คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter : 11
Rating : NC – 15
Chapter : 11
“อื้มมม...”ร่างบางส่งเสียงครางเบาๆก่อนจะพลิกตัวกลับไปอีกด้านเพื่อหลบแสงสี
ทองที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาจนแสบตา มือเรียวฟาดโดนอะไรบางอย่างที่นุ่มๆหยุ่นๆ
-*-.... อะไรหว่า
หมับ! จู่ๆก็มีมือของใครบางคนเอื้อมมากอดรั้งเอวบางไว้แน่น
เฮ้ย! เดี๋ยวนี่ใครกล้ามานอนห้องเขาเนี้ย เอ๊ะ! ไม่สินี่มันไม่ใช่ห้องของเขานี่ แล้วนี่มันที่ไหนล่ะเนี้ย -0-;;
“อื้อ.. เคียวยะ”
ชัดเลย -*-;;;
“ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!!”เท้าเล็กๆที่ดีโน่คุ้นเคย(?)ถีบเข้ากลางลำตัวของร่างสูง ทำเอาคนถูกถีบถึงกับกระเด็นออกจากเตียงคิงไซต์ไปนอนกองอยู่ที่พื้น
“อะไรกันน่ะเคียวยะ T[]T!!”เจ้าของฉายาม้าพยศร้องโอดโอย
“ฉะ.. แกทำอะไรฉัน!!! =0=!!”ใบหน้าขาวเริ่มขึ้นสีระเรื่อ แม้จะรู้ว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากสภาพร่างกายที่ยังปกติ(แม้จะถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอนก็เถอะ) แต่..มันก็อดถามไม่ได้เมื่อรู้ว่าตัวเองมาอยู่บนเตียงขนาดคิงไซต์ของคนที่เพิ่งจะเป็นสามีเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
“เคียวยะจำไม่ได้เหรอ -0-?”
แปดชั่วโมงก่อน
เวลา 11.20 PM
งานเลี้ยงตอนกลางคืนถูกจัดขึ้นในบ้านตระกูลโกคุเทระ ซึ่งก็คือที่พักของคาบัคโรเน่ ดีโน่ตอนนี้ ภายในงานมีเพียงเพื่อนสนิทไม่กี่คนของเจ้าภาพ และลูกน้องคนสนิทของคาบัคโรเน่เพียงสามสี่คนเท่านั่น
“โกคุนายกินนี่มั้ย ^ ^”ยามาโมโตะทาเคชิ ยื่นจานบาร์บิคิวให้เจ้าของเรือนผมสีเงินเจ้าของบ้านก่อนจะส่งยิ้มกว้างตามสไตล์
“เอ้อ! ขอบใจเว้ย!”
“ฮ่ะๆ”
ดีโน่มองคู่ของน้องชายคนละฝาก่อนจะลอบยิ้มออกมา
เฮ้อ.. เมื่อไหร่เคียวยะจะหวานใส่เราแบบคู่นั้นบ้างนะ(คู่นั้นเค้าหวานกันเหรอ =__= :อีฟ)
“ไร้มารยาท แอบดูคนเต้าจู๋จี๋กัน”เสียงทุ้มที่ร่างสูงหลงใหลดังขึ้นก่อนนิ้วเรียวจะคว้าแก้วดราย มาร์ตินี่สีขาวใสไปกระดก ก่อนจะทำหน้าเหยเกเล็กน้อย
“เป็นอะไรไปเหรอเคียวยะ..^^?”
“เปล่า.. แค่นึกว่าน้ำ..เปล่าน่ะ”ใบหน้าคนตอบเริ่มขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย
“อ่า.. รู้สึกมึนหรือเมาเหรอ..”
“ไม่ๆ ไม่เป็นอะไร”ฮิบาริตอบรัวก่อนจะทรุดตัวนั่งลงเก้าอี้ข้างๆดีโน่แล้วคว้าแก้วดราย มาร์ตินี่ที่วางไว้ก่อนหน้านี้มากระดกอีกรอบอย่างลืมตัว “อ่า..ไม่ใช้น้ำเปล่านี่นา เมื่อกี้ก็กิอยู่ แล้วก็เพิ่งว่า งึมงำ..”
ร่างบางเริ่มพึมพำเบาๆ อย่างไม่เป็นภาษา
“เคียวยะเมารึเปล่า? -0-;;;”
“มะ..ไม่อ่ะ”ฮิบาริตอบก่อนจะกระดกของเหลวสีใสอีกอึกใหญ่
เฮ้ย!! กินเยอะไปแล้วเคียวยะ =[]=!!!
“พอได้แล้ว เคียวยะกินเยอะไปแล้วนะ”ดีโน่ดึงแก้วทรงสูงออกจากมือของร่างบาง
ที่ตอนนี้ใบหน้าขาวเนียนได้เปลี่ยนเป็นสีอมแดงเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะกระดกของเหลวในแก้วจนหมดภายในอึกเดียว
“อ้า...”ฮิบาริหยีตามองแก้วทรงสูงที่ว่างเปล่าก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองริมฝีปากที่ชุ่มฉ่ำของอีกคนที่มีหยดกน้ำเกาะพราวอยู่
“ดูท่าเคียวยะ จะเมาแล้วนะเนี้ย ฮ่ะๆ”เจ้าของเรือนผมสีทองหัวเราะแห้งๆแก้เขิน
“ไม่ สักหน่อย..”ร่างบางเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ร่างสูงอย่างหลงใหลของเหลวใสที่เกาะอยู่ที่ริมฝีปากคนตรงหน้า
“อ่า.. เคียวยะ มีสติหน่อยสิ”
(เดี๋ยวนายสติแตกล่ะสิ คุคุ :อีฟ)
“อื้มมม~”ฮิบาริเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้อีกคนที่กำลังใจเต้นตึกตักอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะ...
ฝุบ!
ร่างบางล้มตัวลงทับตักดีโน่ก่อนจะสลบนิ่งไป
เฮ้อออ รอดแล้วนะเคียวยะ = =;;;
(เฮ้ย! ไหงนายคิดงั้นล่ะยะ จัดหนักไปเลย -,.- : อีฟ /// ก็เธอไม่จัดให้ฉันนี่นา = 3= :โน่ )
…….
วนกลับมาเวลาเดิม -.-
“ก็อย่างที่เล่านั่นแหละเคียวยะ ก็เคียวยะเมาสลบไป ฉันก็เลยอุ้มมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ให้นอนบนเตียงเนี้ยแหละ"ดีโน่พูดก่อนจะทำหน้าเจ็บไม่เลิก
“แล้วใครใช้ในนายมานอนบนเตียงนี่เล่า!”
“ก็โซฟามันหนาวนี่ T^T”
“เหอะ..”ร่างบางแค่นเสียงก่อนจะล้มตัวนอนต่อ ทั้งยังดึงผ้าห่มปิดคลุมทั้งตัวอีกต่างหาก..
อ่า.. เคียวยะน่ารักจัง >/////<
ดีโน่แอบกรี๊ดกร๊าดดในใจเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้อง ทิ้งให้ร่างบางที่ซุกกายอยู๋ใต้ผ้าห่มผืนหนานอนหน้าแดงโดยที่แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่รู้อยู่เพียงลำพัง
โอ๊ย! ทำไมอากาศมันร้อนได้ขนาดนี้นะ - -^!!!
(โถ่..เขินก็บอกมาเถอะจ๊ะ - -)
…
…….
……………………
“พี่ฮิบาริ!!!! >_<!!!”เสียงที่คุ้นเคยของซาวาดะ สึนะโยชิ ดังปลุกเจ้าของเรือนผมสีนิลให้ตื่นจากภวังค์
“หะ.. หืม ว่าไงซาวาดะ”ฮิบาริจิบกาแฟอึกใหญ่ก่อนจะเอ่ยถามน้องชายสุดน่ารักของเขา ทำกำลังจ้องฮิบาริมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น
>////<!!! คนตัวเล็กกว่าทำหน้าตื่นเต้น
“มีเรื่องอะไรล่ะ - -;;”
“ดีใจด้วยนะครับ ผมอยากไปนั่งเรือยอร์ชมากๆ เลย แต่คงไม่มีโอกาสได้ไป อ่อ แล้วก็อย่าลืมซื้อของฝากจากอิตาลีมาฝากผมบ้างนะครับ > <!!”สึนะดึงมือฮิบาริไปเขย่าสองสามที ก่อนจะปล่อยแล้วยิ้มร่าก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วพอๆกับตอนเข้ามา
สรุปแล้ว... มันเรื่องอะไรกันเหรอ -0-? นี่มันเร็วไปแล้วนะ คนแต่งมันแต่งภาษาอะไรของมันเนี้ย - -;;
ฮิบาริจิบกาแฟก่อนจะยกนิยายเล่มโปรดขึ้นมาอ่านต่อ
แพขนตาหน้าที่กำลังจับจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือโดยไม่สนใจสิ่งใด แก้มขาวเนียนใสไร้การแต่งแต้ม กลีบปากสีส้มอ่อนเผยอขึ้นเล็กน้อยอย่างเย้อหยิ่ง เจ้าของใบหน้าสวยนี้มีสมาธิอยู่แต่กับเพียงหนังสือเล่มหนาในมือเท่านั้น... โดยไม่รู้เลยว่า มีใครคนหนึ่งแอบจ้องมอง แล้วเอาไปคิดไกลถึงไหนต่อไหน
......
อ่า... เคียวยะ
ร่างสูงทรุดตัวลงบนพื้นหินอ่อนสีครีมอย่างดี ที่โกคุเทระมักจะสั่งมาปูห้องน้ำทุกห้องในบ้าน... ทุกวินาทีในตอนนี้ เขานึกถึงเพียงแต่เคียวยะ... คนที่เขาเฝ้ารอคอยมานับสิบปี...
อยากทำกับเคียวยะ..!
มัน..ไม่ใช่ความใครอย่างที่ใครๆคิด อ่า โอเค มันเป็นความใคร่ก็ได้เขาไม่ปฏิเสธ... แต่ที่เหนือกว่านั้น ก็คือการที่เขาอยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของ และอยากถูกเป็นเจ้าของ คนที่เขาอยากทำอย่างนั้นมากที่สุดก็คือ เคียวยะ..
ร่างสูงปลดซิบกางเกงลงก่อนจะ กอบกุมความเป็นชายของตัวเอง..
ช่วยตัวเอง!... สิ่งที่ผู้ชายไม่ว่าคนไหนก็เป็นต้องคุ้นเคยดี หลายๆคนคงจินตนาการถึงหญิงสาว ขาว สวยเป็นแน่แท้... แต่บุคคลที่ดีโน่กลับจินตนาการถึงกลับเป็น
....
........ เคียวยะ
เพียงแค่คิดว่าร่างบางนั่นนอนสิราโรปอยู่ใต้ร่างของเขา.. มันก็ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก..
คราบหลักฐานแห่งจินตนาการถูกปลดปล่อยออกมากระจายเต็มพื้นห้องน้ำ ก่อนที่ร่างสูงจะเอนหลังพิงกับผนังห้อง โดยยังนึกไปถึงว่าหากคราบพวกนี้เปรอะเปื้อนอยู่บนผิวขาวเนียนนั้นก็คงจะดีมิใช่น้อย..
“อ่า... เคียวยะ”เจ้าของเสียงพึมพัมเบาๆออกมาเป็นภาษาอิตาลี..
แต่มันเป็นเพียงคำง่ายๆ ที่แม้แต่คนที่ไม่คุ้นเคยกับภาษาอิตาลีอย่างฮิบาริ ที่ผลุบผันเข้ามาในห้องน้ำ ก็พอจะเข้าใจได้.. และยิ่งเห็นการกระทำของร่างสูง ยิ่งตอกย้ำเข้าไปใหญ่ ว่าสิ่งที่คนตรงหน้าคิดมันคืออะไร..
“นายทำอะไรน่ะ!”เจ้าของดวงตาสีเข้มมองอย่างตกตะลึง... ใบหน้าที่ขาวใสราวกับหิมะ กับแดงระเรื่ออย่างไม่มีปิดบัง ทำเอาชายตรงหน้าถึงกับตกใจรีบดึงกางเกงของตัวเองขึ้นใส่อย่างรวดเร็ว
“อ่า... เอ่อ.... เคียวยะ..”
ย๊ากกกกก!!! เหลือสอบอีกวันนึงค่ะ เม้นเยอะๆนะคะ จุ๊บๆ > 3< ถ้าเม้นเยอะฉากต่อจากนี้จะมี nc แล้วนะเออ สองคนเขากำลังจะไปฮันนีมูนกันแล้วล่ะ >//////<!!!!
ความคิดเห็น