คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ ๑ : อยากเจอโรงเรียนที่จริงใจ
บทที่ ๑
พรุ่นี้ยัไม่สาย
ถ้าเราื่นทัน
เพทายมีวามลับอย่าหนึ่ที่ไม่เยบอใร
“ะบริหาร”
ใบหน้าหวานายแววริั มอประสานสายาับรอบรัวที่พร้อมใันยืนเหวอ เมื่อไ้รู้ว่าลูนโอยาเ้ามหาวิทยาลัย
‘เพทาย ไอวาะ’ ทายาทาระูลมหาเศรษีที่วัน ๆ ไม่ยอมทำอะไร นอา่อปัหา นทาโรเรียนอยา้าให้ลาอออยู่ทุเทอม อยู่ี ๆ เิผีเ้าอยาเรียน่อ ใระไม่ใบ้า
“แ่เร...”
“ื้อเอา็ไ้”
พะพาย น้อสาวเพียนเียวที่ำลัล่าวท้ว ถู ‘เนโ’ ผู้เป็นพ่อเอ่ยแทรทันวัน ัวลมานานเรื่อว่าที่ประธานบริษัทะลายเป็นบุลไร้วามสามารถ ในที่สุอีฝ่าย็ิไ้เสียที มีหรือะไม่รีบสนับสนุน
“ไม่รับ...ผมอยาไว่ว้า้วยัวเอ”
ผ่านมาว่าหนึ่อาทิย์แล้วที่ ‘น.พ.เพทาย อัศวเทพีทัษ์’ ศัลยแพทย์บใหม่ ไฟแร ไ้เ้ามาอยู่ในร่านอื่น
วามทรำที่ไ้รับมาหลัลืมา นับว่าเป็นปัหามาว่าเรื่อี ผลารเรียนที่โรห่วยแพอ ๆ ับพฤิรรมที่ผ่านมา ทำให้แพทย์หนุ่มพูไม่ออสัำ
ทว่าอีใหนึ่ลับรู้สึีที่ไ้เริ่ม้นใหม่ วามริเาไม่อยาเป็นหมออยู่แล้ว แ่ถูรอบรัวบัับให้เรียน
“เวลาอีสอปีที่เหลือ ผมะลอพยายามูรับ”
หวัว่าระหว่าเปลี่ยนแปลัวเอะไม่ถูศัรูัระทืบเอาเสีย่อน ลำพั็เยเรียนแ่เทวันโ ไนเลยะสู้ับลุ่มนัเลิอาวุธไหว
เพทายำลันั่อยู่บนรถ Bentley Mulsanne ันหรูสีำลับ มีุหมายปลายทา ือ โรเรียนื่อัแห่หนึ่
ิวัรประำวันที่ไม่สมับวัยเรียน ถูวาแผนึ้นใหม่ทั้หม นิสัยที่เยื่นสายทุวันเปลี่ยนมาออาบ้านในเวลาเ้ารู่
“หมื่นนึพอหรือเปล่า”
“…”
เพทายสมอาวโพลน าไม่ถึว่าเนโะให้่านมลูเยอะนานี้
“นหน้าแ้ไม่ร่วหรอ”
อีฝ่ายล่าว่อทันทีราวับไ้ยินวามในใ ะที่สายายัับ้อไฟล์เอสารบนอแท็บเล็อยู่เหมือนเิม
อีแพทย์หนุ่มไร้ำะพูอีรั้ ว้าแบ์สีเทายัลระเป๋าาเลว ๆ พลายแอร์พอร์ึ้นเสียบหู ันเอออาโลภายนอ
ใ้เวลาเพียเ็นาที็ถึที่หมาย เา่อย ๆ ้าวาลารถ ส่วนสูหนึ่ร้อยแปสิบเนิเมรในยูนิฟอร์มราาแพ รอยสัเลโรมันที่โผล่พ้นแนเสื้อ เรียสายาาเพื่อนร่วมสถาบันไ้เป็นอย่าี
ประวัิศาสร์...เพทายมาโรเรียนอนเ็โมเ้า
เพทายลับมาเรียนแล้ว
เพทายยัไม่ถูไล่อออีเหรอ
ยัไม่ทันไ้ปิประูรถ เสียุบิบ็ลอยเ้าหูเป็นระยะ ปิเาไม่่อยให้วามสนใับำพูอใร แ่ประโยสุท้ายทำเอามือที่ำลัะยไหว้บุพารีหยุะัลาัน
เวร
ูท่า แผนลับใเป็นนี้อพับเ็บ่อน เปลี่ยนแปลแ่เรื่อเรียนอย่าเียว็พอ
เพื่อนร่วมห้ออยู่ในอาารเหม่อพร้อมันโยไม่ไ้นัหมาย เมื่อเพทายทำโทย์ิศาสร์บนระานไ้ทุ้อ
ประเทศ T มีหิมะใ่หรือไม่ เหุใเาถึไ้ลาึ้นในเวลาเพีย้ามืน
ไม่รู้ว่าผีนใเ้าสิุรูนสวย ถึบัอาเรียหัวโอันธพาล ม.5 ให้ออมาอบำถามหน้าระาน แ่ที่น่าแปลใยิ่ว่า ือ ารที่เ้าัวสามารถแ้สัมารทั้หมไ้ภายในเวลาสอนาที
หรือวามริแล้ว...เพทายะมีฝาแฝ
“อนปิเทอมนายถูบัับให้ลเรียน Summer เหรอ”
“เปล่า”
อีแพทย์หนุ่มพ่นลมหายใ พยายาม่มอารม์ัวเออย่ามาให้ไม่เผลอเหัวมนุษย์่า้อ
เพทายถูเพื่อนในลุ่มัถามถึวามเปลี่ยนแปลที่ะทันหันมาร่วมสอั่วโมแล้ว แ่ไม่ว่า ภูผา ะามื้ออย่าไร นรหน้า็ไม่ยอมหลุปาออมาสัำ
เ็หนุ่มลุเพลย์บอยยมือยอมแพ้ พลาลอบสัเอีฝ่าย ใบหน้าหวานทีุ่้นา เส้นผมที่เยไว้ยาวถึบ่า ถูัเป็นทรทูบล็อ ูเรียบร้อย ร่าผอมเพรียวในเรื่อแบบถูระเบียบ รวมถึพฤิรรมประหลาที่ำลัทำแบบฝึหัส่ในาบ ทำให้เพทายูเนิร์มายิ่ึ้น
หรือะโนเล่นอใส่
“Who are you?”
“ผี้าไ่”
โอเ เพื่อนัวริไม่อินแสนท์
ภูผาพ่นสารพัำ่าในใ ำหมัแน่นเพราะทำอะไรไม่ไ้ ลัวะไ้รับหมัลาแสหน้าแทนำอบะเอ
“สามอาทิย์ที่ผ่านมา…นายทำอะไรอยู่” ถึไม่ยอมมาโรเรียน
ประโยสุท้าย พายุ ไม่ไ้ถามออมา ยื่นสมุารบ้านให้เพทายอย่าหวัี
ประส์ร้าย
วามทรำอันแสนเลือนลา ทำให้เพทายำไ้ว่า ผลารเรียน ทั้ ลุ่ม ไม่ไ้เรื่อันสัน หนึ่เป็นหัวโอันธพาล อีสอเป็นลูนรวยนิสัยเสีย แถมที่ผ่านมาหมอนี่อาะทำารบ้านผิลอแห
่อยไล่ามานย้อนหลัเอโยรยัีเสียว่า
“ลูพี่!”
เรียนบาบไม่ถึสิบนาที ัวปัหา็ปราัวเพิ่มอีหนึ่ราย ‘หยา’ เพื่อน่าห้อพ่ว้วยำแหน่รอหัวโประำสถาบันวิ่พุ่เ้ามาอเาเ็มแร
อั!
เพทายพยายามันอีฝ่ายออ แ่ไร้ผล นัวโว่าไม่ยอมยับให้เลยสันิ ึทำไ้เพียแอบมอใบหน้าหล่อเหลาที่ำลัเผยอาารีใัเน
ะิถึเ้าอร่ามา
“ลับมา่วยผม่อยับศัรูสินะรับ!”
บับ
“สมับเป็นผู้นำอโรเรียนเราริ ๆ เลิเรียนเอันที่รัรับ!”
เพทายยิ้มแห้ เปิมาวันแร็เอาเลยหรือ เห็นที้อพิาราเรื่อเรียน Home School ่อนารเปลี่ยนัวเอ ูาภาพำในอี อนามีหวัไ้ถูลาเ้าสถานพินิแทนมหาวิทยาลัยเป็นแน่
ความคิดเห็น