คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : ใบสมัคร Magic of Love
Application
คู่ : จี
“เฮ้! เก่งแต่รังแกคนอ่อนแอกว่าหรือไง!”
ชื่อ-สกุล :: แอนนา แอลโทรี่
ชื่อเล่น :: แอน
ความหมาย :: -
----------------------------------
นิสัย :: สาวแกร่ง ตรงไปตรงมา ใจคิดยังไงก็พูดมันไปอย่างงั้นนั่นแหละ หัวรั้นพอสมควร มีความมั่นใจในตัวเองสูง มักจะพยายามทำอะไรต่างๆด้วยตัวเองมาตลอดเลยทำให้ยอมใครไม่ค่อยเป็น เวลาเถียงนี่เรียกได้ว่าอย่างกับเรื่องเป็นตายเลยทีเดียว เห็นผอมๆงี้แต่เรื่องต่อยตีพูดได้ว่าไม่แพ้พวกผู้ชายเลย ถึงนิสัยจะให้อารมณ์ชวนหาเรื่องก็จริง แต่เธอน่ะรักความความยุติธรรมสุดๆเลยนะ ไม่รังแก หรือ หาเรื่องใครก่อน แถมยังชอบช่วยคนโดนรังแกด้วย บุคลิกเองก็ให้ลุคผู้นำสูงพอสมควร เวลาตัดสินใจก็จะฟังความเห็นคนรอบข้าง หรือ เวลาให้ความเห็นอะไรก็มักจะอิงจากความเป็นกลางอยู่เสมอ เพราะเหตุนี้เลยทำให้เป็นที่ยอมรับ และ ได้รับความเชื่อถือในหมู่คนรู้จักกับเพื่อนร่วมหอด้วยกันพอสมควรเลยทีเดียว
ชอบ/ไม่ชอบ :: โกโก้ , ชาอ่อนๆ , ตุ๊กตา / อาหารรสชาติหวานจัด ฝน
เกลียด/กลัว :: คนที่ชอบรังแก + แกล้งคนอื่น , พวกดูถูกสายเลือด /แมงมุม
งานอดิเรก :: เดินเล่น , ออกกำลังกาย
ประวัติ :: -
เพิ่มเติม :: คิดส่วนให้เป็นอาร์ตตัวแม่ไม่ออกฮะ (=_=; )
----------------------------------
‘แอนนา’
หญิงสาวผมสีแดงหม่นมองเห็นชื่อของตนเองผ่านกระจกเวทมนต์ที่เธอจ้องมันอยู่ วันนี้เป็นวันที่แอนนาต้องทำการทดสอบที่ทางโรงเรียนจัด เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจะทดสอบอะไรกันแน่
แอนนาเอื้อม มือไปเปิดประตูไม้เข้าไปในห้องดวงตาจับจ้องไปยังหญิงสาวผมสีน้ำตาลสั้นวัย กลางคน ใส่ชุดแม่มดธรรมดาพร้อมหมวกที่สวมอยู่บนศีรษะเธอ บ่งบอกว่าเป็นแม่มดที่มีความสามารถมาก
“ว่าไงจ๊ะ มิสแอนนา ฉัน‘ศ.แครล์โร’เป็นครูสอนวิชาการใช้คาถาเบื้องต้นของเด็กปี 1 พร้อมทำการทดสอบรึยังจ๊ะ”
“พร้อมค่ะ ศ.แครล์โร” แอนนาตอบก่อนหันดวงตาสีแดงทับทิมฉายความแน่วแน่มองไปทาง ศ.แครล์โร เพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอพร้อมแล้ว
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ การทดสอบนี้แค่ทดสอบจิตใจของเธอนะ เอาละพร้อมรึยัง”ศ.แครล์โรหยิบคริสตัลสีชมพูรูปหยดน้ำขึ้นมา แล้วจับมันอย่างทะนะทนอม “โอ้ มันน่ากลัวหรอกนะ แต่คนที่จะทดสอบนะ ไม่ใช่ฉันหรอกนะ แค่เธอเปิดใจกว้างๆ คราวนี้ก็หลับตาซะนะ แล้วอ้าปากนิดๆหน่อย” แอนนาทำตามอย่างเชื่องราวกับแมว ก่อนที่จะรู้สึกสิ่งที่เคลื่อนเข้ามาในปากของเธอ ถึงจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เธอรู้ดี มันคือ..
คริสตัล!!..
“ไม่ต้องตกใจ ทำตัวให้สบายๆพอนะ” เสียงศ.แครล์โรค่อยๆลดลงราวกับห่างออกไป แอนนาลืมตาขึ้นมาพบกับดินแดนสีขาวที่เหมือนดังความฝัน นัยน์ตาของเธอจ้องมองไปยังบันไดสีขาวตรงหน้า
“ฉันยังไม่ได้พักเลยนะ แครล์โรส่งคนมาอีกแล้วหรอ” แอนนามองไปยังร่างหญิงสาวผมยาวสีขาวในชุดสีขาวที่มีปีกขนนกอยู่ข้างหลังกำลังเดินลงมาจากบันได “ช่างเถอะ เธอคือแอนนาสินะ ฉัน‘อาเรีย’ พร้อมสำหรับการทดสอบแล้วหรอ มันไม่น่ากลัวหรอก ฉันแค่ถามเธอสามข้อ พร้อมไหม”
เธอเหม่อลอยมองสภาพรอบตัวอย่างตกตะลึงเล็กน้อยซักพัก ก่อนที่จะรู้สึกตัวว่าต้องทำอะไรเธอจึงรีบตอบคำถามของหญิงสาวตรงหน้า “พ-พร้อมค่ะ”
“ข้อแรก เธอคิดยังไงกับเวทมนต์หรอ”
แอนนายกมือมาเท้าคางยืนครุ่นคิดก่อนเอ่ยตอบว่า “ก็คงเป็น ... ทักษะมั้งคะ ถ้าได้รับการฝึกฝนก็สามารถทำให้ชำนาญยิ่งๆขึ้นไปได้ประมาณนั้นแหละค่ะ ”
“โห เข้าใจตอบนิ” อาเรียลูบคางตัวเองก่อนจะถามข้อต่อไป “งั้นข้อสอง เธอคิดว่าความรักแทนที่ด้วยเวทมนต์ได้รึเปล่า?”
“คงจะไม่ได้ค่ะ ก็อย่างที่ตอบไปว่าเวทมนต์สำหรับฉันแล้วมันคือทักษะ ส่วนความรักเป็นเรื่องของความรู้สึก สองอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกันจะเอามาแทนกันมันก็คงไม่ได้อยู่แล้ว”
“เอา ละ ข้อสุดท้ายแล้วนะ ต้องยอมรับว่าเธอตอบได้ดีนะ ข้อนี่อาจจะบ่งบอกตัวเธอได้ซัก 50 เปอร์เซ็นละมั้งนะ ขอถามละกัน เธอคิดว่าตัวเธอใช้‘เวทมนต์’ หรือว่า‘เวทมนต์’ใช้ตัวเธอเอง”
คำถามข้อนี้ทำให้แอนนาคิดหนักเล็กน้อย เวลาผ่านไปซักพักเธอก็ถอนหายใจก่อนเอ่ยออกมาว่า “ไม่รู้สิคะ จริงอยู่ว่าสำหรับฉันแล้วเวทย์มนต์คือทักษะ แต่ถ้าว่าตามตรงฉันก็ไม่รู้ว่าเวทมนต์ ... จริงๆแล้วมันคืออะไร” เธอทิ้งช่วงเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อว่า “จู่ๆก็สามารถใช้ได้ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรมาก่อนเพราะอย่างงั้นถ้าจะบอกว่าเป็นคนใช้มันก็ไม่ใช่ แต่จะบอกว่าเวทมนต์ใช้ฉันมันก็ไม่ถูก เพราะการที่จะตัดสินใจหรือทำอะไร สิ่งที่ตัดสินใจไม่ใช่เวทมนต์แต่เป็นตัวฉันเอง เพราะฉะนั้นข้อนี่ฉันขอไม่ตอบละกันค่ะ”
“เอาละ มีแค่นี้แหละ งั้นก็ลาก่อน สนุกกับชีวิตในโรงเรียนนะ” อาเรียพูดก่อนที่จะบินขึ้นไปตามบันได แสงสีขาวทำให้(ออริคุณ)แสบตาก่อนที่จะพบว่าตัวเธอยืนอยู่นะห้องของศ.แครล์โร “เสร็จแล้วหรอจ๊ะ งั้นเชิญออกทางนี้เลยขอให้โชคดีนะ มิสแอนนา” แครล์โรเอ่ย พลางผายมือไปทางประตูไม้สีน้ำตาลข้างๆตู้หนังสือ
แอนนาส่ายหัวเบาๆเพื่อตั้งสติเล็กน้อยก่อนเอ่ยตอบว่า “ขอบคุณค่ะ ศ.แครล์โร” จากนั้นสองเท้าจึงพาร่างของตัวเองไปเปิดประตูไม้แล้วเดินออกไป
----------------------------------
มุม ฝปค.
สวัสดีค่า ชื่ออะไรหรอจ๊ะ
: ซันฮะ
ใบสมัครยาวไหมรู้สึกว่าเขียนเพลิน T^T
: ยาวนิดๆงิ แต่ก็ปั่นเพลินดีฮะ
ขอบคุณที่มาสมัคร ขอให้โชคจ้ะ
: ครับพ้ม
ความคิดเห็น