ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic D18] เพราะว่าเป็นเธอ...

    ลำดับตอนที่ #6 : Chapter : 6

    • อัปเดตล่าสุด 19 มิ.ย. 54


    Pairing : D18

    Rating : NC – 15

    Chapter : 6

     

     

    กริ๊งงงง... กริ๊งงงงง!!!

     

    โทรศัพท์มือถือสุดคลาสสิกของฮิบาริ  เคียวยะแผดเสียงร้องแสบหู ก่อนที่เจ้าของจะหยิบขึ้นมากดรับ...

     

    “สวัสดี - - ”ร่างบางกรอกเสียงที่ดูไม่ค่อยจะเป็นมิตรใส่โทรศัพท์

     

    “อะไรกันฟร่ะ ฮิบาริ  ทักเพื่อนด้วยน้ำเสียงแบบนี้  มันหดหู่สุดหูรูดเลยเฟ้ย!”เจ้าของเสีนยงแสบแก้วหูแบบแปลกๆนี่คือเสียงของกับตันมวยของโรงเรียนมัธยมนามิโมริ  ที่เป็นเพื่อนสนิทของฮิบาริเคียวยะ

     

    “ว่างนักรึไง - -** ถึงโทรมากวนเวลานอนฉันแบบนี้น่ะ”ร่างบางตอบกลับด้วยเสียงเซ็งๆ

     

    “ก็ใช่น่ะเซ่!! ไม่งั้นไม่โทรหาหรอกเฟ้ย...”เสียงเงียบไปพักหนึ่งก่อนคนในสายจะเอ่ยต่อ “ไปเที่ยวกันเหอะฮิบาริ”

     

    “ไปมีเรื่องมาอีกแล้วสินะ.. อื้ม  งั้นเดี๋ยวฉันไปก็แล้วกัน”เจ้าของเสียงเก็มโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องไปยังที่ๆหนึ่งที่เข้ารู้จักดี  สถามที่ๆเพื่อนสนิทของเขามักจะไปเวลามีเรื่องทุกข์ใจ...

     

    ผับCovador

     

     

     

    COVADOR…

     

    เสียงดนตรีจังหวะสนุกที่ชวนขยับแข้งขยับขา  ภายในสถานที่ๆแออัดนั้น.. เป็นแหล่งรวมทั้งเหล้า บุหรี่  นารีและบรรดาอบายมุขมากมาย...

     

    ด้านในสุดเขาบาร์  ชายเจ้าของร่างกายกำยำผู้มีผมสั้นสีเงินเด่นเป็นเอกลักษณ์  นั่งกระดกน้ำสีอำพันราวกับนั่นเป็นเพียงน้ำ

     

    “เป็นอะไรมาอีกล่ะ...”ฮิบาริ  เคียวยะเอ่ยถามราวกับคุ้นเคยกับเรื่องราวนี้ดี...

     

    “ฮิบาริ..”

     

    “...”

     

    “ฉันเลิกกกับฮานะแล้ว...”ซาซางาวะ  เรียวเฮสวมกอดเข้าที่ร่างบางราวกับต้องการหาที่พึ่ง..

     

    “ฉันเสียใจด้วย..”เจ้าของเสียงแตะบ่าเพื่อนสนิทเป็นเชิงปลอบ  ก่อนจะลูบหัวอีกคนเบาๆ  แม้จะทำได้เพียงแค่นี้.. แต่ก็ทำให้เพื่อนสนิทคนนี้รู้สึกดีขึ้น..

     

    ฮิบาริ เช็ดน้ำตาให้ร่างสูงเบาๆ  โดยไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคนที่คอยเฝ้ามองการกระทำของเขาอยู่นานแล้ว...

     

    เคียวยะ...   ทำไมน่ะ?

     

    แม้นข้างกายของคนที่มองจะมีสาวๆรุมล้อมมากมาย..  แต่ดวงตาคบกริบนั้นกลับจ้องแต่ร่างบางที่กำลังกอดกลมกับเรียวเฮ... 

     

    “คุณดีโน่ขา...”สาวน้อยหน้าแฉล่มเอ่ยคำยั่วยวนชายหนุ่มออกมา..

     

    “ออกไปซะ..!

     

    “ค่ะ..?”

     

    “ฉันบอกให้ออกไปไงเล่า!!!!”เสียงตวาดดังลั่นทำให้หญิงสาวหลายนางที่นัวเนียอยู่เมื่อกี้ถึงกับเตลิดไปคนละทาง

     

    “บอสครับ...”

     

    “ออกไปโรมาริโอ้.. ฉันอยากอยู่คนเดียว..”

     

    “อย่าคิดมากนะครับบอส...”เสียงลูกน้องคนสนิทเอ่ยก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินออกไปทิ้งให้บอสของเขานั่งมองร่างบางอยู่เบื่องหลัง

     

    กอดกันกลมกลางผับแบบนี้...  ยังไม่ให้คิดอีกเหรอ

     

    ผู้ชายคนนั้น... เป็นอะไรกับเคียวยะกันนะ...

     

     

     

    บ้านตระกูลฮิบาริ

    .....

     

    เฮ้อ..  เป็นครั้งแรกเลยแฮะตั้งแต่ที่พ่อกับแม่เสียไปที่เขาเข้ามาเหยียบที่บ้านหลังนี้..

     

    ฮิบาริ  เคียวยะ  โยนกระเป๋าเป้ออกไปให้พ้นทาง  วันนี้เขาขออนุญาตคุณน้านานนะกลับมาที่บ้านเพราะไม่อยากจะรบกวนครอบครัวซาวาดะมากเกินไป... แค่นี้  พวกนั้นก็ดีกำเขามามากพอแล้ว

     

    แม้จะยังสะเทือนใจอยู่บ้าง...  แต่ก็โอเคนะ  เขาไม่ใช่คนที่จะมาจมอยู่กับความหลังฝังใจในอดีต

     

    ร่างบางเดินก้าวขึ้นบรรไดไปยังห้องส่วนตัวที่เคยนอนประจำ...  ทำไมนะ  เมื่อก่อนเค้าไม่เคยรู้สึกว่าบ้านหลังนี้กว้าง..  และอ้างว้างเท่านี้มาก่อนเลย

     

    ฮิบาริกดเปิดไฟในห้องที่มืดสนิท...  ข้าวของที่เคยวางอยู่ก่อนแล้วก็ยังวางอยู่ที่เดิม  แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คือบนเตียงหนานุ่มที่เจ้าของขอบที่จะนอนซุกอยู่ให้ผ้าห่ม  กับมีชายร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีทองจ้องมาที่เขาอยู่

     

    “นายมาที่นี่ได้ยังไง...!? 


    -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


    พี่โน่บุคเข้าห้องหนูฮิเชียวนะ 55555 


    โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ >/////<


    ....
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×