คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter : 4 (Special 8059)
Pairing : 8059
Rating : NC – 15
Chapter : 4
“บอสครับ...”
“ว่าไง โรมาริโอ้”คนเป็นเจ้านายหันไปตามเสียงเรียก
“บอสดูรายการการเงินของบริษัทคุณฮิบาริสิครับ”โรมาริโอ้ ลูกน้องคนสนิทของของนักธุริจฉายาม้าพยศยื่นเอกสารให้อีกคนดู
“ทำไมเหรอโรมาริโอ้...?”ดีโน่ทำหน้างงๆ
“ผมว่ามันดูแปลกๆนะครับ ดูรายการเบิกจ่ายตรงนี้สิครับบอสมันดูเยอะผิดปกติ หนำซ้ำเวลาที่ฮิบาริซังจะผลิตสินค้าแบบใหม่ เป็นต้องมีสินค้าที่เหมือนกันออกมาตัดหน้าทุกที.. บอสว่าแปลกมั้ยครับ”
“อ๊ะ! จริงด้วยมันแปลกๆแฮะ..”
“ครับ”
“งั้นนายช่วยไปสืบให้หน่อยได้มั้ยโรมาริโอ้”
“ครับบอส..”
“ฉันว่าเรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำ.. และฉันก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้บริษัทเป็นแบบนี้ต่อไปแน่ๆ”
......
...............
.......................
::: ร้านซูชิยามาโมโตะ :::
“กัปปะมากิได้แล้วคร้าบบบบ ^-^”เด็กหนุ่มร่างสูงเจ้าของเสียงวางถอดข้าวห่อสาหร่ายลงบนโต๊ะ ก่อนจะวางชาเขียวเย็นๆตาม
“ชิราชิซูชิที่นึง! ทาเคชิจัง”
“คร้าบบบบผม พ่อชิราชิซูชิ!”ยามาโมโตะ ทาเคชิ ตะโกนให้คนหลังเคาเตอร์ได้ยินก่อนจะเดินไปเช็ดโต๊ะที่ลูกค้าเพิ่งจะลุกไป
ก๊องแก๊ง!
เสียงกระดิ่งตรงประตูร้านที่มักจะดังเมื่อมีคนเปิด ดังขึ้น พร้อมกับร่างเพรียวเจ้าของผมสีเงินเดินก้าวเข้ามาในร้าน
“โย่ โกคุเทระ ^___^ / ”ยามาโมโตะยกมือทักทายคนที่เข้ามาใหม่อย่างสนิทสนม
“ใครน่ะ ทาเคชิจัง แฟนเหรอ”
“ใช่เลยคร้าบบบ คุณลุงฮินาตะ”ร่างสูงตอบอย่างไม่ยีหร่าเลยว่าบุคคลที่สามตรงหน้าจะหน้าขึ้นสีแค่ไหน
“เจ้าบ้าเบสบอล แกไปพูดอย่างนั้นได้ไงน่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับแกนะเฟ้ย!”ร่างบางโวยวายกลบอาการเขินของตัวเองทันที
“หืม? เมื่อกี้นายว่าไงนะโกคุเทระ”ถึงแม้ใบหน้าจะแฝงไปด้วยรอยยิ้ม หากแต่แววตาของยามาโมตะ ทาเคชิกลับไม่ได้ยิ้มไปด้วย ทำเอาโกคุเทระมองคนตรงหน้าอย่างหวาดระแวง
มันจะทำเหมือนเมื่อคืนอีกรึเปล่าว่ะ...?
“กะ...ก็ฉันบอกแกไปแล้วไงเล่า หูตึงระเปล่าฟร่ะ เมื่อกี้นี้น่ะ ไม่ได้ยิ... เอ๊ย!! แกจะพาฉันไปไหนน่ะ”เจ้าของนัยน์ตาสีมรกตยังพูดไม่ทันจบดีก็ถูกอีกฝ่ายกระชากลากถูอย่างรุนแรงมายังโรงฝึกเคนโด้หลังบ้านซะก่อน
“เมื่อกี้นายบอกว่าไงนะโกคุเทระ..”น้ำเสียงที่เคยร่าเริ่งกลับกดลงต่ำ
อะไรกัน.. เพียงแค่เขาไม่ยอมรับว่าคบกันกลับทำให้ยามาโมโตะโกรธถึงเพียงนี้เลยเหรอ
“กะ..ก็..”
“นายไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา... นายรังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ..?”ร่างสูงทรุดตัวลงกับกำแพงราวกับอ่อนล้า..
อ่า.. แค่คำพูดพล่อยๆของเขา ของโกคุเทระ ฮายาโตะคนนี้คนเดียว กลับทำให้คนร่างเริงอย่ายามาโมโตะเป็นไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ..
“ฉันขอโทษ..ฉันไม่กล้าที่จะบอกคนอื่นเรื่องของเรา... ฉันกลัวคนอื่นจะต่อต้าน แต่ว่า.. แต่ว่าฉันรักนายจริงๆนะ ”ร่างบางทรุดตัวนั่งลงตามอีกคน
“นายรักฉันแน่นะ..ฮายาโตะ”
“อื้ม..”โกคุเทระตอบรับเบาๆ
“ถ้างั้น.. ก็พิสูจน์สิ..”
ยามาโมโตะลากร่างบางมีที่ห้องของตัวเองก่อนจะกดล็อกประตู
“เอ่อ.. พิสูจน์อะไรน่ะ...”โกคุเทระถามด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อขณะที่มือของร่างสูงเริ่มจะกลายเป็นปลาหมึกจับโน่นแตะนี่
“อืม..ไม่รู้สิ”เสียงอู้อี้ดังตอบขณะที่สันจมูกและริมฝีปากของยามาโมโตะ ทาเคชิกับเล่นซนซุกไซร้อยู่กับซอกคอขาว.. ร่างสูงกดริมฝีปากเบาๆ สร้างรอยสีกุหลาบฝากความเป็นเจ้าของบนลำคอระหง
“อ๊ะ!”ก่อนที่ริมฝีปากสีส้มอ่อนจะเลื่อนมาประกบกับริฝีปากบางสวยได้รูป
ยามาโมโตะประคองท้ายทอยของอีกฝ่ายก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปเล่นกับลิ้นเล็กในโพรงปากอีกฝ่าย ริมฝีปากหนาเบียดกับของอีกคนอย่างรุนแรงราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ ทำเอาร่างเล็กแทบจะหมดแรงลงไปภายในอ้อมกอดอันแข็งแกร่ง
แต่ก่อนที่จะรู้ตัวเสื้อเชิตที่ไม่รู้ว่าถูกปลดไปตอนไหนของโกคุเทระถูกร่างสูงโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี พร้อมกับตอนนี้ที่มือหนากำลังจะเลื่อนไปปลดกางเกงตัวเก่งของอีกคนออก ทั้งที่ริมฝีปากก็ยังไม่ละออกจากกันซ้ำยังบดขยี้ได้รุนแรงกว่าเดิมเสียอีก ก่อนะจค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง...
“ยะ.. ยามาโมโตะ”...
“เวลานี้.. เรียกทาเคชิสิ..”ยามาโมโตะกระตุกกางเกงอีกฝ่ายลงไปพร้อมกับชั้นใน”ไม่สิ..ไม่ว่าเวลาไหน..ฉันก็อยากให้นายเรียกว่าทาเคชิทั้งนั้นแหละ..”ร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะดึงกางเกงของตัวเองลง..
-0-!!
“เวลานี้ฮายาโตะของฉันควรจะทำยังไงนะ..”
http://my.dek-d.com/pro-evening2010/blog/?blog_id=10136268
__________________________________________________________________________________________
อยากได้ nc มากกว่านี้ มั้ยค่ะ 5555+
ไรเตอร์ก็อยากแต่ง 555+
แต่แต่งไม่ออกเลยล่ะ 555+ เอาไว้ก่อนนะ Q-Q
ความคิดเห็น