ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic D18] เพราะว่าเป็นเธอ...

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : 2

    • อัปเดตล่าสุด 11 มิ.ย. 54


    Pairing : D18

    Rating : NC – 12

    Chapter : 2

     

     

        
          ก็อกๆ  เสียงเคาะประตูรัวๆ ดังขึ้นสองสามครั้งก่อนที่คนเคาะเมื่อครู่จะรีบผลุกผันเข้ามาในห้องนอนชั่วคราวของฮิบาริ...

     
        “พี่ฮิบาริ  จริงเหรอที่พี่กำลังจะแต่งงาน
    !!!”เจ้าของเรือนผมสีนิลตวัดสายตามองคนตั้งคำถาม

      
       ซาวาดะ สึนะโยชิ..ลูกขายคนเดียวของคุณน้านานะ น้องสาวของแม่ฮิบาริ  ผู้เป็นเจ้าของผมสีน้ำตาลอ่อนมองหน้าเขาอย่างตกใจ

         “อื้มใช่”ฮิบาริตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน


         “
    -0- (พงาบๆ)”สึนะอ้าปากคร้างเหมือนอยากจะถามอะไรต่อ


         “มันเป็นคำสั่งเสียของพ่อ...”คนสูงกว่าเอ่ยตอบในสิ่งที่ร่างเล็กไม่กล้าถาม


         ฮิบาริ  เคียวยะ... ผู้ชายที่เป็นดั่งฮีโร่ของซาวาดะ  สึนะโยชิ  ผู้ชายที่มักจะปกป้องยามเด็กน้อยคนนี้ถูกรังแก  เป็นพี่ชาย... ที่สึนะรักมากที่สุด..


         “อึก..ฮือๆๆ”เจ้าของผมสีน้ำตาลอ่อนปล่อยน้ำตาให้รินไหลโดยไม่อายผู้ชายตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย


         “นี่... ถึงแม้ว่าฉันจะแต่งงาน  แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะหายไปนี่นา  หยุดร้องเถอะ...สึนะ”น้ำเสียงที่ติดจะเย็นชายแต่กลับเอ่ยถ้อยคำที่ฟังแล้วทำให้อีกคนอบอุ่นไป
    จนถึงขั้วหัวใจ  มีเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น  เพียงแค่ถ้อยคำเรียกชื่อของพี่ชายคนนี้  ก็ราวกลัวน้ำอันใสบริสุทธิ์ที่คอยชำระจิตใจของซาวาดะ  สึนะโยชิคนนี้ให้หายเศร้า..


         พี่ฮิบาริครับ...


         ผม....


         รักพี่ครับ.....

     

     

         “ฮิบาริ... ได้เวลาไปเลือกชุดแต่งงานแล้วนะลูก...”เสียงเรียกของคุณน้านานะ  แม่ของซาวาดะ สึนะโยชิ  ตะโกนปลุกด้วยเสียงใส่ๆ  พร้อมกับกลิ่นอาหารเช้าที่โชยแตะจมูก


         ฮิบาริค่อยๆกระพริบตา..ก่อนจะเขย่าเบาๆปลุกคนในอ้อมกอด

         “ตื่นได้แล้ว  ซาวาดะ  ฉันต้องไปแล้วนะ...”


         “อืออ..”ร่างเล็กขยี้ตาเบาๆ “อยู่กับผมห่อนไม่ได้เหรอฮะ..?”


         “ขอโทษนะ.. แต่ว่าฉันต้องไป..”ร่างสูงกว่าลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินออกไปจากห้อง


         ในที่สุด..  พี่ก็ไปจากผมสินะ พี่ฮิบาริ....

     

     

     

         ...



         ..........




         ...................


         “อ้าว  ลงมาแล้วเหรอจ๊ะฮิบาริ  ดีโน่คุงมารออยู่นานแล้วแน่ะจ๊ะ”คุณน้านานะ เอ่อนด้วยน้ำเสียงสดใส


         แต่เดี๋ยวนะ
    !! เมื่อกี้คุณน้าพูดว่าไงนะ...  เจ้าโรคจิตนั่นมารองั้นเหรอ o[]o!! (<<
    ทำหน้าแบบนี้ได้แค่ในใจนั้นแหละใช่ม้าฮิจัง :ไรเตอร์)


         “มาแล้วเหรอเคียวยะ.. ฉันกำลังทานอาหารฝีมือคุณน้านานะรออยู่พอดีเลย
    > <!!!!”น้ำเสียงร่าเริงของชายชาวยุโรปดังจนเรียกความสนใจจากร่างบาง


         “
    - -!


         “อุ้ย
    ! เคียวยะทำหน้าตกใจได้แค่นี้เองเหรอเนี้ย  อุตส่าห์มาเซอร์ไพรซ์ เสียใจนะ Q[]Q”ดีโน่วางช้อนก่อนจะแกล้งทำท่าคอตก


         แต่เชื่อเหอะ...   เสแสร้งชัดๆ - -


         “อ๊า
    !! ได้เวลาแล้วนี่นา..”ร่างสูงยกนาฬิกาขึ้นมาก่อนจะร้องขึ้น”ได้เวลาไปกันแล้วนะเคียวยะ  ฉันนัดร้านตัดชุดไว้แล้ว”เจ้าของผมสีทองดันหลังฮิบาริเบาๆเป็นการส่งสัญญาณให้เดินไปข้างหน้า


         “เดี๋ยวนะ..ตัดชุด
    !!?


         “อื้อ.. ก็ตัดชุดไง  ฉันกำหนดวันไว้แล้วว่า.. เราจะแต่งงานกันอีกถายในหนึ่งอาทิตย์  แล้วคุณน้านานะก็ยังเห็นด้วยแล้วด้วยนะ
    ^ ^!!!”ดีโน่กล่าวอย่างอารมณ์ดี


         “ภายในอาทิตย์นี้งั้นเหรอ
    !! เป็นไปไม่ได้  มันเร็วเกินไปนะ!!


         “แต่ว่านะ.. ฉันว่า ยิ่งแต่งงานเร็ว.. ก็ยิ่งดีกับเคียวยะนะ..  หรือว่าเคียวยะจะปล่อยให้บริษัทเป็นแบบนี้ล่ะ...”

         นั่นสินะ.. แล้วบริษัทจะทำยังไง

         “อื้ม.. เข้าใจแล้ว แต่งก็แต่ง... - -** 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×