กลิ่นของความรัก

เนื้อเรื่อง

หลังจากที่ง่วงมากและนอนหลับไป และก็สะดุ้งตื่นด้วยความรู้สึกบางอย่าง

กลิ่นหอมละมุน เย็นระรื่น อ่อนๆลอยมาจากก้นบึงในส่วนลึกที่สุดของจิตใจ

ร่างกายที่อ่อนเพลียและเหนื่อยล้า สัมผัสกลิ่นนั้นได้ทุกอนู และเหมือนมันจะตอบสนองด้วยน้ำใสๆที่ไหลลงมาจากตา

หลายคนเรียกกลิ่นนี้ว่ากลิ่นของดอกมะลิ แต่สำหรับฉัน มันคือ กลิ่นของความรัก

ยิ่งใกล้เทศกาลของวันแม่ ฤดูกาลของดอกมะลิที่เบ่งบาน หลายคนใช้มันเมื่อเป็นการแสดงความรักต่อแม่ แต่สำหรับฉัน มันคือ ตัวแทน สัญลักษณ์ และกลิ่นของความรัก จากพ่อแม่

นับย้อนไป เมื่อ 13 ปีก่อน จุดเริ่มต้นของการออกจากบ้าน อย่างที่บอกว่าชีวิตฉันเป็นชีวิตที่อาภัพ มีบ้าน มีครอบครัวที่อบอุ่น แต่ก็มาอยู่ลำพังในห้องรูหนูแคบๆ ในเมืองที่สกปรกวุ่นวาย

ภาพของเด็กน้อยอายุสิบสองปี ที่ต้องออกจากบ้านเพื่อไปเรียนหนังสือในตัวเมือง ที่ห่างบอกไปราวชั่วโมงกว่าๆ

เด็กตัวเล็กๆที่ไม่เคยออกจากบ้าน ต้องออกไปเรียนในที่ที่ห่างไกลตามลำพัง

ทุกตอนตีห้าของทุกวัน แม่จะค่อยมานอนกอด ค่อยๆพูดเบาๆข้างหูว่ตื่นได้แล้ว ไปเรียนนะลูก ตั้งใจเรียน วันนี้แม่ทำกับข้าวที่ลุกชอบไว้ให้กินด้วย

ฉันก็จะงอแงๆ อีกพักใหญ่ๆ และก็จะลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว

หกโมงเช้า แสงแดดอ่อนๆเริ่มส่องสว่าง อากาศเย็นๆ หมอกที่ชุ่มชื่นอยู่ทุกหนทุกแห่ง พ่อยืนรออยู่ที่ต้นมะลิกอใหญ่หน้าบ้าน ที่ออกดอกเต็มต้น

และทุกๆวันจะมีมะลิช่อเล็กๆหนึ่งช่อ ที่พ่อเก็บให้ใส่กระเป๋าเสื้อนักเรียนไว้ พร้อมคำคำอวยพรที่บอกให้โชคดี เดินทางปลอดภัยและตั้งใจเรียนนะลูก

กลิ่นของมะลิที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ ติดตัวฉันไปตลอดทั้งวันจนกว่าจะได้กลับมาสู่อ้อมกอดของพ่อแม่อีกครั้ง ตัวแทนของความรักที่ยิ่งใหญ่ กำลังใจ แรงใจ ที่ทำให้เด็กน้อยกล้าที่จะเดินออกมาสู่โลกกว้างภายนอก

สองคนกับหนึ่งสิ่ง คือพ่อกับแม่ และความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ตราตรึงอยู่ในกลิ่นที่มองไม่เห็น แต่หอมชื่นใจที่สุด กลิ่นที่เป็นตัวแทนของอ้อมกอดแม่ กลิ่นที่เป็นภาพของพ่อที่เตรียมช่อดอกไม้ไว้ให้ทุกเช้า

กลิ่นของความรักที่ยิ่งใหญ่และบริสุทธิ์ที่สุดเท่าที่ชีวิตฉันจะมีได้

ความเหนื่อยล้า ความท้อแท้ หมดหวัง และสิ้นแรง วันเวลาที่เคยแย่ที่สุด กำลังใจเดียว มือที่นุ่มนวล และปราณีที่สุด ก็คือความรัก

กลิ่นที่หอมสุดซึ้งของดอกไม้สีขาวดอกเล้ก เป็นเหมือนตัวแทนของกำลังใจเดียวที่มี ที่ทำให้ฉันผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาได้

และตลอดเวลาที่ผ่านมา 13 ปี กลิ่นของช่อดอกมะลิเล็กๆจากมือของพ่อไม่เคยจางหายและไม่เคยเลือนลางลงไปจากหัวใจของฉันเลยซะครั้ง 

แม้วันนี้ตัวฉันจะอยู่แสนไกล ไม่ได้มีช่อดอกไม้ให้แม่ในวันแม่อย่างคนอื่นเขา แต่ช่อดอกไม้จากมือของพ่อ และความรักจากพ่อแม่แม่นั้น เบ่งบาน งดงาม และส่งกลิ่นของความรัก อยู่ในใจของฉันตลอดเวลา

ลูกรักและคิดถึงพ่อกับแม่มากที่สุดในโลกนะค่ะ