พ่อบ้าน มหานคร ( My dear love )

พ่อบ้าน มหานคร

เมฆ

เรย์

picture cr. pinterest

          เสียงเพลงในผับดังเป็นจังหวะพาให้ผู้คนมากหน้าหลายตาต้องโยกไปตามทำนอง ท่ามกลางคนเหล่านั้นที่กำลังสนุกสนานไร้วิตก ผมที่ต้องลอบมองนาฬิกาเรือนสวยของตัวเองเป็นระยะ ภาวนาให้เเต่ละเข็มเดินไปอย่างช้าๆ คิดแล้วก็ตลกตัวเอง ' กูมาอยู่จุดนี้ได้ไงวะ'

" กูกลับละนะพวกมึง ค่าเหล้าหารกันคนเท่าไหร่บอกกูละกัน" 

" เพิ่งเที่ยงคืน มึงรีบไปไหนไอเมฆ " ทายเพื่อนรักเอ่ยทวงเมื่อผมลุกจากโซฟาตัวนุ่ม ถึงวันนี้จะเป็นวันศุกข์ควรสนุกสนาน แต่มึงเอ๋ย....

"  เมียกู "

" เมียมึงทำไมวะ "

" กูบอกมันว่าจะกลับไม่เกินตีหนึ่ง "

" โธ่! ถอดเขียวเล็บแล้วหรอมึงอะไอ้หล่อ ใครแมร่งพูดไว้วะ กลับก่อนมีเตะ " ไปป์ทวนคำที่ผมเคยพูดไว้เมื่อห้าปีก่อนสมัยมหาลัยวัยเอาะๆ นึกย้อนไปแล้วที่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอกับ เรย์ ตอนเริ่มจีบไม่คิดเลยจริงๆว่ามันจะมีอิทธิพลกับชีวิตกูขนาดนี้ 

" เออ! กูนี่แหละพูด ไอเชี้ยไปป์รอมึงมีเมียก่อนเถอะ พูดมากกลับละ " ว่าเสร็จผมก็หยิบถั่วจากจานสองสามเม็ด ปาใส่หน้าคนพูดอย่างหมั่นไส้ และเดินไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับ

" กูอยากมี แต่ขอน่ารักๆแบบเมียมึงนะเว้ยยยย " เสียงตามหลังไวๆของไอไปป์กวนอวัยวะเบื่องล่างซะจนผมต้องยกนิ้วกลางให้มันชื่นชม 

     ผมเดินผิวปากไปยังโถ่ฉี่พลางคิดถึงวันที่เจอเรย์ครั้งแรก ตอนนั้นจริงๆผมคิดว่ามันเป็นผู้หญิง เห็นว่าน่ารักดีกะจะหว่านเสน่ห์ ให้ไปเล่นจ้ำจี้ด้วยกันบนเตียง 

" น่ารักแบบนี้พอมีที่เหลือให้ผมบ้างมั๊ยครับ "

"......... " เงียบ สงสัยยังไม่โดน ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเริ่มอีกมุข

"โอ๊ะ ร้อนๆ กลัวระเบิดจัง "  เรย์หันหน้ามาพร้อมขมวดคิ้วเป็นโบว์ ตอนนั้นที่เห็นคือ คืนนี้กูต้องได้อะคนนี้ น่า..

"มันอัดแน่นไปด้วยความรักขนาดนี้ " ผมสบตาเยิ้มและยิ้มพิฆาตสไตล์เดือนคณะพ่วงด้วยเดือนมหาลัยมาดๆ สาวๆทัั้งหลายเจอแบบนี้ไม่รอดผมสักราย หึ..

" คุยกับผมหรอครับ " เงิบสิมึง 

" ผู้ชาย? "

" ก็ไม่ได้ตาบอดนิครับ " กวนตีนกูแล้วไง แต่มันมีผู้ชายน่ารักขนาดนี้ด้วย มุขป่าววะ 

" ผู้ชายจริงอะ? " เมื่อเห็นว่าผมไม่เชื่อเรย์มันเลยจับมือผมไปทาบอกที่แบนราบของมัน เชี่ยเถอะถ้าผู้ชายจะน่ารักขนาดนี้

" ขอตัวนะครับ " มันว่าเเละเดินไปหากลุ่มเพื่อน 

" ตัวเตี้ยจังวะ " ผมพูดออกมาเบาๆ แต่เหมือนเจ้าตัวจะได้ยินจึงส่งสายตาค้อนมา

ผมปิดปากตัวเองและหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะ 

" ผู้ชายหรอวะ " ทายอุทานเสียงดัง เมื่อผมเล่าให้มันฟัง

" แต่น่ารักขนาดนี้ กูไม่ถือ " ไอ้ไปป์ว่าแล้วเดินถือแก้วไปหาเรย์มันทันที 

" ไปป์รอกูด้วย " ทายวิ่งตามหลังไปอย่างทุลักทุเลเพราะเมานิดๆ ส่วนติณเพื่อนอีกคนก็นั่งขำ ผู้ชายกับผู้ชายเนี่ยนะ ยังไงวะ  ตอนนั้นผมก็ไม่รู้จริงๆว่าชายกับชายมันอึบกันยังไง แต่ทุกวันนี้นะหรอ หึๆ  ผมเดินยิ้มให้กับความคิดตัวเอง พลางร้องเพลง

" บอกมาคืนนี้ อยากได้กี่ครั้ง

ถ้าฉันบอกรักเธอ อยากฟังกี่ครั้ง

ก่อนหมดคืนนี้ อยากได้กี่ครั้ง โอะ!.. " หล่อโดนชน แต่หน้าอกหน้าใจมันช่างอือหือ โอ้โห้ เลยทีเดียว

" ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทันมอง " เธอเงยขึ้นมาสบตากับผม แต่ผมตาต่ำไปหน่อยจึงเห็นร่องลึกกลางอก ไม่ได้ๆ 

" มะไม่เป็นไรครับ " ผมยิ้มให้นิดหน่อยและเดินเลี่ยงออกมา

" พี่คะ " อาร๊ายย 

" คะครับ " 

" ถ้าไม่รังเกรียจหนูขอเบอร์ไว้ได้มั๊ยคะ " เอ่อ..

" คือว่า มีแฟนแล้วครับ " เธอฉีกยิ้มและประกบปากผมทันที ความนุ่มละมุนของปากเธอทำเสืออย่างผมแทบจะคลุบเธอตรงนั้น 

" ก็ไม่ได้อยากรู้จักแฟนพี่สักหน่อยนิคะ " ตายๆ สายตายั่วยวนอะไรขนาดนี้ ผมพยายามจะแกะมือของเธอที่คล้องคอผมอยู่  ถึงจะน่า..ก็เถอะนะ พุทโธๆ

" มีเมียแล้วครับ " เกือบแล้วไอ้เมฆเอ้ย ผมเดินบ่นไปตามทางหว่างไปโรงจอดรถ ดูนาฬิกาแล้วน่าจะยังพอทันแบบเฉียดๆ 

     ผมกลับมาถึงห้องตามเวลาเป๊ะ ไม่ขาดไม่เกิน เมื่อเเตะคีย์การ์ดเข้าไปก็เห็นเรย์มันนอนหลับอยู่หน้าทีวี ผมจึงเดินเข้าไปหา 

" เรย์ ไปนอนดีๆดิ "  มันขยับเปลือกตาเล็กน้อย ก่อนจะลุกนั่งและมองมาที่ผมตาแป๋ว

" กลับมาแล้วหรอ กินข้าวหรือยัง มีไข่เจียวอยู่บนโต๊ะ " ห๊า อย่าบอกนะว่ามึงทำอะ ครัวกูพังหมดแล้วมั้ง 

" ไม่ได้ทำเองซะหน่อย ไม่ต้องทำหน้างั้นหรอก " 

" กินมาแล้ว ไว้พรุ่งนี้ละกันนะ " เรย์จ้องหน้าผมอย่างไม่กระพริบตา เวรละมึง!

" ปาก เปื้อนลิปสติก ล้างดีๆละ " เอ่อ..

" ไม่ต้องงง ไว้คุยกันพรุ่งนี้ ไปอาบน้ำได้เเล้ว เหม็นจะตายทั้งเหล้าทั้งเหงื่อ " เรย์เดินตรงไปที่ห้องหลังพูดจบ ส่วนผมก็ไปอาบน้ำตามบัญชา รอลงอาญาวันพรุ่งนี้