คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : บทที่ 8 (1) หวาน(หวาม)ละมุน [Hot!]
ีรีส์วใพยศรั มีวาำหน่ายที่ร้านนายอินทร์ และร้านหนัสือั้นนำทั่วไปแล้วนะะ หรือสามารถสั่ื้อไ้ที่เว็บไ์สำนัพิมพ์่ะ รับส่วนล 15-30% พร้อมอแถมและัส่ฟรี่ะ
เสน่หาพยศรั [พี่เอริ & น้อลีอาห์] http://goo.gl/cebw8N
พันธนาารรัอมพยศ [พี่ริส & แพรไหม] http://goo.gl/oSm7yr
พยศร้ายสยบรั [ุพฤษ์ & น้อวีวี่] http://goo.gl/ZEqVx2
ีรีส์วใพยศรั http://goo.gl/5EWHlz
บทที่ 8
หวาน(หวาม)ละมุน
ห้อนอนทา้านปี้ายอเอริที่อยู่ทา้านปี้ายอฤหาสน์พอร์ทแมน ถูัให้เป็นห้อหออู่บ่าวสาว ลัษารีย์นั่อยู่บนเียว้ามอสำรวไปรอบๆ ห้อที่ถูแ่สวยสีเทาและสีรีมอย่าื่นม แม้ะไม่สวยหวานเหมือนห้อนอนอเธอที่ฤหาสน์เนิอฟแ่เธอ็อบมัน
“เหนื่อยไหมรับ”
เอริทรุายนัุ่เ่าลรหน้าภรรยา ับมือบอบบามาุมพิเบาๆ สบประสานสายาับวาู่สวย้วยแววาที่ทอประาย้วยวามสุ วันนี้ลัษารีย์สวยนเาแทบไม่อยาละสายาาหิสาวแม้แ่วินาทีเียว
“ไม่เหนื่อย่ะ”
ลัษารีย์ระบายยิ้มบาๆ อย่าเ้อเิน พวแ้มเนียนนุ่มแระเรื่อวนมอ ารอยู่้วยันเพียลำพัในห้อหอทำให้หิสาวเริ่มหายใิั
“ลีอาห์เป็นภรรยาอพี่แล้วนะรับ” เอ่ยเสียทุ้มนุ่มพลาทอสายามอภรรยาทานิินัยอย่ารุ้มริ่ม
ลัษารีย์เินอายนแ้มร้อนไม่ล้าสบาับเา หิสาวอยาบอเหลือเินว่าเา็เป็นสามีอเธอแล้วเ่นัน แ่อายเินว่าะพูออไป เพราะสายาที่เาทอมอมา็ทำให้เธอแทบละลายอยู่แล้ว
“นอื่นเ้าหอเานับอัน ส่วนเราะทำอะไรันีรับ”
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเ้าไปใล้นสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นๆ พร้อมระิบ้วยน้ำเสียทุ้มแหบพร่า แ่าน่วเ้าแถมเ้าหอ่วบ่ายๆ ่าเป็นอะไรที่ถูใเาริๆ
“เอ่อ…ือ ลีอาห์อัวไปอาบน้ำ่อนนะะ”
ร่าอรรพยายามะหลีหนีารุามาเา ทว่าลับโนอ้อมแนแ็แรโอบรัรอบเอวบาเอาไว้ ใบหน้าทรเสน่ห์ปราศาไรเราอยู่ห่าเพียแ่ไม่ี่เนทำให้ลมหายใสาวเริ่มิั ใบหน้าามร้อนวูบวาบ
“เี๋ยวพี่พาไปอาบรับ” เอริไม่ยอมให้หิสาวหลีเลี่ยเาไ้อีแล้ว
“มะ…ไม่เอา่ะ”
ลัษารีย์ลายเป็นนิอ่าไปั่วะ เอนายเบี่ยัวหลบปลายมูโ่ที่ลอเลียับแ้มนิ่ม ลับถูมือหนาันนแผ่นหลัแนบิเียเย็นื แล้วถูทาบทับ้วยายำยำสมบูร์แบบ มือบาันอว้าแร่อเาเบาๆ
“พี่ไม่เยบริารใรมา่อนเลยนะรับุนายพอร์ทแมน” สรรพนามที่ถูเรียาน้วยน้ำเสียสั่นพร่าทำให้เลือร้อนๆ พุ่ึ้นสู่ใบหน้าสวยหวานนร้อนผ่าว
“แ่ลีอาห์อยาอาบเอ่ะ” ลัษารีย์ออแรันอแร่เมื่อเายับัวลมาแนบิยิ่ว่าเิม อนนี้ายอเาและเธอแนบินะเป็นเนื้อเียวันอยู่แล้ว
“แ่พี่ลัวเมียเหนื่อยนี่รับ”
เายัเ้าี้ะอาบน้ำให้ภรรยานสวยเสียให้ไ้ ปลายมูโ่ลอเลียับแ้มหอม้วยวามโหยหา ไม่ไ้พบหน้าันั้หลายวันิถึนแทบาใ ถึเวลาแล้วที่เาะััหิสาวไว้ในอ้อมแน ะไม่ยอมปล่อยให้ห่าายน้อทนทรมานับวามิถึอี่อไปแล้ว
“พี่เอริ…”
ราเรียื่อเาแผ่วเบา เบือนใบหน้าหวานหยหนีปลายมูโ่ม ทว่าเา็ามมาอมมวามหอมไม่อย่าไม่ยอมแพ้ ุไ้ลอเลียแ้มนุ่มๆ นไรเราสั้นๆ รูผิวบอบบา ทำให้รู้สึะายผิวและวาบหวิวในเวลาเียวัน
“๋า้ะหวานใ”
เารารับแล้วลอเลียับแ้มหอมอย่าหลใหล ริมฝีปาร้อนรุ่มประทับุมพิไปทั่ววหน้าามอย่าเป็นเ้าอ เาเป็นเ้าอลัษารีย์และหิสาว็เป็นเ้าอเาเ่นัน
“ปะ…ปล่อย ไม่เอานะ” สัมผัสอ่อนโยนาเาำลัะทำให้เธอพ่ายแพ้
“อื่นใให้หายิถึ่อนสิรับมายแอเิล”
ผิวายนุ่มละมุนหอมหวานอลัษารีย์ไม่่าาสิ่เสพิเลย ไ้อมมราใแล้วยาะถอนใผละห่า ฝ่ามือหนาลูบไล้ายนวลลออแผ่วเบาทำให้นอ่อนามายอลัษารีย์ลุเรียวราว มือบาพยายามะหยุยั้ารระทำอเา ทว่ามันลับเป็นเรื่อยาเย็นเหลือเินเมื่อเรี่ยวแรอเธอเริ่มหมลเรื่อยๆ
สมหายใอเธอเริ่มสะุ ปลายนิ้วแร่เยามนให้หันลับไปเผิหน้า ริมฝีปาร้อนรุ่นแนบิุมพิุันเ้าหา ลัษารีย์เผยอลีบปารับุมพิาสามี้วยวามเ็มใ เสียหวานราแผ่วเบาเมื่อยามที่ายหนุ่มบูบหนัหน่วึ้นเรื่อยๆ ูบูื่มอเาเ็มไป้วยวามโหยหา
เอริื่ม่ำอยู่ับวามหอมหวานาโพรปานุ่ม้วยวามเสน่หา วามหวานล้ำอลัษารีย์ุเพลิพิศวาสให้โหมึ้นในายแร่ ายหนุ่มถอนริมฝีปาออห่าอย่า้อารยับยั้ัวเอไม่ให้เลยเถิไปไล สบประสานสายาับนัยน์าลมโ่ำหวาน นใ้อาัิหอบหายใระเส่าพวแ้มับสีระเรื่อ ใบหน้าอเาโน้มลไปแนบินสัมผัสไ้ถึลมหายใอันและัน
+++++++++++++++
“ไปอาบน้ำันนะรับ”
เสียทุ้มวนฟัเอ่ยออมาหาไ้้อารำอบไม่ เอริ้อนร่านุ่มอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรอภรรยาึ้นแนบอ้วยสอแนแร่ ลัษารีย์ไม่มีสิทธิ์ปิเสธวาม้อารอสามีเมื่อเธอำลัเรียนรู้ารเป็นภรรยาที่ี หิสาวแนบใบหน้าับแผ่นอแ็ระ้าทว่าน่าุบ รู้สึโหวเหวไปทั้าย สามีอเธอเป็นหนุ่มหล่อเสน่ห์แร ึ่หิสาวไม่เยสามารถ้านทานเสน่ห์อันร้อนแรอเาไ้สัรั้
ร่าอรรอ้อนแอ้นถูวาลบนพื้นภายในห้อแ่ัว ึ่บันี้มีเสื้อผ้าและ้าวอเรื่อใ้อลัษารีย์อยู่เือบรึ่ เอริผละาร่าหอมละมุนปล่อยให้หิสาวยืนเว้อยู่ลาห้อ มือหนาถอเสื้อสูทสีรีมออาายโยสายาร้อนแรยัับ้อนน่าปรารถนาที่ยืน้มหน้า้มา้วยวามเอียอายพลาหัวเราะในลำอเบาๆ ่อยๆ ถอเสื้อผ้าออาายทีละิ หยิบผ้าเ็ัวมาพันสะโพสอบ่อนถออันเอร์แวร์ออเป็นิ้นสุท้าย เพื่อป้อันไม่ให้ภรรยาสาวเป็นลมไปเสีย่อนเมื่อพบับสัส่วนอลัารที่ำลัื่นัวไ้ที่…
“อายทำไมันรับ ร่าายอพี่เป็นอลีอาห์แล้วนะรับ” เสียทุ้มแหบพร่าระิบ้าใบหูาวพลาบเม้มเบาๆ อย่าเย้าหยอ
“พี่เอริะ ลีอาห์อยาอาบน้ำเอ”
หิสาว้มหน้าหุไม่ล้าสบสายามร้อนแร อว้าำยำที่อยู่รหน้าทำให้เธอาพร่า รู้สึหวิวๆ เลือในหายมันสูบีอย่ารุนแรเหมือนะเป็นลมเสียให้าย
เอริไม่สนใเสียหวานๆ แ่ัารลอราบุแ่านัวสวยออาารอภรรยา โยที่เ้าอร่าหอมรัวนไ้แ่ส่เสียประท้ว้วยวามัใ พยายามปัป้อแ่เอริใ้ำลัที่เหนือว่าัารเสียอยู่หมั ร่าอุ้มที่ถูพัน้วยผ้าเ็ัวสีาวสะอาถูอุ้มมายัห้อน้ำแสนหรูหรา ลัษารีย์ถูวาลบนพื้นเย็นเียบใ้เรนาวเวอร์ อนนี้เธอรู้สึร้อนไปหมนายแทบไหม้ับสายาที่อัแน่นไป้วยแรปรารถนาู่นั้น
“พี่เอริะ…ลีอาห์อาบเอไ้”
ลัษารีย์ับปมผ้านหนูไว้แน่นเมื่อร่าสูสมส่วน้วยลอนล้ามน่าลูบไล้สาวเท้าเ้ามาหา ลำอแห้ผาน้อลืนน้ำลายลอับหุ่นสุเท่อสามี
“พี่ำลัทำหน้าที่สามีที่ี ึ่ภรรยาที่ีไม่วรปิเสธ”
เอริใ้สายาร้อนแรสำรวหิสาวทั้แ่ศีรษะรปรายเท้า ภรรยาอเาเป็นผู้หิที่เสน่ห์ยั่วยวนน้ำลาย หวาน่อนเปรี้ยวน่าลืนินไปทั้ัว
“ะ…แ่พี่เอริไม่ำเป็น้อทำแบบนั้น”
“พี่ไม่อยาบพร่อในหน้าที่รับ”
ความคิดเห็น