คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 3 (3.1) - ใครว่าไม่สำคัญ
[ R E - U P ]
e-book ีรีส์ slave to love พร้อมาวน์โหลแล้วนะะ
ทาสรัเมียำยอม ัโปรฯล 159 บาท ถึ 05/12 นะะ
ทาสรัเมียำยอม >> https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjMwODkxIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMTcxODExIjt9
ทาสรัเมียยอเสน่หา >> https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjMwODkxIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMTY2NDY3Ijt9
“วันนี้ันเอพ่อเลี้ยธมธรที่าเฟ่”
ลับหลัน้อสะใภ้ เมินทร์็หันมามอสบาับน้อายที่ยืนอออยู่้วยแววาิะเร่เรียไม่น้อย ในยามที่เอ่ยถึศัรูู่แ้น ารลับมาเมือไทยรั้นี้อเาไม่ธรรมาแน่นอน
“มันเอพราวฟ้าหรือเปล่า”
พ่อเลี้ยเมาถามเสียลอไรฟัน วามวาววับึ้น้วยวามรุ่นโรธที่พ่อเลี้ยธมธรมันล้าเ้ามาในอาาเอเา แล้ววามโรธ็ปะทุึ้นเมื่อเมินทร์พยัหน้ารับแทนำอบ
“ระยำ!”
นหวเมียสบถ้วยวามุนเียว ใบหน้ามแ็ระ้า วาวาวโรน์อย่าน่าลัว ไม่อยาให้สายาอเศษสวะอย่าพ่อเลี้ยธมธรมามอพราวฟ้า ไม่อยาให้หิสาว้อแปเปื้อนเพราะสายาอนเลวๆ อย่ามัน
“ใเย็นสิวะ มันแ่มอเมียนายเยๆ ไม่ล้าทำอะไรหรอน่า อีอย่าพราวฟ้า็ลาพอที่ะรู้ว่าใรี ใรไม่ี”
เมินทร์มอนอารม์ร้อนแล้วส่ายหน้า พ่อเลี้ยเมาเป็นนใร้อน อบแสอออย่าุนเียวแบบนี้เสมอในยามที่มีเรื่อไม่อบใเ้ามา ายหนุ่มอยาให้น้อายใเย็น ใ้สิสันิ อย่าวู่วามนเินไปเพราะมันะมีแ่เสียับเสีย
“แล้วันะบออะไรบาอย่าับนาย”
“อะไร” น้ำเสียิะรึมอพี่ายทำให้พ่อเลี้ยเมามวิ้ว
“พราวฟ้าไม่เยรู้เรื่อส่วนัวอนายเลยสัอย่า ทั้ๆ ที่นายเป็นสามีอเธอ ะรู้นะว่า้อทำยัไ”
เมินทร์สบาสีเียวอมฟ้าออีฝ่าย้วยแววาริั ทำให้พ่อเลี้ยเมาถึับนิ่เียบไป เม้มปาเ้าหาันนแทบเป็นเส้นรแล้วเสมอไป้าน้าหลบสายาที่มอมาอย่าำหนิ มันไม่แปลเลยที่พราวฟ้าะไม่รู้เรื่อราวส่วนัวอเาเลยสันิ นั่นเป็นเพราะไม่เยเรียนรู้หรือทำวามรู้ัันอย่าริั่อนแ่าน ทว่าเานั้นรู้เรื่ออพราวฟ้าแทบทุอย่า
แ่ยัไม่ทันที่ะมีใรเอ่ยอะไรออมา เสียเรื่อมือสื่อสารอเมินทร์็มีสายเรียเ้า ายหนุ่มล้วมันออมาาระเป๋าาเสแล็แล้วรับ ยึ้นแนบใบหู
“ว่าไแ็”
ราแริว่าแ็โทร.มารายานเรื่ออีรีนาามปิ ็เป็นไปามาทว่าลับทำให้ายหนุ่มรู้สึร้อนรนใึ้นมา
“เี๋ยวันะไปเี๋ยวนี้”
เมินทร์เินลับไปที่รถอย่ารีบร้อนหลัาเ็บมือถือลระเป๋าาเ โยมีสายามอพ่อเลี้ยเมามอามหลั้วยวามุน แ่็ไม่วายะโนถามไล่หลัไป้วยวามสสัย
“นายะรีบไปไหนหมอ”
“อย่ายุ่เรื่ออพี่ไ้ไหมเม”
เมินทร์หันลับไปอบเสียห้วนั วัสายามอ้วยวามไม่อบใ ่อน้าวึ้นรถแล้วเปิประูเสียั แล้วับออไปอย่ารวเร็ว แ่ระนั้น็ยัไม่เร็วั่ใปรารถนาอยู่ี
พ่อเลี้ยเมาเียบ ไม่ล้าถาม่อ เมื่อไรที่เมินทร์แทนัวเอว่า ‘พี่’ นั่นหมายวามว่าไม่้อารให้ล้ำเส้น สิ่ที่ายหนุ่ม้อทำือห้าม้าว่าย เพราะในยามที่เมินทร์โมโหเือมันน่าลัวยิ่ว่าพายุลูให่ที่ำลัเรี้ยวราวเสียอี
“โอเ ไม่ยุ่็ไ้วะ ไปหาเมียีว่า”
ายหนุ่มบ่นพึมพำับัวเอ ไหวไหล่เบาๆ เมื่อรถันามวิ่ห่าออไปาสายา หมุนฝีเท้าเินลับเ้าบ้านไปหาภรรยาัวน้อย อยาะไปหอมแ้มนุ่มๆ อีสัสอสามฟอให้ื่นใที่ไม่ไ้เอหน้าั้่อนวัน
+++++
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้นให้ำลัใ้วยนะะ
ีรีส์ slave to love
ทาสรัเมียยอเสน่หา [ พ่อเลี้ยเมา x พราวฟ้า ]
ทาสรัเมียำยอม [ เมินทร์ x ีรีนา ]
ความคิดเห็น