ความเป็นเหตุและผล

ข้อมูลเบื้องต้น

ในขณะที่เรามีชีวิตที่สะดวกสะบายของเมืองหลวง หลับอยู่บนคอนโดชั้น 17 ที่มีวิวหน้าต่างเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา เดินทางอย่างรวดเร็วด้วยรถไฟฟ้า หลงระเริงไฟกับแสงสี เสียงเพลง และการช๊อปปิ้ง พวกเราหลงไหลความกลิ่นของน้ำหอมราคาแพง ความงามของเครื่องสำอางที่เคลือบอยู่บนร่างกาย ในวันหนึ่งๆ ที่เราบริโภคอาหารรสดีจาก จากผักสด เนื้อ เครื่องปรุงทั่วทุกสารทิศ ทั้งราคาแพงและของตามข้างถนน สิ่งที่ดูเหมือนจะสำคัญ หรือที่จะต้องให้ความสำคัญในชีวิตก็อาจจะมีแค่สองอย่าง คือความสำเร็จหรือเรียกง่ายๆว่าเงิน กับสิ่งที่เรียกว่าคน

จะลองอธิบายให้กว้างขึ้นหน่อยก็คงประมาณว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เราพยายามทำ ที่เราเรียกว่า งานนี้ก็เพื่อความสำเร็จที่จะนำเงินเข้ามาหาเรา ทำให้เราได้ชีวิตที่สะดวกสบายทั้งหลายนั่น กับคน (ไม่แน่ใจว่าใช้คำนี้จะชัดเจนหรือป่าว) หลายคนบอกว่าเพื่อให้ครอบครัวมีความสุข บางคนก็ทำเพื่อคนรัก (ปัญหาหัวใจ) อยากได้เพื่อนที่ซื่อสัตย์ อยากได้ลูกน้องที่จงรักภักดี

 ทั้งที่ความเจ็บปวด ทรมาน ความทุกข์ทั้งหลายมีจริงบนโลก ภาพของคนที่อดอยาก หิวโซจนตาย ภาพคนที่ตายด้วยโศกนาถกรรมอย่างน่าสยดสยองเวทนาทั้งหลายเกิดขึ้นในทีวีทุกวัน แต่ดูเหมือนสิ่งเหล่านี้มันห่างไกลจากชีวิตที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้เหลือเกิน

 บางครั้งที่เรามีเวลาว่างจากการวุ่นวายเรื่องเงินและคน การได้เห็นภาพเหล่านี้มันก็กระตุ้นอารมย์สลด เศร้าและเวทนา กับความโหดร้าย ความเจ็บปวด ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนมนุษย์เหล่านี้ แล้วก็จะเกิดคำถามขึ้นว่า พระเจ้า ทำไมมนุษย์ต้องเจอกับความโหดร้าย ความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมานทั้งหลายเหล่านี้ด้วย มันน่ากลัว น่าสยดสยองเกินไปกว่าที่มนุษย์ที่นอนอยู่บนคอนโดชั้น 17 จะรับได้หรือไม่ น้ำตาแห่งความน้อยเนื้อต่ำใจในความเจ็บปวดทั้งหลายที่พระเจ้าประทานให้เกิดขึ้นกับมนุษย์เหล่านั้น ไหลนองหน้า เป็นการรับสภาพว่าวันหนึ่งในไม่ช้านี้ภาพเหล่านั้นจะเกิดขึ้นกับเรา คนที่เรารักหรือทุกๆคนที่เรารู้จัก

ความเศร้าสลดใจนำเรากลับมาสู่ห้องในคอนโดริมแม่น้ำอีกครั้ง ที่ที่มีความสะดวกสบาย ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ชั้นดี มีเสื้อผ้าเครื่องสำอางราคาแพง อาหารมากมายอยู่เต็มตู้เย็น พระเจ้า!!!!!!! เราเบียดเบียนชีวิตอื่นๆมามากเท่าไหร่แล้วเนี่ย

กี่ชีวิตแล้วที่ต้องตายไปอย่างน่าสยดสยองไม่แพ้กันเพื่อใช้เรามีชีวิตอยู่ได้ ไก่ หมู วัว ที่ถูกเลี้ยงมาเพื่อฆ่าให้ตายอย่างเป็นอุตสาหกรรม สัตว์น้ำสัตว์ทะเลที่ถูกล่าอย่างเอาเป็นเอาตาย และยังมีความตายทางอ้อมอีกที่แลกกับอาหาร ที่อยู่ เครื่องนุ่งห่ม แม้แต่เครื่องสำอางของเรา เป็นหมื่นเป็นแสนชีวิตแลกกับชีวิตเดียวที่ต้องการแค่เงินและคนนั้นไม่คุ้มเอาเสียเลย

มนุษย์นักล่าบนสุดของห่วงโซ่อาหาร อ้างสิทธิอันชอบธรรมในการบริโภคชีวิตอื่นเป็นอาหาร บ้างก็ล่าชีวิตเหล่านั้นด้วยความพอเพียงด้วยความอยู่รอด อิสลามบอกให้เอ่ยถึงอัลเลาะห์ทุกครั้งที่ฆ่า พุทธบอกให้มีการแผ่เมตตา จริยธรรมบอกให้เกิดความตายอย่างทรมานน้อยที่สุด ให้ชีวิตเหล่านั้นตายอย่างสงบและมีค่ามากที่สุด (ฟังดูดีจัง)

แต่ในอุตสาหรรมเนื้อ หมู ไก่ ที่เรากินกันอยู่นี้ มันไม่ได้เป็นแบบนั้น สัตว์เหล่านี้ถูกมองว่าเป็นวัตถุดิบชนิดหนึ่งที่จะเข้าสู่กระบวนการผลิต สิ่งที่พวกมันได้ไม่ใช่การตายอย่างสงบ แต่เป็นการเจ็บปวดทรมานจนตาย อาหารจานอร่อยบนคอนโดชั้น 17 นี้ย้ำเตือนความโหดร้าย ป่าเถื่อนที่มนุษย์ได้ก่อไว้อยู่ทุกวัน และยังมีเมนูพิศดารของพวก อมนุษย์อีก (ขอใช้คำนี้) ที่เห็นความตายความเจ็บปวด ตวามทรมานของสัตว์อื่นเป็นเรื่องดี เรื่องสนุก เรื่องแปลก หรือบำรุงความบ้ากาม

น้ำตาไหลนองอีกครั้ง พร้อมกับเสียงหัวเราะ ที่ก้องอยู่ในหัวใจ ความเวทนา เจ็บปวด ทรมานทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับมนุษย์นั้น มันสาสมที่สุดแล้ว มันเป็นสิ่งที่มนุษย์ควรได้รับ ไม่มีเดรัจฉานใด ที่ชั่วร้ายและโหดเหี่ยมไปกว่ามนุษย์อีกแล้ว