Promise & Promisa เมื่อเริ่มต้นด้วยสัญญา จุดจบนั้นมักเจ็บปวด

ลำดับตอนที่ #1 : ภารกิจที่III ของท่านเบลด ทดสอบจิตใจ

แบบฟอร์มการส่งภารกิจ III

ชื่อ/นามสกุล : Promisa Imposso
ตำแหน่ง :นักรบ/ผู้ดูแลศูนย์พยาบาล
วันที่ : 11/08/52
ภารกิจที่ส่ง : ทดสอบจิตใจ
รูปเด็กสาว/มิตรของเจ้า : 
บรรยายการทำภารกิจ (บรรยายมากจะดี): 
"ท่านเบลด!!!!ท่านบ้าไปแล้วหรอไง!!!!!!!!!"โวยวายทันทีเมื่อเห็นภารกิจ หยิบปืนขึ้นมายิ่งบอร์ดประกาศทิ้งไม่เหลือซาก
"ฮึ้ย!!!"พาร่างตัวเองเดินออกไปทิ้งเพียงซากบอร์ดประกาศที่เละเป็นผงธุลี
--------------

"เฮ้อ...."ข้าค่อยๆทิ้งตัวลงนอนอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่นอกเมืองพยามข่มอารมณ์ให้สงบ ไม่เช่นนั้นคงบุกเข้าถึงห้องท่านเบลดแล้วยิงหัวท่านเบลดทิ้งแทนก็เป็นได้ เหม่อมองขึ้นบนท้องฟ้าก่อนจะปิดเปลือกตาลง
 
กริ่งๆ กริ่งๆ เสียงกระดิ่งดังกังวานมาตามทางที่เงียบสงัด

"หืม...."ข้าก้มตัวลงไปมองพบเด็กหญิงร่างเล็ก เงยหน้ามองข้าด้วยสายตาที่เจือไปด้วยความเศร้า

"...พี่สาว...ฮึก...ฮึก...ชะ..ช่วย พะ...พี่ชายข้าด้วย...ฮึกๆฮือๆๆ"เด็กสาวยืนร้องไห้พร่ำบอกกับข้าด้วยเสียงที่สั่นเครือ ข้ารีบโดดลงมาจากต้นไม้ทรุดตัวลงลูบหัวเด็กสาวเบาๆก่อนจะนึกย้อนถึงภารกิจ ก่อนจะเสม่อมองไปทางอื่น
"ฮึกๆๆ...พี่สาว..ช่วย..ฮึกๆๆพี่ชายข้าเถอะ...พะ..พี่ข้า..กำลังจะตายแล้ว...ฮือๆๆ"ข้าพยักหน้าลงเบาๆก่อนจะเอ่ยกับเด็กสาวด้วยน้ำเสียงปลอบประโลม
"อย่าร้องเลยสาวน้อย พาพี่ไปหาพี่ชายเจ้าสิ "ข้าเอื้อมมือไปกุมมือเล็กๆนั้นก่อนจะปาดน้ำตาข้างแก้มนั้นแผ่วเบา
"ฮึกๆ.."เด็กสาวพยักหน้า ก่อนจะกำมือข้าแน่นแล้วพาข้าเดินเข้าไปหาพี่ชายของเธอ

ร่างของเด็กชายอายุไล่เลี่ยกับเด็กสาวนอนจมกองเลือดหายใจโรยริน ตามตัวมีบาดแผลคล้ายคมเขี้ยวของสัตว์ใหญ่ ข้าค่อยๆรวมเวทย์รักษาให้เด็กชายคนนั้นจนแผลหายสนิท แต่เด็กชายก็ยังไม่ฟื้น ลมหายใจของเด็กชายที่โรยรินก็เริ่มขาดช่วง เหมือนกับว่าข้ามารักษาให้ไม่ทัน วินาทีนั้นที่ร่ายบทมหาเวทย์ฟื้นฟูพลังชีวิตให้เด้กชายทันที พร้อมกับถอนหายใจ เพราะอาการของเด็กชายเริ่มดีขึ้นแล้ว
"เอาละ...เสร็จแล้ว พี่เจ้าคงจะฟื้นอีก2-3วันนะ แล้วพวกเจ้าอาศัยอยุ่ที่ไหนกันทำไมมาเดินอยู่ในป่าแบบนี้ละ"ข้าหันไปถามเด็กสาวที่นั่งกุมมือพี่ชายตัวเองอยู่
"คือ..พวกข้าหนีสงครามกันมาค่ะ พ่อกับแม่ของข้าก็ตายกันหมด เหลือข้ากับพี่ชาย ข้าเลยต้องมาเร่ร่อนในป่าอยู่แบบนี้ละค่ะพี่สาว"เด็กสาวตอบเบาๆไม่ละสายตาออกจากพี่ชายของเธอเลยซักนิด ตอนนี้ข้าทำอะไรไม่ถูกใจนึงก็อยากทำภารกิจให้เสร็จเพราะถึงจะเป็นภารกิจที่แย่แค่ไหนแต่มันก็เป็นบททดสอบที่จำเป็น แต่อีกใจนึง...ข้าก็ไม่อยากซ้ำเติมเด็กสาวตรงหน้าอีก เพราะชะตาชีวิตของเธอก็สิ้นหวังมามากแล้ว
"พี่สาว...พี่สาวค่ะ..."เด็กสาวสะกิดข้า ข้าเองถึงกับสะดุ้งน้อยๆตื่นจากภวังค์ความคิดก่อนจะตัดสินใจเอ่ยออกไป
"เจ้านอนพักเถอะ เดี๋ยวข้าจะกล่อมพวกเจ้า2คนจะได้หลับสบาย"ข้ากล่าวกับเด็กสาวเบาๆมองด้วยสายตาเอ็นดูซ้อนเร่นนัยต์ตาที่สั่นระริกราวกับนักโทษที่กำลังจะทำผิด
"ค่ะ...แต่พี่สาวต้องอยู่กับข้าทั้งคืนนะแล้วต้องปลุกข้าตอนเช้าด้วยนะ>.<"เด็กสาวส่งรอยยิ้มขี้เล่น รอยยิ้มที่ข้าชอบทำเสมอๆ ข้าได้แต่พยักหน้าลงเบาๆ เด็กสาวรีบมานอนหนุนตักข้าทันที ข้าก้มมองนิดหน่อยก่อนจะหยิบฟลุ๊ตคู่ใจขึ้นมา เด็กสาวยิ้มก่อนจะหลับตาพริ้ม ข้าเสม่อมองไปทางเด็กชายที่นอนสลบไม่รู้เรื่องก่อนจะร่ายเวทย์อะไรบางอย่างให้เด็กชายร่างเด็กชายถูกปกป้องด้วยบาเรียขั้นสูง พร้อมกับที่ร่างของเด็กชายค่อยๆลอยมานอนข้างตัวข้าเอง ข้ายกฟลุ๊ตจรดริมฝีปากค่อยๆเป่ามันเป็นบทเพลงขับกล่อมที่แสนเศร้า บทเพลงที่ไพเราะนี้ กับเป็นบทเพลงที่อันตรายที่สุดสำหรับผู้คนที่เจ้าของอยากจะให้ได้ยิน
"อื้อ..."*เด็กสาวเอียงหัวมาพิงตัวข้าก่อนจะเอื้อมือมากอดเอวข้าเบาๆ มือที่จับฟลุตสั่นระริกราวกับไร้เรี่ยวแรงที่จะถือ มองร่างเด็กสาวไร้เดียงสาที่หลับตาพริ้มในโลกแห่งความฝัน บทเพลงขับกล่อมดังแว่วไปตามทางที่เงียบสงัดเรื่อยๆ เสียงวิญญาณ ค่อยๆดังขึ้นแม้จะเบาบางแต่ตนเองกลับได้ยินชัดเจน ข้าค่อยๆหลับตาลงช้าๆไม่แม้แต่จะมอง สัมผัสไดถึงพลังชีวิตของเด้กสาวที่ค่อยๆสลายไปทีละนิด ทีละนิด จนหมดสิ้น มือเล็กๆที่เคยกอดเอวข้าบัดนี้ร่วงลงตกถึงพื้น พร้อมกับลมหายใจที่หมดลงของเด็กสาว ข้าค่อยๆเก็บฟลุ๊ตลงก่อนจะลืมตามองเด็กชายที่ยังเหลือลมหายใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะหน้าผากใช้มนต์บทนึง บทกลืนกินความจำ เขาจะจำไม่ได้ว่าเคยมีน้องสาวที่น่ารักถึงเพียงนี้ เขาจะลืมอดีตทุกๆอย่าง และจะไร้ซึ่งความทรงจำทุกประการเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาพบเจอแสงอรุณยามเช้า พรุ่งนี้.....

"หลับให้สบายเด็กน้อย อย่าได้ประวิงในเรื่องใดๆ....ข้าจะขับกล่อมเจ้าให้ตกสู่ห้วงนิทรา เมื่อเจ้าลืมตาตื่น เจ้าจะพบเพียงแต่แสงสว่างของอรุณยามเช้าพรุ่งนี้เท่านั้น"ข้าก้มลงจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากของเด็กชายเบาๆ ก่อนจะอุ้มร่างเด็กสาวที่ไร้ซึ่งวิญญาณ ไปที่ริมทะเลสาปที่งดงามในยามราตรี

"...ข้าขอโทษสาวน้อย...ข้าไม่ได้ต้องการจะทำมัน...หลับฝันดี เจ้าจะมีแต่ความสุขไปตลอดการ..."ร่างของสาวน้อยสลายไปเป็นผงธุลีสีทองละเอียดอ่อน ก่อนจะจับรวมตัวเป็นผีเสื้อที่งดงามที่สุด โผบินออกไปในม่านหมอกและหายไปตลอดกาล


จบภารกิจ----------------------------