[Y]กุ๊กกู๋ว ~เพลบอยมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #9 : กุ๊กกู๋ว ~ เพลบอยมาพบรัก : คนโกหก

ซีวอนและฮีชอลเดินออกมาก็สร้างความแปลกใจให้กับทุกคนไม่น้อย
ทำไมน่ะหรอ ก็ ...

"ซีวอนปล่อยมือเหอะ คนอื่นมองหมดแล้ว"ฮีชอลกระซิบบอกซีวอน

"ทำไมอ่ะ ไม่เห็นแปลกก็เราเป็นแฟนกันนี่"ส่วนซีวอนก็พูดไม่หยั้งฮีชอลเลย

"แต่เราเป็นผู้ชาย ..."ยังไม่ทันที่ฮีชอลจะพูดจบซีวอนก็เอานิ้วมือมาแตะริมฝีปากของฮีชอลอย่างอ่อนโยน

"ไม่มีแต่ครับองค์หญิง เราเป็นแฟนกันแล้วอยู่ที่ใจนะ"ซีวอนเอ่ยบอก ฮีชอลจึงแค่นหัวเราะออกมา

"หึ ฉันอยากเป็นเมะนายจะให้ฉันได้รึเปล่า"ฮีชอลเอ่ย ซีวอนเมื่อได้ยินอย่างนั้นจึงหันมาด้วยความตกใจ

"อ้อนแอ้นแบบนายน่ะนะ"ซีวอนเอ่ยแล้วหัวเราะออกมา ฮีชอลเมื่อได้ยินดังนั้นจึงกระชากคอเสื้อซีวอนแล้ว จากนั้นก็จับซีวอนทุ่มลงไปและขึ้นคร่อมทันที

"อ้อนแอ้นแบบฉันก็กดนายได้นะ หึหึ"ฮีชอลลุกขึ้นแล้วแสยะยิ้มออกมา 

"=_=นายอยากขย่มกับฉันขนาดนั้นเลยหรอฮีชอล ความจริงฉันไม่รีบแต่ถ้านายพร้อมฉันก็เอา"

"ไอ้นี่นิ=_=หื่นจริงๆนาย"ฮีชอลตบหัวซีวอน(แรงๆ)1ที

"หื่นแบบนี้แล้วชอบมั้ยคร๊าบบ >_<"ซีวอนว่าพลางยิ้มแอ๊บแบ๊ว ฮีชอลที่เกิดอาการหมั่นไส้จึงเอื้อมมือไปหยิกแก้มซีวอนแรงๆ

"นายนี่กะล่อน !!!"ฮีชอลเอ่ยแล้วปล่อยมืออกจากหน้าซีวอน ทั้ง2ยืนคุยกันอยู่นานและเลือกที่จะเดินออกไป

อีกแล้ว ... พวกนายมองไม่เห็นฉันอีกแล้ว 

ซีวอนและฮีชอลเดินไปหาพวกฮยอกแจที่ตอนนี้เดินออกมาจากปาร์ตี้แล้ว

"เฮ้ย! หวัดดีฮยอกแจ"ซีวอนร้องทักฮยอกแจเสียงดัง ฮยอกแจหันมามองแล้วยิ้มโชเหงือกออกมาพลางโบกมือทัก

"หวัดดีซีวอน ว่าแต่ทำไมพวกนายถึงเดินมาด้วยกันล่ะ"ฮยอกเอ่ยพลางทำสีหน้าครุ่นคิดและก้มลงไปมองมือของทั้ง2

"มีอะไรในกอไผ่ป่าว ?"ดงเฮที่โผล่มาจากหลังฮยอกแจเอ่ยขึ้นพลางทำหน้าเจ้าเลห์

"ถ้ามีก็ดีสิด๊อง *0* ผมจะได้ไปแอบถ่ายยังไงล่ะ"คิบอมที่จู่ๆก็โผล่มาก็พูดขึ้นพลางทำหน้าตื่นเต้น
(ตัวนี้*0*)

"ไอ้พวกนี้นี่ =_=*"ฮีชอลยกมือขึ้นพลางจะไล่ตบหัวทีละคนแต่ก็ต้องชะงักไว้เมื่อเห็นฮันคยองเดินมา

"อ้าว ป๋า ป๋าไปไหนมา*0*"ฮยอกแจว่าพลางเดินไปเกาะฮันคยอง ถ้าปกติฮันคยองจะสบัดออกแต่นี่เค้ากลับปล่อย

"ฉันไปเดินเล่นมาน่ะ วันนี้มีคนบอกรักกันเยอะเลย"ฮันคยองเอ่ยพลางเน้นคำและหันไปมองหน้าฮีชอลอึก ...

"หรอป๋า*0* ชายชายด้วยงั้นหรอ"คิบอมเอ่ย ไม่ได้รู้เลย ว่าฮีชอลกับซีวอนจะสะอึกตายแล้ว

"ใช่ ชายชายแถมยังสนิทกันซะด้วย"ฮันคยองเน้นคำอีกครั้งแต่ตอนนี้เค้าไม่หันไปมองหน้าฮีชอลเลย

"อืมผมเพิ่งสังเกตุว่าวันนี้ป๋าเหมือนจะโกรธใครมานะ"ดงเฮที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น วันนี้ฮันคยองดูแปลกไป

"ป่าวนี่"ฮันคยองเอ่ยพลางทำหน้าเฉยเมย

"ฮันคยอง..."ฮีชอลทำท่าจะเรียกฮันคยองแต่ฮันคยองก็พูดชิงขึ้นมาก่อน

"ฮยอกแจ! วันนี้นายเล่นบาสเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"ฮันคยองเอ่ยเสียงดัง สร้างความแปลกใจให้ทุกคนไม่น้อย

"เอ่อ ได้"ฮยอกแจตอบออกมาแต่ก็ยังสงสัยอยู่ ทำไมวันนี้ถึงชวนเล่นบาสเนี่ย เฮีย หน้าร้อนนะ!

"ฮัน..."

"ดงเฮ! นายจะเล่นด้วยมั้ย"ฮันคยองเอ่ยตัดก่อนอีกแล้ว ฮีชอลหมดความอดทน!!!

"ฮันคยองนายเป็นอะไรของนาย!!!"ฮีชอลตวาดขึ้น ทุกๆคนเงียบ

"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้"ฮันคยองตอบพลางมองหน้าฮีชอลด้วยสีหน้าเฉยเมย

"นายอย่ามองฉันแบบนี้นะ!!!!"ฮีชอลเอ่ยออกมา ตอนนี้เค้าโกรธ โกรธมาก

"นายนั่นแหละเลิกตวาดฉันแบบนี้!!!!!"ฮันคยองที่ทนไม่ไหวจึงขึ้นเสียงบ้าง

"พวกนายเคยสนใจฉันบ้างมั้ย เคยเห็นฉันอยู่ในสายตากันบ้างมั้ย ถ้าอยากจะมีโลกส่วนตัวกันก็มองให้ดีก่อนนะว่ามีใครอยู่รึเปล่าน่ะ!!!!"ฮันคยองเอ่ยออกมา เค้าหันหลังและเดินออกไป    

"เอ้อ... ฉันเกลียดคนโกหกจำไว้ด้วยนะ"ฮันคยองพูดแต่เขาไม่ได้หันหลังกลับมามอง เค้าไม่ได้เดินกลับมาแล้วบอกว่าล้อเล่นเหมือนดั่งเคย เค้าเดินออกไปและไม่กลับมาอีกเลย...

"นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย?"ฮยอกแจเอ่ยพลางวิ่งตามฮันคยองไป ดงเฮมองหน้าฮีชอลและซีวอนแบบไม่เป็นมิตรเค้าน่ะรู้มาตลอดว่าฮันคยองรักฮีชอลขนาดไหนเค้าก็ได้ยินประจำว่าฮันคยองกับฮีชอลบอกรักกันแต่ที่ฮันคยองพูดในวันนี้บอกได้ชัดเลยว่าซีวอนและฮีชอลคบกัน เค้าไม่เชื่อใจคนตรงหน้าอีกแล้ว คนที่หักหลังพี่ชายของเขา

"คิบอมไปเหอะ"ดงเฮว่าพลางดึงมือคิบอมออกไป ฮีชอลที่ทำอะไรไม่ถูกก็ร้องไห้ออกมา ซีวอนที่ไม่รู้จะทำอะไรก็ได้แต่ปลอบฮีชอล เค้าก็ช็อกเหมือนกัน...














ทางด้านฮันคยองและฮยอกแจ
ฮันคยองวิ่งไปที่ห้องน้ำหลังโรงเรียน เค้ามองหน้าตัวเองในกระจกพลางคิดทบทวนสิ่งต่างๆ
"ฮันคยอง นายน่ะมันเชื่อใจคนง่ายเกินไป"เค้าพูดกับตัวเอง มองหน้าตัวเองในกระจก ฮยอกแจที่เดินเข้ามาเห็นก็หยุดลงแค่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ เค้ารู้สึกว่าฮันคยองกำลังปิดกั้นตัวเองอยู่

"พี่ครับ..."ฮยอกแจเอ่ยออกมา ถึงแม้ว่าพวกเค้าจะอยู่ปีเดียวกันแต่ฮันคยองก็มีสักเป็นพี่ของเค้า ดงเฮ และคิบอมถึง2ปี ไม่น่าแปลกใจที่ทั้ง3คนนี้จะเคารพฮันคยองมาก

"ฉันมันยังดีไม่พอหรอ ฮยอกแจ"ฮันคยองพูดกับฮยอกแจ โดยที่ไม่มองหน้า ตอนนี้เค้ากำลังร้องไห้ฮยอกแจไม่ได้ตอบอะไร

"ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันมักจะเชื่อใจทุกๆคน"ฮันคยองพูดเว้นประโยคแล้วเช็ดน้ำตาออก

"และฉันก็มีความรัก แต่ความรักของฉันไม่เคยสมหวัง ฉันรักใครเชื่อใจใคร คนๆนั้นจะหักหลังโกหกฉันตลอดพวกเค้ามักจะมาอ้างว่าไม่อยากให้ฉันเจ็บ แต่สิ่งที่เค้าโกหกฉันน่ะมันทำให้ฉันเจ็บที่หัวใจอีก100เท่า"เชื่อใจใครแต่ก็โดนหักหลังตลอด เชื่อคำพูดใครก็เป็นเพียงแค่การโกหกตลอด...

"น่าตลกนะที่ฉันก็ยังเชื่อใจคนอื่นๆต่อ แต่ว่าตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกเกลียดทุกๆคน ฉันไม่อยากจะเชื่อใจใคร ฉันไม่อยากจะไว้ใจใคร  ไม่อยากจะมีความรัก"ฮันคยองเอ่ยแล้วทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา

"แต่ฉันน่ะ ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ ฮยอกแจ...ฉันไว้ใจนายคนเดียว"ฮันคยองเอ่ย ฮยอกแจเดินเข้ามากอดและปลอบ

"พี่ครับ ถ้าพี่เหนื่อยพี่ก็หยุดเถอะครับ ผมจะอยู่กับพี่ พี่ไม่ต้องกลัว"ฮยอกแจเอ่ย รู้ทั้งรู้ว่าพี่ชายคนนี้น่ะ อ่อนไหว ขี้น้อยใจแต่ทุกครั้งเค้าไม่เคยที่จะพูดออกมา แต่ตอนนี้เค้าเลือกที่จะระบายออกมา นั่นคงเป็นที่สุดแล้วจริงๆ

พี่ฮีชอล... พี่ฮันคยองน่ะ รักพี่มากเลยนะครับ





















คิบอมและดงเฮ
ทั้ง2เดินออกมาโดยที่ไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมาเลยสักคำ ดงเฮก็เดินเตะกระป๋องไปเรื่อย 
คิบอมก็เดินแบบไม่สนใจใคร... ทำไมตอนนี้ถึงได้รู้สึกโกรธพี่ฮีชอลและซีวอนนะ อาจจะโกรธที่โกหก อาจจะโกรธที่มาทำร้ายจิตใจพี่ชายของเขา แต่ก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าอะไร 

"คิบอมตอนนี้ฉันควรจะทำยังไงดี"ดงเฮเอ่ยถามคิบอม ตอนนี้เค้าต้องการที่พึ่ง

"อย่าคิดมาก มันหนักเกินไปก็ปล่อยเถอะ"คิบอมเอ่ยออกมา ดูเค้าจะจิจงจังกว่าครั้งก่อนๆมาก

"ฉัน... ขอกอดนายได้มั้ย"ดงเฮเอ่ยออกมา คิบอมไม่พูดอะไรแต่อ้าแขนออกรับอย่างเดียว ดงเฮวิ่งเข้ากอดคิบอมและร้องไห้ออกมา ส่วนคิบอมก็ได้แต่กอดปลอบดงเฮไปอย่างนั้น...


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


เม้นไม่ครบนี่หว่า !!! เคือง เชอะๆๆๆ ขอ10เม้นเหมือนเดิม อิยะฮ่าฮ่า