หิริโอตะปะ : เงยหน้าก็อายฟ้า ก้มหน้าก็อายดิน

เนื้อเรื่อง

บาป บาป บาป  ด้วยความคิดและวิจารณญาณส่วนบุคคลมีใครไม่รู้ว่าสิ่งใดคือบาป

บาปคือ การทำร้าย เบียดเบียด รังแก เอารัดเอาเปรียบ จงใจให้ผู้อื่นต้องเป็นทุกข์ เดือนร้อน บาดเจ็บ หรือตาย

บาปคือ การนำเอาทรัพย์สิน ของผู้อื่มมาเป็นของตนโดยมิชอบ ทั้งการลักขโมย โกง ฉ้อราษฎร์ แม้แต่เบียดเบียนของสาธาณะ

บาปคือ ความเจ้าชู้ หลายใจ มักมาก มักง่าย เห็นแก่ตัว ทำร้ายใจจิตของผู้อื่น

บาปคือ คำพูดที่เพ้อเจ้อ ไร้สาระ นินทา ใส่ร้ายป้ายสี ยุยง ก่อให้เกิดความเดือดร้อนกับผู้อืน

บาปคือ การมอมเมา ขาดสติ ขาดความยับยั้งชั่งใจ ไม่รู้ดีรู้ชั่ว

ใครก็ตามที่ทำบาป ทำให้ตัวเองและผู้อื่นต้องเดือดร้อนไม่ว่าจะเป็นกายหรือใจ

จะไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าตัวเองทำบาป จะไม่รูตัวเลยเหรอว่าสิ่งนั้นเป็นบาป ยิ่งเป็นบาปที่ยิ่งใหญ่ยิ่งทำร้ายผู้อื่นได้มากได้เยอะเท่าไหร่ ควรจะเรียกว่าคนบาปด้วยซ้ำ

แล้วยิ่งเป็นบาป ต่อบ้านต่อเมือง บาปที่คนทั้งประเทศพากันสาปแช่ง คำนำหน้าชื่อว่าคนบาปยังไม่พอด้วยซ้ำ

แต่คนเรามักมีเหตุผลดีๆ มาหักล้าง มาแก้ตัว มาทำให้บาปนั้นดูเบาบาง หรือกลายเป็นเรื่องดีไปได้

ไม่ว่าจะเป็น

มดมันไม่เจ็บหรอก

ยุงมันกัดเรา เราไม่ฆ่ามันมันก็ฆ่าเรา

ไม่ได้ตั้งใจ

เพื่อความจำเป็น เพื่อความอยู่รอด

เพื่อความยุติธรรม (การแก้แค้น)

มันเป็นศรัตรู ทำเพื่อชาติบ้านเมือง

กอบกู้เอกราช ประชาธิปไตย์ เพื่อพ่อแม้พี่น้อง

หรือแม้แต่อ้างสงครามเพื่อศาสนากันเลยทีเดียว

ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลใด การทำร้ายก็คือทำร้าย การฆ่าก็คือการฆ่า การโกงก็คือการโกง

นักการเมืองคนหนึ่ง ยินขึ้นบนเวที มีพวงมาเลยแสดงความยินดีคล้องอยู่ที่คอมีคนนับพันโห่ร้องให้กำลังใจ

ประกาศกร้าวถึงนโยบาย เพื่อนพี่น้อง และปากท้องของประชาชน ทุกคนจะรวย ทุกคนจะมี ทุกคนจะได้ นู้นนี่นั่น จะทำทุกอย่างเพื่อประชาชน

ใบหน้าที่เชิดขึ้น สายตาของคนบาป คำพูดที่เชื่อถือไม่ได้ พูดย้ำในใจอีกครั้ง

 ว่า "จะทำทุกอย่างเพื่อประชาชน หลังจากที่ครอบครัวของตัวเองมั่งคั่ง พวกพ้องของตัวเองร่ำรวย และคนผิดจะได้ถูกปล่อยตัวอย่างลอยนวล"

หิริโอตะปะ คือความละอายและเกรงกลัวต่อบาป

ยายยิ้มชาวบ้านธรรมดาวัยแปดสิบ ออกไปทำฝายเพื่อรักษาตั้นน้ำไว้ให้ลูกหลานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จะทำการขอขมาทุกครั้งที่ทำฝายเสร็จถ้าเผลอไปเบียดเบียนหรือทำร้ายชีวิตสัตว์ใดเข้า

ชาวบ้านธรรมดาฆ่ามด ฆ่ายุงซักตัว ยังขอโทษยังแผ่เมตตาให้มัน

เด็กอนุบาลแกล้งเพื่อน ทำผิด ยังขอโทษ

นักโทษฆ่าข่ม ขืน เดนคนในคุกทั้งหลาย ยังรู้จักคำว่า สำนึกผิด

แต่คนที่มีอำนาจ มีเงิน มีหน้ามีตา พูดจาโกหก โกงบ้านโกงเมือง ยุยง เข่นฆ่าผู้อื่น เพื่อตัวเอง ยังกล้าออกมายืนอยู่กลางแสงไฟ อย่างภูมิใจที่ล้อมรอบไปด้วยผู้คนที่หลงในอำนาจเงินของตัวเอง

หิริโอตะปะ ไปอยู่ที่ไหน ไม่รู้จักคำคำนี้เหรอ จิตสำนึกที่ดี ไม่ได้ติดตัวมา อำนาจเงินที่มีมันบดบังความดีไปหมดแล้วเหรอ

if I were U, เงยหน้าก็อายฟ้า ก้มหน้าก็อายดิน