คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1
Chapter 1
“เมื่อคืนเป็นไงบ้างคะนอนหลับสบายดีไหมเอ่ย” คุณหมอสาวทักทายคนไข้ของเธอ
“ไม่ค่อยเท่าไรค่ะ ฉันฝันอีกแล้วค่ะ” น้ำเดินมานั่งโซฟาตัวเดิมที่เธอนั่งเมื่อครั้งแรกที่เธอมา
“ชากาแฟหน่อยไหมคะ” หมอเอมลุกขึ้นเดินไปชงเครื่องดื่มหลังจากน้ำพยักหน้ารับ
“ฝันหรอคะฝันถึงหมอรึป่าว ล้อเล่นค่ะไหนลองเล่าให้หมอฟังสิคะ” คุณหมอหยอกล้อให้คนไข้ได้ผ่อนคลายมากขึ้น
“เมื่อคืนฉันฝันว่า...”
“น้ำทำการบ้านไปสิเล่นอยู่ได้โทรศัพท์อ่ะ”
“ว่าแต่เค้าตัวเองก็เหมือนกันนั้นแหล่ะ”
“อะไรเค้าเปิดหาคำศัพท์อยู่อย่ามามั่ว มัวแต่คุยกับใครอยู่”
“ไม่ได้คุยกับใครอยู่...อย่ามายุ่งได้ป่ะ” เสียงเรียกชื่อใครคนนั้นขาดหายไปในความฝัน
“เออ...จะไม่ยุ่งกับน้ำก็ได้”
“งอนเค้าหรอเตง เค้าพูดเล่นดีกันน้า~” ไม่เสียงตอบรับจากอีกฝ่าย
“นี่เค้าขอโทษที่เค้าพูดแรงอ่ะ ดีกันเถอะนะๆ” น้ำยังคงตื้อไม่เลิก
“ในความฝันฉันกับเค้าเริ่มทะเลาะกัน แต่ฉันไม่เห็นหน้าเค้า” หลังจากที่ฟังน้ำเล่าจบหมอเอมก็เดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกันอย่างที่เคยทำ
“หลับตานะคะ” คุณหมอสาวบอกให้คนไข้หลับตาแล้วค่อยจับเธอเอนพิงกับโซฟา
“คุณน้ำลองคิดนะคะ ลองคิดว่าเหตุการณ์ก่อนที่เขาจะบอกให้คุณเลิกเล่นโทรศัพท์มันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง”
“กลับมาแล้วค่ะ”เสียงสองสาววัยมัธยมตะโกนขณะที่ถอดรองเท้าหน้าบ้าน
“กลับมาแล้วหรอน้ำ...ขึ้นไปเปลี่ยนชุดสิแม่ทำกับข้าวไว้รอแล้ว” ไม่ได้ยินชื่ออีกแล้ว รู้จักแม่ด้วย
สองสาววิ่งขึ้นห้องไปทันทีเมื่อได้ยินถึงมื้อเย็นที่รออยู่
“แม่ดู...ดิแย่งน้ำกินหมูหมดเลยอ่ะ” น้ำโวยวายฟ้องแม่เมื่อคนที่นั่งข้างตัวเองแย่งหมูไปจากจาน
“แบ่งกันกินดิมีตั้งเยอะใช่ไหมคะแม่” สาวน้อยอีกคนหันไปหาพวกทันที
“ทั้งสองคนนี่ก็ทะเลาะกันตลอดเลยนะ” แม่ส่ายหัวกับทั้งสอง
“แล้วยังไงต่อคะ” คุณหมอสาวถามถึงเหตุการณ์ต่อไปเมื่อคนไข้หยุดเล่าถึงภาพความคิดไป
“โอเคค่ะพอแล้วก็ได้ค่ะ คุณน้ำค่อยๆลืมตานะคะ” เมื่อเห็นคิ้วของคนไข้ขมวดเป็นปมคุณหมอจึงปลุกให้เธออกจากการขุดสิ่งที่อยู่จิตใต้สำนึกของเธอที่ทำให้เกิดความฝันเหล่านี้เพราะเกรงว่าจะเกิดอาการปวดหัวขั้นรุนแรงอย่างที่เธอเคยเป็น น้ำค่อยๆลืมตาขึ้นจากจิตใต้สำนึก
“คุณโอเคใช่ไหมคะ” น้ำพยักหน้าตอบคุณหมอสาว
“คุณใช้เวลาอยู่กับจิตของคุณไป10นาทีซึ่งถ้าเทียบกับปกติมันไม่ได้นานเลยแต่กับอาการของคุณมันดูค่อนข้างรุนแรง หมอคิดว่าการที่จะขุดจิตใต้สำนึกของคุณต้องใช้เวลานานพอสมควร เพราะหากคุณอยู่กับจิตของคุณมากกว่านี้อาจเกิดผลกระทบกับคุณได้ หมอไม่อยากให้ยานอนหลับคุณเพราะถ้าคุณฝันนานเกินไปอาจจะทำให้เกิดอันตรายได้” คุณหมอบอกเล่าถึงอาการที่ดูรุนแรง
“แล้วถ้าฉันเป็นมากกว่านี้ฉันจะเป็นโรคประสาทไหมคะ” น้ำถามกลับอย่างกังวล
“หมอไม่อยากให้คุณกังวลกับเรื่องนี้ แต่หมอจะให้ยาคลายเครียดคุณไปนะหมอไม่อยากให้คุณเครียด” หมอเอมเอื้อมมือไปจับมือและบีบเบาอย่างห่วงใย
[กริ้ง~]
“สวัสดีค่ะ หมอเอมค่ะ” เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ในยามดึกทำให้คุณหมอต้องตื่นมากดรับมัน
‘คุณหมอคะ ฉันน้ำเองนะคะ’ เสียงจากปลายสายตอบกลับมา
“ค่ะคุณน้ำ มีอะไรรึป่าวคะ” คุณหมอถามกลับด้วยเสียงห่วงใย
‘คือฉันนอนไม่หลับหน่ะค่ะ’ ปลายสายจากคนไข้ตอบกลับมาถึงเหตุที่ต้องโทรหาคุณหมอ
“คุณทานยาที่หมอให้ไปรึยังคะ” อาการนอนไม่หลับคงเพราะคนไข้ของเธอคงจะเครียด
‘ทานแล้วค่ะ’ คนไข้ตอบกลับมา
“ถ้าอย่างงั้นทำตามที่หมอบอกนะ คุณนอนลงบนเตียงให้สบายที่สุด” คนไข้ปลายสายทำตามที่คุณหมอสั่ง
“ที่นี้หมอจะคุยกับคุณไปเรื่อยๆจนคุณจะหลับล่ะกัน” คุณหมอบอกคนไข้ถึงวิธีการที่จะทำให้เธอนอนหลับ
‘ไม่รบกวนคุณหมอหรอคะ’ ปลายสายตอบกลับมาด้วยเสียงเกรงใจ
“ฮาฮ่าๆๆไม่หรอกค่ะ คุณน้ำเป็นคนไข้ของฉันมันก็เหมือนหน้าที่ของฉันด้วยสิคะ” คุณหมอหัวเราะเสียงดัง เมื่อคนไข้ที่โทรหาเธอกลางดึกกำลังถามด้วยความเกรงใจแต่เธอก็เต็มใจอยู่แล้ว
‘เรียกฉันว่าน้ำก็ได้นะคะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ’
“งั้นน้ำก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณก็ได้ค่ะ เรียกแค่เอมหรือหมอเอมก็ได้ค่ะ” เมื่อฝ่ายคนไข้ยื่นข้อเสนอให้ทั้งสองได้สนิทกันมากขึ้นฝ่ายคุณหมอสาวจึงไม่รีรอตอบรับ
‘อืมมมม แล้วหมอเอมอายุเท่าไรคะ’ ฝ่ายคนไข้เริ่มชวนคุยถามถึงเรื่องทั่วไป
“22ค่ะ แล้วน้ำล่ะ” คุณหมอสาวถามกลับ
‘20ค่ะ แล้วอย่างงี้ฉันต้องเรียกพี่หมอเอมไหมคะ ฮาฮ่าๆๆ’ คนไข้หัวเราะอย่างขบขัน
“ไม่ต้องค่ะๆ ไม่อย่างงั้นฉันก็ต้องเรียกน้ำว่าน้องน้ำแล้วล่ะ” คุณหมอหยอกกลับบ้าง
‘ดูมุ้งมิ้งจัง เรากลับมาเรียกกันเหมือนเดิมเถอะค่ะ’ เมื่อเริ่มไปไกลคนไข้ก็ไม่ปล่อยมันไป
“โอเคค่ะๆๆ” คุณหมอตอบรับ
‘ทำไมหมอเรียนจบเร็วจังคะอายุยังน้อยอยู่เลย’ เมื่อพูดถึงอาชีพหมอแล้วหมอเอมอายุน้อยมากถ้าเทียบกับหมอคนอื่นๆแล้ว
“หมอเรียนเร็ว17หมอก็ปีหนึ่งล่ะข้ามขั้นมาไกลมากเลยล่ะ” จากการเรียนโรงเรียนนานาชาติทำให้เธอได้โดดข้ามชั้นและทำให้เธอเรียนจบเร็ว
‘ดีจังค่ะ อายุแค่22แต่ได้เป็นหมอที่มีชื่อเสียงแล้ว’ คนไข้คนไข้ตอบกลับมาเป็นเชิงชื่นชมปนอิจฉาเล็กน้อย
“ชมหมอเขินจัง แล้วน้ำเรียนคณะอะไรคะ” ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากปลายสาย
“น้ำคะ สงสัยจะหลับไปแล้วแน่เลย” คนไข้เธอคงจะหลับไปคาโทรศัพท์ไปแล้ว
“ฝันดีนะคะ คนไข้ของฉัน”
__________________________________________
มาเสิร์ฟสำหรับตอนแรกค่ะ
ตอนนี้มาแบบเบาๆไม่มีไรมาก
ฝากติดตามด้วยนะคะ
ความคิดเห็น