คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ฝึกจิต
รุ่ึ้น...
“ู้ม”
เเฟรอสทะลุลมาาหลัา
ผมหันมาูแบบัวเีย แล้วหันลับ
โทรุ : ผมออี 5 นาที นะแม่...
“ูม”
เเฟรอสเะหลั ผมระเ็นออมาาที่พั
ผมื่นแบบๆ
โทรุ : อ้าว สรุปุฝันว่าุหลับในฝัน (55+)
โทรุ : ทั้หมนี่ือเรื่อริหรือเหรอวะเนี่ย !
เเฟรอส : เพ้ออะไรอเ้า เริ่มฝึไ้ !
โทรุ : หา !
เือนแร
่วเ้า
เเฟรอส : วิ่ึ้นลภูเา ัวเปล่า
โทรุ : เพื่อ ไรอ่ะ าร ให้ผมไปวิ่แ่ับราาเหรอ
“เพี๊ยะ” เเฟรอส บหัวผม
เเฟรอส : เ้า้อสร้าวามอึ่อน
โทรุ : โ่าร ผมเินไปโรเรียนทุวันนะ (ริๆแ่300เมราบ้าน)
เเฟรอส : ั้นแ่นี้็สบายๆ สินะ555+
โทรุ : แ่ะ
เเฟรอส : ึ้นล 1 รอบ พอล่ะ
เเฟรอส : เอ้อ... นับั้นบันไมาให้้า้วยล่ะ 555+
แล้วผม็เริ่มวิ่ าลผมนับไ้ 555 แ่าึ้นผมนับไ้ 490 (สสัยะเหนื่อย555+) ...
ลับมาถึยอเาประมา9โม ผมเหนื่อยหอบ
เเฟรอส : เอาล่ะ เ่มา พัทาน้าว
เเฟรอสทำับ้าวไว้บนโ๊ะ
โทรุ : โอโห าร น่าินมา
เเฟรอสเิลนิๆ (ทำอาหารไ้น่าอร่อย ไม่สมับลัษะออาารย์ทีู่โห)
“ับ ” ผมินหนึ่ำ...
“พรว” แล้วพ่นออมา
รสาิแย่มา ไม่สมับหน้าาอมัน
เเฟรอส : 555+ รีบินะ แล้วเราะฝึัน่อ
โทรุ : รับ (ิถึับ้าวแม่ั)
อบพร้อมิน้าวน้ำาไหล
่วสาย
“ึ” เเฟรอสนำ หุ่นไม้ ล้ายๆ หุ่นไม้ในเรื่อ อาารย์ยิปมัน
เเฟรอส นำผ้ามาพันหุ่นไม้
“ฟุบ” เเฟรอสโยนผ้าให้ผม
เเฟรอส : พันมือ แน และา ้วยเ้านี่ ะ เ้าะไ้ไม่เ็บัว
โทรุ : ือไรเหรอาร ?
เเฟรอส : ่อไปเราะฝึาร เะ ับหุ่นนี้ โย้าะสาธิให้เ้าทำาม
ผมทำหน้าเหวอ
เเฟรอส : เ้ามีวามรู้้านาร่อสู้แ่ไหนัน
โทรุ : หึ๊ ! (ผมยิ้มแบบมีเลศนัย)
โทรุ : อาารย์อยาลอับผมไหมล่ะ
เเฟรอส : ไ้เลย
เเฟรอส พุ่เ้ามาโมีผม
“ฟุบ” ผมหลบไ้
“หึ” ผมยิ้ม แล้ว้าหมัสวน
แล้วทุอย่า็มืล...
“ู่”
เเฟรอส สาน้ำใส่เพื่อปลุผม
เเฟรอส : ลุึ้นไ้แล้วะนอนไปถึไหน
โทรุ : เิอะไรึ้นเหรอ าร
เเฟรอส : เ้าโน้าหมัเียว แล้วสลบ ัวเป็นิ้ือ เลย
โทรุ : สิลผมเอแหละ แหะๆ (ยิ้มแ้เิล)
แล้วผม็ พันผ้าที่มือ แน า ่อยและเะ หุ่นไม้ที่พันผ้า โยทำาม เเฟรอส...
ผ่านไปสัพั แึ้นรหัว
เเฟรอส : เอาล่ะ พัเที่ยไ้
โทรุ : เห้อออ
ผมปล่อยัวทรุล้วยวามเหนื่อย
แล้วทานอาหารที่เหลือาเมื่อเ้า แ่ราวนี้มันอร่อยมา ทั้ที่เป็นับ้าวเียวับเมื่อเ้า เป็นเพราะวามเหนื่อยมันเลยอร่อย
เเฟรอส : หึ
เเฟรอส มอ พร้อมยิ้ม
่วบ่าย
“ุบ”
เเฟรอส : ใสุ่นี่ะ
เเฟรอสโยนุ ที่ทำาผ้า ล้ายๆผ้านวม แบบเ็มุ
ระหว่าผมำลัใสุ่
โทรุ : ะเล่นูโม่ เหรอาร
เเฟรอส หยิบถั ที่มี ธนู าบ ไม้ระบอยาว ทุอย่าทำาไม้...
“ูม”
เเฟรอสใ้าบไม้ แทเ้าลิ้นปี่ ผม
โทรุ : อ๊อ !
ผม ระเ็นทรุัวล พร้อมับอ้ว
เเฟรอส : ่อไป ะฝึหลบารโมี อ้า ้วยอาวุธพวนี้
เเฟรอสเปลี่ยนเป็นโหมริั
โทรุ : โห แท้ เหลา าร (สำลั)
่วเย็น
“แฮ่ๆ”
ผมหอบเหนื่อย
เเฟรอส : เอาล่ะถอุแล้วไปวิ่ึ้นลเาะ
โทรุ : ยัไม่บอีเหรอาร (ผมบ่น)
เเฟรอส หยิบาบไม้ึ้นมา...
“ฟู่ว” ผมวิ่ลเาไปอย่าไว
พระอาทิย์ิน ผมึ้นมาถึยอเา แล้วล้มัวนอน...
“ึ” เเฟรอส ยืน้ำหัวผม
เเฟรอส : ไปทาน้าว
โทรุ : ้าบบบ
แล้วผม็ลุไปิน้าว
่วลาืน
โทรุ : ฝันีนะรับ าร
ผมหิ้วหมอน รเ้าห้อนอน
เเฟรอส : ะไปไหน มานั่นี่
โทรุ : อาารย์ ะนวให้ผมเหรอ
“เพี๊ยะ” เเฟรอสบหัวผม
เเฟรอส : นั่สมาธิ
โทรุ : ห้ะ ! ลาืนยั้อฝึอีเหรอ าร
เเฟรอส หยิบาบไม้
“พึบ”
ผมทิ้หมอน ระโนั่ทำท่าสมาธิ ทันที
เเฟรอส : นึถึสิ่ที่ฝึมา ลอทั้วัน
ผมนึภาพ าร่อยหุ่นไม้ และารหลบอาารย์
โทรุ : เห้อ (ถอนหายใเบาๆ)
“โป้”
เเฟรอสใ้าบไม้เาะหัวผม
เเฟรอส : มีสมาธิหน่อย
“แร๊ๆ” ผมเาา
“โป้”
เเฟรอส : บอว่าอย่าระุระิ
ผ่านไปสัพั ผม็นั่ทบทวนไปเรื่อยๆ...
“ปู้”
เเฟรอส
ผมแอบเปิา้าหนึ่มอ
เเฟรอสหลับไปแล้ว ผมเลยลุึ้น แล้วเินย่อเ้าห้อ...
เเฟรอส : พรุ่นี้เวลาเิมล่ะ
โทรุ : อ่าว าร นึว่าหลับแล้ว แหะๆ
“ุบ” ผมล้มัวว่ำหน้าล ปวร้าวไปทั้ัว แล้วหลับทันที...
หลัาวันนั้น ผม็ฝึแบบนี้ทุวัน แ่ ่วบ่าย ะเปลี่ยนไป
[ วันที่ 1-10 ฝึหลบารโมีาาบไม้ ะทำให้ินับารหลบารโมีาาบทุประเภท ]
[ วันที่ 11-20 ฝึหลบารโมีาระบอไม้ ะทำให้ินับารหลบารโมีาอาวุธประเภทยาว ]
[ วันที่ 21-30 ฝึหลบหารโมีาธนูและลูธนูไม้ ะทำให้ินับารหลบารโมีาอาวุธระยะไลทุประเภท ]
เือนที่สอ
ผ่านไป 30 วัน ผมเริ่มิน วิ่ึ้นลเาแบบไม่เหนื่อย รู้ท่าเะ หลบารโมีออาารย์ไ้70%
เ้าวันที่ 31 ่อนผมออวิ่
่วเ้า
เเฟรอส : เี๋ยว
โทรุ : มีไรเหรอาร
“ุบ” เเฟรอสโยนเป้ให้ผมใบนึ
โทรุ : ฝาื้อับ้าวเหรอาร
“ฟู่ว” เเฟรอส เหวี่ยาบใส่ผม แ่ผมหลบไ้
“หึ” ผมยิ้ม แล้วิ “ไม่ไ้แุหรอ” ...
“โป้”
เเฟรอสโผล่มา้านหลั แล้วเหัวผม
เเฟรอส : ใส่เ้านั่นะ แล้วไปวิ่
ผมหยิบมาสะพาย... อะเหื้อ โรหนั
โทรุ : พูริเหรอาร
เเฟรอส : เป้นั่นหนั 10 . ใส่มันแล้ววิ่ึ้นลเหมือนเิม ทุวัน
โทรุ : ้าบบบ (พูพร้อมน้ำาไหล)
แล้วผม็วิ่ึ้นลพร้อม เป้ มันแ่าาอนไม่ใส่มา รู้สึไ้ล้ามา
เมื่อึ้นมาถึยอเา
โทรุ : เห้ออ (เสียเหนื่อยหอบ)
เเฟรอส : เ้านิ ี้บ่นั
ผมถอเป้ แล้วรู้สึไ้เลยว่า ัวเบาึ้นมา
่วสาย
โทรุ : ทำไรอะ าร
เเฟรอสำลัถอผ้าที่พันหุ่นไม้ออ
เเฟรอส : ถอผ้าที่พันแน า เ้า ออะ
ผมถอแบบ ๆ
เเฟรอส : านี้ไป เ้า้อฝึเหมือนที่ผ่านมา แ่ะไม่มีผ้า่วยป้อันเ้าอีแล้ว
โทรุ : ้าบบบบ (อบแบบเื่อยๆ)
แล้วผม็ฝึท่วท่า าร เะ ับหุ่นไม้ แบบไม่มีผ้าพัน มันแ็และเ็บมา แ่็พอทนไ้
นถึเที่ยร
โทรุ : อูยยยยย (มือ า แน เท้า ระบมไปหม)
เเฟรอส : มันะสร้าวามทนทานให้ับแรปะทะ ทำให้เ้า้านา
“ฟุบ” เเฟรอส ว้าว มาที่ผม
โทรุ : อะไรเหรอาร
เเฟรอส : ทาเ้านั่นะ มันเป็นยา่วยบรรเทาไ้ (ล้ายๆยาหม่อล่ะมั้)
โทรุ : แหม มุมอ่อนไหว าร ็มีเหมือนันนะเนี่ย...
“โป้” เเฟรอสเหัวผม
่วบ่าย
ผมใสุ่ป้อันยืนอยู่บนลานโล่ รออาารย์
เเฟรอส : ระวั !
“ฟ้าว”
เเฟรอส ใ้าบริ ฟันมาา้านหลั
ผมหลบเือบไม่ทัน ผม้านบนาไป 2ม.
โทรุ : เล่นไรเนี่ย าร ! (ใ)
เเฟรอส : ว่าะัผมให้เ้าน่ะ 555+
โทรุ : แหะๆ (หัวเราะแห้ๆ)
เเฟรอส : ถอุออะ
โทรุ : าร ะทำไรผมอะ (ทำท่าวน)
“ฟู่ว” ลูธนูอริ พุ่เี่ยวหน้าผมไป เลือิบ
เเฟรอส : อย่าทำเป็นเล่น เวลาเหลือไม่มา แล้ว
โทรุ : ะ...รับ
บรรยาาศ ึเรีย ผมถอุป้อันออ
เเฟรอส : านี้ เ้าะ้อฝึหลบารโมีา อาวุธ ริ โยที่ไม่มีุป้อัน…
พูบเา็พุ่เ้ามาฟันผม้วยาบริ
“ฟ้าว” ผมหลบไ้ (ยิ้มีในิๆ) …
“วบ”
รั้ที่สอามมา โนแนแบบถาๆ
“ิ๋” เลือไหล ผมผะ ล้มลับพื้น
เเฟรอส : มันะสร้า วามลัวให้ับเ้า ึ่เ้า้อผ่านมันไปให้ไ้ หาเ้าายในโลนี้ เ้าในโลริที่หลับอยู่็ะายเ่นัน !
ผมลุึ้น ั้ท่าเรียมสู้
โทรุ : รับ !
่วเย็น
ผมวิ่ึ้นลภูเาเหมือนเิม และแบเป้น้ำหนั 10 .
่วลาืน
นั่สมาธิ ทบทวนสิ่ที่ฝึ ภายในใ เหมือนเิม
ผมฝึแบบนี้อี 1 เือน แ่ ่วบ่าย ะเปลี่ยนไป
[ วันที่ 31-40 ฝึหลบารโมีาาบริ ]
[ วันที่ 41-50 ฝึหลบารโมีาระบอริ ]
[ วันที่ 50-60 ฝึหลบหารโมีาธนูและลูธนูริ ]
เือนที่สาม
่วเ้า
วิ่ึ้นลภูเา แบเป้น้ำหนั 10 . แ่รู้สึะเริ่มิน ไม่่อยเหนื่อย
่วสาย
ผมเินไปที่หุ่นไม้ แ่หุ่นไม้หายไป...
“ุบ” เเฟรอส โยนถุมือ ใหู้่หนึ่
เเฟรอส : สวมะ
ผมหยิบถุมือมาสวม
เเฟรอส : ถ้าเ้า โมี้าโน ้าะให้เ้าพั่วบ่าย...
“ฟู่ว”
พูบปุ้บ ผมพุ่เ้าไป่อย เเฟรอส ทันที
“ุบ” เเฟรอสบล้อไ้
โทรุ : ริป่าวาร ! (ผมทำหน้าโริยิ้มว้า)
เเฟรอสผลัผม ออ
เเฟรอส : เ้ามา !
แล้วพวเรา็่อสู้ัน
เวลาเที่ยร
เเฟรอส : 555+ มันส์โว้ย (เเฟรอสสะใ)
โทรุ : ฮือ... ทำไม (ผมุเ่าทุบพื้น อแ)
ผมโมีเเฟรอสไม่โนแม้แ่ รั้เียว...
่วบ่าย
เราไปที่ลานว้า แล้วฝึเหมือนเมื่อ่วสาย
เเฟรอส : โอาสที่สอ
โทรุ : โอเ !
แล้วผม็ยัโมีไม่โนเหมือนเิม...
่วเย็น
วิ่ึ้นลภูเา แบเป้น้ำหนั 10 .
่วลาืน
นั่สมาธิ ทบทวนสิ่ที่ฝึ ภายในใ
ผ่านไป 89 วัน
ผมรู้สึพลิ้วไหวึ้น หลบารโมีอเเฟรอสไ้ 95% วิ่และระโ่อเนื่อโยไม่เหนื่อย มีแผลเป็นเ็มัว และมีทัษะาร่อสู้้วยมือเปล่า
เ้าวันที่ 90 ผมับเเฟรอส ำลัะเริ่มฝึ
เเฟรอส : วันสุท้ายแล้วนะ โทรุ
โทรุ : รับ าร
ที่ผ่านมาผมไม่สามารถโมีโนเเฟรอสโนเลยสัรั้
ผมพุ่เ้าหาเเฟรอส เเฟรอส ฟาาบใส่ผมา้านบน
“ูม”
ผมหลบไ้แ่เสียหลั
เเฟรอส หมุนัวฟาาบอีรั้...
“ฟุบ”
ผมระโหลบมาไ้
เเฟรอสใ
ผม็ใ (ผมไวึ้นมา เป็นเพราะวิ่แบเป้10. พอถอเป้เลยรู้สึัวเบาึ้น)
เเฟรอส : เยี่ยม !
เเฟรอสพุ่เ้ามาฟัน้วยาบ
“ฟู่ว” ผมหลบไ้
ผมพุ่เ้าไป ้าหมัวา...
“วบ”
มืออี้าอเเฟรอสใ้มีเล่มเล็ แทที่าผม
“หึ” เเฟรอสยิ้ม
โทรุ : ย๊า !
ผมไม่หยุ แล้วพุ่รเ้าไป
เเฟรอส ใ...
“ผั้ว”
หมัวาอผมโนหน้าเเฟรอส เ็มๆ
เเฟรอสระเ็น ถอยหลัไป
ผมยืนอึ้
โทรุ : ะ...โน แล้ว ! (ีใ)
เเฟรอส : หึ เ่มา
แล้วเเฟรอส็หันหลัเินาไป
โทรุ : บแ่นี้เหรอ อาารย์ (เสียเศร้า)
เเฟรอสเินไปไม่พูอะไร
โทรุ : อาารรรรรรรรร ! (ะโนไล่หลั)
“เพี๊ยะ”
เเฟรอสโผล่มาา้านหลั บหัวผม
เเฟรอส : ะแหปาหาอะไร ้าไปเอาแผนที่ให้เ้า
โทรุ : อ่าว ผมนึว่าาระไปแล้วะอี แหะๆ
แล้วพวเรา็นั่พัิน้าวัน
เเฟรอส : เ้ารู้สึไหม ว่าเ้าสู้ับ้าไ้่ายว่าอนแรที่เอัน
ผมเอามือับา แล้วมอึ้นฟ้า
โทรุ : ผมเ่ึ้นล่ะสิ 555+
“โป้” เเฟรอสเหัวผม
เเฟรอส : อย่าเหลิให้มา
ผมเอามือลูบหัว พร้อมับิน้าว
เเฟรอส : มันเป็นเพราะ พลัแห่ิอเ้ายัไล่ะ
โทรุ : ืออะไรเหรอ าร (ผมื่นเ้น)
เราสอน้อหน้าัน แบบึั...
เเฟรอส : ้า็ไม่แน่ใ
“แป่ว” ผมล้มหัวมำ
เเฟรอส : แ่ว่า...
โทรุ : อะไรเหรอาร (ผมรีบลุึ้นมา้วยวามื่นเ้น)
าย้อนอี
20ปีที่แล้ว
ราาอ์ปัุบัน(พ่อโนบุ) นอนม อยู่บนเีย และเรียเเฟรอสเ้าพบ
พ่อโนบุ : เเฟรอส
เเฟรอส : รับท่านราา
พ่อโนบุ : ้าเหลือเวลาไม่มาแล้วล่ะ (พูพร้อมไอ)
เเฟรอส : อย่าหมหวัสิรับ ท่าน
พ่อโนบุ : มานี่สิ
เเฟรอสเอียหูเ้าไปฟั พ่อโนบุ ระิบ
พ่อโนบุ : “โนบุน่ะ ิใไม่ปิ ไม่พร้อมะรอรา”
เเฟรอส อึ้ ยืนเียบทำอะไรไม่ถู
พ่อโนบุ : ้าฝาโลนี้ไว้ับเ้านะ
แล้วพ่อโนบุ็สิ้นใ
เเฟรอส : อะ... อาารรรรรรย์ !
“หึ” โนบุแอบฟัอยู่หน้าห้อ และยิ้มแบบั่วร้าย
หลัาเสร็พิธีศพ เผา เรียบร้อย
ผ่านไป 5 วัน
เเฟรอสเ้าไปในห้อโนบุ
เเฟรอส : ท่านโนบุพิธีรอรา พร้อมแล้วอรับ
โนบุ : เเฟรอส
เเฟรอส : รับ
โนบุ : พ่อ้าพูอะไรับเ้า รึ
เเฟรอส นิ่เียบไป
โนบุ : หึ
แล้วโนบุ็เินออไป เ้าพิธี…
เ้าวัน่อมา โนบุ ไ้เปลี่ยนบััิใหม่ ให้ ทุหมู่บ้านส่พืผลให้วั ทุเือน และอีหลายที่าวบ้านรับไม่ไ้
เเฟรอสเินเ้าห้อ โนบุ ้มำนับแล้วพู
เเฟรอส : ท่านโนบุ ทำไมท่านถึไ้เปลี่ยนบััิอพ่อท่านล่ะ
โนบุ : ราา
เเฟรอส : รับ ?
โนบุ : เรีย้าว่าราา
เเฟรอส : ะ…อ รับ
โนบุ : เรื่อนี้ไม่เี่ยวับเ้าหรอ เ้าอีอ์รัษ์
เเฟรอส เยหน้าึ้น อย่าใ
เเฟรอส : อี ?
“ึ” ปีศานนึเินเ้ามา
โนบุ : นี่ือ ราว อ์รัษ์นใหม่
เเฟรอส้อหน้าราว
โนบุ : ส่วนเ้าะลายเป็นหัวหน้าปีศาลำับ 2
เเฟรอส : ั้น้าอัว... (พูยัไม่ทันบ)
โนบุ : ที่้าถามว่าพ่อ้าพูอะไรับเ้า ที่ริ้าไ้ยินหมทุอย่า
“ู้ม”
ราวฟันเเฟรอส ระเ็นทะลุ ออนอวั ำแพเป็นรูโบ๋...
โนบุมอหน้าราว
ราว : ะ...อโทษรับท่าน
โนบุ : ่ามันเถอะ เี๋ยวให้่ามา่อมละัน
เเฟรอส ระเ็นไป นอเมือหลว
ผ่านไป 1 ปี
ระหว่านั้น บ้านเมือแย่ลอย่ามา โรเยอะึ้น เมือหลววุ่นวาย าวบ้านและหมู่บ้านอื่น ออยา
ห้อราา
ราว : ท่านรับ (ุเ่าพู)
โนบุ : มีอะไรรึ
ราว : ท่านไม่ิว่า อนนี้บ้านเมือำลัแย่ รึรับท่าน...
“ึ”
โนบุ โมโหทุบโ๊ะ
โนบุ : เ้าพูอะไรอเ้า (ทำหน้านิ่้อมาที่ราว)
ราว : อโทษรับท่าน !
เสียนุยันัมาในเมือหลว
โนบุ : เอะอะ อะไรัน
โนบุเปิหน้า่าู
เห็นเเฟรอส ยืนอยู่หน้าสุ พร้อมับลุ่มบ และาวบ้านมามายที่ลุึ้นสู้
เเฟรอสี้มาที่ โนบุ
เเฟรอส : ราาอมปลอม !
“ปิวัิๆๆ !” เสียลุ่มบ ะโนพร้อมัน
โนบุ : ัารพวมันะ
ราว : รับท่าน
านั้นปีศามามายออมา าวั ่อสู้ับาวบ้านและลุ่มบ สู้ไปสัพั...
“ึ”
ราวระโลมา
ราว : ลับไปะ เือนรั้สุท้าย
เเฟรอสไม่อบ แล้วพุ่เ้าใส่ ราว ่อย้วยสนับมือ
“ุบ”
ราวใ้าบันไว้ แล้ววัาบออ เเฟรอส ระเ็นออไป แล้ว่อสู้ัน
ราว : ั้น้าไม่มีทาเลือ
ราวหลับารวบรวมิ...
“ฟู่ว” ราวพุ่เ้าหาเเฟรอส
ลาาบมาับพื้น แล้ววัึ้น
“ู้มมมมม”
เเฟรอสใ้มือบล้อไว้เป็นรูปัวเอ้ แ่โนแรระแท ปลิวาหน้าวั ไปนถึประูทาเ้าเมือหลว (ประมา1ม.)
เเฟรอส ระอัเลือ แล้วพยายามลุึ้น...
“ฟุบ” ล้มลอีรอบ (อาารสาหัสมา)
“ุบ”
ราวระโมา
ราวยาบึ้น ะฟันเเฟรอส
เเฟรอส : เ้าไม่เห็น รึ ไ ว่าอนนี้บ้านเมือเป็นยัไ (ระอัเลือ)
“ึ” ราวะั
ราว : ทำไม้า้อฟับอย่าเ้า
ราวฟันาบใส่เเฟรอส...
“ฟุบ” เเฟรอส ใ้ิ เห็นอนาหลบไ้หม
ราวนึ “อะไรันเ้านี่มันหลบารโมีอ้าไ้หม”
ราว : พลัิอเ้า สินะ
ราวฟันาบรัวไม่ยั้ เเฟรอสไม่มีโอาสไ้อบโ้
เเฟรอส เผลอ วูบไปนินึ เนื่อาอาารบาเ็บ
ทำให้เสียพลัมออนาไป เสี้ยววิ...
“ู้ม”
ราวฟันเเฟรอส ระเ็นออนอเมือ
เเฟรอสระเ็นไปในป่าแห่ หนึ่
.................................................................................................................................................................
“ฮึบ”
เเฟรอส ื่นมาในบ้านหลัหนึ่
หิแ่ : ื่นแล้วเรอะ
หิแ่นหนึ่ พู พร้อมับทำแผลให้เเฟรอสอยู่
เเฟรอส : โอ๊ะ !
เเฟรอสพยายามลุึ้น แ่อาารสาหัส
เเฟรอส : ท่าน เป็นใรัน
หิแ่ : ้าเป็นเพื่อนสมัยเ็อราาน่ะ
เเฟรอส : ราา โนบุ น่ะเหรอ
หิแ่ : พ่ออเ้าโนบุน่ะ
เเฟรอสุมหัว
เเฟรอส : เิอะไรึ้นับ้า
หิแ่ : เ้าลอยมา หลับ้าน้าน่ะสิ
แล้วเเฟรอส็นึทุอย่าออ และลุึ้นนั่
เเฟรอส : อบุนะรับ ป้า
“เพี๊ยะ”
หิแ่บหัวเเฟรอส
หิแ่ : ป้า เป้อ อะไร ั้นยัสาวอยู่ย่ะ
เเฟรอส : อโทษรับ
เเฟรอส เินออไปหน้าบ้าน ะนั้นเป็นอนลาืน
ที่นี่มีบ้านหิแ่หลัเียว อยุ่ลาป่า มี้นไม้้นให่ ิริมบึน้ำ แล้วฝน็
เเฟรอส ยืนมอเา ัวเอในน้ำ
หิแ่ : ะหาปลารึ ไม่้อหรอ้าทำับ้าวไว้แล้ว มาิน่อนเร็ว
เเฟรอส : อบุทีู่แล้านะ
แล้วเเฟรอส็เินไป
หิแ่ : มันบแล้วล่ะ
เเฟรอสหันลับมา
เเฟรอส : หมายวามว่าไ ?
หิแ่ : ลุ่มบพ่ายแพ้แล้ว
“ฟุบ”
เเฟรอส ทรุัวล ทำหน้า้อ
หิแ่เินมาหาเเฟรอส แล้วาร่มให้
หิแ่ : เ้าพัผ่อน่อนเถอะ
เเฟรอส : รับ (น้ำเสียเศร้า)
แล้วทั้สอน็ลับเ้าบ้านไป...
รุ่ึ้น เเฟรอส ำลัะออาบ้าน
หิแ่ : ะไปแล้วรึ
เเฟรอสหันหลัลับมา ้มำนับ
เเฟรอส : อบุรับป้า แ่ผม้อไปแล้ว
หิแ่้ามือะบ แ่็ไม่บ (โมโหที่เรียว่าป้า)
เเฟรอส : ผม้อไป่วยลุ่มบน่ะ
หิแ่ : พวเาเป็นเพื่อนเ้ารึ
เเฟรอส : ผมเป็นนรวบรวมพวเามาเพื่อ ปิวัิ
หิแ่นั่ล
หิแ่ : ริๆั้นเป็นหมอูนะ
เเฟรอสหันมามอ
หิแ่ : อยาฟัอะไรีๆไหมล่ะ
เเฟรอส นั่ล หิแ่ หยิบถ้วยเ่าๆมาหนึ่ใบ
“ึ๊” หิแ่ึผมเเฟรอสหนึ่เส้น แล้วุไฟเผา
เเฟรอส้อ...
หิแ่ : วันหนึ่ะมีมนุษย์าย เี่ยวพันับอ์หิ แล้ว่อสู้ับหัวหน้าปีศานนึ ายนนี้ มี ิ ที่สามารถปราบเ้าโนบุไ้
เเฟรอส ใ
หิแ่ : ไม่่อยเ้าใ แฮะ
เเฟรอสยืนึ้น
เเฟรอส : อบุมารับ ป้.... เอ่อ...ท่านหมอู
หิแ่ยิ้มส่
แล้วเเฟรอส็ออเินทา
นถึวัน Dream Day แล้ว็มาพบับโทรุสู้อยู่ับโู
บาย้อนอี
เเฟรอส : นั่นแหละเรื่อราวทั้หม
โทรุ : ร่อ
“เพี๊ยะ” เเฟรอสบผม
โทรุ : ผมแล้เล่นน่ะาร ฟัอยู่
เเฟรอส : ริๆ้ารู้อยู่แล้วว่าิอเ้านั้น สามารถนะราาโนบุไ้ ้าเลยามหาเ้า ามำทำนายอ ป้า.... เอ้ย ! หมอู (พูเสร็เ็บหัวนิหน่อย เหมือนโนบ)
โทรุ : ใ่ ป่าว าร (เิลนิๆ)
โทรุ : แล้วิผมืออะไรล่ะ ารยัไม่บอผมเลย
เเฟรอส : ิยุิธรรม พลั็ือ เ้าสามารถเปลี่ยนพลัู่่อสู้ให้มาเท่าเทียมับเ้า เ่น เ้าพลั่อสู้1000 ้าพลั5000 พลัเราทัู้่ะถูปรับไปที่ 3000 ไม่เพียลพลัู่่อสู้ แ่เ้ายัไ้พลั เพิ่มึ้น้วย (เป็นพลัทีู่ไม่น่าเป็นพระเอ555+)
*อ้าอิา อนที่1 ที่โทรุเ้าห้อน้ำแล้วเอปีศา2น ัวให่1ัวเล็1 แล้วโทรุสามารถัารปีศาัวให่ไ้แบบสูสี แล้วึไปพบอ์หิในปราสาทอำ เพราะิยุิธรรมอโทรุทำให้พลัปีศาัวให่ลลมาเท่าโทรุ ึทำให้โทรุสู้แล้วนะมาไ้ แ่เป็นเพียพลันิหน่อยเพราะยัไม่ไ้ฝึิ*
โทรุ : แล้วมันใ้ยัไล่ะ าร
เเฟรอส : เพ่สมาธิไปที่ิใ ใ้ผลมาาารนั่สมาธิ เ้าลอทำูสิ
ผมหลับาล ทุอย่ามื พาสิไปที่ใลาลำัวหรือลิ้นปี่
แล้วผม็เห็นแสสีาว ผมพุ่เ้าไป...
“รืน” บรรยาาศรอบัวเปลี่ยนไป ผมลืมาึ้น รู้สึร่าายอุ่นๆ
เเฟรอส : นี่แหละ ารปล่อยิ แ่พลัแห่ิ มีผลั้แ่เ้าเริ่มฝึแล้วล่ะ
โทรุ : อ๋อ ผมเลย สู้าร่ายึ้นนิเอ 555+
เเฟรอส ้ามือะเหัวผม แ่็ไม่เ
เเฟรอส : เอาล่ะ ้าไม่มีอะไระฝึเ้าแล้ว านี้อยู่ที่ัวเ้าแล้วล่ะ โทรุ
โทรุ : อาารย์ไม่ไปับผมเหรอ
เเฟรอส : มันเป็นะาอเ้า ้าเ้าไปยุ่ไม่ไ้หรอ
โทรุ : ับาร
เเฟรอสเินเ้ามาบไหล่ผม ทำหน้าึ้ ผม็ทำหน้าึ้...
“ุบ”
เเฟรอสถีบโทรุบันไ
เเฟรอส : นะมาให้ไ้ล่ะ ศิษย์้า555+
โทรุ : ารรรรรรร... (ะโนพร้อมภูเา)
ความคิดเห็น