คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : บทที่ 9 (4)
>>>>่อทาารสั่ื้อ่ะ<<<<
1.เว็บไ์สำนัพิมพ์
เสน่หาพยศรั ราา 299 บาท่ะ http://goo.gl/cebw8N
ีรีส์วใพยศรั ราา 787 บาท่ะ http://goo.gl/5EWHlz
2.facebook สำนัพิมพ์ https://goo.gl/muiIaf
3.fanpage สำนัพิมพ์ https://goo.gl/Aw04KX
4.อีเมลสำนัพิมพ์ lightoflove2009@hotmail.com
เอริสาวเท้าึ้นไปบนห้อนอนในฤหาสน์พอร์ทแมน โยมีเมียัวน้อยแสนพยศอยู่ในอ้อมแน แม้ะเลิพยศแล้วแ่ยัหน้าอ้ำอย่าแสนอน ร่าอรรเบาหวิวไม่ไ้เป็นอุปสรรให้ารเปิประูอเาเลยสันิ ายหนุ่มวาเรือนร่าหอมรุ่นลบนเียว้าอย่าเบามือ แล้วเอนายลนอนะแเีย้าพร้อมโอบอภรรยาเ้าหาายอย่าหวแหน หาุยัน้วยเหุผลไม่รู้เรื่อเาะับปล้ำบนเียนี่แหละ
“อย่าพูเรื่อหย่าให้พี่ไ้ยินอีรู้ไหมลีอาห์”
เสียทุ้มนุ่มที่เอ่ยออมาเ็มไป้วยวามไม่อบใ ปัเส้นผมนุ่มออาวหน้าามอย่าเบามือ แล้วสบประสานสายาับวาู่สวยล้อมรอบ้วยแพนาอนอย่าลึึ้ ใบหน้ามโน้มลุมพิลีบปาอ่อนนุ่มอย่าโหยหา ส่ปลายลิ้นร้อนเ้าไปละเลียิมวามหวานหอมาโพรปาสวยอย่าใเย็น ูบอเาุันหนัหน่วึ้นเรื่อยๆ เมื่อภรรยานามอบสนออย่าถึอถึใ เรียวลิ้นเล็เี่ยวระหวัลิ้นร้อนสาอย่าเร่าร้อน ภรรยาอเาูบเ่ึ้นทุวันเมื่อไ้รูีอยสอน ทั้สอุมพิันอย่าูื่มเนิ่นนาน้วยวามโหยหาที่มีไม่่าัน
“รู้ไหมพี่ใอไม่ี…” เาถอนูบอออย่าอ้อยอิ่พลาุมพิแ้มหอมละมุนเบาๆ สวมอร่านุ่มหอมรุ่นแนบออย่าลัวลัษารีย์ะหายไป
“ฮึ!”
ลัษารีย์ทำเสียฮึฮัในลำอ พลาเบือนใบหน้าหนีสายามริบอสามี หอบหายใแรนออิ่มสะท้อนึ้นล พวแ้มแเปล่ปลั่้วยเลือฝา เม้มริมฝีปาอิ่มเ้าหาันเบาๆ ้วยวามเอียอายที่เผลอัวูบอบสามีอย่าเร่าร้อนเหมือนเ่นทุรั้โยหลลืมไปว่ายัโรธเาอยู่
“มะมาหวานใ หยุโมโหแล้วมาุยันให้รู้เรื่อีว่า ไหนเททำอะไรให้ภรรยาอพี่ไม่พอใ บอพี่มาสิรับ”
“สนใ้วยเหรอะว่าผู้หิอัวเอะทำอะไรับลีอาห์” ทำเสียระเ้าระออย่าแสนอนใส่เา
“ไม่เอารับ ไม่โมโหนะเ็ี” เอริับมือบาอภรรยาึ้นมาุมพิเบาๆ ปาสีสวย่าประประันเ่นน่าูบแรๆ ให้อ้ำยิ่ว่านี้ริๆ
“เธอมาแสวามยินีที่ลีอาห์ใ้มารยาับพี่เอริไ้ แล้ว็บอว่าอีไม่นานโนเี่ยทิ้เหมือนผู้หินอื่นๆ เรียลีอาห์ว่านั แถมเือนว่าระวัะโนแย่พี่เอริไป”
ลัษารีย์ฟ้อสามี้วยน้ำเสียึ้นมู ใบหน้าสวยอ้ำอย่าเ้าอน อยู่่อหน้าแทรียาเธอสู้ยิบาอย่าไม่ยอมแพ้ แ่พออยู่่อหน้าสามีลับอยาอ่อนแอให้เาปป้อ
“นี่เททำนานี้เลยเหรอ พี่ไม่ปล่อยนที่ทำให้ภรรยาอพีุ่่นเือใเอาไว้แน่!”
เอริไ้ฟัเ่นนั้นแล้วในใ็เือาลึ้นมาทันที ้อล่าวหาที่แทรียายัเยียให้ับภรรยามันรุนแรนายหนุ่มรู้สึรับไม่ไ้ ลัษารีย์ไม่ผิและหิสาวไม่เยใ้มารยาับเา มีแ่เาเท่านั้นแหละที่อยาับนอมพยศยัใส่รทอ
“พี่เอริะทำอะไรเธอะ” เสียหวานหยถามอย่าหวั่นใเมื่อเห็นสัมผัสไ้ถึรัสีอำมหิในัวสามี ลัวเาะทำอะไรรุนแร เนื่อาแทรียาไม่ไ้ทำอะไรเธอมาไปว่าารใ้วาาถาถา
“พี่ะัาร้วยวิธีอพี่” ร่าสูลุึ้นาที่นอน้วยอารม์ุนเียว แล้วระแทเท้าออไปาห้อนอนราวับพายุ ลัษารีย์รีบลุามสามีไปในทันที
ร่าอรรเ้ามาหยุอยู่ในห้อทำานอสามี ยืนรออยู่ห่าๆ เมื่อเห็นเาุยโทรศัพท์้วยท่าทาโรธั แววาุันเ็มไป้วยวามน่าลัว ลัษารีย์พยายามะับใวามในสิ่ที่เาพูอยู่เียบๆ ายหนุ่มุยอยู่นานสอนาน้วยสีหน้าเร่รึมอย่าน่าเราม
“อย่ามายุ่ับภรรยาอผมอี แล้วอย่าหาว่าผมไม่เือนนะเท” เอริัฟันรอ้วยวามโรธรุ่น แล้วัสายโยที่ไม่ให้อีฝ่ายไ้เอ่ยอะไรเพื่อแ้ัวอี่อไป แทรียาทำเินไปแล้ว หล่อนปิเสธทุ้อล่าวหาที่ลัษารีย์เอ่ยมา แ่ายหนุ่มเื่อว่าภรรยาอเาพูวามริ
“ใเย็นๆ นะะ” ลัษารีย์วามือบาทาบอสามีแล้วลูบไล้เบาๆ เมื่อเาหอบหายใแร้วยอารม์ุ่นมัว ริมฝีปาไ้รูประบายยิ้มหวานหยเพื่อให้เาอารม์เย็นล ในยามที่มีวามโรธเอริูน่าลัวเอามาๆ แ่ลัษารีย์็มีวิธีรับมือับสามีอยู่แล้ว
“ทำให้พี่อารม์เย็นลหน่อยสิรับ”
มือหนาว้าเอวอิ่วอนัวนุ่มเ้ามาแนบิาย โน้มใบหน้ามลไ้แ้มนวลนิ่มนลมรินรผิวบอบบา ร่าายอเามันร้อนรุ่ม้วยวามโรธ พอไ้อยู่ใล้ๆ นัวหอมรุ่นพอะ่วยบรรเทาไ้ไม่น้อย เาโรธนแทบลุเป็นไฟับารระทำอแทรียา หาหล่อนยัไม่หยุระรานภรรยาอเาอี เอริะไม่ปล่อยเอาไว้แน่ๆ ่อให้้อร้ายเพื่อทำลายหล่อนให้ย่อยยับเา็ะทำ!
ลัษารีย์เย่ปลายเท้าึ้นุมพิริมฝีปาไ้รูปอสามีเบาๆ เพื่อให้ราวัลที่เอริทำเพื่อเธอและ่วยให้เาอารม์เย็นล แ้มนวลับสีระเรื่อ้วยวามัเิน ่อนอุทานแผ่วเบาเมื่อโนรั้ให้เ้าไปแนบิอแร่มาึ้น หิสาววามือทาบบนแผอแ็ระ้า ้อนสายาึ้นสบาับนัยน์าสีสนิมทรเสน่ห์ ราวับโนร่ายมนสะใส่เมื่อเธอไม่อาละสายาาเาไ้เลยแม้แ่วินาทีเียว
รู้ัวอีที็อนที่แผ่นหลับอบบามลึลบนที่นอนนุ่มอีรั้ ลัษารีย์ถูับรึ้วยฝ่ามือร้อนผ่าว นัยน์า่ำหวานสบาเาอย่ายั่วยวน เรือนายามแอ่นหยัเ้าหาเาอย่าเิวน นระทั่ร่าายำยำสมบูร์แบบทาบทับายลหา นั่นหมายวามว่าเธอ้อถูโรมรันอยู่บนเียนุ่มๆ ไปอีหนึ่หรือสอั่วโม่อนถึเวลารับประทานอาหารเย็น
++++++++++++
ลัษารีย์หมุนายอยู่หน้าระเพื่อสำรววามเรียบร้อยอุเรสสีเบอร์ันีแบบเปลือยหลัมีสายสปาเ็ี้เส้นเล็ล้ออ ปล่อยผมยาวสลวยลมาลอเลียไหล่บอบบา ใบหน้าามมีส่วนผสมอสอเื้อาิอย่าลัวถูแ่แ้มวหน้าหวานหย้วยเรื่อสำอาั้นี ริมฝีปาอิ่มสวยถูเลือบ้วยลิปสิสีแมารูนยิ่เพิ่มวามเ็ี่ยั่วยวนใเป็นอีเท่าัว
เอริเินเ้ามา้อน้านหลัภรรยาพลาโอบเอวอ้อนแอ้นอย่าอ่อนโยน ุมพิลาไหล่เนียนสวยเบาๆ แล้ว้อนวาึ้นสบประสานสายาับหิสาวผ่านระ นัยน์าสีสนิมทรเสน่ห์ทอมอลัษารีย์อย่าื่นม เาถูเสน่ห์อันเหลือล้นอภรรยารอบำให้หลใหลนไปไหนไม่รอ
“ุโป๊ๆ แบบนี้พี่อบัเลยรับ”
“เอ๊ะ!” ลัษารีย์เอี้ยวใบหน้าลับไปสบาับสามี้วยสีหน้าเ้มไป้วยำถาม ิ้วเรียวสวยมวเ้าหาันเบาๆ เอริสั่ห้ามอย่าเ็าว่าไม่ให้เธอแ่าย้วยุเปลือยหลัแบบนี้ แ่พอมาวันนี้เาลับื่นมราวับอบในัหนา
“ถ้าะใส่โว์วระใส่อนที่มีพี่อยู่้วยเท่านั้นรับ” เาเลยเสียนุ่มวนฟัเมื่อสีหน้าอภรรยามีำถาม ริมฝีปาร้อนรุ่มยัวนเวียนุมพิผิวายหอมละมุนไม่ยอมห่าอย่าลุ่มหล ลัษษรีย์สวมุแบบนี้ทำให้เาอบใไม่น้อยเพราะมันทำให้มือุนลวมลามผิวายเนียนนุ่มไ้่าย
“แ่พี่เอริ็ไม่ไ้อยู่ับลีอาห์ลอเวลานี่ะ” ว่าอย่าวยเิน แ้มนวลับสีระเรื่อ รู้สึวาบหวิวในายับสัมผัสอ่อนโยนอสามี
“็ใส่เพาะอนที่พี่อยู่สิะนี” วาอเอริ่าพร่ามัวเมื่อลอเลียับร่านุ่มมาเินไป วามร้อนเริ่ม่อวนในาย เมื่ออยู่ใล้ๆ ลัษารีย์ราใเามัวบุมัวเอไม่อยู่ อยาับร่านุ่มละมุนโยนึ้นเียแล้วฟัทั้วันทั้ืนให้หนำใ
“แ่ลีอาห์อยาใส่ทุวัน” ลัษารีย์ย่นมูใส่ับวามเผ็ารอสามีี้หว แ้มนวลร้อนวูบวาบับำพูหวานหูอเา หิสาวสวมใสุ่แบบนี้นลายเป็นวามเยินไปเสียแล้ว
“เป็นเ็ื้อเหรอะ” เสียทุ้มนุ่มนวลเอ่ย มือหนาเริ่มุนไปามายาวนวลเนียนราวับน้ำนมอเ็ื้อ
“ไม่ื้อสัหน่อย่ะ” เ็ื้อโ้เถียพลาเบี่ยใบหน้าหลบริมฝีปาร้อนและไรเราแหลมๆ ที่มัรูผิวบอบบา ลัษารีย์อมยิ้มอย่ามีวามสุับารหยอล้ออสามี วาู่สวยเปล่ประายวามสใส
“ไม่ื้อแ่เถียอๆ อยาโนทำโทษหรือไเอ่ย”
ใบหน้าทรเสน่ห์ยื่นเ้าไปหาหมายะุมพิทำโทษ แ่มือบาลับยึ้นปิริมฝีปาร้ายาอเาเอาไว้ไ้ทันท่วที ไม่ยอมให้เาูบ่ายๆ ไม่เ่นนั้นเลินไม่ไ้ออไป้านอันพอี เพราะสามีอมหื่นใ้เวลาสูบเรี่ยวแรอเธอบนเียนานสอนานว่าะยอมปล่อย
“ลีอาห์เป็นเ็ีนะะ” วาู่สวย้อนึ้นสบาเาพลาลี่ยิ้มหวาน ยิ่ทำให้เอริาพร่ามัวยิ่ว่าเิม ลิ่นายหอมหวานที่โยเ้ามาปะทะมูยิ่ทำให้เลือในายอเาแล่นพล่านไปหม
“เี๋ยวพี่ะให้ราวัลเ็ี้วยารื้อเสื้อผ้าให้ใหม่ยู้” สามีใป้ำระิบบาพลาบเม้มนิ้วเรียวสวยอย่าหยอเย้า ส่ผลให้นอ่อนามัวอลัษารีย์ลุเรียวราว้วยวามสยิว
“แ่พี่เอริะ ที่ลีอาห์มีอยู่มัน็เยอะนใส่ไม่หมแล้วนะะ”
“ุโป๊ๆ แบบนี้น่ะเหรอรับ ไม่่าาเศษผ้าเลยสันิ แทบะปิอะไรไม่อยู่อยู่แล้ว พี่ระุนิเียว็ล่วหม” เอริบอ้วยน้ำเสียสั่นพร่าปนหื่นระหาย
“นปาร้าย” ย่นมูใส่เาพลาอมยิ้มทั้าทั้ปา
“ร้ายทั้ปา ร้ายทั้…” เอริเว้นวรรำพูพลาสบาหวาน่ำ ไม่ำเป็น้อเอ่ยให้รบประโยภรรยานสวยรู้ีว่าเามีวามเ่ามาแ่ไหน ส่ผลให้เลือร้อนๆ วิ่ึ้นสู่แ้มนวลนับสีระเรื่อ้วยวามัเินับสายาอนอมหื่น มือบาทุบอเาเบาๆ ้วยวามหมั่นไส้
“ะไปันไ้หรือยัะ” ลัษารีย์รีบเบี่ยประเ็นอย่ารวเร็ว เมื่อสบนัยน์าที่เ็มไป้วยประายแห่วามหื่นระายอสามี เิเาเปลี่ยนใับเธอโยนึ้นเียอนนี้ล่ะ็ ไ้อ็อปปิ้ันพอี
“ไปไหนีรับ ไปที่เียหรือไป็อปปิ้”
“พี่เอริ” ลัษารีย์้อนใส่สามีาว่ำ พร้อมหยิหมับเ้าที่หลัมืออนหื่น นบ้า! ่าหื่นไ้ลอเวลานเธอะ้ำไปทั้ัวอยู่แล้ว
“ไม่โรธ ไม่อนนะรับหวานใ ไป้อปปิ้ันีว่า เี๋ยวอนเย็น่อยลับมาที่เีย”
เอริปลายมูโ่เ้าับแ้มนุ่มแรๆ ้วยวามมั่นเี้ยว แล้วยิ้มหน้าระรื่นอย่าอบใที่ไ้ลั่นแล้ภรรยา มือหนาหยิบระเป๋าสะพายใบเล็อลัษารีย์มาถือไว้ ่อนโอบเอวอิ่วเินออาห้อแ่ัวอย่าเอาใ หัวใอลัษารีย์อบอวลไป้วยวามสุนพอโับอับารระทำอสามี นับวันหัวใวน้อยๆ อเธอยิ่ถลำลึเ้าหาเอริมาึ้นเรื่อยๆ นุไม่อยู่เสียแล้ว
ผัวเมียู่นี้อัลไลานนนน เี๋ยวทะเลาะเี๋ยวหวาน ามประสาลิ้นับฟันเนอะ พี่เอริน่ารัมามาย มีวิธีัารับเมียอมพยศ้วย ส่วนลีอาห์นา็ไม่อมพะนำเนอะ มีไรฟ้อไ้็ฟ้อสามีไปเลย เอาให้นาร้ายุอไ้ไปเลย
ปล.อบอว่าพี่เอริหวเมียมา่ะ หวแบบเว่อวัอลัารานสร้า
อบุสำหรับาริาม่ะ /รัมามาย
อัยย์าา
และอบุสำหรับนัอ่านที่อุหนุนรูปเล่มไปแล้วและส่ฟีแบลับมาว่าอบพี่เอริมา น่ารัมา รัเมียมา ปลื้มปริ่มมามาย่ะ อบุสำหรับำลัในะะ
ปล.อิพี่ะมีแฝสามมั้ย? ไปลุ้นในเล่มนะะ อิอิ
ความคิดเห็น