ตอนที่ 24 : ไฟรักร้อยเล่ห์ :: บทที่ 6 (2)
“เอ่อ มันคงไม่สำคัญอะไร คุณพูดธุระของคุณมาก่อนเถอะค่ะ”
เอ่ยด้วยความเกรงอกเกรงใจ ธุระของเธอค่อยเอาไว้ทีหลังก็ได้ มันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ธุระของอัครวินทร์น่าจะสำคัญกว่าเพราะดูจากท่าทีเคร่งขรึมจริงจังของเขา
“แน่ใจ?”
ดวงตาคมมองคนที่นั่งตรงข้ามพลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ยังใจดีถามเพื่อให้เธอตัดสินใจ เพราะหลังจากนี้อาจจะไม่ได้พูดมันเลยก็เป็นได้…
“ค่ะ พูดธุระของคุณมาเถอะค่ะ”
“ฉันอยากให้เธอมาเป็นเมียฉัน” อัครวินทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างตรงไปตรงมา ไม่มีการเกริ่นนำให้เสียเวลา
“หมะ...เมียเหรอคะ”
ปริณดาทวนคำหน้าตาตื่นด้วยความตกใจ ชาวาบไปทั้งตัว แถมยังใจสั่นมือสั่นไปหมดจนทำอะไรไม่ถูก
“ใช่” ย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาเข้มดุดันมองสบตาคู่หวานที่เจือด้วยความตกใจของคนตรงหน้านิ่ง
“หนูคงไม่เหมาะกับตำแหน่งนั้นหรอกมั้งคะ”
เอ่ยเสียงเศร้าอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ดวงตากลมโตหลุบลงมองมือที่กำแน่นอยู่บนตัก กระนั้นใจก็อดพองโตไม่ได้ ไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่ถึงต้องการให้เธอไปเป็นภรรยาของเขา เรียวปากที่เม้มเข้าหากันกำลังจะเผยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ทว่ากลับเลื่อนหายไปเพราะคำพูดต่อมาของอัครวินทร์…
“แค่เมียหลอกๆ” ที่ซ่อนสถานะเมียจริงๆ เอาไว้ อัครวินทร์คิดแล้วกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
ใจคนฟังถึงกับเจ็บจี๊ด ราวกับลูกโป่งที่โดนเป่าลมจนเต็มแล้วถูกทิ่มด้วยเข็มแหลมจนแตก ใบหน้าหวานซีดสลดลงทันตา กระบอกตาถึงกับร้อนรุ่ม เงยหน้ามองเขาแล้วอ้าปากเหวอ
“เอ่อ ค่ะ”
ปริณดาเม้มเรียวปากเข้าหากันพลางกลอกตาไปมาเมื่อจู่ๆ น้ำตามันก็เหมือนจะรื้นขึ้น เธอคงสำคัญตัวเองผิดไปว่าอัครวินทร์จะยกตำแหน่งภรรยาให้ หากเขาจะทำเช่นนั้นก็คงทำไปตั้งนานแล้ว แต่ก็อย่างว่าล่ะ คนอย่างเธอก็เป็นได้แค่ ‘เมียหลอกๆ’ เท่านั้น…
ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมจะต้องเจ็บที่ใจด้วย ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าตัวเองเป็นได้มากสุดเพียงเท่านี้ ยิ่งคิดปริณดายิ่งรู้สึกร้าวระบมในอก
เห็นความหม่นเศร้าบนเรียวหน้าหวานแล้วใจของอัครวินทร์ก็เจ็บหนึบ กระนั้นก็ยังซ่อนความห่วงใยเอาไว้ภายใต้สีหน้าเรียบขรึม แม้ปริณดาจะพยายามปกปิดมันเท่าไรแต่ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเขาไปได้เลย
“ทำไมเหรอคะ…” ถามออกไปโดยพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น
“ตอนนี้ฉันกำลังโดนแม่หมายหัวอยู่ ถ้าไม่รีบแต่งงานท่านจะหาเมียให้”
เขากล่าวด้วยน้ำเสียงค่อนข้างจริงจัง แถมยังถอนหายใจออกมาคล้ายกำลังหนักใจ นึกขอโทษมารดาอยู่ในใจที่หยิบยกมาแอบอ้าง แต่ถ้าไม่ทำเช่นนี้เขาอาจต้องเสียปริณดาไป…
“แล้ว...”
แค่เขาเกริ่นขึ้นมาปริณดาก็รู้แล้วว่าอัครวินทร์กำลังต้องการให้เธอเป็นภรรยา ‘หลอก’ เพื่อตบตามารดา ผู้หญิงชั่วคราวอย่างเธอคงมีค่าเท่านี้เองสินะ คิดด้วยความน้อยใจ ทว่าก็ทำอะไรไม่ได้
“ฉันก็เลยอยากให้เธอมาเป็นเมียหลอกๆ เพื่อตบตาแม่ฉัน จนกว่าท่านจะหันไปสนใจน้องชายของฉันแทน”
เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ สินะ ปริณดากลืนน้ำลายลงคอด้วยความรู้สึกขมขื่น กระนั้นก็ยังฝืนตัวทำสีหน้าให้เป็นปกติเท่าที่จะทำได้ แต่ความรู้สึกในอกกลับพังทลายลงอย่างไม่เป็นท่า
“แล้วทำไมต้องเป็นหนู”
ถามอย่างไม่เข้าใจ ทั้งพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่นและควบคุมอารมณ์ไม่ให้แสดงกิริยาไม่น่ารักออกไป ทั้งที่ในอกมันร้อนรุ่มไปหมด ทั้งโกรธทั้งน้อยใจที่เป็นได้แค่เมียหลอกๆ ให้เขาไล่เธอออกไปจากชีวิตมันยังจะเจ็บน้อยกว่านี้เลย
“เพราะเราอยู่ด้วยกันมานาน น่าจะแสดงบทสามีภรรยากันได้อย่างแนบเนียน” อัครวินทร์ให้เหตุผลแล้วยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“มันจะดีเหรอคะ ถ้าคุณแม่ของคุณจับได้ ท่านจะไม่โกรธเหรอ”
การโกหกหลอกลวงมันไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย แล้วปิดบังผู้ใหญ่แบบนี้ เกิดถูกจับได้ขึ้นมาคงจะเป็นเรื่องใหญ่ ปริณดาไม่อยากทำ ไม่อยากเป็นแค่ภรรยาหลอกๆ ของอัครวินทร์ และไม่เคยหวังอยากจะเป็นภรรยาจริงๆ ของเขาด้วย เพราะอัครวินทร์ควรจะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่มีคุณสมบัติคู่ควรและเหมาะสมกับเขา ซึ่งไม่ใช่เธอ
“ก็อย่าทำให้ท่านจับได้สิ”
เขาพูดเหมือนกับเป็นเรื่องง่ายๆ นั่นเป็นเพราะเชื่อใจว่าปริณดาต้องทำได้อยู่แล้ว ที่อยู่ด้วยกันทุกวันนี้ก็ไม่ต่างจากซ้อมเป็นผัวเมียกัน แค่เปลี่ยนสถานะให้มันเป็นชัดเจนขึ้นเท่านั้นเอง
“หนูปฏิเสธได้ไหมคะ”
ถามด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน แค่นี้ก็รู้สึกเจ็บหน่วงๆ ในอกแล้ว ถ้าจะต้องไปแสดงบทบาทภรรยาหลอกๆ ต่อหน้าครอบครัวเขา เธอจะไม่เจ็บไปมากกว่านี้หรือ
“แล้วแต่เธอเห็นสมควร”
ก็เจ็บแหละเนอะ อยู่ด้วยตั้งนาน แต่ให้เป็นแค่เมียหลอกๆ ถึงจะซ่งจะซ่อนสถานะอะไรของคุณอัครก็ตามเถอะ แถมแผนการก็เยอะแยะมากมาย ความเจ้าเล่ห์ของคุณเค้าน่ากลัวมากขึ้นทุกวันนะเนี้ย แต่ก็นะ หลอกได้แต่ลินินนี่แหละ
แล้วดูคำตอบที่น้องถาม แหมมมม คงกะจะไม่ให้ปฏิเสธเลยใช่มั้ยคะคุณณณณณ
อ่านแล้วมีความคิดเห็นอย่างไร ฝากคอมเม้นต์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ
รักมากมาย / อัยย์ญาดา
อ่านเรื่องอื่นๆ ในซีรีส์ดวงใจคีรานอฟกดที่รูปภาพได้เลยค่ะ
ฝากอีบุ๊คเรื่องล่าสุดด้วยค่ะ ใครชอบเด็กห้ามพลาดน้า
คลิก >> https://goo.gl/K5N86N หรือ get it now ค่ะ
อ่านตัวอย่าง >> https://bit.ly/2OvFZ1I
เนี้ย น้องก็เจ็บ
"แล้วแต่เธอเห็นสมควร" บอกน้องแบบนั้น แต่ถ้าให้เดา ต้องมัดมือชก เจ็บน้องกินอยู่ดี อย่าถามความเห็นน้องเลย คิดแผนการไว้หมดแล้วนิ
น้องก็เสียใจสิคะจะให้เป็นเมียหลอกๆนะ