ก็อย่างที่บอก มันเป็นเรื่องของชั้น ชั้นเหนื่อย ชั้นเศร้า ชั้นเสียใจ ชั้นผิดหวังกับใครบางคนทีชั้นทุ่มเท ความรัก ความเอาใจใส่ ความหวังดี และใจของชั้นที่ให้ไป แต่เค้ากับไม่เหลียวแล ทำร้ายจิตใจกันต่างๆนาๆ  ชั้นเกลียดเค้าจริงๆนะ
      ทำไมเราต้องเจอกันด้วยนะ ทำไมเราต้องมารู้จักกัน แล้วอะไรในตัวเธอที่ทำให้ชั้นหลงรักเธอจนหัวปักหัวปำขนาดนี้ ทั้งๆทีตอนแรกเธอไม่เคยอยู่ในสายตา หรือเรียกอีกอย่านึงว่าไม่ใช่ผู้ชายในแบบที่คนอย่างชั้นจะเข้าหาเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไปเราใช้เวลาอยู่ด้วยกันทำความรู้จักกัน ความรักที่ชั้นมีต่อเธอก็เริ่มก่อตัวขึ้นเช่นกัน ตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ชั้นไม่รู้ว่าชั้นหลงรักเธอในตอนใด ในช่วงเวลาใด ชั้นรู้สึกมีความสุข และสนุกกับช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมาก ชั้นเริ่มอยากที่จะเจอเธอ อยากที่จะคุยกับเธอ อยากจะชวนเธอไปไหนมาไหน อยากที่จะอยู่ใกล้ๆเธอ และชั้นก็รู้สึกกระวนกระวายใจทุกครั้งที่ไม่ได้อยู่ใกล้เธอ ชั้นมัวคิดแต่คอยเวลาที่จะได้พบได้เจอเธอ ในสมองของชั้นมีแต่เธอ เธอ เธอ แล้วก็เธอ มันเกิดอะไรขึ้นกันชั้น ทำไมชั้นถึงเป็นแบบนี้ หรือว่านี่คือสิ่งที่เรียกว่าความรัก  ชั้นเรียนวิทยาศาสตร์นะ ชั้นเชื่อในสิ่งที่เป็นเหตุและเป็นผลแต่ทำไมความรักที่ชั้นมีต่อเธอกลับหาเหตุผลข้อใดมาอธิบายไม่ได้ 
          ชั้นรักเธอนี่เอง  ชั้นไม่รู้ว่าความรักมันคืออะไรกันแน่ มันทำให้คนรู้สึกอย่างไร  ชั้นพยายามจะนิยามมันแต่ชั้นก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร ชั้นรู้สึกว่าเธอไออุ่น เธอคือลมหายใจ เธอคือชีวิตชั้น วันนั้นที่เราห่างกันยังจำได้ไหม เป็นช่วงเวลาสั้นเพียงไม่กี่วัน  ชั้นรู้สึกได้เลยว่าชีวิตในวันนี้ไม่เหมือนเมื่อวานวันที่มีเธอ  ชีวิตชีวาหายไป ชั้นขาดเธอไม่ได้
            ตั้งแต่ครั้งนั้น ชั้นรู้ว่าชั้นรักเธอ ชั้นบอกตัวเองว่าชั้นรักเธอ  ชั้นพยายามทำในสิ่งดีๆให้เธอ  ชั้นแคร์เธอ ชั้นห่วงเธอ  และเธอก็รักชั้นด้วย  ชั้นมีความสุขมากๆในทุกๆเวลาที่ชั้นอยู่กับเธอ  เรายิ้ม เราหัวเราะ  เราสนุกด้วยกัน  เราคุยกันได้ทุกเรื่อง เราเข้าใจ  บอกได้เลยนะว่าชั้นสนิท และไว้ใจเธอมากที่สุด  ชั้นบอกตัวเองว่าเธอคือคนที่ชั้นรักหมดใจและชั้นเชื่อว่าเธอคือคนที่ใช่จริงๆ  แต่ทำไมเวลาแห่งความสุขของเราเริ่มเหลือน้อยลงเต็มที
            ครั้งแรกที่เราไม่คุยกันชั้นเป็นฝ่ายเริ่มก่อนด้วยเรื่องของคนอื่นแท้ๆ ชั้นไม่น่าทำเลย แต่สุดท้ายเราก็เข้าใจกัน  และหลังจากนั้นก็มีเรื่องนู้นเรื่องนี้สารพัดที่ทำให้เราไม่เข้าใจกัน แต่เธอเคยรู้บ้างไหมว่าทุกครั้งที่มีเรื่องให้เราไม่เข้าใจกัน ให้เราต้องเมินใส่กัน มันทำให้ชั้นต้องปวดร้าวเพียงใด ชั้นคิด ชั้นแคร์ ในทุกๆคำพูดในทุกๆรายละเอียดของเธอ  มันทำให้โลกทั้งโลกดูหดหู่ได้อย่างน่าประหลาด มันทำร้ายชั้นทังกายและใจ  เธอรู้มั้ยว่าชั้นคงไม่เจ็บขนาดนี้หรอกถ้าชั้นไม่รักเธอมาก รักมากก็ย่อมต้องเจ็บมาก  แต่เชื่อเถอะไม่มีครั้งไหนที่ทำให้ชั้นโกธรหรือเกลียดเธอจริงๆเลย ชั้นพร้อมที่จะให้อภัยสำหรับทุกสิ่งในตัวเธอเสมอ 
              วันนี้เธอรู้ไหมว่าชั้นยังรักเธอไม่ต่างไปจากวันแรกที่ชั้นรักเธอเลย  แต่ชั้นเริ่มรู้สึกว่าความรักมากมายที่ชั้นมีให้ต่อเธอนั้น มันดูเป็นของตายสำหรับเธอแล้ว เธอไม่ค่อยใส่ใจกับใจดีๆที่ชั้นมีให้เธออีก อาจจะมีหลายครั้งที่เธอทำให้ชั้นรู้ว่าเธอก็รักชั้นมาก  แต่หลายครั้งที่เธอทำให้ชั้นให้ชั้นอดคิดไม่ได้ว่าเธอเกลียดชั้นเพียงใด  ชั้นคิดมากนะกับทุกๆเรื่อง  ชั้นกลัววันที่เราจะต้องโกธรและเกลียดกัน แต่ชั้นก็ยังรอวันที่เราเข้าใจวันที่ฟ้าใส ซึ่งสัมพันธภาพของเรา ณ วันนี้มันเปราะบางเต็มทีแล้ว บางทีถ้าเราห่างกันความรู้สึกดีๆที่เราเคยมีให้กันอาจจะกลับมาเป็นเหมือนก่อน  เวลาแห่งความสุขที่เราเคยมีให้กันในวันนั้น  เรื่องบ้าๆที่ทำให้ชั้นต้องร้องไห้อย่างทุกวันนี้คงหายไป เวลาอาจทำให้ทุกอย่างดีขึ้นถ้าเรายังเชื่อว่าเรายังเป็นของกันและกันอยู่ ชั้นคงคิดถึงเธอมาก ชั้นคงยังวุ่นวายใจอยู่ แต่ชั้นจะไม่ขอยืนอยู่กับเธอตรงนี้อีกแล้ว
..............................................................  ยังไงชั้นก็รักเธอนะ.....................................................................................
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น