คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter : 7
“นายมาที่นี่ได้ยังไง!!”
“...ทำไมล่ะเคียว ฉันมาบ้านว่าที่ภรรยาไม่ได้เหรอ”น้ำเสียงที่ร่าเริง ใบหน้าที่ติดจะอารมณ์ดี ผิดกับดวงตาที่ทำให้ถึงกับฮิบาริหนาวๆ ร้อนๆ
“...”
“หรือว่าที่ภรรยาของฉันจะกลัวฉันมาเจอผู้ชายอื่นที่ซุกซ่อนไว้ล่ะ?”
“ฮะ!!? ผู้ชายอื่น.. บ้าแล้ว”ร่างบางพึมพำออกมาเบาๆ อย่างไม่คิดอไรมาก ผิดกับคนตรงหน้าที่พอได้ยินถึงกับอารมณ์ขึ้นสูง
“บ้าแล้วงั้นเหรอ... ทำไมล่ะเคียวยะ หรือว่าเรื่องของคนๆนั้นเป็นความลับ ^ ^”แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้มอย่างใจดีแต่อารมณ์ของร่างสูงกำลังครุกรุ่นราวกับราชสีห์ที่กำลังจะสังหารเหยื่อ(ฮิจังคงเป็นลูกกวางตัวน้อยๆสินะ Q[]Q : อีฟ)
“เหอะ.. นายหมายถึงใครน่ะ -*-” คนตัวเล็กถามอย่างงงๆ
“ฉันเห็นนะ.. เคียวยะอยู่กับผู้ชายคนนั้นในผับ”
คนไหนว่ะ -*-
“เรื่องนั้นน่ะ ฉันไม่เข้าใจว่านายพูดเรื่องอะไร แต่ตอนนี้นายออกไปจากห้องฉันได้แล้ว ทางที่ดีออกไปจากบ้านฉันเลยจะดีมาก!!!”ร่างบางพูดก่อนจะทำเป็นไม่สนใจเดินไปเปิดตู้เตรียมอาบน้ำ
“หึ... แล้วทำไมฉันจะอยู่ในห้องคนที่จะเป็นภรรยาในอีกสามวันข้างหน้าไม่ได้ล่ะ อ๊ะ! ไม่สิ อีกสองวันต่างหาก... เพราะนี้ก็เกือบตีสองแล้วนี่ จริงมั้ย..?”ดีโน่กระซิบข้างๆหูร่างบางเบาๆ พลางสวมมือเข้ากอดเอวบางจากด้านหลัง... จมูกที่เป็นสันโด่งซุกไซร้อยู่กับซอกคอขาว
“จะ.. จะทำอะไรน่ะ!!”ร่างในอ้อมกอดพลางดิ้นไปมาแต่กลับไม่สามารถสู้แรงของร่างสูงได้
“จะหนีไปไหนล่ะเคียวยะ.. ทีกับผู้ชายในผับ.. ไม่เห็นเคียวยะจะดิ้นอย่างนี้เลยนะ”มือหนาค่อยๆเลื่อนสอดเข้าใต้สาบเสื้อของคนภายในอ้อมกอด ริมฝีปากสวยขบเม้มซอกคอขาวจนเป็นรอยสีกลีบกุหลาบจางๆ นิ้วเรียวค่อยๆเลื่อนขึ้นตามผิวนวลช้าๆ ก่อนจะกดสะกิดตรงยอดอกร่างบางเบาๆ ทำเอาเจ้าของใบหน้าสวยที่ไม่เคยถูกกระตุ้นถึงกับเผลอครางเสียงหวาน
“อ่าาา~ ”
“หึ..”เจ้าของเรือนผมสีทองยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเลื่อนปากทำรอยสีกุหลายอีกหลายรอย...
“อ๊ะ...! ////”ฮิบาริยกมือปิดปากตัวเองทันทีที่รู้ตัวว่าเผลอส่งเสียงหน้าอายออกไป
ร่างสูงค่อยๆคลายอ้อมกอดช้าๆด้วยความเสียดาย.. แต่อารมณ์ไม่ดีชั่วครู่กับหายไปแล้ว อาจเป็เพราะท่าทีที่น่ารักของคนตัวเล็กก็เป็นได้
“อันที่จริงอยากทำมากกว่านี้แฮะ.. แต่รอหลังแต่งงานดีกว่า ^^”
ทางที่ดีไม่ต้องทำเลยก็ได้ - -***
“ฉันดีกว่า... ออกมาแบบนี้เดี๋ยวพวกลูกน้องจอมจุ้นจะตามหากันให้วุ่นวาย...”ดีโน่หันมายิ้มสดใสอย่างเคยทำเอาร่างเล็กถึงกับงงๆกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปมาราวกับคนมีมามากของคนตรงหน้า “อ่อ.. แล้วก็ทางที่ดีเคียวยะอย่าไปเที่ยวกอดใครต่อใครอีก.. ไม่งั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือนล่ะ”เจ้าของเสียงหันมายิ้มให้ร่างบางหนึ่งทีก่อนจะโดดลงลงจากหน้าต่างไป
....เฮ้ย! นี่มันชั้นสองไม่ใช่เหรอ =[]=!!!!
เออ ช่างเหอะ ตายๆไปซะก็ดีแล้ว = =^^
ฮิบาริชะโงกหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง.. หลังจากเห็นว่าร่างสูงปลอดภัยและวิ่งออกไปพ้นจากบริเวณบ้านแล้วจึงหันกลับมาล้มตัวลงนอนบนเตียง
เฮ้อ... เมื่อกี้นี้มันอะไรกันน่ะ.. ทำใจเต้นเป็นบ้านเลย =______=’’
( 70 %)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อีฟ : ฮิบาริ ไหนบอกดีโน่ว่าจะไปตายที่ไหนก็ไปไง แล้วชะโงกออกไปดูนอกหน้าต่างทำไมล่ะ 'A' ?
ฮิบาริ : ก็ต้องออกไปดูสิ.. ถ้าเผื่อเป็นศพในบ้านฉันจะทำยังไงล่ะ
อีฟ : และ.. แล้ว ฮิบาริเขินดีโน่รึเปล่าที่โดนทำเมื่อกี้... ไหนขอดูรอยหน่อยสิ (ถือวิสาสะกระชากคอเสื้อเชิ้ตดูรอยที่คอ)
ฮิบาริ : ปกติฉันก็ไม่เขินหรอก แต่ยัยคนเขียนปัญญาอ่อนมันเขียนให้ฉันเขินน่ะสิ
อีฟ : คนเขียนปัญญาอ่อน ใคร? ใครหนอ ? ' 'a (ดูดนิ้ว + โดนโบก จนขยับไม่ได้ในวันต่อมา Y0Y )
ความคิดเห็น