คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ทัณฑ์รักจอมทมิฬ - บทที่ 6 (3)
ีรีส์ุนี้เป็นโปรเพิเศษที่ะวาำหน่ายในานสัปาห์หนัสือ่ะ
เป็นารเียนร่วมันอนัเียน 3 น่ะ ไ้แ่ อัยย์าา สุนิย์และพรรารา่ะ
หนัสือเปิออยู่ในราาเละ 877 บาท แถมฟรีระเป๋าผ้า่ะ
สั่อไ้ที่ >> อัยย์าา ไล์
่อาหลาะพริบาเปิปรือเปลือาึ้นมาเมื่อรู้สึเหมือนมีบาอย่าร้อนรุ่มแะพรมบนผิวาย
เธอราเสียแผ่วในลำอเมื่อสัมผัสนั้น่าวาบหวามเสียเหลือเินน้อปิเปลือาลอีรั้
วามเย็นาเรื่อปรับอาาศที่ระทบผิวนั้นทำให้รู้ว่าร่าายปราศาุนอนสีหวานและแพนี้ัวบาที่สวมใส่มาทั้ืน
่อท้ออหิสาวบิเป็นเรียว้วยวามรัวนเมื่อริมฝีปาร้อนื้นแนบุมพิลบนหน้าท้อแบนราบราวับะลั่นแล้
ายอ้อนแอ้นาวผุผ่อแอ่นหยัึ้นเล็น้อย้วยวาม่านหวิว
ลมหายใาห้วเป็นระยะ
ในยามที่ริมฝีปาร้อนระอุแะลบนผิวเนียนละเอียบวับลมหายใร้อนที่รวยร
วามรุ่มร้อน็แทรึมสู่ผิวายอเธอนรู้สึระอุร้อนไปหม
“ฮือ...ุลู”
หิสาวราประท้วเสียแผ่วในลำอ
ลีบปาสีระเรื่อเผยอึ้นหอบหายใสะท้าน
เมื่อสิ่ที่ลูเียโนำลัทำนั้นสร้าวามทรมานให้แ่เธอเหลือเิน
เรียวหน้าามแสุปลั่เพราะเลือร้อนที่สูบีอยู่ในส่ายไปมาับหมอนนุ่ม
เปลือาปิแน่นอย่าไม่ล้าลืมึ้นมาูารระทำแสนหวามที่ายหนุ่มำลัป้อนให้ ...
...
...
ทว่ามันไม่บลแ่นั้นเมื่อลูเียโนเลื่อนใบหน้ามร้ามึ้นมาหาวามามที่ั้ระห่านท้าทายสายามที่เปี่ยมล้นไป้วยแรปรารถนา
เาวามอวามามประุเพรล้ำ่าแล้วลืนน้ำลายลอ้วยวามรู้สึระหาย
ายหนุ่มอทนอลั้นมาทั้ืนไม่ให้รัแเมียัวน้อยอย่าสุวามสามารถ
แ่อนนี้วามอทนอเามันไ้สิ้นสุลแล้ว!
“าร่าอันสวยที่สุ...”
เสียทุ้มแหบพร่าเอ่ยมอย่าลุ่มหล แล้วลใบหน้ามลลอเลียับวามอวบหยุ่นอย่าหลใหล
ให้ายเถอะ!
ลูเียโนไม่เยเห็นผู้หินไหนมีหน้าอสวยและนุ่มเ้รับสัมผัสไ้เท่าหน้าออ่อาหลาเลย
สายาแห่วามลุ่มหลอย่าแท้ริที่ทอมอนั้นทำให้วามร้อนพวยพุ่ึ้นสู่สอแ้มอ่อาหลานร้อนผ่าวไปหม
ยิ่เมื่อเาลุเล้าใบหน้าลหา ไรเราแ็็รูผิวายนรู้สึสยิวไปหม
“ุลู...ไม่ทำอะไราหลานะ”
่อาหลาประท้วเสียระท่อนระแท่น
พยายามใ้มือน้อยเนียนนุ่มที่แทบะไร้เรี่ยวแรผลัันไหล่บึบึนให้ยับลาเรือนายเปลือยเปล่า
ทว่า่าไม่่าาผลัหินผาอันแ็แร่
“อย่าห้ามเลยมายเียร์ เ็บเสียไว้รว...เพื่อันีว่า”
...
...
...
“าหลาลัวเ็บ...” เสียอ่อนหวานราแผ่วพร่า
สีหน้าายแววอวามวิัวลแม้ะรู้สึปวร้าวในายและ้อารให้ลูเียโนปลปล่อยาวามทรมานนี้
“ไม่เ็บแน่นอน”
ใบหน้ามทรเสน่ห์ละาวามอวบหยุ่นแล้วเยหน้าึ้นสบาลมโ
พลาลูบไล้ามายเนียนนุ่มอย่าอ่อนโยนเมื่อสัมผัสไ้ถึวามัวลอนัวเล็
“าหลาไม่เื่อ”
่อาหลาส่ายหน้านเส้นผมระายไปทั่วหมอน เบะหน้าเบะปาะร้อไห้เหมือนเ็ๆ
นลูเียโน้อยื่นใบหน้าึ้นไปุมพิเรียวปานุ่มละมุนเบาๆ
แล้วระิบบออย่าเอาใ
“ถ้าทำเ็บันยอมให้าร่าั”
เามอ้อลึเ้าไปในวาที่เริ่มลอเล้า้วยน้ำาแล้วใ็อ่อนยวบยาบทันใ
แ่้อพยายามใแ็อย่าสุวามสามารถเพราะายมันผา้ำนรู้สึรวร้าวไปหมแล้ว
“ถ้าุลูไม่ทำาหลา็ะไม่เ็บ”
เธอ่อรอพร้อมสบาเาอย่าอ้อนออ พยายามหาทาเอาัวรอสุฤทธิ์
“แ่ันหยุมันไม่ไ้แล้ว าร่า...”
ลูเียโนัฟันแน่นนรามแร่ึ้นเป็นสันนูน
เสมอไปทาอื่นไม่สบาหวานึ้ที่เ็มไป้วยวามอออ้อน ให้ายเถอะทูนหัว
ะมาอ้อนผัวทำไมอนนี้ เปลวเพลิพิศวาสมันถูุึ้นแล้ว
ไม่มีทาที่ะมอับล่ายๆ อย่าแน่นอน
นอาะเอามีมาแทเาเท่านั้นถึะหยุมันไ้
“ุลูา...”
่อาหลาพยายามะเว้าวอนทว่าเรียวปาสีหวานอเธอลับถูปิ้วยุมพิอย่าแนบแน่น
ถาม้วยแรบเล้าอย่าเร่าร้อนและเรียร้อให้อบสนออยู่ในที แล้วมัน็่อยๆ
ทวีวามร้อนแรมาึ้นเรื่อยๆ น้อยประสบาร์หัวหมุน
แ่ระนั้น็ยัเปิริมฝีปารับารรุรานและพยายามอบรับอย่าระือรือร้น
ูบูื่มอลูเียโนนั้นทำให้เธอแทบาใ
“หวานที่สุาร่าอัน”
เาื่นมาใริหาใ่วามลุ่มหลเพียอย่าเียว ่อาหลามีเรียวปาที่นุ่มละมุนและ่ำหวาน ทำให้เาหลใหลนอยาะูบแล้วัววามหวานราวับน้ำผึ้ทุราที่อยู่ใล้ แ่ไม่ใ่แ่ปาเท่านั้นที่หวาน่ำ แ่ยัหวานไปทั้ัวนลูเียโนแทบลั่ ายหนุ่มุมพิที่ลีบปาแ้ำเบาๆ แล้วลาไล้ริมฝีปาร้อน่ำลมานถึ...สล้า แววามที่อัแน่นไป้วยแรปรารถนาอันเ้ม้นมอมันแล้วหายใิัรุนแร และไม่รั้รอที่ะใ้อุ้ปาร้อนื้นรอบรอมัน...
“ฮือ...”
่อาหลาระอุร้อนไปทั้ายเพราะเพลิพิศวาสร้อนที่ำลัแผเผา
วหน้าามแ่านวนมอนั้นส่ายไปมาับหมอนนุ่มนเส้นผมยาวสลวยเริ่มไม่เป็นทร
... มือนุ่มสอแทรเ้าไปในลุ่มผมสีน้ำาลอายหนุ่มอย่าไม่อาย่อ้านสัมผัสแสนร้ายา
ไฟปรารถนาที่ำลัลุท่วมายนั้นทำให้หิสาวรู้สึทรมานน้อเปล่เสียรว...ไม่าสาย
“ให้ายเถอะาร่า...เธอำลัะ่าันให้ายทั้เป็น”
ลูเียโนัฟันรออย่าระับวาม้อารที่พลุ่พล่านรุนแร
ายหนุ่มเล้าใบหน้ามเ้มับปทุมู่ามที่ทั้นุ่มและเ้ามแรอารม์นผิวบอบบาเิรอยแเพราะไรเราแ็ที่รูผ่าน
เพราะ่อาหลามีผิวาวประุน้ำนมและบอบบา ึเิรอยไ้่ายเมื่อเาพลั้เผลอแะ้อรุนแร
“ุลู...ฮื้อ”
วาู่หวานปรือ่ำนั้นมอนที่ำลัมอบวามทรมานให้ับร่าายอัวเออย่าไม่ผ่อนปรนอย่าเว้าวอน
สอแนลมลึยึ้นโอบลำอแร่ มิหนำ้ำยัเบียายเ้าหาอย่าเย้ายวนและลืมอาย
นออวบอิ่มแนบิับแผอระ้า นั่นยิ่เป็นารปลุระุ้นไฟสวาทในายอลูเียโนให้ฮึเหิมอยาะฝัายเ้าหาวามอ่อนนุ่มอเธอมาึ้น
ายหนุ่มรีบสะบัาเนอนออาายอย่ารีบร้อนเมื่อไ้รับารยั่วยวนเิวน
...
...
“ยั่วรินะาร่า”
“าหลาทรมาน...” เธอปรือามอใบหน้าหล่อเหลาอเา้วยแววาที่พร่ามัว
ลูเียโนยัหล่อัเ่นเิม
“ไม่ลัวเ็บแล้วหรือไ หื้ม?”
เาระิบถามิเรียวปานุ่มอย่าเอ็นู
พร้อมทั้มอ้อลึเ้าไปในวา่ำหวานอย่าลึึ้ ...
...
“็ุลูบอว่าไม่เ็บ”
่อาหลา่อปา่อำับเาอย่าน่ารั สอแ้มแ่าน้วยวามวยเิน
มือนุ่มลูบไล้แผ่นหลับึบึนแผ่วเบาอย่า๋าั่น
เรือนายอลูเียโนเ็มไป้วยมัล้ามสวยามน่าลูบไล้เพราะเาอบออำลัาย
ลูเียโนทอสายามอเรียวหน้าหวานหยที่แเปล่ปลั่อนใ้ร่าอย่าลุ่มหลลั่ไล้
แล้วแนบุมพิลหาริมฝีปาสีสอีราอย่าูื่มร้อนแร
่อาหลา่าหวานล้ำเินใร
หวานไปทั้เนื้อทั้ัวทำเาลุ่มหลมัวเมานไปไหนไม่รอแล้ว วแนแร่โอบรัร่าอรรเ้ามาแนบิาย
ระไอร้อนาัวเานั้นแทบะหลอมละลายเรือนายาวเนียนให้รวมเป็นเนื้อเียวัน
ฝ่ามือร้อนสาลูบไล้ผิวายนุ่มลื่นเพื่อระุ้นเร้าให้แรพิศวาสลุโนึ้น
...
...
...
...รั้นี้ลูเียโนทำให้่อาหลารู้สึเลิบเลิ้มไปับบทรัร้อนระอุรับอรุที่เามอบให้มาึ้น เธอปล่อยเสียราหวานไม่าสายอบรับวามาบ่านและเร่าร้อนที่ายหนุ่มมอบให้้วยวามเ็มอเ็มใ นถูส่ไปยัวิมานิมพลีรั้แล้วรั้เล่านแทบะสำลัับวามสุ
“เอ...สายแล้วนะ ทำไมลูยัไม่ออไปทำาน หนูาร่า็ยัไม่เห็นลมา”
ุอัลแบรโร่ที่เอนายพัผ่อนหลัรับประทานมื้อเ้าเพียลำพับ่นพึมพำ
โยมีลูิเฟอร์นอนหมอบอยู่้าๆ เ้าอี้ วันนี้มันยัไม่ไ้ออไปนที่ไหน
เพราะรู้ว่าลูเียโนยัไม่ออไปทำาน ไม่อย่านั้นะ้อโนุและถูับริเว
“หรือว่าหนูาร่าะไม่สบายอี”
ายราสันนิษานับัวเอ
ิ้วสีอเลาเริ่มมวเ้าหาัน้วยวามรู้วิัวล เรว่า่อาหลาะเป็นอะไรไป
เพราะเมื่อวาน็อยู่้วยันทั้วัน ไม่เห็นมีอาารผิปิอะไรเลยสันิ
“ลูิเฟอร์ ึ้นไปามเ้านายแหน่อยสิ ทำไมป่านนี้ยัไม่ลมาอี”
ลูิเฟอร์หัวผึ่ในทันทีับำสั่
มันยับัลุึ้นนั่้วยท่าทีื่นเ้นสุี
ไม่รีรอใหุ้อัลแบรโรออำสั่อีรอบ
รีบวิ่ออไปาห้อรับแแล้วปีนึ้นไปไไปยัั้นสออวิลล่าในทันที
ทำใหุ้อัลแบรโรไ้แ่มอามหลัมันอย่านึัน
ลูิเฟอร์อบนัล่ะารไ้ึ้นไปบนั้นสอ แ่ลูเียโนะห้ามและุมันลอ
เพราะมันอบลิ้บันไเป็นประำ แ่็ไม่เยเ็เลยสัรั้
ุลูไม่มีทาปล่อยให้หนูาหลารอไปไ้่ายๆ เนอะ ส่วนอิหนู็นะ ่ายั่วพี่เหลือเิน แบบนี้็ไม่รอน่ะสิ หุหุ
พี่ลูรีบไปามเลย เี๋ยวหม่ามี้ไม่ไ้ลาเียเนอะ
มัน็ะัทๆ หน่อย เลี่ยแบนนะะ เี๋ยวึๆ บีะมาลบบาส่วนนะะ
มีโปรยในอนถัไป่า >___<
อ่านแล้วฝาอมเม้น้วยนะะ อบุสำหรับาริาม่ะ
รัมามาย / อัยย์าา
ความคิดเห็น