คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter : 8 (บันทึกพิเศษของซาวาดะ สึนะโยชิ.)
Rating : NC – 12
Chapter : 8 (บันทึกพิเศษ ของ ซาวาดะ สึนะโยชิ)
ท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายบางๆ เด็กชายเจ้าของผมสีน้ำตาลอ่อนออกมาเดินอยู่ภายนอกเพียงลำพัง ความเศร้าที่กังลังจะเสียคนที่รักไป กัดกินหัวใจของซาวาดะ สึนะโยชิ พอๆกับความหนาของหิมะที่กำลังตกอยู่ตอนนี้
“พี่ฮิบาริ...”ร่างบางพิมพัม..
อย่างไม่ร็เลยว่ามีใครบางคนกำลังแอบมองอยู่ห่างๆ
“สวัสดีคนสวย..”เสียงกวนๆดังมากระทบโสตประสาทของซาวาดะ สึนะโยชิ ก่อนที่ร่างใหญ่ของชายสองคนจะก้าวมาขวางหน้าเขาไว้
เจ้าของร่างเล็กมองสองคนตรงหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก...
ใช่.. ตั้งแต่เกิดมา เขาไม่เคยออกจากบ้านเพียงลำพังมาก่อน... ทุกครั้งที่ออกมาเดินแบบนี้ นอกจากจะเป็นการเดินกับกลุ่มเพื่อนอย่างโกคุเทระ หรือยามาโมโตะแล้ว ก็ยังมีพี่ฮิบาริด้วยเสมอ
“เอ่อ...”
“ไปเที่ยวกับพวกเรามั้ย... เท่าไหร่ดีล่ะ.. ห้าพันเยน หรือว่าแปดพันดี”หนึ่งในนั้นถือวิสาสะยกแขนโอบเอวบางเอาไว้
“ผะ. ไม่ล่ะครับ”
“อย่าปฎิเสธสิ.. รู้มั้ยคืนนี้เสองคนหาสาวๆยากแค่ไป”อีกคนยื่นมือมาเชยคางสึนะโยชิเบาๆ
“ปล่อยผมเถอะครับ!”
“ฮ่าๆๆ ได้มาแล้วมีรึจะปล่อ..”
พลัก! ยังไม่ทันจะสุดเสียงดีหนึ่งในสองคนนั้นกลับล้มคว่ำลงกับพื้น
“เฮ้ย! แกทำอะไรวะ!”ทำเอาอีกคนที่จับซาวาดะ สึนะโยชิอยู่ถึงกลับรีบปล่อยแล้วตรงเข้าไปยังบุคคลปริศนาอย่างเต็มไปด้วยโทสะ
แต่บุรุษร่างสูงนั้นไม่แม้แต่จะแสดงอารมณ์โกรธออกมา ใบนั้นมีเพียงแต่รอยยิ้มเท่านั้น
ขาใหญ่ลอยหมายจะเตะก้านคอบุรุษปริศนา แต่เจ้าของร่างสูงสมส่วนนั้นกลับก้มหลับได้ทันก่อนจะฉุดมือของซาวาดะให้วิ่งตาม
ร่างสูงพาลากอีกคนเข้ามายังตรอกแคบๆก่อนจะกอดคนตัวเล็กแน่น
“เอ่อ....-0-///”
“ชู่วว... เงียบก่อนครับ”ร่างสูงทำยกนิ้วชี้ขึ้นจรดริมฝีปากร่างบางเป็นสัญลักษณ์ราวกับห้ามพูด
ดังนั้นสียงที่ได้ยินจึงเป็นเพียงเสียงหัวใจของซาวาดะที่แข่งกันเต้นรัวกับเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายที่เพิ่งออกกำลังมาหมาดๆ
“เฮ้ย! มันไปไหนแล้วว่ะ...”’
“ไปทางโน้นรึเปล่าน่ะ...”จากบทสนทนานอกตรอกรวมถึงเสียงฝีเท้าผ่านไปแว่วๆ ทำให้ทั้งสองรู้ว่ากลุ่มคนเมื่อครู่นี้ได้
วิ่งเลยผ่านไปเรียบร้อยแล้ว... ทำเอาทั้งคู่พากันถอนหายใจอย่างโล่งอก
“มันไปแล้วล่ะครับ...^ ^”เจ้าของผมสีน้ำเงินอมม่วงเอ่ยคำก่อนจะก้มลงแย้มยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ร่างบาง
“เอ่อครับ...แหะๆ”สึนะยิ้มแหยๆก่อนจะเงยหน้ามองใบหน้าคมที่ห่างกันแค่คืบกว่าๆ
“ครับ...^^?”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กราบพระบาทผู้อ่านทุกท่าน ช่วงนี้อีฟขออัพฟิคช้าหน่อยนะ T^T รู้สึกว่างานจะสุมเหลือเกิน มว๊ากกกกกก!!!
ขอโทษจริงๆนะคะ
ความคิดเห็น