NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (จบแล้ว) อยู่ดี ๆ ผมก็ได้แต่งงานกับรุ่นพี่

    ลำดับตอนที่ #4 : กำราบเด็กดื้อ NC

    • อัปเดตล่าสุด 3 ก.ย. 66


    หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ถกเถียงกันไปมา ซึ่งวินนั้นก็เปลืองตัวไปมาก จนร่วงเวลามาถึง 4 ทุ่ม

     

    “นั่นมึงจะเดินไปไหน” ปืนพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างโปร่งเดินหยิบกระเป๋าแล้วจะเดินออกไป

     

    “กูจะกลับบ้าน” วินตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ

     

    “กูไม่ให้มึงกลับยังไงเล่า มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง”

     

    "เรื่องของกูไหม มันเกี่ยวอะไรกับมึงด้วย"

     

    "เกี่ยวสิ ก็กูผัวมึงไง"

     

    “กูบอกกับมึงกี่ครั้งแล้ววะ ว่ามึงไม่ใช่ผัวกู การได้กันไม่กี่ครั้งกูไม่นับหรอ”

     

    “มึงจะเอาแบบนี้ใช่ไหม”

     

    “เดี่ยวกูจะย้ำมึงเอง ว่ากูเป็นใคร” เมื่อพูดจบปืนก็เดินเข้าไปหาวิน พร้อมกับประกบจูบทันที

     

    “อื้อ...ปล่อยกูนะเว้ย”

     

    แต่ปืนไม่ได้สนใจคำทัดทานของวินแม้แต่น้อย เขายังระดมจูบวินอยู่อย่างนั้น

     

    จนเวลาผ่านไปนับ 10 นาที ปืนจึงผละริมฝีปากออก พร้อมกับบีบครางของวิน

     

    “คล้อยตามเลยนะมึง แรก ๆ ทำมาเป็นขัดขืน”

     

    “ไอ้สัด ! ”

     

    “ปากดีจังเลยนะมึง มานี่เลยกูจะกำราบเด็กดื้ออย่างมึงเอง”

     

    ขณะพูดปืนก็ลากวินเข้าไปในห้องนอนของเขา

     

    “ปล่อยกูนะมึงจะทำอะไรกู กูจะกลับบ้าน”

     

    “กูบอกมึงไปแล้วว่ากูไม่ให้มึงกลับ วันนี้กูจะทำให้มึงจำให้ได้ว่ากูเป็นอะไรกับมึง”

     

    ปัง !

     

    เสียงปิดประตูดังขึ้นลั่น พร้อมกับปืนที่เหวี่ยงวินลงเตียง จากนั้นเขาก็ขึ้นคร่อมบนตัววินทันที เพื่อไม่ให้เด็กดื้อของเขาหนีไปไหน

     

    “มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ ! ”

     

    อื้อ

     

    ปืนประกบปากลงบนปากของวินทันที เพื่อหยุดการโต้เถียงของคนที่ดื้อรั้น ในตอนแรกวินก็ขัดขืนต่อมาไม่นาน เขาก็คล้อยตาม จากนั้นมือของปืนก็เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของวินและตัวเองออกอย่างรวดเร็ว

     

    ผ่านไปไม่กี่นาที ทั้งสองคนของเปลือยเปล่าแล้ว จากนั้นริมฝีปากของปืนก็ผละออก ทำให้ทั้งสองคนจ้องตามกันอย่างมีความหมายบางอย่าง ซึ่งตอนนี้วินก็ไม่ได้ต้านทานอะไรแล้ว เมื่อเห็นท่าทีของวินปืนก็ยิ้มออกมาที่มุมปาก ก่อนจะพรมริมฝีปากไปทั่วหน้าของอีกฝ่าย และไซ้ซอกคอ เขาทั้งดูดกัดเพื่อสร้างรอยเอาไว้

     

    “อ่ะ อ่ะ มึงจะทำรอยทำไมเนี่ย”

     

    “หึหึ มันจะได้ย้ำเตือนมึงไงว่ากูเป็นผัวมึง” พูดจบปืนก็ลงไปไซ้ซอกคอวินต่ออย่างเมามัน เพราะกลิ่นกายที่หอมอ่อน ๆของวินยิ่งทำให้อารมณ์ที่ร้อนรุ่มในกายของปืนปะทุขึ้นมา และตอนนี้แกนกายของเขาก็ตื่นขึ้นมาแล้ว

     

    หลังจากไซ้ซอกคอปืนก็ไล้ลงมาที่หน้าอกลงมาที่ท้อง พลางขบกัดหน้าท้องของวิน จนอีกฝ่ายต้องบิดเกรงไปมาด้วยความเสียวซ่าน ในขณะเดียวกันมือของเขาก็จับแกนกายของวินขึ้นลงอย่างช้า ๆ

     

    “อ่ะ...อ่ะ” วินครางออกมาด้วยความเสียว

     

    เมื่อได้ยินเสียงครางของวิน ปืนก็เงยหน้าขึ้นมองวินที่กำลังหลับตาเงยหน้าด้วยความเสียวซ่าน จากนั้นมือของเขาก็เร่งความเร็วขึ้น พร้อมกับขึ้นไปจูบปากของวินที่กำลังส่งเสียงครางออกมา

     

    อื้อ อื้อ ~ ~

     

    “หึหึ น้องวินอยากได้อะไรบอกพี่ซิ” ปืนผละออกจะริมฝีปากของวิน ในขณะที่มือของเขายังคงชักแกนกายของวินขึ้นลง แล้วเอ่ยถามออกมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

     

    “อะ..อ่ะ มึงอย่างพูดมากได้ไหมวะ จะใส่เข้ามาก็ใส่มาเลย อ่า อ่า” วินพูดออกมาด้วยเสียงสั่นสะท้าน พร้อมกับเขาที่หายใจหอบด้วยความต้องการที่พลุกพล่านในกาย

     

    “หึหึ ไหนมึงบอกกูมาหน่อยซิว่ากูเป็นอะไรกับมึง” ปืนพูดขึ้นพร้อมกับมือของเขาที่ขยับเร็วขึ้น

     

    “อ่ะ อ่า อ่า มึงอย่างกวนตีนกูได้ไหม ไม่ทำก็ไม่ต้องทำ ปล่อยกู ! ”

     

    “หึหึ มึงนี้มันดื้อจริง ถ้าอย่างนั้นกูจะเอามึงจนกล่าวมึงจะจำขึ้นใจว่า กูคือผัวของมึง ! ”

     

    เมื่อพูดจบปืนก็ใส่แกนกายไซร้ฝรั่งของเขาเข้าไปในช่องทางรักของปืนในคราวเดียว เพราะตอนนี้ปืนเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน เนื่องจากท่าทางและเสียงครางของวินทำให้เขาแทบบ้า และพยายามสะกดกั้นอารมณ์ของตนเองเอาไว้

     

    “อ่า แน่นชิบ…อ่า” ปืนครางออกมา เมื่อใส่แกนกายเข้าไปในช่องทางรักที่ฟิตแน่น

     

    “อ่ะ อ่า อ่า” วินก็ครางออกมาด้วยความแสบและเสียวซ่านละคนกันไป

     

    หลังจากนั้น ปืนก็เริ่มขยับแกนกายของเขาทันที จังหวะเริ่มจะเนิบ ๆ แล้วเริ่มกระแทกแรงขึ้นมาอารมณ์ที่คุกรุ่นภายใน

     

    พับ ! พับ !

     

    เสียงการกระแทกดังไปทั่วห้อง พร้อมกับเสียงครางของวินที่กำลังเสียวซ่าน

     

    เมื่อเวลาผ่านไป 10 นาทีวินก็ที่เริ่มที่จะถึงจุดสูงสุดแล้ว ทว่าปืนกลับหยุดการกระแทกลง

     

    “อ่ะ อ่า…มึงหยุดทำไมเนี่ย อื้อ….” วินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า พร้อมกับทำหน้ามุ่ยและบิดตัวไปมาเพราะเขารู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก แต่ปืนกลับล็อกเอวของเขาเอาไว้

     

    “ไหนมึงของตอบกูมาซิว่ากูเป็นอะไรกับมึง ? ” ปืนถามออกมาด้วยเสียงกระสันเช่นกัน เพราะเขาก็แทบทนไม่ไหว แต่เขาทนได้เพราะต้องการตอกย้ำเด็กดื้อตรงหน้าเขาให้จำขึ้นใจว่าเขาเป็นใคร

     

    “มึงเล่นเหี้ยอะไรเนี่ย ! ”

     

    ผลับ ! ปืนถอนแกนกายของเขาออกแล้วกระแทกเข้ามาอย่างแรง

     

    “พูดกับผัวไม่เพราะเลยนะครับ”

     

    “ผัวเผลอ อะไร อ่ะ อื้อ….”

     

    ปืนกระแทกแกนกายเข้ามาแรง ๆ อีกครั้ง พร้อมกับยิ้มมุมปาก

     

    “แล้วที่ทำกับอยู่นี่พี่น้องเขาทำกันได้หรอว่ะ ได้ในเมื่อมึงยังไม่ยอมรับกูจะเอามึงจนกว่ามึงจะยอมรับ” พูดจบปืนก็เริ่มกระแทกเข้าออกช่องทางรักอย่างแรงและเร็ว เพราะเขาเองก็ทนไม่ไหวอีกแล้วที่จะต่อล้อต่อเถียงกับไอ้เด็กปากแข็งตรงหน้า

     

    “อ่ะ อ่า อ่า” วินครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อเขาใกล้จะเสร็จอีก ปืนก็จับเขาเปลี่ยนท่าเป็นท่าหมา ก่อนที่ปืนจะกระแทกเข้าไปอย่าแรงและถี่ขึ้นเรื่อย ๆ วินต้องยอมรับว่าลีลาของปืนนั้นดีกว่าเขาอย่างมาก และบทรักของปืนนั้นก็ทำให้เขาเร้าใจทุกครั้ง

     

    “อ่ะ อ่า อ่า / อ่า ซี๊ด” ทั้งสองคราออกมาพร้อมกัน พร้อมกับปืนที่ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางรักของวินทุกหยาดหยด และวินเองก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเปื้อนหน้าท้องตนเอง

     

    “เฮ้อ เฮ้อ” ทั้งสองของหายใจหอบเหนื่อย พร้อมกับปืนที่ล้มลงทับด้านหลังของวินทั้งที่แกนกายของเขายังไม่ได้เอาออกจากช่องทางรักของวิน

     

    “เฮ้อ มึงรีบลุกออกจากตัวกูเดี๋ยวนี้เลย และเอาน้องชายมึงออกไปด้วย” ทว่ายังไม่ทันขาดคำ แกนกายของปืนที่อยู่ในช่องทางรักของวินของขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง

     

    “กูบอกมึงแล้วไม่ใช่หรอ ว่ากูจะเอามึงจนกว่ามึงจะพูดออกมาว่ากูเป็นผัวมึง ! ”

     

    “ไม่บ้า ฝันไปเถอะ ! ” วินพูดออกมาอย่างไม่ยอมแพ้ พร้อมกับดิ้นไปมาหวังที่จะให้ปืนลุกออกไป ทว่าการดิ้นของวินนั้นกลับทำให้ปืนมีอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิม

     

    “ได้ ในเมื่อมึงดื้อกูจะกำราบมึงเอง” พูดจบปืนก็ขยับแกนกายของเขาเข้าออกช่องทางด้านหนังของวินอย่างดุดันทันที

     

    ผลับ ผลับ ผลับ

     

    เสียงกระแทกดังก้องไปทั่วห้อง พร้อมกับเสียงครางของทั้งสองคนดังขึ้นมาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเวลาร่วงเลยไปนานเท่าไหร่ ปืนยังคงกระแทกเข้าใส่ช่องทางด้านหลังของวินอย่างไม่มีหยุดยั้ง และจับวินเปลี่ยนท่าไปนับยี่สิบท่า

     

    เวลาร่วงเลยมา จากท้องฟ้าที่มืดมิด แต่เวลานี้บริเวณขอบท้องฟ้าเริ่มเป็นสีเหลืองทองขึ้นมา บ่งบอกว่าพระอาทิตย์กำลังจะขึ้น ทว่าปืนยังคงกระแทกเข้าช่องทางรักของวินอย่างไม่หยุดยั้ง

     

    ซึ่งตอนนี้วินก็รู้สึกปวดระบบจนแทบทนไม่ไหว แม้ว่าเขาจะเสียวซ่านก็ตาม อีกทั้งตอนนี้วินรู้สึกอ่อนเพลียและง่วงนอนเป็นอย่างมาก เขาจึงเอ่ยออกมาอย่างยอมแพ้ เพื่อหยุดการกระทำที่ป่าเถื่อนของปืน

     

    “พอเถอะ กูยอมแล้ว กูไม่ไหวแล้ว อ่ะ อ่า” วินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง พร้อมกับปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว

     

    “หึหึ ไหนมึงลองบอกมาซิว่ากูเป็นใคร” ปืนพูดออกมาด้วยรอยยิ้มมุมปาก

     

    “มึงเป็นผัวกูไอ้สัด พอได้แล้วกูไม่ไหวแล้ว”

     

    “หึหึ กูนึกว่ามึงจะแน่” ปืนกระแทกสองสามทีเพื่อปลดปล่อย

     

    บลัวะ !

     

    เสียงแกนกายของปืนที่ชักออกจากช่องทางด้านหลังของวิน พร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นจำนวนมากที่ไหลออกมา

     

    จุ๊บ ปืนหอมลงไปที่หน้าผากของวิน ก่อนจะมองเด็กดื้อตรงหน้าเขาที่กำลังจะผล็อยหลับ

     

    “เฮ้ย ๆ อย่างพึ่งหลับ ลุกไปล้างตัวก่อน” ปืนพูดออกมา

     

    “อื้ออย่ามายุ่ง” วินพูดออกมาอย่างหงุดหงิด ทั้งที่หลับตาอยู่

     

    เมื่อเห็นท่าทางของเด็กดื้อตรงหน้า ปืนก็หัวเราะออกมา ก่อนจะอุ้มวินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างตัวและเอาน้ำของเขาออกเพราะถ้าปล่อยไว้แบบนี้ เด็กดื้อของเขาจะต้องปวดท้องแน่ ๆ และอาจจะป่วยได้

     

    หลังจากนั้นผ่านไป ประมาณ 1 ชั่วโมงปืนก็อุ้มวินออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกจากห้องนี้ไปตรงไปอีกห้องนอนหนึ่งที่อยู่ห้องข้าง ๆ ซึ่งตอนนี้ท้องฟ้าด้านนอกก็สดใสแล้ว

     

    เมื่อมาถึงห้องนอนอีกห้อง ปืนก็วางวินลงบนเตียง เพราะไฟและแอร์ในห้องนี้เปิดอัตโนมัติอยู่แล้ว หลังจากนั้นเขาก็ปิดไฟ ก่อนจะนอนลงข้างวินและดึงเด็กดื้อเข้ามากอดแล้วหลับตาลง ไม่นานปืนก็หลับไปเพราะเขาเองก็ง่วงนอนมากเช่นกัน

     

    โปรดติดตามตอนต่อไป ............

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×