถสร้าาเมให้นร้ามไ้ วามผยอาภูมิหลัที่เยเป็นถึอีแมป์นัมวยใ้ินสอปี้อนแสลายไม่เหลือิ้นี
อาารุ่นเือแสออมาแบบไม่ปิบั ร่าหนาเหวี่ยเท้าเี่ยวาู่่อสู้ให้เสียารทรัว ทแยหมัลโหนแ้ม วาเท้าเะเ้าายโรหวับปัหาโยระบวนท่าเียว
เพทายถูัเ็มแรนปวถึระู เหล่มอาอหยาที่นอนสลบเหมือ สมอพลาแล่นิหนทารับมือปีศาในราบนัเรียนสถาบันารอาีพ
ิไม่ทันอฝาโลศพ ราวับเพทายมีเทพแห่โามุ้มะลาหัว บุลที่สามไ้ปราัวเ้ามาแทรลาวนัว หยุศึระหว่าเ็มอปลายเอาไว้้วยประโยเรียบ่าย
“ำรวอยู่หน้ารอ”
ายหนุ่มร่าเพรียว ใบหน้าหล่อมออทาลูรึ่ีน ส่วนสูหนึ่ร้อยเ้าสิบเนิเมรภายใ้สูทแบรน์หรู รเอวสอบเหน็บอาวุธปืนไว้หนึ่ระบอ ้าหลัมีบอิาร์ประมาสิบว่านเินามหลัมาเป็นพรวน
ฝูไทยมุแในเวลาเพียเสี้ยววินาที อีแพทย์หนุ่มอาศัยัหวะอลหม่านแบเพื่อนร่วมสถาบันึ้นหลั ุหมายปลายทาือโรพยาบาลใล้ที่สุ
เพทายไม่ลืมหันมาไหว้ผู้มีพระุ ่อนะวิ่นำลุ่มัวเอออาบริเวัล่าว
“อบุรับ”
เพทายยมือลูบหน้า
ภาพแลหมัายัวนเ้ามาในสมอ โหนแ้มปรารอย้ำ ยูนิฟอร์มประับรอยเลือนาที่มอาาวอัาร็รู้ว่าแวะัับนอื่นมา่อนถึบ้าน
“เิอะไรึ้น”
“...”
เพทายหลบสายาผู้ปรอที่มออย่าเป็นห่ว ลืนำอธิบายสาเหุอารทะเลาะลอ ในสายาผู้ให่ไม่่าาำโหที่ออาปาอันธพาลผู้เย่อปัหามาลอ
เนโละวามสนใมาอ่านเอสารบนอม่อ ลูายไม่อยาบอเาหรือะทำอะไร่อไ้ นอาเรียนให้บนเป็นพ่อ็ไม่าหวัอะไรอีแล้ว
“ุพ่อรับ...”
หยาถูนำัวส่โรพยาบาลไ้ทันเวลา ระูี่โรหัทิ่มปอสอี เป็นหลัานว่าหัวโสถาบันารอาีพแ็แร่เพียใ หาเ้าอร่าเิมไม่รัษาวินัยในารฝึร่าายสภาพเียายพอ ๆ ัน
บทสรุปอาร่อสู้ระหว่าเ็มอปลายยัไร้ผลลัพธ์ที่แน่ั และอนา็อาโนรุมระทืบไ้ลอเวลา ารบอผู้ปรอึลายเป็นัวเลือที่ปลอภัยที่สุ
“ผมมีบาเรื่ออยาะปรึษา”
“...”
เพทายเล่าเหุาร์ที่เิึ้นแบบไม่าบพร่อ เนโที่วาแผนะส่เลาออามสืบหยุะัลาัน าไม่ถึว่าอันธพาลประำบ้านะยอมเอ่ยปา่อน
“เี๋ยวพ่อัารเอ”
เนโเป็นผู้ทรอิทธิพลมาว่าที่อีแพทย์หนุ่มิ ภูมิหลัเาือทายาทแห่ระูลมาเฟียาประเทศอิาลี
“เ้านอนเถอะ”
เพื่อให้ลูายเพียนเียวไม่ถูรัวานาลุ่มนสวะนเสียารเรียน นเป็นพ่อ็วรัไฟแ่้นลม
“เห็นโพส์ารทุริอเ้าภาพารแ่ T Boxing หรือยั”
“โนุะไม่เหลือวามเป็นนเลยว่ะ”
เพทายรู้สึนลุอย่าไม่ทราบสาเหุ ่าวาวอ ‘อพล’ เป็นที่พูถึลอาบเ้า ประเ็นธุริสีเทาถูนำมาแหมเปลือไม่เว้นระทั่าร้ามนุษย์เยาวน
เหยื่อำนวนมาล้วนเป็นเ็นัเรียนานะทาบ้านยานที่สามารถเล่นีฬาไ้ ับทุนมาัเลาทัษะ่อสู้หลาแน และถีบส่เ้าเวทีมวยใ้ินเพื่อสนอวามสนุอนรวยลุ่มหนึ่
โยไม่สนว่าใระายหรือไม่
“เพทายออมาทำโทย์สิ”
“...”
เพื่อนร่วมห้อที่แอบนั่เมาท์เรื่ออาารพร้อมใันเียบโยไม่นัหมาย ราว่อนยัพอเ้าใว่าเพิ่ย้ายมา หารอย้ำรโหนแ้มรอบล่าสุไม่อาทำให้รูประำรายวิานใหม่หวาลัวบ้าหรืออย่าไร
“รับ”
ภูผามอหัวโลุ่มที่ปิบัิภาริุบัวใหม่าละห้อย ้อสอบิศาสร์ระับสอบเ้ามหาวิทยาลัยถูแ้ปัหาภายในเวลาแ่หนึ่นาที ลาึ้นนอยาเาะบารมีนวันาย
และเหุาร์ประหลา็ำเนินมาถึาบสุท้าย เ็เรียนประำห้อยั้อยธาวให้เาที่สามารถอบำถามยา ๆ ไ้ทุรายวิา
อันธพาลหนุ่มลอราบเป็นอัริยะเสียแล้ว!
“เ้าาเฟ่เปิใหม่ันเถอะ”
พายุโพล่ึ้นมาระหว่าที่เ็บหนัสือลระเป๋า แ๊นไม่ออเทันนาน ถึวาระที่วรรวมัวผ่อนลายสัที
“วามรินายอยาูสาวแห”
“เวร”
ภูผาหัวเราะลั่นหลัอลับอีฝ่ายหน้าหาย เป็นที่ทราบันีว่าเ็หนุ่มเบ้าหล่อใสอบล่าแ้มผู้หิเพียใ ัสุภาษิรู้หน้า ไม่รู้ใ ภาพลัษ์เทพบุรัาารระทำราวฟ้าับเหว
เพทายสะพายระเป๋าพาบ่าเินนำลุ่มเ้าย่านอาหารใล้โรเรียน ภาพารหยอล้ออสอเพื่อนสนิท่อให้วามรู้สึผิแล่นเ้ามาลาอ อันธพาลหนุ่มัวริไม่รู้ลอยเที่ยวเล่นอยู่ที่ไหน
อีแพทย์หนุ่มมีิสำนึพอที่ะไม่ยึร่านอื่น ารเปลี่ยนผลารเรียนึลายเป็นทาเลือแรที่อยาทำ เพื่ออบแทนโอาสไ้พบเออิสระในวัยมัธยมปลายที่ไม่เยสัมผัส
“นเยอะะมั”
ภูผาบ่นอุบเมื่อถึหน้าร้านที่แน่น้วยผู้นหลาย่ววัย แ่พวเาไม่ทันะพาันยาพ้นธรีประู เสียปืน็ัึ้นหลายนั่อันาอึใล้เียเรียวามโลาหลมาเยือนั่วพริบา
เิเรื่อบ้าอะไรึ้นอีวะเนี่ย!
ความคิดเห็น