ขอฝากรัก...ไว้ที่เธอ

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องวุ่นในโรงอาหาร

          

          เมื่อกาสะลองกับแพรวเรียนเสร็จ     ก็ได้เวลาทานอาหารกลางวันพอดี     ทั้งสองจึงรีบออกจากห้องเพื่อไปทานอาหารกลางวัน      แต่ก็ต้องเจอกับวินและไผ่จนได้

“    จะไปไหนกันน่ะ   กาสะลอง   ”     วินทักขณะที่กาสะลองกำลังรีบดึงมือของแพรวออกจากห้อง   เพราะเธอไม่อยากพบกับวินและไผ่   ซึ่งเรียนอยู่ด้านหลังในห้องเดียวกัน

“    ไปทานข้าว  มีอะไรป่ะ   ”   กาสะลองตอบไปอย่างไม่เต็มใจนัก    และรีบเดินผ่านวินไป     แต่ว่าวินก็พูดขึ้นอีกครั้ง

“    ไม่คิดจะชวนเราสองคนไปเหรอ   ”    

กาสะลองหันหน้ามา    ดวงตาสีดำของเธอจ้องที่หน้าวิน    และตอบกลับปฏิเสธไปทันที

“    ไม่  !   นายอย่ามายุ่งกับฉันได้ไหม  จะไปไหนก็ไป   ”  

ไผ่  ซึ่งเงียบมานาน    เห็นว่ามีแพรวอยู่ด้วย    จึงเอ่ยปากขอกับแพรวทันที

“    แพรว    เราขอไปด้วยได้ไหม   เราอยากรู้จักพวกเธอมากขึ้นน่ะ    แต่ว่าเราขอเอาเพื่อนเราไปด้วยนะแพรว  นะ......ถือว่าเป็นเพื่อนกันนะ.....  ”

แพรวซึ่งเป็นสาวน้อยที่มักจะเห็นใจคนอื่นเสมอ    ก็เห็นใจไผ่ในฐานะเพื่อนที่รู้จักกัน     จึงตอบไปว่า

“    ก็ได้    นายไปทานกับพวกเราก็ได้   ”

ไผ่ดีใจที่แพรวเห็นใจตัวเอง  เพราะมันคือแผนการของเขาที่จะจีบแพรว    จึงกล่าวขอบคุณ     ทางด้านกาสะลอง    หันมามองหน้าแพรวทันทีอย่างไม่คาดฝันและจึงดึงตัวแพรวมาคุยใกล้ ๆ

“    แพรว  !   เธอบ้าไปแล้วเหรอ   เธอจะพาพวกนี้ไปทำไมกัน  ให้เขาไปหาทานกันเอาเองสิ   ไม่เห็นจะต้องไปชวนเลยนะ  ”  

“    เถอะน่า....ไม่เป็นไรหรอกนะ    เขาก็คือเพื่อนร่วมห้องของเรานะ    เราจะได้รู้จักเขามากขึ้นไง  ไม่ดีเหรอ  กาสะลอง   ”  

กาสะลองครุ่นคิด    เออ..ก็ดีนะ   จะได้หาจุดอ่อนมาแกล้งพวกนั้นไง   และเธอจึงตอบไปอย่างไม่เต็มใจ

“    ก็ได้    นายไปกับพวกเราก็ได้   ”     เธอจ้องไปที่วินอย่างโมโหสุดขีด    ดวงตานกอินทรีของเขาก็จ้องมาที่เธออย่างเย้ยหยัน   และทั้งหมดก็เดินไปที่โรงอาหาร



************************************



         ในโรงอาหารตอนนี้   มีผู้คนพลุกพล่าน   นักศึกษาจากหลายคณะจะมาทานอาหารที่นี่    เพราะที่นี่เป็นโรงอาหารขนาดใหญ่ที่สุดของมหาวิทยาลัย     มีร้านอาหารมากมาย    ตั้งแต่ขนมจีบซาลาเปาไปจนถึงขนมหวานชาววังเลยทีเดียว     มีโต๊ะนั่งทานอาหารหลายสิบตัว    เพียงพอกับนักศึกษาทุกคนในสถานศึกษาแห่งนี้    

          กาสะลอง  แพรวและพวกติดสอยห้อยตามกำลังจองที่นั่ง    และกาสะลองก็พูดขึ้นว่า

“    พวกนายคนใดคนหนึ่งต้องเฝ้าโต๊ะเอาไว้    ห้ามเกี่ยงกัน   ”

“    นายเฝ้านะไผ่   เดี๋ยวเราจะไปซื้อข้าวมาทานนะ   แล้วเราจะซื้อข้าวมาให้   ”    วินรีบพูดอย่างรวดเร็ว

ไผ่นั้นไม่เกี่ยงจึงตอบกลับไป

“    เออ ๆ  เราเฝ้าก็ได้   แต่รีบมานะเว้ย  !   ”   ไผ่ตอบรับอย่างไม่มีทางเลือก  อย่างหนึ่งคือวิน    เพราะวิน คือเพื่อนที่เขารักและไว้วางใจมาก    เพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนบ้านที่เล่นหัวมาด้วยกันเกือบสิบปีแล้ว   เขาจึงไม่อยากให้เพื่อนผิดหวังในตัวเขา    ส่วนอีกเรื่องคือแพรว   เพราะแพรวเป็นหญิงสาวที่เขามีความรู้สึกที่ดีมาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน   เขาจึงอยากทำให้แพรวเห็นว่าเขาเป็นคนดี    และทุ่มเทเพื่อเธอได้ทุกอย่าง

“    อือ ๆ  ก็ดีแล้ว   เฝ้าไปแล้วกัน   ”   กาสะลองตอบ   และจึงชวนแพรวไปซื้ออาหาร



            กาสะลองเดินไปซื้ออาหารกับแพรว    เธอพยายามอย่างยิ่งที่จะไปให้ไกลจากวิน   และเธอก็ทำสำเร็จเสียด้วย  เพราะวินไปซื้อก๋วยเตี๋ยว  แต่เธอไปซื้อข้าวมันไก่    ซึ้งร้านทั้งสองอยู่ตรงข้ามกันของโรงอาหารเลย    เมื่อกาสะลองซื้ออาหารเสร็จแล้ว    ก็ยกถาดที่ใส่อาหารออกมาเพื่อไปที่โต๊ะ     วินก็มาที่โต๊ะเช่นกัน    กาสะลองจึงบอกแพรวว่า

“    แพรว  เราจะไปซื้อน้ำนะ    จะเอาน้ำอะไรล่ะ   เดี๋ยวเราซื้อให้   ”

“    เอาน้ำส้ม   ขอบคุณนะ    ”

วินก็จะไปซื้อน้ำเช่นกัน    จึงถามไผ่

“    ไผ่  เอาน้ำไรล่ะ   เดี๋ยวเราซื้อให้    ”

ไผ่   ซึ่งอยากจะอยู่กับแพรว  จึงรีบตอบทันที

“    เอ่อ....เราเอาน้ำส้มเหมือนแพรวละกัน   ”

วินรู้ว่าเพื่อนนั้นอยากอยู่กับแพรว    จึงตอบกลับไป

“    เออ ๆ  เดี๋ยวเราไปซื้อให้แล้วกัน    ”

และกาสะลองกับวินก็ไปซื้อน้ำ

           ร้านน้ำในโรงอาหารวันนี้คนเยอะคิวยาวมากเป็นพิเศษ   เพราะเป็นวันเปิดเทอมวันแรก    ทั้งสองหาร้านไม่ได้เลย    แต่ก็ไปเจอร้านหนึ่งที่คิวไม่ยาวนัก    ทั้งสองก็พูดขึ้นพร้อมกัน

“    เฮ้ย.....เจอแล้ว  !!  ”

ทั้งสองคนวิ่งไปต่อคิว    แต่การที่ทั้งสองคนมาในระยะห่างกัน  จึงชนกันอย่างจัง    กาสะลองเมื่อเธอชนกับวิน   เธอเอามือกุมหัว  และก็ร้องขึ้นมาทันที       จนผู้ที่อยู่บริเวณรอบ ๆ  หันมามองเธอเป็นตาเดียวกัน

“    โอ้ย.....!!!    นี่มันอะไรกันเนี่ย   !!   ”

ทางด้านวิน    เมื่อเขาชนกับกาสะลองแล้ว   เขาก็รู้สึกเจ็บที่หัว    เมื่อจับดูก็รู้ว่าหัวมันโนขึ้นมา   และเขาก็พูดขึ้นมา

“    โอย....ซึ้ด......เจ็บจริง   อ้าว  !!   เธอเป็นไรรึเปล่า   \"

กาสะลองที่ตอนนี้เอามือกุมหัวอยู่ก็หันหน้ามาต่อว่าเขาโดยแรง

\"    นี่  !!   นายนะนาย   มาเดินชนฉันทำไมอ่ะ   \"

\"    อ้าว   ก็คุณกับผมเดินมาด้วยกัน  จะให้มาชนกันได้ไงล่ะ  \"

กาสะลองเถียงกลับไปโดยเร็ว

\"   แต่นายเดินห่างฉันออกไปนะ  จะมาบอกว่าเดินด้วยกันได้ไงล่ะ  \"

วินเห็นว่า   หากเถียงกับกาสะลองต่อไปคงจะไม่ได้ซื้อน้ำแน่    จึงรีบตัดบทเสีย

\"  เออ ๆ ผมผิดเอง  ผมขอโทษ  เอาเป็นว่าผมเลี้ยงน้ำคุณกับเพื่อนแล้วกันนะ   แต่ว่าต้องช่วยกันถือ  โอเค้....\"



***********************************************************************************************

อัพให้แล้วนะ  นิดนึง  อย่าลืมให้คะแนนด้วยนะ



******************************************************************************************

มาอัพให้c]h;ot8t