ห้องเก็บของในห้วงเวลา

ลำดับตอนที่ #162 : ใบสมัคร For survival เส้นทางเดินแห่งโชคชะตา

Application

“หนุ่มน้อย อย่าเข้าใจผิดไปล่ะ … เห็นแบบนี้ชั้นเองก็ไม่ใช่คนดีหรอกนะ”

“คนเราไม่มีใครที่จะดีไปซะหมดหรอก มันก็แค่ใครจะเลวน้อยกว่าก็เท่านั้น”

“ว่ากันตามตรงความหวังดีมันก็คือการยัดเยียดความรู้สึกของเราให้อีกฝ่ายใช่มั้ยล่ะ?”

“ถ้าอยากจะเปลี่ยนแปลงอะไรมันก็ต้องเริ่มด้วยสองมือของตัวเองนี่แหละ”

 

บทบาทที่สมัคร : Special Person คนอื่นๆ

ชื่อ/นามสกุล : อากิฮะ อิจิโนเสะ || Akiha Ichinose

ชื่อเล่น : อากิ          

สัญชาติ : ญี่ปุ่น

เชื้อชาติ : ญี่ปุ่น

สถานะก่อนขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : สมาชิกระดับสูงของกลุ่มยากูซ่า

สถานะหลังขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า : เจ้าของบาร์เล็กๆในซอกหลืบลึกลับแห่งหนึ่ง

เพศ : หญิง

ลักษณะภายนอก : หญิงสาวรูปร่างอวบอิ่มเข้ารูป เรือนผมสีดำตัดสั้นรกรุงรังไม่จัดทรง ดวงตาสีแดงส้มแลดูไม่ยี่หระ ใบหน้าเล็กเข้ารูปแผ่ออร่าอันตรายออกมาเล็กๆ สูง 172 หนัก 54 มักใส่ชุดสีดำแดงแทบจะตลอดเวลานานทีจะเห็นใส่เป็นสีอื่นบ้าง ไปไหนมาไหนก็จะคลุมตัวด้วยเสื้อโค้ทตัวโปรดเป็นประจำ

อายุ : 26 ปี

นิสัย :

สันโดษ เป็นคนที่ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว ถ้าไม่จำเป็นก็จะไม่ค่อยสุงสิงอะไรกับใครเขาซักเท่าไหร่ เปิดใจให้คนอื่นยากเล็กน้อย เวลารู้จักกันใหม่ๆจะเว้นระยะความใกล้ชิดไว้ระดับหนึ่งเพื่อความปลอดภัย

ช่างสังเกต ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อยๆอยู่เสมอ รับรู้อยู่ตลอดเวลาว่าสิ่งของ / คนรอบกายตัวเป็นอย่างไร มีอะไรผิดปกติบ้าง นิสัยนี้เมื่อรวมกับการที่เจ้าตัวหัวดีพอสมควรทำให้สามารถอ่าน หรือ คาดเดาสถานการณ์ได้เก่งรวมถึงสามารถใช้วางแผนล่อให้อีกฝ่ายมาติดกับโดยไม่รู้ตัวได้อีกด้วย

มองโลกตามความเป็นจริง ไม่ฟุ้งซ่าน ยึดติดอยู่กับปัจจุบัน ไม่ค่อยคิดถึงเรื่องอนาคตของตัวเองเท่าไหร่ อะไรที่เกิดขึ้นไปแล้วก็เกิดไปไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้ และ จะไม่จมปลักกับมัน สิ่งที่เธอทำได้คือทำตอนนี้ให้ดีที่สุดเท่านั้น

ยึดถือตัวเองเป็นที่ตั้ง ถือคติ “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน” ทำทุกอย่างด้วยความนึกคิดของตัวเอง ร่างกาย และ ปากตรงกับใจ พูดตรงไปตรงมาโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายเป็นใครใหญ่โตมาจากไหน ไม่ถือว่าตัวเองมีสิทธิ์ไปตัดสินคนอื่น ไม่ค่อยแคร์เสียงก่นด่าจากผู้คนรอบข้าง(ถือว่าเป็นเสียงนกเสียงกา)

รังเกียจการรังแกคนที่อ่อนแอกว่าเป็นที่สุด เวลาเห็นใครโดนรังแกก็จะเข้าไปหยุด(อัด)ฝ่ายที่รังแกซักทีสองทีก่อนให้ความช่วยเหลือคนที่โดนรังแก แต่นั่นสำหรับครั้งแรกเท่านั้นเพราะถ้าหากยังเห็นคนๆเดิมโดนรังแกอยู่โดยไม่โต้ตอบเธอก็จะปล่อยไปเพราะถือว่าเป็นทางที่เขาได้เป็นคนเลือกเองแล้ว

เพื่อเป้าหมายไม่เลือกวิธีการ มีความเลือดเย็นพอสมควร ในเวลาต่อสู้ปกติแล้วจะไม่ฆ่าใครหากไม่จำเป็น แต่ก็ใช่ว่าจะปล่อยไปเฉยๆ อาจจะมีตัดนิ้วสัก 1-2 นิ้ว หรือ แขนขาซักข้างเพื่อแสดงถึงความจริงจังให้อีกฝ่ายเห็น หากตั้งเป้าหมายตาอะไรไว้แล้วเธอก็พร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้นโดยไม่สนว่าวิธีที่ใช้จะสกปรก หรือ ขี้ขลาดขนาดไหน หากสำคัญมากถึงขั้นก็สามารถที่จะหักหลังเพื่อนพ้องของตัวเองได้อย่างไม่ลังเล

ประวัติ :

ลูกสาวของหนึ่งในผู้บริหารแก๊งยากูซ่ามีหน้ามีตากลุ่มหนึ่ง คุ้นเคยกับความรุนแรง และ ความดิบเถื่อนมาตั้งแต่ยังเล็ก ระหว่างเรียนก็เป็นที่ขยาดของคนในห้องมาตลอดจนเรียกได้ว่าไม่มีเพื่อนที่เป็นรุ่นเดียวกันซักคน

            เคยถูกลักพาตัวในช่วงที่อยู่ ม.ปลาย และ พลังพิเศษในตัวได้ตื่นขึ้นตอนนั้น ผลที่ออกมาก็คือกลุ่มคนที่ลักพาตัวเธอมา และ อาคารที่ขังเธอไว้นั้นถูกไฟเผาซะจนไม่เหลือซาก หลังจากนั้นไม่นานก็ถูกรัฐบาลควบคุมตัวไว้ระยะหนึ่งเพื่อให้แน่ใจว่าเธอสามารถควบคุมพลังของตัวเองได้

            หลังจากที่รัฐบาลปล่อยตัวก็ดูเหมือนว่าสถานะของเธอที่โรงเรียนนั้นแย่ลงกว่าเดิม ทุกคนรอบตัวแสดงอาการหวาดกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งสาเหตุนี้ทำให้เจ้าตัวจึงตัดสินใจลาออก และ ออกมาช่วยเหลืองานของบิดาแทน

             เวลาผ่านไป เจ้าตัวมีผลงานการรักษาความสงบ และ กวาดล้างยาเสพติดที่เป็นปํญหาเรื้อรังจากพื้นที่ของกลุ่มทำให้ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นหนึ่งในสมาชิกระดับสูงด้วยวัยเพียง 25 ปี เธอได้รับความนับถือจากผู้คนในชุมชน และ เป็นที่ชื่นชอบของเด็กๆพอสมควร ก่อนที่จะถูกตำรวจของทางรัฐมาเรียกตัวไปทดสอบการคัดเลือกบุคคลโดยตรงเพราะแอบชิ่งเงียบการทดสอบไปแล้วหลายครั้ง ด้วยการที่ไม่อยากมีปัญหาเรื้อรังจึงตกลงแบบปลงๆไปแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดคือดันผ่านซะอย่างงั้น

ลักษณะการพูด : พูดจาปกติไม่ลงหางเสียง แทนตัวเองด้วย “ชั้น” เรียกคนไม่รู้จักด้วยสรรพนาม หรือ ลักษณะเด่นของคนนั้นๆ หากเป็นคนรู้จักจะเรียกด้วยนามสกุลก่อนซึ่งถ้าสนิทกันระดับหนึ่งแล้วถึงจะเรียกด้วยชื่อต้น

            “เห … เด็กๆสมัยนี้นี่ไม่กล้าฟัดกับคนไซส์เดียวกันแล้วหรือไง ให้ตายสิ เสียชาติเกิดเป็นตัวผู้จริงๆนะ”

            “จะด่าอะไรชั้นก็ด่าไป แต่ขอถามหน่อยว่ามีไอ้หน้าไหนตรงนี้มันกล้าทำสิ่งที่จำเป็นต้องทำบ้างรึเปล่า?”

พลังพิเศษ :

ควบคุมการสั่นสะเทือนของโมเลกุล – ควบคุมการสั่นสะเทือนระดับโมเลกุลของสิ่งต่างๆรอบตัวจนสามารถควบคุมอุณหภูมิของสิ่งต่างๆได้ดั่งใจนึก ประยุกต์ใช้ได้หลายวิธีแต่จำแนกได้เป็น 2 แบบ

เร่งการสั่นระหว่างโมเลกุลอย่างรวดเร็วจนเกิดความร้อนสูงขึ้นฉับพลัน (อาทิเช่น อุ่นอาหารเร่งด่วน, ใช้กับอากาศบริเวณรอบๆจนทำเกิดเปลวไฟขึ้นมาจากความว่างเปล่า, แผ่ความร้อนออกไปรอบๆตัว, เพ่งการควบคุมไปที่บริเวณฝ่ามือจนเกิดเป็นฝ่ามือ / ใบมีดความร้อนสีขาวที่สามารถตัดเหล็กได้เหมือนกระดาษ หรือ จับให้ระเหิดได้ในพริบตา)

หน่วงการสั่นระหว่างโมเลกุลให้ช้าลงจนค่อยๆทำให้อุณหภูมิลดลง แต่วิธีใช้นี้จะไม่สามารถลดอุณหภูมิลงได้แบบฉับพลัน ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปต่างกับการเร่งที่สามารถเร่งได้ในชั่วพริบตา

จุดอ่อนหรือขีดจำกัดของพลัง :

ไม่สามารถใช้พลังเร่ง-หน่วงพร้อมกันได้

ระยะการใช้พลังจำกัดที่ขอบเขตสายตามองเห็น

ไม่สามารถใช้กับสิ่งมีชีวิตได้โดยตรง

หากอยู่ในน้ำประสิทธิภาพของพลังจะลดลงแทบจะครึ่ง-ครึ่ง

ความสามารถพิเศษ : การคิดวิเคราะห์ที่เฉียบคม, ทักษะการใช้คำพูดสูง และ ต่อยตีเก่ง

สิ่งที่ชอบ : อากาศโปร่งๆสดใส, แมว, เด็กๆ และ คนตรงไปตรงมา

สิ่งที่ไม่ชอบ : ฝน, บุหรี่, การรังแกคนที่อ่อนแอกว่า และ คนที่ไม่เคยขวนขวายอะไรด้วยตนเองเลย

สิ่งที่กลัว : ความสูง – ไม่ได้กลัวมากถึงขั้นแค่รู้สึกเสียวๆ

เพิ่มเติม : มีแผลเป็นจากการถูกฟันแทง / ยิงบนร่างกายหลายแห่ง

บทสัมภาษณ์

??? : โอ้…สวัสดีครับ คุณมีชื่อว่าอะไรเหรอ

อากิฮะ : อากิฮะ … “อิจิโนเสะ อากิฮะ” มีอะไรก็รีบว่ามา

??? : ฮะๆงั้นเหรอครับ เป็นชื่อที่เพราะไม่เบาเลย ว่าแต่…คุณรู้สักยังไงบ้างล่ะครับที่ถูกเลือกให้ขึ้นไปอยู่บนมหานครลอยฟ้า

อากิฮะ : ไม่รู้สินะ ก็คงเหมือนได้เปิดหูเปิดตาล่ะมั้ง

??? : งั้นเหรอครับ… ถ้างั้นผมขอถามคำถามข้อต่อไปเลยนะ ว่าคุณต้องการจะเลือกอยู่ฝั่งไหนระหว่าง…สีขาวกับสีดำ ในส่วนของรายละเอียดนั้นคุณจะได้รับมันหลังจากการสัมภาษณ์เสร็จสิ้น

อากิฮะ : … ขาว …  ทำไมงั้นเหรอ? แค่รู้สึกเหมือนว่าฝั่งนี้น่าจะน่าสนใจกว่าน่ะ

??? : หืม? คุณแน่ใจแล้วเหรอ? เลือกครั้งเดียวและเปลี่ยนไม่ได้อีกเลยนะครับ

อากิฮะ : เออน่ะ ชั้นจะไปได้รึยัง?

??? : โอเคครับ ทีนี้คุณก็กลายเป็นหนึ่งในประชากรของฝั่งนั้นแล้ว… อ้ออีกอย่างผมอยากจะรู้ว่าในเมื่อคุณกลายเป็นบุคคลชั้นสูงที่ได้รับสิทธิพิเศษทุกอย่างซึ่งเป็นประชากรบนนครลอยฟ้าแล้ว…คุณคิดยังไงกับพวกที่ยังอยู่ด้านล่างเหรอ?

อากิฮะ : เฉยๆ … จะคนข้างบนหรือข้างล่างสุดท้ายแล้วเราทุกคนก็เป็นมนุษย์เน่าเหม็นเหมือนกันทั้งนั้นนี่

??? : ….สมเป็นคุณดีนี่ เอาล่ะ การสัมภาษณ์ของคุณคงจบเพียงเท่านี้ ขอให้โชคดีนะครับ แล้วก็อย่าตายจากไปไหนซะล่ะ J

อากิฮะ : … ไม่ขอรับไว้ก็แล้วกัน