ข้อมูลเบื้องต้น
#นี่คือเรื่องจริงจากชีวิตค่ะ!
ความรักของคนสองคนที่เริ่มจากการเป็นเพื่อนเริ่มจากความสนิทเรียนห้องเดียวกันคุยกันได้ทุกเรื่องใครจะรู้ว่าวันนึ่งเราทั้งสองจะได้เป็น “แฟน” กัน!
ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้มันเกิดมาตั่งแต่ตอนไหนรู้สึกตัวอีกทีเวลาอยู่ใกล้ๆใจมันก็สั่นเหมือนหวั่นๆไปหมด ทั้งความที่เรารู้ใจกันด้วยคำว่าเพื่อนช่วยกัน แคร์และใส่ใจกันมาตลอด มันทำให้ไม่รู้เลยว่าความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นได้ตอนไหน เห้อออ~.~ กลัวรู้สึกคนเดียวจางเล้ยยย.
แต่!!!!!!!!! อะไรกันน่ะอะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้ แอ๊ะ ไม่...ไม่สิหรือมันจะไม่ใช่ความบังเอิญO.o
อยู่ดีๆทำไมเหมือนเห็นไอ่ตาทึ่มนั้นเดินถือดอกไม้ช่ออลังเว่อร์ตรงมาที่เราละ หื้มม>< อย่าพึ่งมโนเรา! แต่ไม่จ้าาา0-0ไม่ได้เป็นแค่ความมโนแล้ว ไอ่ตาบ้าาาาาอยู่ๆคุกเข่าแล้วยื่นดอกไม้ช่อใหญ่มาให้ชั้นนนนน แกร์อะไรจะขนาดนี้ และแล้วเราสองคนได้คบกัน ตลอดเวลามันมีมาก จน! มาถึงวันที่เรา.....(เลิกกัน)
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราคบกัน7เดือน มันดีมากถึงมากที่สุดนายทั้งนิสัยดี ใส่ใจ เข้าใจกันตลอด แต่ชั้น ชั้นบอกเลิกนาย มันดูโง่มากใช่มั้ยที่ทิ้งคนที่ดีแบบนี้ไป ใช่มันดูโง่ แต่ชั้นก้ไม่เสียดายหรอกน่ะเพราะเราเลิกกันแค่ไม่กี่อาทิตย์ มัน! มันไปมีใหม่ แล้วเราสองคนอ่ะหรอเดินผ่านกันยังไม่มองกันเลยจ้าไม่ทักไม่ทาย ง่ายๆคือเรียกได้เลยว่าเหมือน “คน ไม่ รู้ จัก กัน” แน่นอนค่ะอย่างที่รู้ๆกัน ชั้นร้องไห้และปิดใจตัวเองไป2-3เดือนเลยทีเดียวแต่ชั้นโทษใครไม่ได้ค่ะ ต้องโทษตัวเอง เพราะชั่นเป็นคนบอกเลิกเองเลยทำไรไม่ได้ (บอกเลิกเองเจ็บเองค่ะ) แต่อย่าพึ่งค่ะ! ชีวิตชั้นไม่จบแบบนั้นแน่ค่ะ เพราะ...
ชั้นได้เจอคนที่ดีและดีและดีมากเข้ามาในชีวิตค่ะ แน่นอนว่าต้องดีกว่าเก่า เพราะชั้นจะไม่ทำให้ชีวิตของตัวเองต้องกลับไปทำอะไรที่ผิดพลาดเหมือนในอดีตแน่นอน!! ทุกคนคง งง ใช่มั้ยค่ะว่าแล้วมาเขียนทำไม งื้อออออ><อย่าว่ากันเลยน้าา ถ้าชอบหรือไม่ชอบยังไง คอมเม้นไว้เลยน่ะเค้าอยากรู้ความเห้นของทุกว่ามันเค้าต้องพัฒนาอะไรอีกบ้างมากมาย.
ปล.ขอย้ำ(ที่เขียนทั้งหมดคือเรื่องจริงจากชีวิตน่ะฮ่ะ) จุ้บๆ❤️
ความคิดเห็น