ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตประจำวันของยัยเฉิ่ม
ตอนที่ 1 ชีวิตประจำวันของยัยเฉิ่ม
ร่างยบางของหญฺิงสาวคนหนึ่ง ที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเปิดไฟภายในบ้านให้ดูสว่าง
ขึ้น เพื่อที่จะได้มองทางข้างหน้าให้เห็นได้ชัด และตรงดิ่งไปที่โซฟาทันทีโยที่ไม่สนใจว่าเสื้อผ้าจะยับหรือผมยุ่งเอา เพราะวันนี้ร่างบางได้ใช้แรงอย่างหนักในการทำบัญชีร้านอาหารที่ผู้เป็นแม่ของตนได้ก่อตั้งขึ้นมา
กริ๊ง กริ๊ง ๆๆ
เมื่อดูโทรศัพท์และปรากฏว่าเป็นแม่ของตน คงโทรมาไม่พ้นเรื่องนั้นแน่ๆ
" เฮ้อ " ร่าบางถอนหายใจอย่างขี้เกียจและบิดตัวสองสามทีเพื่อที่จะรับโทรศัพท์
"ฮัลโหลค่ะ สวัสดีค่ะ แม่มีอะไีหรือเปล่าค่ะ"
"มีสิจ๊ะ ลูกรักจะไม่ให้มีได้ไงละลูก ในเมื่อลูกซักไม่ยอมแฟนซักที" คนเป็นแม่พูดอย่างเป็นห่วงกลัวลูกรักจะขึ้นคาน
"แม่ค่ะไม่ใช่ว่าไม่อยากมี มันมีไม่ได้ตังหาก" แม่ไม่ดูสารรูปลูกตัวเองเลยสินะ ว่าใครจะกล้ามาจีบ
"ก็มีสิลูก นี่ลูกจะ 25 ใกล้ 26 แล้วนะถ้าไม่รีบมีแม่จะพาลูกดูตัว แม่ให้หเวลา สองอาทิตย์ ถ้าหาไม่ได้เตรียมตัวนะ โชคดีนะลูรัก"
"ม ไม่นะแ-่" ยังไม่ทันที่จะจบประโยคคนเป็นก็ชิ่งตัดสายไปซะก่อน
" เฮ้อ " ร่างบางถอมหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก็ร้อยวันพันปีแม่ไม่เคยพูดอย่างนี้ที่ไหน อยู่มา
พูดอน่างนี้คนเป็นลูกเหนื่อยใจ
ก็ใจว่าคนเป็นแม่เป็นห่วง แต่ที่ไหนรีบให้ลูกมีอย่างนี้ละ แล้วเธอจะไปหาที่ไหน คนเฉิ่มๆอย่างแก้วคงหาได้อะ ตอนเรียนก็เฉิ่ม ตอนวับทำงานยังเฉิ่มเหมือนเดิมไม่มีเปลียนแปลง จนเพื่อนของแก้ว หาว่า "ชาตินี้แกจะพ้นจากคานไหม" เเก้วคิดว่าคงไม่พ้นนะ เเก้วเคยอยากลองเปลี่ยนตัวเองนะ
แต่ด้วย คำว่า "ขี้อาย" ดันมาแทรกซะก่อน ใช่เธอเป็นคนขี้อายมากที่สุด แค่ตอนเด็ก ให้เธอพูดหน้าชั้นเรียนเธอไม่เคยจะทำสำเร็จซักนิด เป็นอันต้องขาอ่อนทุกที
เรื่องแฟน ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยมี ไม่สิ ไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายมาก่อนก็ว่าได้ ที่เข้าใกล้ ก็มี แต่
พ่อ กับ น้องชายแค่นี้ละ ถามว่าทำไมไม่เข้าไกล้ละ ก็คนมันอายอ่ะ ให้ทำไง
ในชีวิตวัยรุ่นของเเก้วนั้น เรื่องเพื่อนก็เข้ากันไม่ค่อยได้กับเพื่อนในห้องเท่าไหร่นัก
เพิ่งจะมามีตอนมหาลลัยนี่เอง หมาลัยนี่เรียกว่าเพื่อนแท้เลยละ
ชีวิตวัยรุ่นของเเก้วนั้นมี่แต่เรียนกับเรียนทั้งวัน เสาร์-อาทิตย์ ก็เรียนเปียโน ไวโอลิน แค่นี้ละ
ไม่ค่อยมีอะไรน่าตื่นเต้น เท่าไหร่ แต่แก้วคิดว่าเรื่องเรียนอย่างเดียวก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องเครียดอะไรหลายอย่าง เรื่องแฟน เรื่องเพื่อน เรื่องอกหัก เรื่องคนที่ชอบ และอะไรหลายอย่าง มันก็ ดีอยู่หรอกที่ไม่คิด แต่มันจะน่าเบื่อ เชื่อสิหลายๆคนคงเบื่อ แต่เธอคนนี้ไม่เบื่อ และแก้วสามารถอยู่ได้มาหลายปีในชีวิตแบบที่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น
จะว่าไปแก้วก็ไม่ได้เฉิ่มล้าโลกเหมือนเต่าพันปีหรอกนะ น่าคนเราก็ต้องมีอะไรที่ทันสมัยมั่งละ ถึงแก้วจะมีแต่เรียนกับเรียนนะ มีเรื่องเดียวละที่เธอชอบและคิดว่าทันสมัยมั้งนะ เรื่อง เกม การ์ตูน โมเดล ของสะสมการ์ตูนต่างๆ นิยาย มันมีแค่นี้ละที่แก้วคิดว่าทันสมัย แก้วชอบเก็บสะสมพวกโมเดล ตัวการ์ตูนต่างๆ สะสมจนมันรกห้องเธอหมดแล้วละ เก็บไหร่ก็เก็บไม่หมดซักที
แต่ที่เธอที่สุด เห็นจะเป็น ก็อตซิลล่าละ แก้วชอบมันมาก เธอมีมันทุกรุ่น ออกไหม่ทีไรแก้วซื้อหมดละ แม้ว่ามัน จะแพงมากก็ตาม เอ้า ทำไงได้คนมันก็ต้องซื้อสิจริงมะ
เวลาว่างๆตอนไม่มีเพื่อนเล่นแก้วก็คุยกับก็อตซิลล่านี่ละ แก้วไม่ได้บ้านะ แค่คนไม่มีเพื่อนเล่นเอง
เมื่อแก้งรู้ว่าตนเองยังไม่ได้อาบน้ำ จึงรีบลุกขึ้นไออาบน้ำเข้านอนเพราะว่ามันดึกมากแล้ว
ชีวิตของยัยแก้วตา ที่เฉิ่ม เชย มันจะไปมีอะไรได้ นอกจาก ทำงาน เล่นเกม อ่านหนังสือ นอน
คุยกับก็อนซิลล่านิดหน่อยๆ แค่นั้นเอง
ใช่มันมีแค่นี้จริงชีวิตของยัยแก้วตาคนนี้............
ร่างยบางของหญฺิงสาวคนหนึ่ง ที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเปิดไฟภายในบ้านให้ดูสว่าง
ขึ้น เพื่อที่จะได้มองทางข้างหน้าให้เห็นได้ชัด และตรงดิ่งไปที่โซฟาทันทีโยที่ไม่สนใจว่าเสื้อผ้าจะยับหรือผมยุ่งเอา เพราะวันนี้ร่างบางได้ใช้แรงอย่างหนักในการทำบัญชีร้านอาหารที่ผู้เป็นแม่ของตนได้ก่อตั้งขึ้นมา
กริ๊ง กริ๊ง ๆๆ
เมื่อดูโทรศัพท์และปรากฏว่าเป็นแม่ของตน คงโทรมาไม่พ้นเรื่องนั้นแน่ๆ
" เฮ้อ " ร่าบางถอนหายใจอย่างขี้เกียจและบิดตัวสองสามทีเพื่อที่จะรับโทรศัพท์
"ฮัลโหลค่ะ สวัสดีค่ะ แม่มีอะไีหรือเปล่าค่ะ"
"มีสิจ๊ะ ลูกรักจะไม่ให้มีได้ไงละลูก ในเมื่อลูกซักไม่ยอมแฟนซักที" คนเป็นแม่พูดอย่างเป็นห่วงกลัวลูกรักจะขึ้นคาน
"แม่ค่ะไม่ใช่ว่าไม่อยากมี มันมีไม่ได้ตังหาก" แม่ไม่ดูสารรูปลูกตัวเองเลยสินะ ว่าใครจะกล้ามาจีบ
"ก็มีสิลูก นี่ลูกจะ 25 ใกล้ 26 แล้วนะถ้าไม่รีบมีแม่จะพาลูกดูตัว แม่ให้หเวลา สองอาทิตย์ ถ้าหาไม่ได้เตรียมตัวนะ โชคดีนะลูรัก"
"ม ไม่นะแ-่" ยังไม่ทันที่จะจบประโยคคนเป็นก็ชิ่งตัดสายไปซะก่อน
" เฮ้อ " ร่างบางถอมหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก็ร้อยวันพันปีแม่ไม่เคยพูดอย่างนี้ที่ไหน อยู่มา
พูดอน่างนี้คนเป็นลูกเหนื่อยใจ
ก็ใจว่าคนเป็นแม่เป็นห่วง แต่ที่ไหนรีบให้ลูกมีอย่างนี้ละ แล้วเธอจะไปหาที่ไหน คนเฉิ่มๆอย่างแก้วคงหาได้อะ ตอนเรียนก็เฉิ่ม ตอนวับทำงานยังเฉิ่มเหมือนเดิมไม่มีเปลียนแปลง จนเพื่อนของแก้ว หาว่า "ชาตินี้แกจะพ้นจากคานไหม" เเก้วคิดว่าคงไม่พ้นนะ เเก้วเคยอยากลองเปลี่ยนตัวเองนะ
แต่ด้วย คำว่า "ขี้อาย" ดันมาแทรกซะก่อน ใช่เธอเป็นคนขี้อายมากที่สุด แค่ตอนเด็ก ให้เธอพูดหน้าชั้นเรียนเธอไม่เคยจะทำสำเร็จซักนิด เป็นอันต้องขาอ่อนทุกที
เรื่องแฟน ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยมี ไม่สิ ไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายมาก่อนก็ว่าได้ ที่เข้าใกล้ ก็มี แต่
พ่อ กับ น้องชายแค่นี้ละ ถามว่าทำไมไม่เข้าไกล้ละ ก็คนมันอายอ่ะ ให้ทำไง
ในชีวิตวัยรุ่นของเเก้วนั้น เรื่องเพื่อนก็เข้ากันไม่ค่อยได้กับเพื่อนในห้องเท่าไหร่นัก
เพิ่งจะมามีตอนมหาลลัยนี่เอง หมาลัยนี่เรียกว่าเพื่อนแท้เลยละ
ชีวิตวัยรุ่นของเเก้วนั้นมี่แต่เรียนกับเรียนทั้งวัน เสาร์-อาทิตย์ ก็เรียนเปียโน ไวโอลิน แค่นี้ละ
ไม่ค่อยมีอะไรน่าตื่นเต้น เท่าไหร่ แต่แก้วคิดว่าเรื่องเรียนอย่างเดียวก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องเครียดอะไรหลายอย่าง เรื่องแฟน เรื่องเพื่อน เรื่องอกหัก เรื่องคนที่ชอบ และอะไรหลายอย่าง มันก็ ดีอยู่หรอกที่ไม่คิด แต่มันจะน่าเบื่อ เชื่อสิหลายๆคนคงเบื่อ แต่เธอคนนี้ไม่เบื่อ และแก้วสามารถอยู่ได้มาหลายปีในชีวิตแบบที่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น
จะว่าไปแก้วก็ไม่ได้เฉิ่มล้าโลกเหมือนเต่าพันปีหรอกนะ น่าคนเราก็ต้องมีอะไรที่ทันสมัยมั่งละ ถึงแก้วจะมีแต่เรียนกับเรียนนะ มีเรื่องเดียวละที่เธอชอบและคิดว่าทันสมัยมั้งนะ เรื่อง เกม การ์ตูน โมเดล ของสะสมการ์ตูนต่างๆ นิยาย มันมีแค่นี้ละที่แก้วคิดว่าทันสมัย แก้วชอบเก็บสะสมพวกโมเดล ตัวการ์ตูนต่างๆ สะสมจนมันรกห้องเธอหมดแล้วละ เก็บไหร่ก็เก็บไม่หมดซักที
แต่ที่เธอที่สุด เห็นจะเป็น ก็อตซิลล่าละ แก้วชอบมันมาก เธอมีมันทุกรุ่น ออกไหม่ทีไรแก้วซื้อหมดละ แม้ว่ามัน จะแพงมากก็ตาม เอ้า ทำไงได้คนมันก็ต้องซื้อสิจริงมะ
เวลาว่างๆตอนไม่มีเพื่อนเล่นแก้วก็คุยกับก็อตซิลล่านี่ละ แก้วไม่ได้บ้านะ แค่คนไม่มีเพื่อนเล่นเอง
เมื่อแก้งรู้ว่าตนเองยังไม่ได้อาบน้ำ จึงรีบลุกขึ้นไออาบน้ำเข้านอนเพราะว่ามันดึกมากแล้ว
ชีวิตของยัยแก้วตา ที่เฉิ่ม เชย มันจะไปมีอะไรได้ นอกจาก ทำงาน เล่นเกม อ่านหนังสือ นอน
คุยกับก็อนซิลล่านิดหน่อยๆ แค่นั้นเอง
ใช่มันมีแค่นี้จริงชีวิตของยัยแก้วตาคนนี้............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น