คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 3/1
[ R e - u p ]
e-book ลราาถึ 31/10 นะะ
ปิ 269 ลเหลือ 216 บาท่ะ
ลิ >> ลลินนโปร
Chapter 3
ลลินนั่ัสมาธิอหมอนอิอยู่บนโฟาเหลือบมอามนโปรที่เปิประูออมาาห้อทำานแล้วเินผ่าน้านหลัไป ายหนุ่มยัอยู่ในุทำาน แ่ายเสื้อเิ้นั้นหลุลุ่ยและแนเสื้อถูพับึ้นอย่าลวๆ สีหน้าูเรียว่าทุวัน รั้นะถามไถ่ปามันันหนัเยเลย
พอมาใ้ีวิร่วมัน ถึไ้รู้ว่าายหนุ่มทำานหนัแ่ไหน ้าายเามัะมีสมุบันทึ ไอแพ หรือเอสารที่มัหยิบึ้นมาเปิอ่านลอ เลิานมา็ลุอยู่ในห้อทำาน อาเพราะไม่ไ้ทำานามสายที่เรียนมาระมั เลย้อพยายามมาหน่อย แม้ในบาราวอาะูเสเพลไปบ้า แ่วามริแล้วนโปร็เป็นนที่ริัับานมานหนึ่
“สามทุ่มว่าแล้ว ไปนอนไ้แล้วเอ๋ย”
หิสาวหันไปมอนที่เินลับมาพร้อมับเบียร์หนึ่ระป๋อ
“อูอีแป๊บหนึ่”
นโปรไม่ไ้ว่าอะไร เินเ้ามาทิ้ัวลนั่บนโฟาัวเียวันแล้วเปิเบียร์ื่ม วันไหนรู้สึว่าใ้สมอทำานมาไป็ะื่มเบียร์่อนนอนเพื่อให้หลับสบาย อนนี้บุหรี่็สูบน้อยลแล้ว เหลือแ่แอลอฮอล์นี่ละที่ยัเลิไม่ไ้ แ่พยายามลอยู่ ที่ทำ็เพื่อนที่นั่อยู่้าๆ นั่นละ
พอละรัเ้าโษา ลลิน็ละสายาาอทีวี หันมอน้าๆ าปริบๆ แววาหวานึ้ไล่มอาปรอยอย่าเผลอไผล นโปรเป็นผู้ายที่มูปาและารับันีมา ริมฝีปาสีสรอบระป๋อเบียร์ าไ้รูป สันรามมๆ ลำอาว ลูระเือที่ยับึ้นลในยามลืนอเหลวลอ ลอบลืนน้ำลายแล้วเม้มปาเ้าหาัน อยู่ในภวั์นั้นนระทั่ายหนุ่มหันมามอ ทว่าลลิน็ไม่ไ้หลบหนี ทำเพียะพริบาเบาๆ แ่หารู้ไม่ว่าพวแ้มนวลอนนี้ำลัลายเป็นสีระเรื่อ วาเป็นประาย่ำหวาน
“มอทำไม อยาินเหรอ”
เาถามพลาเลียริมฝีปาสีสแล้วยเบียร์เย็นๆ ื่มอีอึ เพื่อับวามร้อนวาบในอเพราะสายาหวานหยาเยิ้มล้ายเิวน ไหนะแ้มแๆ นั่นอี
ให้ายเถอะ! ลลินอนนี้วนให้รัแิบหายเลย
“อือ”
นที่นั่ทำาละห้อยพยัหน้าเบาๆ เธอ็ไม่ใ่นที่ไม่เยแะอมึนเมา ็มีื่มับลุ่มเพื่อนประำ เพิ่มาหลัาเิเหุาร์ในืนนั้น...
ทว่าู่ๆ ลมหายใอลลิน็สะุ ใเ้นึ้ั้รุนแร ผะไป้านหลัเล็น้อยน้อใ้มือวา้ำโฟาไว้เมื่อนโปรโน้มใบหน้าเ้ามาหาอย่านุ่มนวลนลมหายใอุ่นรินรผิวแ้ม พานทำให้เลือลมสูบีรุนแรึ้นนร้อนผะผ่าวทั้ร่า วาู่หวานล้อม้วยแพนาอน้อนึ้นมอเาแล้วอ้ายพลันสั่นลอน...
เธอไม่เยสัเแววาอายหนุ่มในยามที่มอัวเอเลย เพราะเพื่อนสนิทนนี้อบวนประสาทลอ แ่ในยามนี้ลับทำให้หัวใเ้นแรและรู้สึหวั่นไหวมาึ้น ล้ายถูึูลไปในหลุมลึเพราะประายบาอย่าในวามเรียวู่นั้น
“ท้ออยู่ ยัินไม่ไ้ ิมไป่อนแล้วัน”
สิ้นำพูนั้น ริมฝีปาสีระเรื่อ็ถูรอบรออย่ารวเร็วหาแ่นุ่มนวล นถููบผะเล็น้อย่อนะถูฝ่ามืออุ่นประอท้ายทอยแล้วมอบสัมผัสที่แนบแน่นยิ่ึ้นทว่าเ็มไป้วยวามอ่อนโยน เนิบนาบ และทะนุถนอม แรับเบาๆ บริเวฝีปาล่านั้นทำให้เธอเผยอริมฝีปาึ้นรับารรุรานาเรียวลิ้นร้อนให้สอแทรเ้ามาพัวพันลิ้นนุ่ม เพริไปับูบรสาิหอมและมนิๆ อเบียร์ เอียใบหน้ารับอย่าเ็มอเ็มใ วาหวาน่ำหลับพริ้ม ปล่อยให้เาปรนเปรอูบวาบหวามอย่าเผลอไผล ูบอนโปรไม่ไ้าบ้ว แ่ละมุนละไมวนหลใหลนเธอเลิบเลิ้ม เนื้อัวอ่อนระทวยนวยแนบไปับอว้า
ไม่รู้ว่าูบันนานแ่ไหน รู้ัวอีทีลลิน็ไม่ไ้นั่อยู่บนโฟาามเิมแล้ว แ่ย้ายไปนั่ร่อมัพ่ออลูแทน ภาพในืนนั้นย้อนืนลับมาทันที มันเริ่มาเบียร์นละระป๋อ นั่เีย้าบนโฟา ใบหน้าเลื่อนใล้ มิ่ในห้วเสน่หาอันและัน ูบและบลที่เีย
้วยวามเมา อารม์พาไปและวามเ็มใ...
สอมืออนโปรประอแ้มนวลพลาใ้ท้อนิ้วเลี่ยไล้เบาๆ อย่าทะนุถนอม ในยามที่ลีบปาสีสเผยอึ้นอบโยเอาลมหายใเ้าปอ วาู่ามปรือ่ำ สอแ้มแ่านนั้น่าวนให้หลใหลนไม่อาหัห้ามใไม่ให้รัแไ้เลย เาลใบหน้าลุ๊บลีบปาแัเบาๆ แล้วถอยห่า ลอเลียลมหายใอุ่นับวหน้าสวยสไล์ลูรึ่ ารูบันอนเมาว่าีมาแล้ว แ่ารูบทั้ที่สิรบถ้วนทั้สอฝ่ายนั้นีว่าหลายเท่า อยาูบ้ำแล้ว้ำเล่าไม่รู้เบื่อ
“ีไหม”
“อือ”
ไม่รู้ว่าเาถามเรื่อเบียร์หรือูบ แ่มันีทั้สออย่าเลย...
และูบรั้นี้โทษฤทธิ์แอลอฮอล์ไม่ไ้อย่ารั้่อน เพราะเธอมีสิรบถ้วนแม้อนนี้ะเริ่มรู้สึเบลอๆ แล้ว แถมใมันยัหวิวๆ อย่าบอไม่ถูเลย และ่าน่าอายเหลือเินที่ลลินรู้สึอยาถููบอีรั้ อยาใล้ิไออุ่นาเามาึ้นว่านี้...
“ูบอีไ้หรือเปล่า...”
เสียพร่าระิบแผ่ว แววาเปี่ยมปรารถนาเว้าวอน ปาแๆ า่ำๆ อลลินำลัทำให้เาาวามยับยั้ั่ใเหมือนั่ืนนั้นไม่มีผิ แถม่วนี้หิสาวยัูผุผ่อมีน้ำมีนวลวนมอึ้น เยไ้ยินมาว่าบานท้อแล้วะสวยึ้น เห็นท่าว่าะริ สวยนเาไม่อามอนานๆ ไ้เลย ลัวะห้ามใไม่ไหวเหมือนอย่าอนนี้
ลลินไม่ไ้พูอะไรออมา หาแ่หลบสายาอย่าเหนียมอาย ใเ้นไม่เป็นัหวะ ้มหน้าุ่อนแ้มแอย่าวยเิน เมื่อนโปรลใบหน้าามลมาูบอีรา็โอนอ่อนให้ เาบรรูบับแผ่วเบาแล้วผละห่า ทำย้ำๆ นนถููบใสั่นลอน เผลอเผยอริมฝีปารับ แหนหายใบหน้าึ้นรับุมพิที่แปรเปลี่ยนเป็นวามุัน ระหาย ะละะลาม และเรียร้อ รานี้ายหนุ่มเพิ่มแรบเล้าหนัหน่วึ้นนลลินรู้สึเ็บแปลบ ระนั้น็ยัอบสนอและลอเป็นฝ่ายสอลิ้นเ้าไปในโพรปาอเา
ารรุานบนัแม้ะเอะะอยู่บ้า ทว่าสร้าวามพอใให้นโปรนั ราลึในลำอในยามที่ลิ้นนุ่มพยายามรุไล่ ฝ่ามืออุ่นลูบไล้เอวเล็ผ่านุนอนเนื้อนุ่มอย่าเบามือ พยายามไม่แะ้อลลินไปมาว่านี้เพราะลัวะห้ามใัวเอไม่อยู่แล้วทำเินเลยว่านี้ แู่บ็แทบไม่อยาะหยุแล้ว
“โปร เ็บปาแล้ว พอแล้ว ออยามาาไหน”
พึมพำเสียปนหอบเมื่อเาผละูบ แ่ยัวนเวียนุมพิปาแ้ำ้ำๆ ทว่าไม่ล่วล้ำ้วยสัมผัสแผ่วเบาน้อเบือนหน้าหลบหนี้วยวามัเิน มูและริมฝีปาอนโปรเลยฝัลหาแ้มร้อนผ่าวอย่าหนัหน่วแทน พลอยทำเอาใเ้นโรมรามเสียันลัวอีนไ้ยิน อีทั้ใบหน้า็ร้อนนแทบมอไหม้ไปหมแล้ว
“อนานแล้ว มันเลยอยาอะ”
ายหนุ่มพูวามริ ั้แ่มีวามสัมพันธ์ลึึ้ับลลินในืนนั้น เา็ไม่สามารถนอนับใรทั้ๆ ที่มีภาพอหิสาวอยู่ในหัวลอเวลาไ้ เยลอเพื่อหวัะให้ลืมทว่าลับทำไม่ไ้นรู้สึหุหิัวเอ เลยัปัหา้วยารไม่มีอะไรับใรอี ไม่เสียเินและไม่เสียอารม์้วย
“มะ…มาบอเราทำไมล่ะ”
“ออีทีไ้ปะ”
ว่าพลามอ้อปาแราวสีลูเอร์รีาปรอย ยยิ้มมุมปาับิริยาเหนียมอายอนรหน้า ปาลลินหวานมา นุ่มมา้วย พอไู้บแล้ว็ไม่อยาะหยุเลย เวลามีเ็ส์นโปรไม่อบูบ แ่ับนที่อยู่รหน้านี้ำไ้ว่าืนนั้นแทบะนับไม่ถ้วน ูบันนปาแทบเปื่อย
“บอว่าเ็บปาแล้ว”
ประท้วพร้อมเบี่ยหน้าหลบารรุราน ปาเธอโนไอ้หมารัแนเ็บไปหมแล้ว ยัมีหน้าะมาออีทีอี ละโมบนน่าหยิริๆ เลย ยอมใหู้บไปั้หลายรั้ ยัไม่พอใอีหรือไัน
“ั้นูบรอื่นแทน”
“ไม่เอา”
ลลินปิเสธเสียแ็ทันวัน รีบปีนลาัายหนุ่มลับไปนั่ที่โฟาามเิม แถมยัหยิบหมอนอิมาอเพื่อป้อันัว ในั้นเ้นระส่ำนไม่ล้าสบาอีฝ่าย รู้สึว่าลีบปาัวเอร้อนมา และอนนี้มันบวมเ่อมาแน่ๆ ็นะละูบเอาๆ แทบไม่เว้นัหวะให้หายในานั้น
“เอาไ้ปะ”
ไม่พูเปล่าแ่ยัโถมัวเ้าหานนัวเล็ว่าผะหายลบนโฟา อาศัยร่าายที่สูว่าััร่อมไว้ใ้ร่า ูบหอมหวานทำให้ิใเริ่มพร่ามัว้วยวามปรารถนา
“ไอ้โปร” ไวเท่าวามิ ฝ่าเท้าเรียวๆ ็ยันเ้าที่ลำัวนนที่ไม่ทันั้ัวหายหลัลบนโฟา
“โอ๊ยเอ๋ย ถีบทำไมเนี่ย มีลูอยู่ในท้อไม่วรใ้วามรุนแรนะ”
*****
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเมน์้วยนะะ
อบุ่ะ / อิธารา
ความคิดเห็น