DADDY อุ้มรักยัยตัวร้าย

ขออนุญาตเปิดนิยายเรื่องใหม่เอาไว้ก่อน 

ระหว่างนี้ไรต์กำลังเขียน  เพื่อนๆ ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะคะ 

จะมีใครมาแอดแฟนพันธุ์ไรต์ไหมน๊า ขอสักนิดก็ยังดี อิอิ 

*DADDY อุ้มรักยัยตัวร้าย* นามปากกา "มณีมายา" 

เรื่องนี้ หวานซึ้งกินใจ และน้ำเน่าดาวพระศุกร์สุดๆ 5555555 

ภาคิน วัย 42 ปี หรืออาภา ของยัยตัวแสบ

ผู้ชายมาดขรึม แต่อบอุ่นจนร้อน ดุเก่ง ดุน้องเก่ง 

เศรษฐีหนุ่มใหญ่ประธานโรงแรม ที่ไม่ได้ใจบุญอะไรนักหรอก เขาตัวคนเดียวเป็นนักธุรกิจทำงานเก่ง 

แต่วันหนึ่งได้มีโอกาสทำบุญกับเด็กกำพร้า ขอทาน แต่อยู่ๆ ก็ดันถูกล้วงกระเป๋า เรียกได้ว่ามาเป็นขบวนเลยทีเดียว 

เขาไหวตัวทัน จับตัวเด็กน้อยคนนั้นได้ ด้วยความโมโหเขากำลังจะพาไปส่งตำรวจด้วยการขับรถพาไปเสียเลย 

ระหว่างนั่งรถเขาทั้งดุด่าว่ากล่าว เด็กน้อยก็สำนึกผิดและสารภาพออกมาหมดเปลือก จึงได้รู้ว่าเด็กน้อยหนีออกจากบ้านเด็กกำพร้าและถูกหลอกให้มาเป็นขอทาน แต่เพราะความฉลาดทำให้ถือโอกาสล้วงกระเป๋าเสียเลยและมาเจอเขา  

นั่นทำให้เขาสงสารจับใจ จึงเปลี่ยนใจไม่ส่งตำรวจแต่กักตัวเด็กไว้เพราะไม่อยากให้ถูกจับไปเป็นขอทานอีก  

   สุดท้ายจึงได้รับเลี้ยงดูเด็กคนนี้

ปั้นหยา อายุ 20 หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู 

เกิดจากดิน พ่อแม่ไม่มี อยู่บ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่เกิด 

แก่นแก้ว ดื้อด้าน อัทธพาลตั้งแต่เด็ก วันหนึ่งหนีออกจากบ้านและเจอกับพวกแก๊งค์ลักเด็กไปขอทาน 

จึงถูกบังคับให้ทำอาศัยจังหวะก็ลักเล็กขโมยน้อย 

จนได้มาเจอตอชิ้นเบ่อเริ่ม เศรษฐีคนนั้นจับตัวเธอได้และจะส่งตำรวจ แต่เธอสารภาพผิดทั้งหมด 

ทำให้เศรษฐีคนนั้นสงสารจึงนำเธอไปอุปการะชุบเลี้ยง ไม่ใช่ในฐานะคนรับใช้ แต่ไม่ใช่ลูก 

ทว่าทุกคนรู้เพียงแต่ว่านี่คือหลาน 

ยัยตัวร้ายต้องชุบตัวจากดินสู่ดาว จากเป็ดขี้เหร่ให้กลายเป็นหงส์ 

โอ๊ยยยย เธอไม่ชอบ ต่อต้านสุดฤทธิ์ 

****************

โปรยเล็กน้อยกับความร้ายกาจ

“ผมไม่เคยตัดสินอะไรใครก่อนจะถาม ไม่เคยดูแค่ตาแล้วทำปากพล่อย ว่าไงหยา เล่า... ถ้าเราผิดจะให้รับโทษ แต่ถ้าไม่ผิด ได้เจอฉันแน่” ภาคินถามปั้นหยาแต่มองหน้าสองผัวเมียอย่างเอาเรื่อง

“ไอ้หยา! มันต่อยผม มันเอาก้อนหินขว้างใส่ผมดีนะที่ผมหลบทัน แค่เฉี่ยวๆ แต่มันต่อยผมฟันร่วงเลย” เด็กหนุ่มโผลงขึ้นมาก่อนถือว่าได้เปรียบ     

“กูไม่ต่อยมึงฟันร่วงหมดปากก็บุญของมึงแล้ว ไอ้หน้าตัวเมีย!” ปั้นหยาสวนกลับด้วยความโมโหแต่ภาคินแทบหน้าสั่นเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดคำจาแบบนี้

“ต๊าย! อีเด็กไพร่ ต่ำ ตลาดล่าง อีสก๊อย พ่นออกมาแต่ละคำน่าขยะแขยง” มารดาของอีกฝ่ายด่ากลับ

“ลูกป้าน่ะสิตลาดล่าง ต่ำ สันดารเสีย ไอ้เด็กแว๊น มันด่าหนูก่อนทำไม” ปั้นหยาด่ากลับเช่นกัน แต่เขาจะไม่ทันจึงแทรกขึ้น

“หยา! หยุด! เดี๋ยวนี้!” ภาคินเอ่ยห้ามอย่างหัวเสีย