unexpectedly love

ลำดับตอนที่ #2 : Lucky 2

ฮ้าวววววว>o<~~  เข้าใจแล้วสิว่าทำไมเค้าถึงอยากมีบ้านริมทะเลกัน ทั้งเสียงลม เสียงคลื่นเหมือนเพลงกล่อมเด็กเลยล่ะ-3-

 สงสัยป่ะล้าาา เมื่อคืนฉันกินข้าวยังไง ใส่ชุดอะไร-0-'ฉันไม่ได้ใส่ชุดเดิมนอนนะยะ!แต่ไปซื้อที่ตลาดนัดอะ ถูกดี>.,<. ตลาดนัดที่ว่าถ้าเดินขึ้นไปจากบ้านฉันไปอีกนิด มันจะเป็นหมู่บ้านของคนชนบท ก็เลยมีของถูกขายเต็ม เห็นมะล้าา คนมันทำบุญมาดี-..-(ได้ข่าวว่าพึ่งโดนฉกกระเป๋า....)

เอ้ออ ส่วนเรื่องของพ่อเทพบุตรของฉัน คือชานยอลอปป้านี่เอง-////-อ๊ากกกกก ตั้งแต่เป็น อซฟ.มามาเกือบ6ปี พึ่งรู้ว่า(โคตร)โชคดีก็เมื่อวานแหละ.\\\.  แล้วแถมบ้านข้างๆฉันยังเป็นที่อยู่ของชานยอลซึ่งก็หมายความว่า เป็นที่อยู่ของexoนั่นแหละ(_ _  )รู้แบบนี้ไม่ต้องแบกกระเป๋ามาจากไทยให้เมื่อยจะดีกว่า มาดัดจริตแกล้งล้มหน้าถนนก็ได้ คึคึ:3

รู้แบบนี้เมื่อวานซื้อกล้องส่องทางไกลมาดีกว่า อร้ายยยยย>.,< เลิกคิด เลิกคิดดด!!

 แต่ว่าแต่ตอนนี้ฉันเหลือเงินแค่พันนึงเองง่าาาา ไปหางานทำดีฝ่าา แต่ก่อนอื่น!ฉันต้องแปรงฟัน เหม็นจะแย่แล้วเนี่ยยToT

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

  ตอนนี้ฉันได้มาอยู่ในตัวเมืองของโซล มาได้ไงน่ะเหรอ...เดินมาน่ะเซ่...ขาแทบหลุด...TT

อยากทำงานร้านขนมจัง>..<แต่ทุกร้านในโซลพนักงานเต็มหมดเลยอ้าาาา-0-"

อุ๊!นั่นร้านจักรยานนี่ ซื้อซักคันดีกว่า-.-ไว้ปั่นขึ้นเขาลงห้วยไปบ้าน-[]-

 เอาสีอะไรดีน้าาาา? สีเหลืองดีกว่า แปร๋นดี><

"แม่ค้าคะ มีคันไหนบ้างคะที่ถูกๆ"

"คันนี้เลยจ้า ไม่ใหญ่เกินไปด้วย"แม่ค้าชี้ไปที่จักรยานสไตล์น่ารักๆแต่ไม่หวานเกิน

"ไม่มีสีเหลืองเหรอคะ?"

"มีจ้า เดี๋ยวไปเอามาให้นะ"แม่ค้าเดินเข้าไปหลังร้านแล้วออกมาพร้อมจักรยานคันสีเหลือง ฮิ น่ารักจัง^^

 ว่าแต่ ?ราคามันล่ะ-[]-

"ราคาเท่าไหร่เหรอคะ?"

"ราคาถูกๆจ้า1250บาทเอง"ชิบหา_ละมีอยู่แค่พันนึงเองYY

"เอ่ออ ลดอีกได้มั้ยคะ?"

"คงไม่ได้ค่ะ นี่ก็ได้กำไรแค่นิดเดียวเอง"

"งั้นผ่อนได้มั้ยคะ??"

"มันแค่1250เองจะผ่อนยังไงล่ะ"ทำไมแม่ค้าน่ากลัวจัง-[]-

"ก็เดี๋ยวฉันจะไปหางานทำค่ะ ถ้าได้เดี๋ยวฉันจะมาคืนวันนี้หมดเลย(•0•)"

"งั้นฉันขอที่อยู่ เบอร์โทรของเธอหน่อย"แล้วแม่ค้าก็ส่งใบอะไรซักอย่างมาให้ฉันเซ็นต์

"นี่ค่ะ(-0-)~"เมื่อแม่ค้าเอาใบนั่นไปเก็บก็ขอมัจจำ500บาท

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ตอนนี้ฉันกำลังปั่นจักรยายอยู่ที่ริมสระน้ำในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งในโซล สนุกที่ซู้ดดดด>.,<  

"แปะ..."

"อ๊ากกกก"

"โครมมม!!..."แงงง  ในขณะที่ฉันกำลังคิดว่าตัวเองถ่ายMVอยู่นั้น มีกระดาษบ้านี่มาแปะที่หน้า ฉันเลยล้มจักรยานเลยซะนี่T^T

  ว่าแต่นี่ใบอะไรเนี่ย!

'รับสมัครพนักงาน1อัตรา. รายได้ดี! ไม่ผิดกฏหมายแน่นอน!!ผู้สมัครต้องมีคุณสมบัติดังนี้

-อายุ18ปีขึ้นไป

-มีเวลาว่าง24ชั่วโมง

-มีความอดทนสูง

-มีวิธีการแก้ปัญหาอย่างเฉียบคม

 สนใจมาตามที่อยู่ดังนี้

 12345/54321  ฿;&:&-&:฿,฿:&&/&:&3ผ/@"-@@&2828-@-).฿/!.! '

อ๋าาาาาาา ลาภลอยยยย*0*

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เมื่อฉันปั่นจักรยานตามทางมาเรื่อยๆตามที่แผนที่บอกทางมา

"ฮะ ที่นี่เหรอ0.0"ฉันเงยหน้ามองตึกที่เหมือนจะใหญ่ แต่ก็ไม่ใหญ่มาก 

 ทำไมที่นี่มีคนมามุงเยอะจัง สมัครงานเหรอ!!

ไม่ได้การแล้ว!!ฉันต้องได้งานนี้สิ><

( /><~)

"นังบ้า!!มาแทรกทำไมเนี่ย!!"

"นี่หล่อน ฉันเจ็บนะ!!"

"กรี๊ดดด อย่ามาเหยียบเท้าฉันนะ><"

"฿&:฿/&/)&/&;&-@-/:&;;@;"

"ขอโทษนะคะขอโทษ>/\<"เอิ่มมม นี่ฉันทำถูกมั้ยเนี่ยย-0- ตอนแรกว่าจะดูชื่อบริษัทซะหน่อย แต่พวกที่บ่น(ด่า..)ฉันเมื่อกี้ยืนบังกันหมด -^- ว่าแต่ทำไมพวกเค้าไม่เข้ากันมาล่ะ? ดีแล้วฉันจะได้งานทำซะที-.,-

"ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าฝ่ายสมัครงานไปทางไหนคะ?"ฉันถามพนักงานที่ล็อบบี้

"อยู่ชั้น2ค่ะ^^"

"ขอบคุณมากค่ะ"

"ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก....."

"(' '  )(  ' ')(-[]-  )(  -[]-)!!!"ระหว่างทางที่ฉันเดินขึ้นมาที่ชั้น2 ก็สอดส่องไปทั่ว แต่เฮ้ยยยย ทำไมคนที่นี่หน้าตาดีจัง มีออร่าวิ้งๆด้วย หน้าตาคล้ายนักร้องเกาหลีหมดเลยแฮะ-0-เดี๋ยวนี่เค้าฮิตศัลยกรรมให้หน้าเหมือนดาราแล้วเหรอเนี่ย!!แต่ถ้าศัลให้แล้วหน้าเหมือน แอล อินฟินิทแบบนั้นก็ผ่านนะ-..-  

  อุ๊!นั่นใช่แผนกรับพนักใช่มั้ยเนี่ย เข้าไปถามเลยดีกว่า 

"สวัสดีค่ะ-/\-ที่นี่รับสมัครพนักงานใช่มั้ยคะ?"

"ใช่ค่ะ ถ้าจะสมัครเชิญกรอกข้อมูลในใบนี้เลยค่ะ^^"

"(-.-/)กรอก(-.-\)แกรก"เสียงเขียนทุเรศจริง-0- 

"นี่ค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ^^"

"แล้วต้องทำยังไงต่ออ่ะคะ"

"เดี๋ยวต้องทำข้อสอบวัดวิธีการแก้ปัญหานิดหน่อยค่ะ เชิญมาทำในห้องเลยนะคะ^^>"

หลังจากที่พนักงานชี้ทางมาที่ห้องและให้ข้อสอบกับฉันมาแล้ว ก็กลับไปนั่งสวยเหมือนเดิม-.-

 

 

 

 

 

เอ่ออ แน่ใจว่าข้อสอบเข้าทำงาน-0-

1.'หากคุณเป็นผู้จัดการของนักร้องวงหนึ่ง แล้วศิลปินท้องเสียขณะเล่นคอร์นเสิร์ต คุณจะทำอย่างไร'

แล้วฉันจะตอบยังไงดีเนี่ย!

 

'ให้ศิลปินคนนั้นไปปล่อย ปล่อยเสร็จขึ้นมาร้องๆเต้นๆ พอเจ็บอีก ก็เนียนๆลงเวทีมาปล่อยทำแบบนี้ไปเรื่อยๆเพื่อให้รู้ว่าตัวเองก็มา'นี่คือคำตอบของฉัน-.,-

 

 

2.'หากพบว่าศิลปินเป็นเพศที่3คุณจะทำอย่างไร'

 

'ปล่อยโมเมนต์กับคู่จิ้นเยอะๆเพื่อสร้างกระแส'

 

3.'หากเจอซาแซงแฟนกำลังลวนลามศิลปินคุณจะทำอย่างไร'

 

'ตบมันให้หายโรคจิต!'อันนี้ความแค้นส่วนตัว-.,-

 

และบลา บลา บลาๆๆๆ

 

เเล้วฉันจะได้งานมั้ยเนี่ยยย!!

 

 

 

"นี่ค่ะ ข้อสอบ "

"ถ้าผ่าน เดี๋ยวเราจะติดต่อไปนะคะ"

"ค่ะ "

 

 

 

 

 

 

"เฮ้ออออออ"ฉันกำลังปลงชีวิตอยู่หลังบ้าน นั่งมองทะเล-..-  นี่ถ้าไม่ได้งานนี้นะ ฉันจะทำยังไงเนี่ย!!  รอเวลาดีกว่าเรา ส่วนเรื่องของชานยอลอปป้า นี่ขนาดเราอยู่บ้านติดกันนะเนี่ย ยังไม่ได้เจอกันเล้ย ตั้งแต่ตอนที่เขามาส่งฉันในตอนนั้นT^T งานต้องเยอะแน่เลย><

 

 

 

 

นี่ฉันก็รอที่ทำงานติดต่อมา1วันแล้วนะ โถ่ววววว สงสัยคงได้ชวดงานนี้แหง(_ _  )

 

 

" Just so you know....."อ๋าาาา นึกปุ๊บโทรมาปั๊บเลยแฮะ ตื่นเต้นจังง><

"ติ๊ด ยอโบเซโย"

"จากบริษัท sm entertainment นะคะคุณสอบผ่านแบบทดสอบนะคะ ช่วงบ่ายวันนี้กรุณามาสอบสัมภาษณ์ด้วยนะคะ"

"ได้ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ><"

"ค่ะ^^ติ๊ด.."

 

 

กรี๊ดดดดดดดด มีงานมีเงินแล้วโว้ยยยยย 

 

เอ๊ะ ว่าแต่เราสมัครงานที่ sm  งั้นเหรอ0.0 เฮ้ยยยย ><  

.

.  

   แต่...นี่ฉันไปสมัครงานเป็นแม่บ้านคอยหาข้ออ้สงกับซาแซงแหนรึเปล่าวะเนี่ยย-0-

 

  ลองไปก่อนก็ได้ Fighting!โว้ยยยย•(>.<)•

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

   ฮ่าาาา ถึงซักที ขนาดปั่นจักรยานมายังเหนื่อยเลยนะเนี่ย-0-~ 

 

  หลังจากที่ฉันเอาจักรยายไปเก็บไว้ที่ซอกตึก ก็รีกเดินขึ้นมาที่แผนกรับพนักงานของบริษัททันที

"เอ่อ ที่นัดสัมภาษณ์งานน่ะค่ะ"ฉันหันไปสะกิดพนักงานสาวสวยที่นั่งเมาท์กันอยู่

"คุณเป็นคิวที่ 6 นะคะ นั่งรอถัดจากผู้หญิงคนนั้นเลยค่ะ"

"อ่อ ค่ะ"ฉันไปนั่งตามที่พนักงานบอก

 

 

 

" จึ๊ก จึ๊ก เธอมาสมัครงานเหมือนกันเหรอ"ฉันหันไปสะกิดคนที่นั่งข้างหน้า

"ใช่สิ "

"เหมือนเราจะอายุเท่ากันเลยเนอะ^^ อยากหาเงินให้ได้ด้วยตัวเองใช่ม้าาา"ตีสนิทดีกว่า อยากได้เพื่อนเป็นชาวเกาหลี><

"จะบ้าเหรอ!ฉันไม่ได้จนขนาดที่ต้องมาหางานทำเองซะหน่อย ฉันแค่อยากจะสนิทกับอปป้าเท่านั้นแหละ อย่าเอาตัวเธอมาเทียบกับชั้นนะยะ

"......"แป่ววว(_ _  ) นึกว่านิสัยดีซะอีก แต่ก็จริงนะ ดูเธอเเต่งตัวสิ แบรนด์ทั้งตัวเลยอ่ะ-0- ว่าแต่เมื่อกี้เธอพูดอะไร อปป้าอปป้านะ!?

"นี่เธอเรียกอะไรว่าอปป้านะ"

"โอ๊ยยย ยังโง่ กะ...." 

"คิวที่5เข้าสัมภาษณ์เลยค่ะ"เอ้า ยังไม่ทันรู้เรื่องเลย ชั่งเถอะ เข้าไปเดี๋ยวก็รู้เอง><

 

 

ตื่นเต้นแฮะ ;(-0-);

 

 

"ผลัก ผลัก"เสียงเหงื่อตก (ไม่ใช่ละ-0-)

 

 

แงงงToT จะทรมานหนูทำม้ายยยย

 

 

อ๊ากกกก เมื่อไหร่จะเรียกเนี่ย

 

 

"คิวที่6 เข้าได้เลยค่ะ"

  

 

ไม่อยากเข้าเลยอะ(เอ้า!)ตื่นเต้นจัง>////<

 

 

เอาวะ!!เข้าก็ได้>0<

"แอ๊ด...."ทำไมมันเงียบแบบนี้หว่า ทุกอย่างดูเชื่องช้าT^T

"(_ _)(' ')(0.0!!)!!!!!!"ใครก็ได้ถีบยอดหน้าฉันที ได้โปรดบอกว่านี่ไม่ใช่ฝัน0///0. เอ็กโซ ทั้ง12คนกำลังนั่งมองฉันอยู่!!(บวกกับตาลุงแก่อีกคน-0-)  ชานยอลมองฉัยอย่างตกใจอยู่แป๊ปนึง(เอ๊ะ!)

"เริ่มได้เลย"ลุงแก่พูดขึ้น

"เอ่ออ สวัสดีค่ะชื่อ(ชื่อคุณ)นะคะ อายุ18ปี กำลังรอเรียนต่อ ในชั้นมหาวิทยาลัย เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากไทยค่ะ"

"ยังเรียนอยู่เลยนี่?"

"คือ ต้องการหาเงินเองน่ะค่ะ^^'"

"แต่ฉันคงรับเธอไม่ได้หรอก ถ้าเธอยังเรียนอยู่"อ้าว!ลุงขาาา

"แต่ฉันก็มีอายุเท่ากับที่รับสมัครแล้วนี่คะ0.0"

"แต่...."

"ลองให้เค้าสัมพาษณ์ต่อไปเถอะฮะ"อ๋าาาา ชานยอลอปป้า<3

"อืมม ....เอางั้นก็ได้ งั้นช่วยเล่าหน่อยซิ ทำไมเธอถึงอยากมาทำงานนี้"อุ๊ยย จะให้ตอบว่าไรเนี่ย 'อยากเอาเงินไปผ่อนจักรยายแบบนี้เหรอ' ไม่เอาดีกว่า ตอบตามความจริงดีกว่าเรา

 

"เอ่อ คือฉันโดนฉกกระเป๋าตอนลงจากเครื่องทันทีที่มาถึงที่นี่อะค่ะ ฉันเลยต้องมาหาเงินเอา"

 

"ทำไมเธอไม่ติดต่อพ่อแม่ล่ะ?"นั่นสิ......

 

".....ติดต่อพ่อแม่เหรอ คุณคิดว่าติดต่อพ่อแม่แล้วได้อะไรเหรอคะ นอกจากพวกท่านจะต้องเสียเงินกับการที่นั่งเครื่องมาหาฉัน และนั่งกลับ เพราะท่านเป็นห่วงฉันมาก แล้วทีนี้ท่านอาจจะมาหาฉันบ่อยๆเพราะคิดว่าฉันช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เสียเงินเปล่าๆ สู้ฉันมาทำงานหาเงินในช่วงนี้ เอาเงินไปใช้ในสิ่งที่จำเป็น พอมีเงินเก็บพอใช้แล้ว ค่อยบอกท่านกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แล้วบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงมีเงินเก็บพอใช้ ไม่ต้องโอนเงินมาก็ได้ นอกจากเราจะทำงานได้เงินแล้ว พ่อแม่ก็จะห่วงเราน้อยลง เพราะเราสามารถหาทางอิกเอง และช่วยตัวเองได้ แบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอคะ?"

"..............."

"?........???"

".............."

".......?......"

"-0-.........."

".....-0-"..."

"แปะๆๆๆ0/\0 สุดยอด เธอมีวิธีการเอาตัวรอดได้ดีมาก เอาเป็นว่าฉันรับเธอเป็นผู้จัดการของเอ็กโซเลยละกัน!!"หลังจากที่เค้าตบมือกันเสร็จเรียบร้อย ตาลุงแก่ก็มาบอกว่าฉันได้งาน ดีใจจังงงงง ฮิ! ไม่เคยคิดว่าจะได้ใกล้ชิดเอ็กโซขนาดนี้นะเนี่ย>//<

"งั้นเดี๋ยวเธอขึ้นไปหาฉันที่ชั้น5ด้วยนะ"

"ค่ะ"

 

  

"ยินดีด้วยนะ"ระหว่างที่ฉันกำลังเก็บกระเป๋าอยู่นั้น ชานยอลอปป้าก็เข้ามาพูดด้วย

"ต้องขอบคุณอปป้าแหละค่ะ ฉันถึงได้มีงานทำ^^"

"ไหนบอกไม่พูด'ค่ะ'แล้วไง"

"อปป้าอายุมากกว่าฉันนะคะ ฉันก็ต้องพูดอย่างนี้สิ"

"แต่ว่า...."

"นะคะ *0*"

"ก็ได้ ตามใจเธอละกัน"

">< งั้นฉันขอกลับบ้านก่อนนะคะ"ไปจ่ายหนี้จักรยานหรอกค่ะ พึ่งเบิกเงินเดินล่วงหน้ามาค่ะ -.,-

"เอ้าไม่กลับพร้อมกันเหรอบ้านเราก็ใกล้กันนี่"

"คือฉันต้องไปทำธุระต่อ เดี๋ยวกลับเองก็ได้ค่ะ"

"เอางั้นก็ได้ แล้วเจอกันนะ"

"ค่ะ><"

 

 

 อร๊ายยยย ถ้าฉันจะโชคดีขนาดนี้นะ-.,- >//<

                    

 

 

                       Lucky>0<!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สวัสดีค่าา

เค้าจะพยายามลงเรื่อยๆน้าาา

เข้ามาอ่านกันเยอะนะ>< 

เค้าอยากได้คอมเมนต์เป็นแรงบันดาลใจY.Y