คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .first
"หลบไป! ฉันบอกว่าให้หลบไปไงไอแว่น!!!"
"ขะขอโทษครับ.."
"นี่!! ทางอื่นก็มีให้เดินไม่เห็นไง ทำไมต้องไปไล่เค้า! ทุเรสจริงๆ"
"อ่าว น้องยุนคนสวยเย็นนี้ไปเดทกับผมมั้..อะโอ๊ยยยย" จัดการเตะไข่พวกอันตพาลไร้มารยาทที่บังอาจมาเรียก น้องยงน้องยุน ตลกรับประทานเถอะ ดูหนังหน้าตัวเองก่อนจะตัดสินใจมาชวนยุนฮยองคนนี้เดท!
"ไสหัวไปไกลๆเลยนะ น่ารำคาญจริงๆ" บ่นอุบอิบกับตัวเองก่อนจะช้อนสายตามองผู้ชายร่างสูงที่ยืนสั่นให้เค้าแกล้งอยู่ได้ ใจอยากจะด่าว่าโง่งั่งกากอ่อนไร้สมอง สักสองสามที แต่พอได้ยินเสียงสั่นๆแล้วก็ใจอ่อน
"ขะขอบคุณนะครับ"
"ไม่เป็นไรว่าแต่..ฉันไม่เคยเห็นหน้านายเลย อ้ะ…" หล่ออ้ะ หล่อแรง หล่อกระแทกลิปปาล์ม งึ้ยย ยุนฮยองชอบง่ะคนนี้ ผมสีดำยาวปกหน้าผาก ตาเรียวหรี่เล็ก ใบหน้าขาวๆ จมูกโด่งเป็นสัน ที่สำคัญฟัน เหยินแบบมีสเน่ห์อ้ะ ถึงจะใส่แว่นกรอบหนาอันใหญ่เห่ยๆก็เถอะ แต่ยอมเลยว่า
หล่อ..
ยุนจะเอา
"ผมเป็นเด็กใหม่พึ่งย้ายมาน่ะครับ"
"งั้นหรอ นั้นแสดงว่ายังไม่ค่อยรู้อะไรเลยนั้นสิ"
"อ่ะเอ่อ..ใช่ครับ.."
"นั้นเอาโทรศัพท์มา เอามาสิ" ยุนฮยองบอกเชิงสั่งส่งมือแบให้ในระดับอก บ็อบบี้ค่อยๆล้วงมือเข้าในกระเป๋ากางเกงก่อนจะวางโทรศัพท์สีดำขนาดใหญ่บนมือเล็ก
"นี่ไลน์ฉัน นี่เบอร์ฉัน…" มือเรียวพิมพ์ไอดีไลน์ เบอร์โทรศัพท์ ลงในช่องผู้ติดต่อใหม่ พร้อมยื่นโทรศัพท์ขึ้นสูงในระดับหน้า
แชะ
ยุนฮยองเซลฟี่ใบหน้าหวานๆของตนเอง ร่างเล็กยิ้มคิกคักให้กับหน้าจอ ก่อนจะจัดการเซฟรูปตนเองเข้าที่รูปโทรเข้าโทรออก บ็อบบี้ได้แต่ยืนงงกับการกระทำของร่างบาง ปากระบายยิ้มออกมานิดๆอย่างอดไม่ได้ เกิดมาทั้งชีวิตพึ่งจะเคยเจอผู้ชายแบบนี้
ร่างบางๆตัวเล็กๆ ใบหน้าหวานอย่างกับผู้หญิง ปากอวบอิ่มสีแดงที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับหน้าจอตอนนี้แวบนึงที่หัวสมองจีวอนประมวลคำว่า 'น่ารัก' ออกมา
"ว่าแต่นายชื่ออะไรหรือหืม.." ยุนฮยองยื่นโทรศัพท์ให้บ็อบบี้เก็บเข้ากระเป๋าก่อนจะเอ่ยถามชื่อคนข้างหน้า ปากบางรอบยิ้มหวานน้อยๆ จะหริดจะก้านเกินชายที่ใครๆก็หลงไหล แม้แต่คิมจีวอนตอนนี้ก็แทบไม่ต่างกับคนอื่น
"อ่ะเอ่อคิมจีวอน ตะแต่เรียกว่าบ็อบบี้ก็ได้ครับ" ตอบกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ไม่รู้ว่าจะสั่นทำไมกะอีแค่ประโยคถามชื่อที่ใครๆก็ถามกัน ถ้าเป็นคงอื่นคงตอบไปเฉยๆโดยไม่คิดอะไร แต่นี่ทั้งเสียงทั้งหัวใจไม่รู้จะสั่นอะไรนักหนา
"ฉันเรียกบ้อบบี้ไม่ถนัดอ้ะ…ขอเรียก'ที่รัก'ได้หรือเปล่า.." คำหยอดหวานๆปนทะเล้นนิดๆ ของยุนฮยองทำเอาบ็อบบี้ที่ว่าชาอยู่แล้ว ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหินที่เมดูซ่าสาปดีๆนี่เอง
ร่างเล็กหัวเราะคิกคักถูกอกถูกใจกับประโยคเสี่ยวๆที่ลอกฮันบินลูกพี่ลูกน้องของตนเองตอนใช้จีบจินฮวานเพื่อนรักของเค้ามา ไม่คิดว่าว่าคำพูดกระโปกๆของน้องชายที่เคยด่าว่าเสี่ยวจะใช้ได้ผล
และดูเหมือนบ็อบบี้จะสตั้นไปแล้วอ้ะ
น่ารักจังคิคิ
เกิดมาเกือบจะสิบแปดปีพึ่งเจอคนถูกใจจังๆก็วันนี้แหละ ปกติมีคนมาจีบเยอะจนขี้เกียจเลือกทั้งหล่อทั้งรวยทั้งในโรงเรียนเดียวกับเค้า ทั้งมหาลัยใกล้ๆบ้าน หรือแม้แต่วัยทำงานก็เปรยตามองร่างเล็กนี้แทบทุกราย แต่ก็ไม่เห็นยุนฮยองจะถูกใจหรือสนใจใครสักคนกลับมองว่ามันน่ารำคาญซะมากว่า
"อ่ะเอ่อ.."
"ว่าไงหืมม…"
"จะ จะดีหรอหรอครับ.."
"ฮ่ะฮ่าๆ โอเคๆไม่แกล้งแล้ว ก่อนนอนทักไลน์มาด้วย…" จริงๆไม่ต้องถึงก่อนนอนหรอกยังไงเขาก็ต้องทักไปเองอยู่ดี
ใครจะว่าออกตัวแรงหรือรุกแรงก็ด่ามาเถอะ เป็นใครเจอของถูกในก็ต้องรีบพับเก็บใส่กระเป๋าไว้กลับตัวสิ จะปล่อยทิ้งเรี่ยราดให้คนอื่นมาเก็บไปหรอ
ถ้าโง่ก็คงทำงั้น แต่พอดียุนฉลาดพอง่ะ
อีกอย่างนะเดี๋ยวนี้อ่อยหรือรอให้คนถูกใจมาจีบมันใช้ไม่ได้ผมแล้วโว้ยย ยุคนี้รุกสิครับ อยากได้ต้องรุก รุกแรงๆเลย แต่ถ้าเค้ามีแฟนแล้วก็อย่านะ ขอเตือนน
"…"
"อย่าลืมล่ะ"
"..คะครับ…ดะเดี๋ยวครับ"
"หืม?"
"แล้วคุณชื่ออะไรหรอครับ"
"'ซงยุนฮยอง' เรียก'ฮันนี่ที่รักแฟนจ๋าหรือยุนของบ็อบ'ก็ได้ตามใจ บายนะ มั้วะ"
อุตส่ากลั้นใจไม่บอกชื่อตัวเองออกไป เพราะอยากให้ตางั่งแว่นหนาตึบนี่ถาม นึกว่าจะไม่ถามกันสะอีก เอี้ยวตัวหันไปตอบพูดจบก็ส่งยิ้มหวานๆพร้อมส่งจูบให้ละลายไปเล่นๆ
โอ๊ยยยยยยยยยย อกอียุนคนนี้จะแตก ทำไมผู้ชายแบบนี้ถึงน่ารักน่าฟัดนักนะ
งึ้ยยย
ยุนจอง ยุนขอ ใครก็ห้ามยุ่ง
25per&.
"นี่ ฮันบินจะตามอีกนานมั้ย!!" แม่ ง ตั้งแต่เปิดประตูออกจากบ้านมาก็เจอตาบ้านี่ยืนเก๊กท่าจังก้าอยู่หน้าบ้าน นี่ถ้าไม่ติดว่าประตูล็อกมันคงเข้ามานอนกลิ้งในบ้านแล้วอ้ะ คือรู้นะว่าบ้านกูทางผ่านบ้านมึงอ้ะ แต่ไม่ต้องมาดักหน้าบ้านรอรับรอส่งกูทุกวันก็ได้ป้ะวะ
รำโว้ยย รำคาญ!
"ก็ผมอยากรู้ว่าพี่ปลอดภัย" ตอบกลับคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงหล่อๆ ก็ห่วงอ้ะ ทั้งห่วงทั้งหวงทั้งหึงทั้งชอบทั้งหลงทั้งรักทั้งอยากฟัดและอยากได้ คนอะไรไม้รู้ตัวเล็กหน้าหวานแต่สันดานโครตโหด
ไม่เป็นไรต่อให้โหดเถื่อนดิบแค่ไหนฮันบินก็ยอม
ใจมันสั่งให้ยอมอ้ะ
หึ่ยยยยย
จินฮวานหรี่ตามองฮันบินก่อนจะถอนหายใจหนักๆ พ่องมึงสิ นี่กูอยู่ในโรงเรียนครับ ทำอย่างกับกูอยู่ในเกาหลีเหนืออย่างงั้นอ้ะ ทิ้งตัวนั่งลงที่โต๊ะข้างสนามฟุตบอลรอเวลาขึ้นเรียน ไม่วายที่ไอเด็กแว๊นหัวแดงจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเขา เหลือบมองเกาอี้อีกสามตัวที่วางเรียงอยู่ ทำไมมึงไม่นั่งครับ มาเบียดกูหาเตี่ยมึงหรอ อิเด็กดอกกกก
ตั้งแต่เปิดเทอมมาอาทิตย์กว่าๆก็เจออีห่าแทบทุกเช้า ไม่แทบดิ ทุกเช้าเลยดีกว่า! ไม่รู้ผีตนไหนเข้าสิงให้มาจีบกูคือจีบธรรมดาก็ได้เปล่านี่แม่ งเล่นพ่นคำเสี่ยวๆ ประหนึ่งพ่องมันป็นแอดมินเพจสมาคมมุกเสี่ยวแห่งประเทศ
ไม่เชื่อเดี๋ยวคอยดู
"นี่พี่จินครับ ผมมีอะไรจะบอกพี่" นั่นไงมาอีกละเมื่อวานก็เล่น เดินดีๆนะครับพี่ระวังหลุม หลุมรักของผมไง อื้อหืออ มุกโครตควายอ้ะจริงๆ กูจำได้เลยว่าตอนอนุบาล มีผู้ชายควายๆใช้มุกนี้จีบกูเหมือนกัน หน้ากูเหมือนคนกดไลค์เพจเสี่ยวๆนักไง หา!
"เมื่อก่อนผมคิดว่าหัวใจผมอยู่ข้างซ้าย"
"…."
"แต่นอนนี้ผมรู้แล้วว่าหัวใจผมอยู่…"
"…?"
"ข้างพี่.." โหยยยยยเช็ดดดด คิมฮันบินทำไมหล่องี้วะ เขิลอ่ะดิพี่จิน มุกนี้ผมลอกเค้ามาตั้งนานกว่าจะจำได้เล่นนั่งท่องตั้งสองสามชั่วโมง นี่พูดเองยังเขิลเองอ้ะ นับประสาอะไรกับคนฟังอย่างพี่จิน จะไม่เขิลเนอะ ดูสิหน้าแดงใหญ่แล้ว ทำไมน่ารักเง้
งุ้ยยย
"นี่พ่องมึงเป็นแอดมินเพจสมาคมุขเสี่ยวหรอ รำคาญควาย!!!!"ตะหวาดแว๊ดๆใส่หน้าฮันบิน ก่อนจะพาร่างตัวเองเดินหนีมา นี่มึงคิดมุกนี้นานมั้ย ถ้าคิดนานมึงเลิกคิดเถอะ กูขอ
คนถูกด่านั่งถอนหายใจยาวๆพร้อมบ่นพรึมพรัมกับตัวเองเบาๆ นี่ผมนึกว่าพี่เค้ารำคาญผมซะอีก ที่แท้รำคาญควายนี่เอง แต่แถวนี้ก็ไม่มีควายนะ ฮันบินงง ฮันบินไม่เข้าใจ จังหวะที่กำลังจะลุกตามคนตัวเล็กไป อาจารย์ก็ดันเรียกช่วยยกโต๊ะ คนอื่นก็มีง่ะทำไมไม่ใช้
ถอนหายใจหนักๆกรอกตาบนไปมาทำหน้าเซ็งๆก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นหลังและเดินตามอาจารย์ไป
พี่จินจะเสียใจมั้ยนะ ที่ผมไม่ตามไปส่งเดี๋ยวหาว่าผมไม่เสมอต้นเสมอปลายอีก
-___-
จินฮวานพาตัวเองมาหยุดที่ห้องเรียน อีกสิบห้านาทีก่อนคาบแรกจะเริ่ม ร่างเล็กนั่งลงบนที่ประจำของตัวเองก่อนจะถอนหายใจยาวๆ พอตะหวาดใส่ฮันบินก็ไม่ตามมาอีกเลย ปกติด่าพ่อล่อแม่แค่ไหน ก็เห็นตามต้อยๆมาพ่นมุกควายใส่เขาตลอด
..ก็ดี ดีละรำคาญ
ฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน ไม่นานเสียงแจ้งเตือนข้อความไลน์ก็ดังขึ้น มือบางล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อดูว่าข้อความจากใครเอาจริงๆก็ไม่ต้องดูหรอกว่าใครคงเป็นอีตาบ้าคิมฮันบินอ้ะ หมอนั่งชอบส่งมาทุกเช้าว่าให้ 'ตั้งใจเรียนนะครับ อย่าคุยเพลินหรืออย่าหลับล่ะ' บอกตัวเองเถอะไอบ้า ตกตั้งหลายวิชาเพราะมัวแต่ไปนั่งคิดมุกเสี่ยวๆมาจีบเขา
songyun
: ถึงโรงเรียนยัง read
อ่าวคิดผิดแฮะไม่ใช่ฮันบิน แต่เป็นยุนฮยอง
k'jinan
: อยู่ที่ห้องละอ่ะ ขึ้นมาสิ read
songyun
: โอเค read
มองโทรศัพท์ในมืออีกครั้งก่อนจะถอนหายใจยาวๆมือบางเก็บโทรศัพท์เครื่องโปรดลงในกระเป๋ากางเกงนักเรียน เพื่อนในห้องเริ่มทยอยกันเข้ามานั่งประจำที่ของตัวเอง บางคนทักทายจินฮวานบ้างตามภาษาเพื่อนในห้อง แต่ส่วนมากเขากับยุนฮยองจะอยู่ด้วยกันสองคนซะมากกว่า ไม่ค่อยสุงสิงกับคนอื่นเท่าไหร่นอกจากรุ่นน้องที่ชื่อดงฮยอกอ้ะนะ รายนั้นสนิทเป็นพิเศษ
คนตัวเล็กฟุบหน้าลงบนโต๊ะอีกครั้ง ไม่นานร่างบางๆของยุนฮยองก็เข้ามา ใบหน้าหวานๆนั่นกำลังยิ้มกรุ้มกริ่มมาเชียว จินฮวานคิดได้เลยว่ายุนฮยองเพื่อนรักคงจะไปเจอเรื่องอะไรดีๆมาแน่ๆถึงทำหน้าบานเป็นจานดาวเทียมขนาดนั้น
"นี่จีนัน เมื่อเช้าฉันเจอคนถูกใจด้วยง่ะ" เอ่ยบอกเพื่อนรักด้วยสีหน้าและน้ำเสียงตื่นเต้นสุดๆ ปากบางยิ้มจนแทบฉีก งือออ คิดถึงเลยง่ะ อยากเจอแล้วง่ะ ล้วงมือเข้ากระเป๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูโปรไฟล์ไลน์ของผู้ชายคนเมื่อเช้าก่อนจะยื่นให้เพื่อนสนิทดู
"นี่อ้ะนะ ดูฟันดิอื้อหื้อออออ" เบ้ปากใส่โทรศัพท์พร้อมดันออกห่างจากตัวเองไอแว่นฟันเหยินในดิสไลน์นี่ต้องทำไสยศาสตร์อะไรสักอย่างใส่เพื่อนเค้าแน่ๆ ไม่เชื่ออ่ะว่ายุนฮยองจะชอบคนแบบนี้ ถึงจะไม่เคยเห็นผู้ชายในสเป็คของเพื่อนก็เถอะ แต่แต่ละคนที่เข้ามาจีบยุนฮยองนี่บางทีเขายังอิจฉาเลย ทั้งหล่อทั้งรวย มีรถขับแต่ไม่เห็นยุนฮยองสนใจสักราย เขี่ยทิ้งเป็นว่าเล่นแต่นี่อะไรอยู่ๆกับรูปดิสผู้ชายกระโปกๆมาให้ดูแล้วบอกว่าถูกใจ แม่ งต้องเล่นของแน่ๆ วัดไหนเนี้ย จีนันจะจัดการเอง
"อย่าพูดงี้นะ น่ารักออกยุนชอบยุนจะเอา" ชักโทรศัพท์กลับพร้อมลูบไล้หน้าจอไปมาอย่างหวงแหน ใช่จริงๆด้วย แม่ ง เล่นของแน่ๆท่าทางของจะแรงด้วย ยุนฮยองถึงเป็นขนาดนี้ โอ้ววม่ายยยยยยยยยยยยย!!
จินฮวานหลุดจากภวังค์เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง ร่างเล็กส่งมือล้วงสมาร์ทโฟนสีขาวเครื่องใหญ่เคสลายการ์ตูนทอยสตอรี่เรื่องโปรดขึ้นมาดูอีกครั้ง
k'hanbin
: ตั้งใจเรียนนะตัวเล็ก ผมขอโทษที่ไม่ได้ตามไปส่งถึงห้องนะ อย่างอลเค้านะ พอดีจารย์เรียกยกโต๊ะง่ะ read
k'jinan
: เอออออเรื่องมึงงงงง read
k'hanbin
: คิดถึงจังอิอิ ห่างกับพี่แค่แปปเดียวรู้สึกเวลานานเป็นปี read
อ่านเสร็จก็เบ้ปากใส่โทรศัพท์อย่างหมันไส้พร้อมสบถด่าในใจเบาๆ อิอิพ่องงงงงงง ชิ จะอ้วก ห่างกันแปปเดียวรู้สึกเวลานานเป็นปี ยึ๋ยย ไอเด็กเสี่ยวว ชื่อไลน์ก็เปลี่ยนตาม ดิสไลน์ก็เสร่อแอบเอารูปเขาไปแต่งให้ยืนคู่กับตัวเอง มโนได้จังไรจริงๆ
พรึมพรึมไม่ใจก่อนจะหันไปมองเพื่อนรักตอนนี้ที่ตอนนี้ไม่ต่างจากคนโดนของ นั่งยิ้มกริ่มให้กับโทรศัพท์อย่างกับคนบ้า มือเรียวของยุนฮยองจัดการพิมพ์ข้อความทักทายลงในช่องแชทที่ชื่อ 'bobby' คิ้วเล็กขมวดเข้าหากัน ปากบางบ่นกับตัวเอง ว่าจะทักดีหรือไม่ทักดี อีกใจอยากทักทายและชวนมากินช้าวเที่ยวด้วยกัน แต่อีกใจก็รั้งไว้ว่ารอให้เขาทักมาเอง ถ้าเขาทักมาก็แสดงว่าเขาสนใจเรานิดๆ จะได้รุกเต็มอัตรา แต่ถ้าไม่ทักมาก็ไม่เป็นไร
ยังไงรุกเองอยู่แล้วเอาไงดีนะ ทักดีไม่ทักดีอ้ะ
งึ้ยยยยย หงุดหงิดอ่ะ
ส่งมือบางหยิบลิปปาล์มกลิ่นเชอร์รี่ในกระเป๋ามาทาแก้โมโห ไม่รู้ตรรกะไหนที่ทาลิปปาล์มแล้วจะอารมณ์ดี แต่ยุนฮยองก็มักจะเลือกทำเป็นประจำทุกครั้งที่หงุดหงิดจนติดเป็นนิสัย ตาเรียวคู่สวยนั่งมองจอโทรศัพท์จนคิ้วพันกันยุ่งเหยิงแต่ก็ตัดใจไม่ทักไป เพราะคิดว่าคนทางนู้นคงเริ่มเรียนแล้ว ถึงตั้งใจจะรุกหนักแค่ไหนแต่ก็ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนมากไปจนเกินเหตุ
ไว้รอว่างก่อนเถอะ ยุนจะจัดให้งามๆเลย
ชายร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาใส่หูฟังพร้อมสวนแว่นตาหนาขนาดใหญ่ ที่จริงก็ไม่ใช่แว่นสายตาอะไรหรอก แต่ที่ใส่ไว้ก็เหตุผลส่วนตัวที่ไม่อยากบอกใครแค่นั้นแหละ
คิมจีวอนสะพายกระเป๋ายี่ห้อดังสีดำใบใหญ่ในมือถือกระดาษสีขาวใบเล็กๆที่เขาใช้จดข้อมูลย่อยๆในโรงเรียนอย่างเช่นพวกทางไปโรงอาหาร ห้องน้ำ ตารางสอน หรือแม้กระทั่งชั้นเรียนในกระดาษเขียนไว้ว่าชั้นสาม 'มอปลายปีสองห้องซี'
ใช้เวลาเดินหาตึกหาชั้นและหาห้องไม่นานคิมจีวอนก็พาตัวเองมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องที่ป้ายด้านบนเขียนไว้ว่า 5/C ร่างสูงถอนหายใจเบาๆพร้อมกำชับกระเป๋าให้แน่นขึ้น เก็บกระดาษสีขาวและเข้าในกระเป๋าเสื้อก่อนจะใช้มือข้างขวาค่อยๆแง้มประตูออก ภายในห้องเสียงคุยเสียงเล่นยังดังขึ้นเป็นระยะบ่งบอกว่าอาจารย์ประจำวิชายังไม่เข้าสอน
เขาค่อยๆก้าวเท้าเข้าห้องช้าๆ ทุกสายตาในห้องจับจ้องมาที่ร่างสูงบริเวณประตูหน้าห้อง ต่างคนต่างซุบซิบนินทาให้กับผู้มาใหม่ คิมจีวอน ค่อยๆเดินเข้าห้องพลางก้มหัวนิดๆเป็นมารยาท เขากวาดสายตามมองรอบห้องปรากฎที่นั่งด้านหลังสุดที่เรียงกันสามที่มีที่วางอยู่ที่นึงข้างๆมีผู้ชายผมแดงที่นั่งมองโทรศัพท์อย่างยิ้มๆกับผู้ชายใบหน้าออกโหดนิดๆกำลังนั่งเท้าคางมองออกนอกหน้าต่าง
50per&.
ฮันบินละจากหน้าจอโทรศัพท์เงยหน้ามองผู้มาเยือนรายใหม่ เขาช้อนสายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าไอแว่นกรอบหนาใส่หูฟังสีขาวกระเป๋าสีดำใบใหญ่ออกแนวฮิปฮอป ใบหน้าซื่อๆท่าทางสมรวมผิดกับการแต่งตัว
"มึงเป็นเด็กใหม่อ้อ" เอ่ยปากถามพลางเก็บโทรศัพท์เข้าในกระเป๋ากางเกง
"ครับ"
"กูชื่อคิมฮันบินส่วนนี่กูจุนฮเว" แนะนำตัวเองกับคนข้างๆและไม่ลืมที่จะแนะนำไอเพื่อนรักหน้าโหดที่วันๆไม่ทำอะไรนอกจากเต๊ะหน้าขรึมข่มเขาไปทั่ว
"ผมคิมจีวอนครับ แต่เรียกว่าบ็อบบี้ก็ได้"
"เออได้ มึงมาจากไหนวะ"
"ผมพึ่งย้ายมาจากอเมริกาครับ"
"เยสสส เด็กนอกด้วยเจ๋งสัส ถ้ามึงไม่มีใครก็คบกับพวกกูก็ได้ พวกกูสาระไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ" บอกคนข้างๆด้วยสัจจริง ชีวิตคิมฮันบินและกูจุนฮเวถ้าตัดความน่าตาดีออกไป ก็แทบไม่เหลือห่าอะไรเลยในชีวิตนอกจากความเสี่ยวของฮันบินกับความโหดของจุนฮเว
=_=
"อ่าฮ่ะๆครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"พูดธรรมดาเหอะไม่ต้องมีครับหรอก กูจะอ้วก" หนุ่มหัวแดงยื่นมือตบไหล่เพื่อนใหม่เบาๆอย่างเป็นกันเอง บ้อบบี้คลี่ยิ้มตอบกลับอย่างเป็นมิตรพลางถอดหูฟังใส่ไว้ในกระเป๋า
"ไอเน่ มึงทักทายเพื่อนใหม่บ้างดิวะ อย่าดึงเชิงให้มากแค่นี้ก็แทบไม่มีใครคบอยู่ละ"
"…"
"เร็วไอสัส"
"…กูจุนฮเว" จุนฮเวยักไหล่เบาๆก่อนจะเอ่ยชื่อตัวเอง
"ครับ ผมบ็อบบี้"
"เออ" คนหน้าโหดตอบสั้นๆห้วนๆ ใบหน้าคมยังคงนิ่งไม่มีการยิ้มตอบรับหรือยิ้มทักทายเลยสักนิด ฮันบินเห็นท่าทางเพื่อนรักแล้วถึงกับส่ายหัวอย่างเอือมๆ
"ถ้ามึงอยู่กับกูได้ถึงสองเดือนกูจะให้มึงเรียกว่าจุนเน่.." จุนฮเวพูดทิ้งท้ายแค่นั้นก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน ฮันบินแค่นหัวเราะเล็กน้อยพร้อมส่งมือยีหัวเพื่อนรักอย่างหมันไส้ มึงจะดึงเอาโล่อะไรนักหนาวะ สัสเอ้ย
อันที่จริงมันก็เคยพูดกับผมแบบนี้นะ จำได้ว่าตอนนั้นเป็นวันเปิดเรียนมัธยมต้นปีหนึ่ง เด็กผู้ชายใบหน้าเต็มไปด้วยผ้าพันแผล ที่คิ้วมีเลือดซิบๆ นั่งอยู่หลังห้องมีที่ว่างอยู่ข้างๆ ไม่รู้เวรกรรมหรือฟ้าลงโทษ อะไรให้ผมต้องเดินดุ่มๆไปนั่งตรงนั่น ทั้งๆที่ตรงอื่นก็มีที่ว่าง มันละสายตาจากต้นไม้นอกหน้าต่างหันมาเหล่ตามองผมด้วยหางตา คำแรกที่ผุดในหัวผมคือคำว่า 'ไม่น่าคบ' เลยครับ แม่ ง หน้ากลัวจริง
แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนเฟลนลี่อ้ะก้เลยบอกชื่อตัวเองและถามชื่อมัน มันก็ตอบงี้อ้ะ 'กูจุนฮเว' แค่นี้ แล้วก็หันไปสนใจใบไม้ใบหญ้านอกหน้าต่างต่อ ผมก็ได้แต่คิดว่ามันคงเป็นคนรักธรรมชาติล่ะมั้ง เลยไม่ได้สนใจอะไรมันต่อ
สักพักมันก็หันมาบอกกับผมเหมือนประโยคที่บอกกับบ็อบบี้อ้ะ 'ถ้ามึงอยู่กับกูได้ถึงสองเดือนกูจะให้มึงเรียกว่าจุนเน่' หลังจากนั้นก็ตามนี้เลยครับ อยู่กับมันมาห้าปีแล้ว มีคนเข้ามาคบด้วยนะ แต่ส่วนมากเข้ากับนิสัยไอเน่ไม่ค่อยได้
สำหรับผมผมว่ามันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยนะ ถ้ามันนับใครเป็นเพื่อนแล้วมันก้พร้อมให้ใจ ประมาณว่าเพื่อนเต็มร้อยอ่ะ แต่ถ้าคนไหนเหี้ยมา คนอย่างไอเน่เหี้ยกลับพันเท่าครับ ฉะนั้นไม่สนิทอย่าติดตลกครับ บายยย
"จินฮวานน เร็วๆเลยฉันหิวแล้ว" ยืนเร่งเพื่อนสนิทที่อืดอาดยืนยาดปากบางทำท่าพองลมน่ารัก จนจินฮวานต้องส่งมือหยิบแก้มใสด้วยความหมันไส้ เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งนาน นับวันยุนฮยองจะทวีความน่ารักขึ้นเรื่อยๆ ใครๆก็พากันหลงกันชอบ ผิดกับเขาที่มีแต่คนมักพูดเสมอว่า 'สันดานไม่เข้ากับหน้าตา'
ก็เรื่องของกูอ่ะใครจะทำไม
น่าน..
"ไหนบอกหิวไง" จินฮวานเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่นั่งชะเง้อคอเป็นยีราฟมองรอบโรงอาหารปากบางบ่นอุบอิบอะไรสักอย่างที่จินฮวานจับความไม่ได้
ตั้งแต่ลงจากตึกตลอดทางมายังโรงอาหายุนฮยองดูกระตือรือร้นผิดปกติมองซ้ายมองขวาอย่างกับกำลังหาใครสักคน
"ฮันบินนนนนน!" ร่างเล็กชะงักเล็กน้อยทันทีที่ได้ยินเสียงหวานๆของยุนฮยองตะโกนเรียกชื่อบุคคลที่ตนไม่พึงจะพบเจอ อีเด็กกากหัวแดงเดินยิ้มแฉ่งมาเลยนะมึง พ่องถูกหวยหรออ สัส
"พี่จินจ๋า ไปซื้อข้าวกันนะ" คนตัวสูงเอ่ยชวนคนตัวเล็กที่ตอนนี้ยืนน่าบูดเป็นตูดไม่ได้ขี้ ที่น่าบึ้งแบบนี้เพราะคิดถึงฮันบินใช่มั้ย หูยใช่เลยอ้ะ งือ ฮันบินมาแล้วน้าตัวเล็กของเขา ถือวิสาสะมโนเองเสร็จสรรพพร้อมส่งแขนจูงกึงลากกึงดึงคนตัวเล็กให้ตามไปซื้อข้าว
"ไม่แดกโว้ยยยยย ปล่อยกู!!!"
"ไม่งอแงนะคนดี ฮันบินจะพาไปซื้อข้าวนะ"
"ปล่อยยยย อีเด็กดอกกกกกกกก!!!"
ยุนฮยองยืนหัวเราะร่าให้กับภาพที่เห็น นี่เกือบเดือนแล้วนะที่ฮันบินตามจีบจินฮวานไม่เห็นจินจะใจอ่อนสักที กลับด่าปาวๆเช้ายันเย็นก็รู้นะว่านิสัยเพื่อนเขาเป็นยังไง แต่บางทีก็อดห่วงลูกพี่ลูกน้องของตัวเองไม่ได้ ถึงฮันบินจะเป็นคนที่ไม่ค่อยคิดอะไรมากก็จริง แต่บางครั้งก็สัมผัสได้เลยว่าน้องชายตัวเองรู้สึกเหนื่อยและท้อมากแค่ไหน
สงสารนะแต่ช่วยอะไรไม่ได้..
เอาตรงๆไม่กล้ายุ่ง ยุนกลัววววววว -.-
จินฮวานเป็นผู้ชายตัวเล็กๆน่ารัก ภายนอกดูเป็นเคะที่น่าถนุถนอมแต่จริงๆแล้ว คุณคิดผิดอย่างมหันต์เลยครับ! จินฮวานมีนิสัยไม่เข้ากับเบ้าหน้าเลยสักนิด ชอบพ่นคำหยาบ อารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ ขี้หงุดหงิด ขี้โมโห ไม่ชอบอะไรที่จู้จี้จุกจิก ด่าเก่งปากจัด ล่าสุดก็โดนแฟนเก่าบอกเลิกเพราะทนนิสัย
งี่เง่าของตนเองไม่ได้
ผิดกับฮันบินลูกพี่ลูกน้องของยุนฮยองรายนั้นนิสัยคนละขั้วกับจินฮวานเลยด้วยซ้ำ อ่อนโยน ใจเย็น อารมณ์ดียิ้มทั้งวัน เข้ากับคนง่าย เฟลนลี่ ขี้จุกจิก ขี้เป็นห่วงเป็นใย ปากหวานคารมดี เมื่อก่อนสาวติดนะแต่พอฮันบินออกตัวว่าจีบจินฮวานตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครกล้ายุ่งอีกเลย
นี่มองยังไงก็ไม่เห็นอนาคตที่สองคนนี้จะคบกันรอด
"อุต้ะ! บ็อบบี้ทางนี้ๆ" คนตัวเล็กหลุดจากภวังค์ปากเรียวสวยอุทานเสียงหวาน วิ่งตรงรี่ควงแขนชายร่างสูงที่เดินเงอะงะหาที่นั่ง ในมือบ็อบบี้ถือข้าวหมูทอดของโปรด คนตัวเล็กจูงแขนคนแว่นหนาให้เดินตามมาที่โต๊ะ จัดแจงที่นั่งให้อยู่ตรงข้ามเขา จะได้มองหน้าได้อย่างชัดเจน
งึ้ยยย น่ายั๊กก
"เอ่อ..แต่ผมนัดเพื่อนไว้นะครับ" เอ่ยปากบอกคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้าม ฮันบินบอกจะรอเขาที่โรงอาหารโต๊ะริมสุดให้มาทานข้าวด้วยกัน ส่วนจุนฮเวไม่กินเห็นว่าจะไปหาประธานนักเรียน
เครียเรื่องที่ชกต่อยอะไรสักอย่าง
"เรียกมานั่งนี่สิ" ยุนฮยองยกมือท้าวคางบนโต๊ะพร้อมส่งยิ้มหวานๆกลับไป
บ็อบบี้ชะงักเล็กน้อย ไม่ใช่อะไรหรอกแต่แค่รู้สึกเกรงใจทั้งยุนฮยองและฮันบิน เข้าพึ่งได้เพื่อนใหม่ไม่อยากรบกวนอะไรมากมาย อีกอย่างเขาก็ยังไม่ได้สนิทกันถึงขนาดจะเรียกให้ไปไหนมาไหน เผื่อฮันบินไม่รู้จักยุนฮยองกลัวจะอึดอัดด้วยซ้ำ แต่ถ้าจะปฎิเสธออกไปก็เกรงใจคนตัวเล็กข้างหน้านี่เหมือนกัน
"ไม่ได้หรอ" คนตัวเล็กถามซ้ำอีกครั้ง สีหน้าดูหมองลงเล็กน้อย บ็อบบี้เห็นงั้นเลยรีบปฎิเสธรัวๆก่อนจะแย้มยิ้มเล็กๆพร้อมชะเง้อมองหาเพื่อนใหม่
"เอามานี่ถือเองได้!!"
"หนักน้า ผมถือให้"
"หนักบ้านแกสิ นี่แค่จานข้าวอย่าโง่ให้มากโอ้ยยยจะเบียดทำไมเนี่ย!! และนั่นน้ำฉัน สัสเอามาอย่าแดก!!" เสียงเล็กๆตะโกนกร่นด่าดังแว๊ดๆ สองแขนฉุดกระชากจานข้าวและน้ำของตัวเองที่โดนไอเด็กหัวแดงแย่งไปดูดน่าตาเฉย ยี๋สกปรกอ้ะ
"ยุนไม่ไปซื้อข้าวอ้ะ อ้าวบ็อบบี้! หาโต๊ะเจอได้ไงวะ" ฮันบินวางจานข้าวก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้างๆบ็อบบี้ ตามด้วยจินฮวานที่นั่งตรงข้ามเขา
คนตัวเล็กช้อนสายตามองไอแว่นกรอบหนาท่าทางเอ๋อๆ นี่อะนะ คนที่ยุนบอกชอบ มองยังไงก็ไม่เห็นรังสีความหล่อ ฟันก็จอบ ตาก็ตี่ ดูยังไงก็แค่ไอเด็กเอ๋อหน้ามึน
"ฮันบินรู้จักบ็อบบี้ด้วยหรอ"
"ผมต่างหาที่ต้องถาม ว่ายุนรู้จักบ็อบบี้ได้ไง"
"อ่ะเอ่อ" ./////. คนถูกถามอึกอักไม่ยอมตอบ ร่างเล็กบิดเกลียวไปมาด้วยความเขิน แก้มใสๆกำลังขึ้นสีน่ารัก
จินฮวานเห็นท่าทีเพื่อนตัวเองแล้วก็ต้องเบ้ปาก นี่เอาจริงหรอยุนนนนนน
"เห้ยๆ ยังไง หน้าแดงทำไมเนี่ย"
"ก็ฉันชอบง่ะ"
พรืดดดดดด แค่กๆ
ฮันบินและจินฮวานแทบสำลักข้าวยำในจาน หันมองหน้ายุนฮยองที่บิดไปมาสลับกับบ็อบบี้ที่ตอนนี้ตักข้าวค้างกลางอากาศ
โอ้มายก้อดด นี่เอาจริง?
-- yunheong part --
ตั้งแต่สารภาพออกไปว่าชอบบ็อบบี้ จินฮวานก็เอาแต่ถามว่าเอาจริงหรอ? แน่ใจหรอ? คนนี้อ่ะหรอ? ทั้งวัน จนยุนขี้เกียจจะตอบ ทำไมอ่ะ บ็อบบี้ไม่น่ารักตรงไหน ยุนว่าน่ารักดีออก มีอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นดี ปกติยุนก็ไม่ได้ตั้งสเป็คไว้นะ คนไหนถูกใจก็คุย คุยด้วยไม่สปาร์คก็ตีตัวออกห่าง บางคนก็ตื้อจนเกินเหตุ น่าเบื่อ
ส่วนพวกที่ไม่ยุ่งเลยก็คง อวดรวย ขี้เก็ก ทำตัวสปอร์ต เจ้าชู้ หลอกฟัน งี้อ้ะ ไม่ยุ่งด้วยเลย อีเดียด
เอ้อ ตอนที่ยุนพูดออกไปว่าชอบบ็อบบี้อ้ะ หน้าบ็อบบี้แดงมาก แดงเถือกทั้งหน้าเลย หมอนั่นงุดหน้าลงจนชิดอก ยุนเห็นงั้นเลยแกล้งแหย่ไปสองสามที ประมาณว่า 'ก็บ็อบบี้น่ารักดียุนชอบ' 'นี่มองหน้ายุนหน่อยสิ' 'เขิลหรอน่ารักจัง' แค่นี้เองบ็อบบี้ลุกขึ้นเดินหนีเลย
แอบเห็นรอยยิ้มเขิลๆด้วยนะ
โอ๊ยยยยยยน่ารักกมากกกก อยากได้แล้ววววว
เออ อีกอย่างฮันบินไม่ว่าอะไรยุนด้วยแหละ แค่ถามเฉยๆว่าแน่ใจหรอที่จะจีบ ชอบแน่ๆใช่มั้ย อย่าให้ความหวังใครมั่วนะ นี่เพื่อนผมนะ งี้อ้ะ ยุนก็ได้แต่บอกว่า อือ ยุนมั่นใจ ยุนชอบ ยุนจะจีบ ฮันบินก็บอกว่าเดี๋ยวช่วย แต่ยุนปฎิเสธนะ ระดับยุนต้องให้คนช่วยด้วยหรอไม่ทีทางอ่ะ
ง่ายๆจอกๆ
พูดแล้วก็ลุกขึ้นคว้าโทรศัพท์บนหัวเตียง เข้าแอฟพลิเคชั่นไลน์ มือเรียวไล่อ่านข้อความไลน์ที่เด้งมาด้านหน้า วันนี้ปิดเสียงทั้งวันเลยไม้ว่าใครทักมาบ้าง
mybro : วันนี้ไม่ต้องรอเฮียนะ นอนก่อนเลย read
อ๊าา วันนี้เฮียไม่กลับบ้านอีกแล้วหรอเนี่ย ไปค้างที่ไหนอีกล่ะ ไม่เคยคิดเป็นห่วงน้องชายตัวเองบ้างรึไง ส่งสติกเกอร์หน้าโกรธรัวๆไปสักสองสามอัน ชิชิ
P'top : นอนยังครับ
คนนี้พี่ท็อปปีสองคณะนิติ หล่อนะ แต่ยุนไม่ชอบเท่าไหร่ ขี้โอ่อ้ะ อวดรวยด้วย จีบยุนมาเกือบเดือนแล้ว ยุนก็คุยด้วยปกติ ไม่ได้พิเศษอะไร เฉยๆไม่ตอบ
Cw' : เงียบเลยน้า ไม่คถ.ผมบ้างหรอ read
น้องชานอู น้องเหนียงของยุน น้องเขาน่ารักนะนิสัยดีมากๆเลย ซื้อขนมมาให้ยุนบ่อยๆ ว่างๆเราก้ไปเที่ยวกันบ้าง แต่แค่มอปลายปีหนึ่งอ้ะ สำหรับยุนว่าเด็กไป /ส่งสติกเกอร์รูปแลบลิ้น
k'jinan : sent sticker read
dongdong : เฮ้อ.. ผมไม่ได้ชอบหมอนั่นสักหน่อย
เบื่อเด็กปากแข็ง! นี่ดงฮยอกครับ ประธานนักเรียน เรียนเก่งมาก ขยัน ลูกชายผอ.โรงเรียนอ้ะนิสัยดี น่ารักด้วย แต่นี่ค่อนข้างปากแข็ง ยุนคิดว่าจุนฮเวกับดงฮยอกต้องมีซูเปอร์ซัมติงอะไรกันอยู่แน่ๆ สองคนนี้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยยังเด็ก ไปมาหาสู่กันจน หน้าสงสัย เป็นห่วงเป็นใยออกนอกหน้า แต่ก็นะ จุนฮเวก็สายขรึมไม่พูดไม่จา รบราฆ่าฟันอย่างเดียว ส่วนเด็กนี่ก็เอาแต่ตีหน้าแบ๊วใส เบื่อจริงๆ/มองแรง
bobby : goodnight kub read
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส อะไรคือ กู้ดไนท์ครับ หันมองนาฬิการัวๆ สามทุ่มครึ่ง นอนแล้ว? อนามัยไปมั้ยย โอ้ยยยยย บ็อบบี้ทักมาหายุนด้วยง่ะ
songyun : นอนไวจัง read
อุต๊ะ read แล้วววววววว รีดไวด้วย นั่งมองโทรศัพท์อยู่ใช่มั้ย ใช่แน่เลยยยยยย
bobby : ผมง่วงๆน่ะครับ read
songyun : แต่ยุนอยากคุยก่อน คุยกับยุนก่อนนะ read
bobby : อืม ก็ได้ครับ read
songyun : วันนี้เรียนเป็นไงบ้างหรอสนุกมั้ย read
bobby : ก้ดีครับ สนุกดี read
songyun : หรอ ดีแล้วล่ะ ถ้าอยากรู้อะไรเกี่ยวกับโรงเรียนถามยุนได้นะ read
bobby : โอเคครับ เอ่อยุนฮยองอยู่ปีสามหรอครับ read
songyun : อ่าใช่ แต่ไม่ต้องเรียกพี่นะ ห้ามนะ! read
bobby : ครับๆ read
นอนมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างยิ้มๆ ตอบกลับมาไวขนาดนี้แสดงว่าคุยกะยุนคนเดียวแน่เลย บ็อบบี้นี่น่ารักน่ากินไปแล้ววววนะ
งือรู้สึกชอบบบ
bobby : ยุนฮยองครับ ผมนอนก่อนนะ read
songyun : อ่ะเอ่อโอเค ฝันดีน้าฝันถึงยุนด้วยล่ะ คิคิ read
bobby : กู้ดไนท์นะครับ read
ฮรืออออออออออออออออออออ ยิ้มแรงเร็วและรัวววววว
(◡‿◡❀)
เห็นรูปนี้ละลั่นอ้ะ ลั่นยุนคาแลคเตอร์แซ่บๆมาเลย ใครไม่ลั่นเราลั่น
5555555555555555555 เลยจัดบ้อบกากๆมาให้ยุนแซ่บใส่สะหน่อย
--------
กากจังT T ทำใจหน่อยนะ ไรท์กากเอง งืองือ
ยังไงก็ขอบคุณที่รอนะคะ และขอโทษที่ช้าค่ะ
เหลือสอบอีกตัวนึงโน้ะ สอบเสร็จลุยยาวเลยจ้าาา
.
ลั่นเม้นให้เราด้วยล่าาา จะมาอัพให้ไวไวเยย
รักจุบุ
อืดๆหน่อยนะ เดี๋ยวรอก่อนจะลั่นความแซ่บ ความเสี่ยว ความโหด
ของตัวละครห้ายยย ค่อยๆเป็นค่อยๆไปน้า
.
ความคิดเห็น