NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ภาวินทร์ภคนางค์

    ลำดับตอนที่ #39 : บทที่ 14 (1) เริ่มคาดหวัง

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 881
      35
      24 เม.ย. 67



    บทที่ 14

    เกือบยี่สิบนาทีที่หายเงียบไปรบกับลูกอยู่ในห้องน้ำ ภาวินทร์ก็อุ้มน้องพลินทร์ที่ถูกห่อตัวด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ในสภาพผมเปียกชื้นหลังจากอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ ออกมาจากห้องน้ำ

    ภคนางค์ที่ยังคงเอนกายกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงระบายยิ้มบางๆ เมื่อเห็นลูกยิ้มร่าส่งให้ตั้งแต่หน้าประตูอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้อาบน้ำ หมั่นไส้ยายหนูเหลือเกิน อยู่กับพ่อละง่ายเชียว แต่อยู่กับแม่ละดื้อสุดๆ

    “ได้อาบน้ำให้สบายตัวแล้วอารมณ์ดีเชียวนะหนูน่ะ”

    หญิงสาวรับลูกมาหอมแก้มเย็นชืดเบาๆ เด็กน้อยในห่อผ้าที่โผล่มาแค่ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักก็ยิ้มแป้นโชว์ฟันน้ำนมซี่เล็กให้แม่ ดวงตากลมโตนั้นเต็มไปด้วยประกายของความสดใส พลอยทำให้คนเป็นพ่อที่เฝ้ามองอยู่อดยิ้มตามไม่ได้ สัมผัสได้ถึงความเป็นครอบครัวขึ้นมาทีละนิด จากนี้ไปเขาจะพยายามทำให้คำคำนี้มันสมบูรณ์มากขึ้นเรื่อยๆ

    “เดี๋ยวฉันจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้ลูก ต้องเอาอะไรบ้าง”

    ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเพราะเห็นสีหน้าภคนางค์ยังคงดูเพลียๆ ไม่อยากให้ออกแรงมาก เลยอาสาจะจัดการกับลูกให้เอง เป็นการไถ่โทษที่เมื่อคืนเอาแต่ใจกับเธอมากเกินไปด้วย

    สำหรับภาวินทร์แล้วการดูแลลูกไม่ใช่แค่หน้าที่ของแม่ แต่พ่ออย่างเขาก็ต้องทำด้วย แค่ล้างก้นและอาบน้ำยังเล่นเอาหอบเลยทีเดียวสำหรับมือใหม่อย่างเขา แล้วคนที่ทั้งอุ้มท้อง ทั้งคลอดอย่างภคนางค์จะต้องเหน็ดเหนื่อยแค่ไหนกันกว่าจะเลี้ยงยายหนูให้โตมาได้ถึงขนาดนี้ ใครว่าเลี้ยงลูกง่ายเขาขอเถียง โดยเฉพาะลูกสาววัยกำลังซนที่มีความอยากรู้อยากเห็นอย่างเต็มเปี่ยมอย่างน้องพลินทร์นั้นไม่ง่ายเลยสักนิด

    “แค่ชุดกับผ้าอ้อมสำเร็จรูปในลิ้นชักชั้นบนสุด อ้อ เอาโลชั่นทาผิวขวดสีชมพูที่อยู่ในตะกร้าสีขาวมาด้วยค่ะ”

    ภคนางค์แจกแจงเพื่อความง่าย เนื่องจากภาวินทร์ยังไม่รู้ว่าเธอเก็บอะไรไว้ตรงไหนบ้าง กลัวจะหาไม่เจอ

    ในฐานะพ่อของลูก หญิงสาวมองว่าชายหนุ่มเริ่มสวมบทบาทของความเป็นพ่อได้สมบูรณ์แบบมากขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มจัดการลูกแทนเธอได้ และดูเหมือนจะเต็มใจทำเป็นอย่างมาก อีกหน่อยก็คงทำได้คล่องทุกอย่าง ส่วนในฐานะของสามี เธอขอไม่พูดถึงเพราะยังไม่ยอมรับ

    “ไงจ๊ะ พ่ออาบน้ำให้แล้วชอบใจมากเลยเหรอลูก”

    หลังจากภาวินทร์ออกไปก็หันมาคุยกับลูกในอ้อมแขนเสียงนุ่มพลางใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดผมให้อย่างอ่อนโยน ช่วงนี้ผมน้องพลินทร์เริ่มยาวและดกเข้มขึ้นพอสมควร คล้ายสีผมของภาวินทร์มากขึ้นทุกวัน จากที่แรกเกิดผมค่อนข้างน้อย มีแค่กระจุ๋มกระจิ๋มพอให้น่ารัก อีกหน่อยก็คงติดกิ๊บสวยๆ และมัดจุกได้แล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะยอมหรือเปล่า แค่ใส่ที่คาดผมแบบเป็นผ้าที่ติดดอกไม้ ติดโบน่ารักๆ ยังชอบดึงออกตลอด ความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่มีลูกสาวก็อยากแต่งตัวให้ลูกน่ารักๆ เลยเห่อซื้อมาเยอะแยะ แต่ลูกก็ไม่เป็นใจเลยสักนิด

    “แล้วเป็นยังไง ชอบให้แม่หรือพ่ออาบให้มากกว่ากันหือ”

    “แอ้ แอ้” อ้อแอ้ตอบแล้วยิ้มหวาน ทำหน้าพริ้มอย่างน่าเอ็นดู

    “ชอบทั้งสองคนเลยเหรอลูก”

    “แอ้!”

    “เรานี่ชักจะรู้มากขึ้นทุกวันแล้วนะหมาน้อยของแม่”

    ว่าด้วยความมันเขี้ยวแล้วฟัดแก้มย้วยๆ ด้วยความรักใคร่เอ็นดู ก่อนจะเหลือบตาขึ้นมองไปยังประตูที่ถูกเปิดเข้ามา ภาวินทร์กลับมาพร้อมกับสิ่งของที่เธอบอกอย่างครบถ้วน ริมฝีปากสีระเรื่อเผยยิ้มออกมาน้อยๆ ก่อนจะรีบหุบฉับเมื่อคิดได้ว่าไม่ควรยิ้มให้เขา

    “เดี๋ยวฉันแต่งตัวให้ลูกเอง” เจ้าของร่างสูงทรุดนั่งลงบนเตียง แล้ววางของที่เพิ่งไปเอามาลงข้างตัว อยากจะลองแต่งตัวให้ลูกอย่างที่ภคนางค์ทำดูบ้าง คราวหน้าจะได้ช่วยแบ่งเบา

    “มาใส่เสื้อผ้ากันครับ” พูดกับคนที่อยู่ในอ้อมแขนแม่ด้วยน้ำเสียงนุ่มชวนฟัง

    ภคนางค์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งพับเพียบอย่างระมัดระวัง ตอนนี้เธอค่อยยังชั่วขึ้นมากแล้ว ไม่ปวดเมื่อยจนแทบขยับตัวไม่ได้เหมือนตอนตื่นนอนใหม่ๆ แต่ยังขยับตัวเร็วๆ ไม่ค่อยถนัดนัก หญิงสาววางลูกให้นอนหันหน้าไปให้พ่อของแกอย่างนุ่มนวลเพื่อจะได้แต่งตัวให้สะดวก

    ภาวินทร์เปิดผ้าที่ห่อตัวลูกออกอย่างเบามือพลางยิ้มบางๆ เมื่อยายตัวน้อยยิ้มแป้นใส่ ก่อนหันมองของสามสิ่งที่วางอยู่ข้างตัว คิ้วหนาย่นเข้าหากันเล็กน้อยคล้ายครุ่นคิด แล้วถามความคิดเห็นคนข้างกาย

    “ต้องทาโลชั่นก่อนใช่ไหมนางค์”

    “ค่ะ บีบออกมาไม่ต้องเยอะมาก ถูกับฝ่ามือแล้วค่อยทาบนตัวลูก”

    ชายหนุ่มบีบโลชั่นลงบนฝ่ามือแล้วทำตามที่ภคนางค์บอก ก่อนค่อยๆ ลูบไล้โลชั่นทาผิวสำหรับเด็กเนื้อบางเบาและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ลงบนผิวขาวอมชมพูของลูกอย่างเบามือ การได้สัมผัสเนื้อตัวของลูกนั้นทำให้ภาวินทร์รู้สึกอบอุ่นหัวใจทุกครั้ง เหมือนเป็นการตอกย้ำว่านี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขากับภคนางค์ที่เฝ้ารอคอยมาตลอด

    ชอบเหรอลูก นอนนิ่งเชียว” ภคนางค์ทอดมองลูกสาวที่นอนนิ่ง ทำตาแป๋วแหววด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

    “ใส่ผ้าอ้อมแล้วค่อยใส่ชุดค่ะ” เอ่ยบอกเมื่อเห็นชายหนุ่มทาโลชั่นให้ลูกจนทั่วตัวแล้ว ส่วนยายหนูที่นอนโป๊โชว์พุงอยู่นั้นขยับแขนขาอวบๆ ไปมาอย่างอารมณ์ดี

    “ด้านไหนเป็นด้านหน้า” ชายหนุ่มหยิบผ้าอ้อมสำเร็จรูปลวดลายการ์ตูนแสนน่ารักขึ้นมาพลิกดู

    “ด้านนั้นถูกแล้วค่ะ”

    เมื่อได้รับการยืนยันภาวินทร์จึงใส่ผ้าอ้อมให้ลูกสาวพลางยิ้มหยอกล้อไปด้วย ก่อนจะสวมชุดกระโปรงสีเหลืองอ่อนลายดอกไม้เล็กๆ สุดน่ารักให้ตามลำดับ ประสบการณ์การแต่งตัวให้ลูกครั้งแรกมีความเก้ๆ กังๆ อยู่บ้าง แต่เพราะมีภคนางค์คอยสอนและนั่งลุ้นอยู่ข้างๆ แถมลูกก็ยังให้ความร่วมมือมาก มีรอยยิ้มหวานๆ ให้ตลอดราวกับจะให้กำลังใจ เลยทำให้ผ่านพ้นไปด้วยดี พอจัดชุดให้เข้าที่เรียบร้อยภาวินทร์ก็ช้อนอุ้มลูกขึ้นมาหอมให้ชื่นใจ บรรยากาศวันนี้ดูสดใสและอบอุ่นเหลือเกินในความคิดของเขา

    “เธอจะอาบน้ำหน่อยไหม เดี๋ยวฉันดูยายหนูให้ก่อน”

    ภาวินทร์จับลูกสาวให้นั่งลงบนตักแล้วหันไปถามภคนางค์ด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความห่วงใย เมื่อคืนเขารู้ว่าตัวเองค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อคนมันคิดถึงเมียจนห้ามใจไม่อยู่

    “ค่ะ เดี๋ยวนางค์จะกลับไปอาบที่ห้อง”

    หญิงสาวตอบแล้วเม้มเรียวปากเข้าหากันเล็กน้อย จู่ๆ ความร้อนก็แผ่ซ่านเข้ามาในกายเพราะสายตาคมทรงอิทธิพลคู่นั้น มิหนำซ้ำใจดันเผลอไปคิดถึงเหตุการณ์เร่าร้อนในห้องน้ำ…

    “ลุกไหวใช่ไหม”

    “ไหวค่ะ”

    เธอพยักหน้าเบาๆ แทบจะไม่กล้ามองสบตาเขาเพราะรู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้าอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่ก้มหน้างุดหลบหน้าหลบตาอย่างอายๆ ขณะที่กายรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ

    ริมฝีปากได้รูปของภาวินทร์คลี่ยิ้มออกมาบางๆ แววตาทอประกายอ่อนโยนในยามทอดมองคนที่เอาแต่ก้มหน้าเขินอาย การทำให้ภคนางค์หวั่นไหวนั้นง่ายนิดเดียว คือการพาตัวเองเข้าไปอยู่ใกล้ แม้คราแรกจะแสนพยศและต่อต้านสุดฤทธิ์ พอโดนหว่านล้อมด้วยชั้นเชิงนิดหน่อยก็โอนอ่อนและอ่อนระทวยอย่างง่ายดาย

    “เมื่อคืน…เธอน่ารักมากเลยนะนางค์” 

    ขยับใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปกระซิบเสียงนุ่มติดจะพร่าที่ข้างใบหูแล้วผละออกมายิ้มพราย แอบสูดดมความหอมกรุ่นจากกายอ้อนแอ้นที่เขาพิสูจน์มานับครั้งไม่ถ้วนแล้วว่าหวานหอมเป็นที่สุด

    “คุณวินทร์! ห้ามพูดนะคะ” 

    ภคนางค์ตกใจ รีบปรามเขาด้วยใบหน้าเหลอหลา แก้มแดงซ่าน ดวงตาคู่หวานมองค้อนใส่ ใครเขาเอาเรื่องน่าอายแบบนี้มาพูดกัน ลูกก็อยู่ด้วย ยังมาทำหน้าทำตาเจ้าชู้ใส่อีก

    “ทำไม ก็ฉันพูดความจริง”

    ยิ่งได้เห็นอดีตภรรยาที่ตอนนี้กลายมาเป็นภรรยาอีกครั้งเอียงอายจนแก้มแดงไปหมด ภาวินทร์ยิ่งอยากจะหยอกเอิน น่ารักก็บอกว่าน่ารัก เขาพูดผิดตรงไหนกัน หรือจะให้บอกว่าเธอเร่าร้อนไม่เปลี่ยนแปลงจนเขาแทบคลั่งกันล่ะ

    และสิ่งที่ทำไปเมื่อคืนเขาหวังผลเป็นลูกชายหน้าเหมือนภคนางค์สักคนหรือสองคนก็ได้



     +++++

    มีความคิดเห็นยังไง ฝากคอมเม้นให้กำลังใจด้วยนะคะ

    ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ / อิงธารา

    e-book >> https://goo.gl/K5N86N

    หรือ get it now ค่ะ

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×