คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 3 (2) กรงทองของอสูรร้าย
[ R E - U P ]
e-book พร้อมาวน์โหลแล้วนะะ ัโปรฯ 149 (ios 179 ) บาท
ถึวันที่ 26/05 ่ะ
ในเ็ีบทที่ 3 ะบที่รนี้นะะ พอีเป็นเลิฟีนยาวๆ เลย่ะ ไม่รู้ะัยัไเหมือนัน รอึ้นบทที่ 4 เลยนะะ
เพราะวามเยินับารอยู่นเียว หลัอาบน้ำเสร็อัลวาเรึสวมเพียุลุมผ้านหนูเนื้อนุ่มิาย แน่นอนว่าภายในนั้นไร้อาภร์ปปิ เพราะายหนุ่มไม่อบสวมอะไรนอน ไม่ำเป็นเลยสันิที่เาะให้เียริภรรยาอย่าแ้วเ้าอม้วยารสวมเสื้อผ้าสัิ้น ถึอย่าไรแล้วืนนี้็ไม่ไ้ใ้มันอยู่ี...
มุมปาหยัระุยิ้มบาเบา ะใ้สายาเลื่อนมอภรรยาที่เพิ่เินออมาาห้อแ่ัวั้แ่ศีรษะรปลายเท้าอย่าสำรวาเป็นมัน ุนอนสายเี่ยวสีหวานแบบแยิ้นนั่นูเ็และเยะมั! แ่ลับอวผิวพรรเปล่ปลั่ให้เาเยมไ้อย่าระ่าา แ้วเ้าอมเป็นผู้หิที่มีผิวสวย ายบอบบาน่าทะนุถนอม หน้าออวบอิ่ม เอวอเล็รับับสะโพผายยวนา
เธอเป็นเพียผู้หิัวเล็ๆ หน้าาสวยหวาน วาำลับใสื่อ หาใ่รสนิยมออัลวาเร แ่ลับมีแรึูนไม่อยาละสายา พอไ้พิศมอเลือในาย็พลุ่พล่าน ลัวเหลือเินว่าวามหอมหวานที่ไ้ลิ้มลอเมื่อรั้่อนะาหาย เลยอยาเยิมมันอีระลอเพื่อทบทวนวามทรำ ริมฝีปาสีหวาน่ำือเป้าหมายแรที่ายหนุ่มอยาใ้ริมฝีปาและเรียวลิ้นัววามหวานล้ำ
แ้วเ้าอมทำัวไม่ถูเมื่อถูมอ้วยแววาที่อัแน่นไป้วยวามเสน่หา เธอยืนนิ่ ใบหน้าเนียนใสเริ่มับสีมพูระเรื่อ เม้มริมฝีปาอิ่มสวยเ้าหาัน้วยวามประหม่าปนเ้อเิน
“มาทำหน้าที่อัวเอสิ”
อัลวาเรออำสั่้วยน้ำเสียเร่รึม ปรายามอไปยัเียว้าสำทับำพู วามริบมอ้อร่าอรรนั้นไร้วามปรานี มันถึเวลาแล้วที่แ้วเ้าอมะ้อทำหน้าที่อัวเอเสียที
“ือ...เ้าาอยาอเวลา”
น้ำเสียสั่นเรือเอ่ยแผ่วเบาอย่าล้าๆ ลัวๆ แววาเือ้วยหม่นเศร้ามอเาอย่าเว้าวอนอ
“เมียอย่าุมีสิทธิ์่อรอ้วยเหรอ”
“ไ้โปรนะะ ฮึ…อเวลาเ้าาหน่อย ไ้โปร…ฮือๆ”
เธอวอนอเสียสะอื้น น้ำาร่วหล่นพร้อมๆ ับหัวใที่ถูบีบรัอย่าหนัหน่ว ร่าายโรยแรนแทบทรุลไปอับพื้นเมื่อเามอมา้วยแววาเย้ยหยันอย่าไร้วามเมา แล้วประาศร้าวเสียัลั่นนร่าบอบบาสะุ้เฮือ
“ถ้าไม่พร้อมะทำหน้าที่อัวเอ็ลับไปะ!”
นิ้วแร่ี้ราไปที่ประู วาวาวโรน์ึ้นอย่าน่าลัวเมื่อวามุ่นมัวเ้ามาปะทะายเป็นริ้วๆ
“มะ…ไม่นะะุอัลวาเร อย่าไล่เ้าาเลยนะะ”
ำสั่เสียเย็นยะเยืออเาทำให้หิสาวผวาเ้าไปเาะแนำยำอย่าร้อนรน ส่ายหน้ารัวปิเสธ มอสามีผ่านม่านน้ำาอย่าอ้อนวอน เาะให้เธอทำอะไร็ไ้ เธอยอมทุอย่า ออย่าเียวอย่าับไล่เธอให้ออไปาที่นี่เลย
“ุมาที่นี่เพื่ออะไรน่าะรู้ัวี ถ้าไม่อยาทำ็ไม่สมวรเินทามาับผมั้แ่แร แ้วเ้าอม”
“เ้าาะทำ่ะ อย่าไล่เ้าาเลยนะะ”
แ้วเ้าอมละล่ำละลับอเสียสั่น เ็บลืน้อนสะอื้นอย่าน่าเวทนา อนนี้เธอลายเป็น ‘นน้อยในรทอ’ ออัลวาเรไปแล้ว ไม่มีสิทธิ์่อรอใๆ ทั้สิ้นเพราะเาือเ้าีวิ
“ั้น็ถอเสื้อผ้าแล้วึ้นไปบนเียสิ”
ไม่เพียแ่ออำสั่เสียเ้มห้วน แ่ยั้อมอเธอ้วยแววาใร่ระหายนนถูมอลมหายใสะุ หัวใเ้นระรัว ใบหน้าอ่อนเยาว์เปื้อนน้ำานั้นเริ่มแปลั่ หลุบเปลือาลไม่ล้ามอสบามริบอเา สัมผัสวาบหวามเมื่อไม่ี่ั่วโมที่ผ่านมายัทำให้เธอรู้สึร้อนๆ หนาวๆ ในายไม่าหาย
“ไ้ยินที่สั่ไหม...” ใบหน้ามโน้มลหานปลายมูโ่รับหน้าผามน
“ะ...ไ้ยิน่ะ”
“แล้ว?”
อัลวาเรระุยิ้มที่มุมปาอย่าร้ายา มือหนาวาประทับบนีแ้มใสเนียนนุ่มเปียุ่ม้วยราบน้ำา ลูบไล้แผ่วเบาะยับัวเ้าหาเพื่อให้สูมลิ่นหอมรุ่นไ้ถนั มัน่าปลุระุ้นเร้าวามระหายอเาให้ลุโนึ้นเรื่อยๆ
“ือ...”
เธออายนแ้มร้อนผ่าวแทบมอไหม้ ฝ่ามือร้อนที่ลูบไล้แ้มนิ่มราวับมีระแสไฟฟ้าอ่อนๆ วิ่เ้าสู่าย มันทำให้อุหภูมิในร่าายอเธอร้อนมาึ้นเรื่อยๆ รู้สึหายใิัล้ายะเป็นลม มิหนำ้ำเรี่ยวแรยั่อยๆ หหายเพียเพราะสัมผัสผะแผ่วานิ้วแ็ระ้า
“ถ้าไม่ถออนนีุ้นอนเบบี๋ัวโปรอุอาลายเป็นเศษผ้า” อัลวาเรหัวเราะหึๆ ในลำอให้ับวามไร้เียสาอเมียเ็
“ะ...เ้าาะถอเอ่ะ”
ละล่ำละลับอ ลอบลืนน้ำลายลอ้วยวามประหม่า นิ้วเรียวสั่นเทาเล็น้อยนั้นแะที่สายเสื้อุนอนแผ่วเบา ะที่หัวในั้นเ้นแรมาึ้น...มาึ้นทุะ ใเธอไม่ล้าพอที่ะเี่ยวสายเสื้อลาไหล่มน
“ั้า...” ายหนุ่มยัสนุับารหยอล้อนน้อยในรทอ
“อโทษ่ะ...”
เธอรีบบอรัวเร็วนลิ้นแทบพันันอย่าลัวเาะโมโห ะเียวันใบหน้า็เห่อร้อนึ้นเรื่อยๆ เหมือนั่อุหภูมิในร่าายที่เพิ่มสูึ้น ้มหน้า้มาไม่ล้าสบประสานวามเพียแ่นี้เธอ็รู้สึเหมือนหายใไม่่อยออแล้ว
“รู้อะไรไหม...”
ายหนุ่มล่าวเสียเนิบนาบพลาเี่ยวสายเสื้อเส้นเล็ออาลาไหล่มน ใบหน้าหล่อเหลาประับ้วยรอยยิ้มร้าย้มลหาแล้วระิบเบาๆ ที่้าใบหูเล็้วยน้ำเสียแพร่า
“วามไร้เียสาอุมันทำให้ผมื่นัว...”
มืออแ้วเ้าอมอ่อนแรลเสียื้อๆ รู้สึเนื้อัวร้อนผ่าวราวับยืนอยู่ลาอเพลิ เสื้อนอนอเธอถูปลออาายอย่า่ายาย าม้วยาเนอนาสั้นเ้าุัน หลเหลือเพียุั้นในัวิ๋ว หิสาวห่อไหล่เ้าหาันเมื่อวามเย็นาเรื่อปรับอาาศระทบผิว ่อนมันะเปลี่ยนเป็นร้อนรุ่มเมื่อฝ่ามือสาวาประทับที่ลาไหล่แล้วลาไล้สูึ้นามลำอาวระห นอ่อนามายอเธอลุเรียวราว สัมผัสาอัลวาเร่ามีอานุภาพร้ายา ทำให้ระบบารทำานในร่าายอเธอะััน ปล่อยให้เาทำทุอย่าามอำเภอใ...
สะโพลมมนอแ้วเ้าอมถู้อนึ้น้วยลำแนแร่ ใบหน้าแเรื่ออเธออยู่ในระับเียวับเา ายสอแนบิ...ิเสียนลมหายใเป่ารินรัน ไอร้อนาายเาทำให้เธอรู้สึร้อนผ่าว ในยามวาสบประสานพานทำให้สาวน้อยัวอ่อนระทวย นัยน์ามทรเสน่ห์ออัลวาเรเหมือนัมีมนร์สะให้เธอยอมสยบอยู่ภายใ้บัาอเาอย่า่ายาย
“เอาาเี่ยวเอวผมไว้”
ในยามเสียทุ้มออำสั่ิลีบปาสีสวย นี้อาย็ทำามอย่าไม่เี่ยอน าเรียวามวัโอบรอบสะโพสอบ มือบอบบาวาทาบทับบนอแร่ำยำเมื่อมันเะะนไม่รู้ะวาไว้รไหน
“เ่มาสาวน้อย...”
อัลวาเรเอ่ยมพร้อมให้ราวัล้วยารประทับุมพิเรียวอ่อนนุ่มที่เาโหยหาแทบทุวินาทีหลัาที่ไ้ลิ้มลอ ูึลีบสีหวาน้วยปาร้อนผ่าว เพิ่มน้ำหนับเล้าระุ้นเร้าให้เผยอแย้มริมฝีปาออาัน ปาอแ้วเ้าอม่ำหวานนเาิว่ามันือที่ัเ็บน้ำหวานั้นี ให้เาัววามหวานละมุนอย่าเพลิเพลินในอารม์
ุมพิออัลวาเรทวีวามหนัหน่วร้อนแรเสียนสมออแ้วเ้าอมมึนเบลอแทบไม่รับรู้อะไรนอายับริมฝีปาอบรับารัู เอียใบหน้าอ่อนหวานเล็น้อยรับูบที่เ็มไป้วยวามระหาย าบ่านและอ่อนหวานในราเียวัน เาูบูื่มเนิ่นนานนหิสาวแทบาอาาศหายใ เมื่อัวนพอใแล้วึถอนริมฝีปาออห่า แ้วเ้าอมรีบเผยอริมฝีปาึ้นสูอาาศเ้าปอ หายใหอบฮั พวแ้มแปลั่ราวับออำลัายมาอย่าหนั
่อนสะท้านเฮือเมื่อายอรรถูวาลบนที่เียนุ่ม เรือนายำยำามลมาร่อมัั แทรัวระหว่าาเรียวาม ลอเลียริมฝีปาร้อนื้นับลีบปาอ่อนนุ่ม้วยวามเสน่หา อัลวาเรเลื่อนใบหน้าลเยมลำอาวผ่อ้วยมูและปา ลิ่นเนื้อสาวหอมรุ่น่าปลุเร้าไฟปรารถนาให้ปะทุเือ วามสวยสะพรั่อเธอำลัทำให้สัส่วนอหัารอเาพุ่ผา
แน่นอนว่าอัลวาเรไม่รั้รอเหมือนรั้่อนหน้า มือหนาปลพันธนาารสอเ้าเ่ึาบราเียัวสวยให้ออมาีเ้ท้าทายสายา อใไม่ไหวโน้มใบหน้ามายลหาแล้วรัแมัน้วยมูและริมฝีปาอย่าไม่รู้เบื่อ มือสาระายนวเฟ้นหนัสลับเบาแล้วใ้อุ้ปาร้อนื้นเ้ารอบรอยอปทุมสีหวาน ูลืนแล้วระหวัรัรึ้วยเรียวลิ้น แรูึาเาทำให้แ้วเ้าอมสั่นสะท้าน แผ่นหลัหยัแอ่นึ้นาฟูนุ่ม้วยวามเสียว่าน แ่นั่นลับเป็นารอำนวยวามสะวให้เาเยิมอย่าเอาแ่ใ…
*****
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้น์ให้ำลัใัน้วยนะะ
รั ; อัยย์าา
e-book ีรีส์ยั่วรั : https://publisher.mebmarket.com/index.php?action=series_detail&series_id=8220&page_no=1
ความคิดเห็น