ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนเก่า
เสียผู้นเินันวัไว่บวับเสียเรือเ้าเทียบท่าน้ำลึใน่วเย็น ทุนูะวุ่นวายเป็นพิเศษเรียมัวลับบ้าน เนื่อาวันนี้เป็นวันสุสัปาห์ หิสาวท่าทาทะมัทะแม มัผมหาม้าสูสะพายระเป๋าเอสาร้วยท่าทามั่นใน รูปร่า่อน้าสูเพียว ใบหน้าเรียวเล็ หน้าาออแนวอาหมวย แู่เ๋ไ๋ ผิว่อน้าล่ำเพราะ้อเินทาบ่อย วันนี้เธอมีนัุยับลู้า และทุอย่า็ประสบวามสำเร็ไปไ้้วยี ปรารถนายิ้มน้อยๆับวามสำเร็อัวเอ เรียมัวลับที่พัเพราะ้อรีบสรุปผลารนัหมายับลุ้า เธอเพิ่มาทำานที่บริษัท้ามาิไ้สอสามเือนเท่านั้น านนี้เป็นานที่เธอใฝ่ฝันอยาทำานับโรารสัมปทาน มันูท้าทาย นเธอยอมลาออาานที่รุเทพมาทำานที่นี่
"เห้ๆ นา..นา... ปรารถนา ทานี้ๆ"
"เห้ๆ นา..นา... ปรารถนา ทานี้ๆ"
ปรารถนารีบหันมอหา้นเสียที่เรียเธอ เม็เหื่อผุึ้นามไรผมเล็น้อย วาามอไปรอบๆเห็นผู้หิแ่ัว่อน้าเปรี้ยว าหมวใบให่ยืนโบมือ ผู้นแถวนั้น่าหันมอันเป็นุเียว ทั้ลูเรือ นหาบเร่ เพราะรนี้เป็นท่าเรือน้ำลึผู้นส่วนให่ะเป็นนาน ส่วนท่าเรือท่อเที่ยวอยู่อีฝั่ ปรารถนาเพ่สายามอไปที่หิสาว่อนเริ่ฝีเท้าเินไปหา้นเสีย
"โส! โสรยา "
"นั้นเธอเหรอ เธอมาทำอะไรที่นี้ มาับใร แล้วสบายีหรือเปล่า ไม่เอันั้นานิถึมาเลยรู้ไหม ไม่ไ้่าวเธอมาสัพัแล้ว ปรารถนายิำถามเพื่อนสาวรัว
"นา... ใเย็นน่า... ันสบายี ันมาับนรันะ โสรยาอบพร้อมยิ้มน้อยๆ แ่เาะามมาพรุ่นี้ เลยมาเปิโรแรมรอนะ แล้วเธอละมาทำอะไรที่นี้ เธออยู่รุเทพไม่ใ่เหรอ โสรยาีในเ็บวามเ้นเ้นไม่อยู่
"อ่อ ันมาทำานนะ มาทำไ้สอสามเือนแล้วละ อนนี้ันพัอยู่ในัวเมือนะ วันนี้มาุยับลู้านะ " ีใัที่พบเธอที่นี้นะโส แม่โสสบายีไหม ันไม่ไ้ไปเยี่ยมท่านนานแล้ว
โสรยาเป็นเพื่อนับปรารถนาั้แ่สมัยอนุบาลนบมัธยม สนิทันมา เป็นเพื่อนแ็เียวัน แ่้อแยย้ายเพราะโสรยาไปเรียน่อที่รุเทพ ส่วนเธอ้อเรียน่อที่มหาวิทยาลัยใล้บ้านเพราะพ่อเป็นห่ว แ่็ิ่อันลอ `และหลัาเรียนบปรารถนา็ไปหาานทำที่รุเทพทันที เธออยาหาประสบาร์ให้เร็วที่สุ ปรารถนา็ไ้โสรยานั้นแหละที่อย่วยเหลือหาที่พัให้ แ่พัหลัโสรยาเริ่มห่าหายไปเือบสอสามปี ิ่อไม่ไ้
"นา! ืนนี้ไปนอน้วยันนะ" โสรยาเอ่ยวน
"หือ ะีเหรอ พรุ่นี้แฟนเธอะมาไม่ใ่เหรอ เิันไปแล้วเามาืนนี้ละ ปรารถนาแวเพื่อนพร้อมหัวเราะน้อยๆ
"บ้าเหรอ นา.. ันแ่ไม่อยาอยู่นเียว เาะมาพรุ่เย็น ืนนี้ไปนอนเป็นเพื่อนโส่อน มีเรื่อะเม้ามอยเยอะแยะเลย อีอย่าพรุ่นี้็เป็นวันหยุ้วยนะ ันรู้เธอไม่มีนัที่ไหนหรอ" เราไม่เอันนานแล้วนะ โสรยารู้ีว่าปรารถนาไม่่อยอบเที่ยว ปรารถนามัอบเ็บัวอยู่ที่ห้อ เพราะเธอเป็นนมีโลส่วนัวสู แ่ทุรั้ที่เพื่อนวนไปไหน็ไม่เยปิเสธ
"ะีเหรอ แล้วอีอย่า...ันไม่มีเสื้อผ้าเลยนะ ปรารถนาให้เหุผล เพราะมีานหลายอย่าที่้อทำ แ่ับเพื่อน็ไม่อยาั
"ไม่เป็นไร!! เสื้อผ้าอันเยอะแยะ ุนอนัน็มี ใส่อันไป่อน โสรยารีบบอ
"เอ่อ ั้น....็ไ้ๆ มีเรื่อะุยเหมือนัน"ไม่เอั้นานเนอะ ปรารถนาพูไปยิ้มไป
"ั้นเราไปหาอะไรินัน่อนแล้ว่อยลับโรแรมันเนอะ" พูบสอสาว็วแนเินุยันไป
ผู้นแถวนั้น่าให้วามสนใสอสาวที่ยืนุยัน นหนึ่สวยเปรี้ยว ยิ่มายิ่ไม่อยาละสายา อีนสาวสวยมั่นใูทะมัทะแม มอแล้ว็แปลาี
ผู้นแถวนั้น่าให้วามสนใสอสาวที่ยืนุยัน นหนึ่สวยเปรี้ยว ยิ่มายิ่ไม่อยาละสายา อีนสาวสวยมั่นใูทะมัทะแม มอแล้ว็แปลาี
ึ่......เสียประูอัโมมัิโรแรม 5 าวในัวเมือเปิออ
"เ้ามาสินา ถึแล้ว" โสรยายิ้มหลัาเปิประู
"วาว!! หรูั...เธอนี่น่าอิาะมั ห้อพั็หรูสุๆไปเลย เพราะเป็นโรแรมใล้ท่าเรือน้ำลึ พววิศวะรหรือนัธุระิอบมาพัที่นี้ โรแรมแถวนี้ึ่อน้าหรู ปรารถนาิแล้ว็เสียายเินึ้นมาทันที แพน่าู ิแล้วเธอไม่มีทามาเสียเินแพแบบนี้หรอ
โสรยาเธอโีเสมอ มีแ่นรุมรั เพราะเป็นนสวยน่ารั ผิวาวเนียนน่ามอ ใบหน้าเรียวเล็ ทุอย่าูเ้าันไ้อย่าลัว แ่ัวเ่ หรือเพราะว่าเป็นนสวย ใส่อะไร็ูีเสมอ ะว่าไปสมัยเรียนโสรยา็เป็นาวโรเรียน นัิรรมเสมอ ส่วนเธอนะเหรอหน้าาแบบนี้นัีฬาแน่นอน ปรารถนาิไป็หัวเราะน้อยๆ เมื่อนึถึเรื่อราวสมัย่อน ว่าสอสาวะมาถึโรแรม็ึพอวรเพราะมัวแุ่ยันนลืมเวลา
รืน.... รืน.... เสียโทรศัพท์ เรียเ้ามาเรียเ้ามาาระเป๋าอโสรยา เธอรีบรับทันที
"นา๊ะ ันมีธุระนิหน่อย ะลไป้าล่า ะฝาื้ออะไรหรือเปล่า"
"ไม่ละโส อิ่มมา ปรารถนายิ้มน้อยๆ ั้นันออาบน้ำ่อนะ เี๋ยวรอ๊ะ
"โอเ ั้นเี๋ยวมานะ" พูบโสรยา็ออาห้อไปทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น