"หนูจ๋า ขอเงินยายหน่อย"

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"หนูจ๋า ขอเงินยายหน่อย"
 
คำพูดที่คุ้นหูของหญิงชราที่นั่งอยู่ใกล้ๆสะพานลอยหน้าโรงพยาบาลราชวิถี
 
ยายแต่งตัวเหมือนชาวบ้านทั่วไป มีเสื้อคอกระเช้าสีอ่อนข้างใน คลุมด้วยเสื้อม่อฮ่อม กับผ้าถุงสีเดียวกัน ผมสีเขาที่มีสีดำแซมอยู่บ้างตัดสั้นแค่คอ ผมตรงและถูกหวีไว้เป็นอย่างดี ผมด้านหน้าถูกเปิดขึ้น และคาดไว้กับหวีสับอันเล็กๆ
 
ยายผิวขาว จมูกโด่ง สูงโปร่ง เมื่อตอนสาวๆ ยายคงเป็นผู้หญิงที่สวยมากแน่ๆ
 
ยายต่างจากขอทานทั่วๆไป ยายดูสะอาด ถึงงแม้ว่ายายจะนอนอยู่บนพื้นที่สกปรกนั่น ยายไม่ใช้คนพิการ ไม่ใช่คนอีสานที่พลัดถิ่น และยายก็ไม่ใช่เขมร พม่าที่ถูกหลอกมาขอทาน ที่สำคัญคือ ยายนอนเอกเขนกสบาย คอยเรียกใครๆที่เดินผ่านมา ต่างจากขอทานอื่นๆที่มอมแมม หมอบกับพื้น ก้มหน้าก้มตา ยกมือท่วมหัวเพื่อขอความเมตตาและเศษเหรียญนั้น
 
หลายสิบปีก่อนโน้นยายเป็นใคร
 
แล้วตอนนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกับยาย !!!!
 
ยายเป็นใคร มาจากไหน ลูกเต้าเหล่าใคร ทำไมเด็กน้อนที่น่ารัก ผู้หญิงที่สวยในวันนั้น เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตยาย ยายจึงได้มานั่งขอทานอยู่ที่นี่
 
ยายมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น ที่กำลังเป็นไปนี้หรือไม่
 
กิ่งไม่รู้ว่ากิ่งมองโลกในแง่ดีไป หรือกิ่งยังไม่รู้จักชีวิตดีพอหรือป่าว
 
แต่ยายน่าจะเลือกอะไรที่ดีกว่านี้ได้นะ
 
กิ่งไม่เคยเข้าใจคนพวกนี้เลยจริงๆ ถึงแม้ว่าโอกาส และทางเลือกจะมีไม่เท่ากันทุกคน หลายคนบอกว่าบางครั้งชีวิตก็เลือกไม่ได้
แต่มันไม่มีซักทางเลยเหรอ ที่จะไม่ต้องมาอยู่ในหนทางแบบนี้
 
มันยังมีสถานสงเคราะห์ มีที่ฝึกอาชีพ มีมูลนิธิอีกมากมาย แม้แต่ตัวกิ่งเอง ก็พร้อมที่จะนำเงินเก็บทุกบาทที่กิ่งมีใส่ลงในกระป๋องนั้น ถ้ามันทำให้คนคนนึงลุกขึ้นมาเลี้ยงชีพด้วยตัวเองได้ มีอะไรๆพอเพียง ซึ่งกิ่งเรียกสิ่งนั้นว่า ความเป็นคนที่พึงมีและความสุข
 
เฮ้อออ หรือชีวิตความเป็นขอทานมันสุขและสบายที่สุดแล้ว !!!!