*~*:(รักร้อยแปด_ของยัยสุดซ่าส์กะนายหน้าหล่อ):*~*

ลำดับตอนที่ #1 : chapter : 1)) *~ (ป๊าบ้าที่สุด)Vs(เลขาหน้าวอก) ~*

"ไม่!!! ยังไงหนูก้อไม่ยอมให้ป๊า ไปเด็ดขาด!!!" เหตุการณ์ในบ้านหลังใหญ่กำลัง ตึงเครียดในขณะที่เด็กสาวผิวขาว กำลังทำปากเบ้บ่งบอกว่ากำลังอารมณ์เสีย

"โถ่!! ลูกหอม ป๊าจำเป็นต้องไปนี่ แล้วอีกอย่าง มี๊เค้าอยู่ที่นู้นคนเดียวป๊าก็เป็นห่วง ลูกไม่ห่วงมี๊เค้าร่อ"

"คนเดียวที่ไหนกัน ป๊า มี๊ เค้าอยู่กับพี่น้ำหวานต่างหาก =0= อีกอย่างหนูอุตส่าห์ย้าย รร. ทิ้งเพื่อนๆเพื่อป๊าเลยนะ"

"ป๊ารู้ว่า หอมทำเพื่อป๊าป๊าดีใจแต่ยังไงป๊าก้อต้องไปอยู่ดี ป๊าเป็นห่วงมี๊ แถมกิจการงานที่นู้นก็เยอะ"

"แล้วป๊าไม่ห่วง หนูร๋อ - -* หนูต้องอยู่ที่นี่คนเดียวนะป๊า"  ตอนนี้ฉันกำลังเถียงกับ ป๊า พ่อแท้ๆที่กำลังจะทิ้งฉันไปอยู่ถึงอเมริกากับแม่ โดยจะทิ้งฉันไว้อยู่ที่นี้คนเดียว T T

"อย่างหอม ป๊าไม่เห็นต้องห่วงเลยหอมดูแลตัวเองได้ป๊ารู้^ . ^"  ป๊ายิ้มให้ฉันอย่างสดใส

"ป๊าก้อคิดอย่างนี้ อยู่เรื่อยถ้าวันหนึ่งหนูเป็นอะไรขึ้นมา ป๊าจะเสียใจ>.<" ฉันพูดก่อนเดินปึงปัง ขึ้นห้องของตัวเอง โอ๊ยยยย !! รู้งี้ เมื่อวานฉันไม่ลาออกจากโรงเรียนอันเป็นที่รักแล้วย้ายมาอยู่โรงเรียนเอกชนที่ป๊าเลือกหรอก ทั้งๆที่ตกลงกันแล้วว่า จะเริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างเด็กสาวธรรมดา เริ่มต้นใหม่กับไอ้น้ำหอมคนใหม่ เริ่มต้นใหม่ใน บ้านหลังนี้กับป๊า อ๊ากกกกก ขอร้องให้บ้านพังทีเถอะ อ๊ะ ! ลืมแนะนำตัวเลยค่ะ สงสัยฉันจะอารมณ์เสียมากไปหน่อย+ +

    
          ฉันชื่อ น้ำหอม อายุ 16 - -* กำลังขึ้นชั้น ม.5 อดีตเคยเป็นคน เลวทราม ต่ำช้ำ เกเร ไม่เรียนหนังสือ สอบตกๆหล่นๆ อยู่ในแก๊งอันธพาล Black list ของโรงเรียน  เพิ่งตัดสินใจละทิ้งความเลวพวกนั้น ก่อนตั้งใจอ่านหนังสือสอบเข้าโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งที่ป๊าเลือกให้โรงเรียนนี้แปลกตรงที่ว่า จัดสอบเข้าทุกปีทุกระดับชั้นซึ่งโรงเรียนปกติเค้าสอบเข้าแค่ม.4 ชื่ออะไรนะ ฉันลืม - -* และอ่ะ ชั่งเถอะ ช่วงนั้นฉันเอาแต่อ่านหนังสือตลอดเวลา ตลอด หนึ่งเดือน แต่อย่างว่าละ ไอ้น้ำหอมเด็กที่เกรมาตลอด  4 ปี ตั้งแต่ขึ้นม.1 จะมาเก่งขึ้นได้ใน 1 เดือนมันจะเป็นไปได้ร๋อฟระ เพราะงั้นฉันเลยสอบไม่ติดเดือดร้อนไปถึง ป๊าที่ต้องฝากฉันเข้าโรงเรียนบ้าๆนี่  ฉันอุตส่าห์ลงทุนเพื่อ ป๊าขนาดนี้ ป๊ายังจะย้ายไปอเมริกาแบบกระทันหันเพื่อไปดูแลกิจการโรงแรมกับม่ามี๊และพี่น้ำหวานซึ่งกะลังเรียนอยู่มหาลัยในอเมริกาบ้าที่สุด ปล่อยทิ้งลูกสาวอย่างฉันไว้เมืองไทยคนเดียวได้ นี่มันพ่อประเภทไหนกันว่ะ

"งามแสงเดือนมาเยือนส่องร่า งามใบหน้ามาสู่วงรำ งามแสงเดือนมาเยือนส่งร่างามใบหน้ามาสู่วงรำ" เสียงโทรศัพท์มืถือของฉนดังขึ้น ยิ่งทำให้จากอารมณ์เสียมาก กลายเป็นเสียหนักเข้าไปอีก >.< อิอิ๊ง แกเปลี่ยนริงโทนให้ฉันเป็นอย่างงี้ตั้งแต่เมื่อไหร่หวะ ขอบอกว่าอุบาทสิ้นดี

"ฮัลโหล!!" ว่าแล้วฉันก็ตะคอกใส่โทรศัพท์อย่างไม่สนใจว่า ใครคือผู้โชคร้ายที่โทรเข้ามา

"เฮ้ย! ไอ้หอมเมิงเป็นอะไรมากไม๊เนี้ย" เสียงไอ้ตรีเพื่อนชายหนุ่มหน้าหล่อ(เหมือนกระจงตัวผู้) พูดอย่างตกใจ

"ไอ้สมศรีร่อ = 0 = แกมีอะไรหวะโทรมาตอนนี้เดี๋ยวไม่ได้ตายดี"

"น้อยๆหน่อยไอ้บ้า กุชื่อตรี ไม่ได้ชื่อสมศรี "

"เหมือนกันแหละน่า สมศรีแกมีอะไร ฉันจะนอนแล้วหงุดหงิดต้องนอน -- --***"

"อะไรหวะ โทรมาต้องมีอะไรด้วยร๋อ เพื่อนกันป่ะหวะ"

"งั้นเอาไว้โทรมา ตอนฉันเข้าห้องน้ำพรุ่งนี้นะ จะได้ตดให้ดม ติ๊ด! " ฉันกดตัดโทรศัพท์ก่อนล้มตัวลงนอนหลับตา นับแกะ 1 ตัว คร่อกกกกกZzzz

            เช้าวันหยุดปิดเทอมหน้าร้อนที่สดใส  ขณะที่ฉันกำลังใช้ความพยายามดึงตัวเองขึ้นมาจากเตียงนอนหนานุ่ม ที่เหมือนมีแรงดึงดูดมหาศาล ลุกเท่าไหร่ก้อลุกไม่ขึ้น ฮึบ! ฮึบ! ฮึบ! แล้วฉันก็ได้เสียงจากเตียงนอนว่า 'น่า –นอนอีกซักหน่อยจะเป็นไรไป ปิดเทอมทั้งที'(ความจริงมันเป็นเสียงแห่งความขึ้เกียจของแกเองมากกว่ามั้งไอ้น้ำหอม) จริงด้วยนอนอีกซักหน่อยจะเป็นไรไป ฮุ้วว นี่วันหยุดทั้งที แล้วฉันก็ล้มเลิกความพยายามที่จะลุกจากเตียงแรง ดึงดูดมหาศาลนั้น TwT Zzzzzz

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง !! ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง!! ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง!!ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง!! ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง!! ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง!!

"โว้ยยยย!!! อะไรกันหวะคนจะนอน" ฉันลุกขึ้นมาจากเตียงขยี้หัวจนหัวฟู ก่อนตะโกนสุดเสียง

"ป๊าาาา ใครมาอ๊ะ ทำไมไม่มีคนไปเปิดประตูอ๊ะ"

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง !!

"ป๊าาาา"

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง !!

"ป๊าาาาา"

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง !!

"โอ๊ยยยย อะไรกันเนี้ย ไปไหนกันหมดหวะ" ในที่สุดฉันก็จำใจเดินลงมาเปิดประตูเองจนได้ - -* คนบ้านนี้มันหายไปไหนหม๊ดดดด ทั้งป๊า ป้าเพ็ญ  ลุงหนวด พี่ทิพ ไปไหนกันหมดเนี้ยยยย

       "แอ๊ด~ มาหาใครค่ะ - -z Z"

"สวัสดีค่ะ น้องน้ำหอม พี่เลขาของคุนพ่อคุนน้ำหอมนะค่ะ คงจำกันได้นะค่ะ ^ ^มาช่วยคุณน้ำหอมขนย้ายของ"

ขนย้ายของ ขนย้ายของ ขนย้ายของ เสียงพี่เดือนมืด ที่ฟังดูเหมือนประชดประชันดังเข้ามาในประสาทแก้วหูฉัน ทั้งสองข้างเลยแฮะ

" O.O++ ขะ.....ขนย้ายของ ย้ายไปไหนร่อ =O= "

"อ้าว คุนพ่อคุณน้ำหอมไม่ได้บอกร่อค่ะ ว่า ท่านขึ้นเครื่องไปอเมริกา ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว" เสียงเหมือนจะเยาะเย้ยของพี่เดือนมืด ตอกเข้าแก้วหูฉันอีกแล้ว >.<

O O อะไรน๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  นี่ป๊าฉันบ้ารึป่าว ทั้งๆที่เตรียมการไว้นานแล้วแต่เพิ่งมาบอกฉัน เมื่อวานเนี้ยนะ ป๊าบ้าที่สุดทำไมทำกับฉันอย่างนี้ ทำม๊ายยยยยยยย บ้าบ้าบ้า

"ป๊าบ้า T T แล้วจะให้ย้ายไปไหนร่อคุนพี่เดือนมืด"

"พี่ชื่อเดือนเฉยๆค่ะ ^^""

"เดือนมืดหละค่ะ ^W^ เหมาะกับสีผิวพี่สุดๆเลยค่ะ" แล้วฉันก็สังเกตุเห็น พี่เดือนมืด ขบฟัน ด้วยความเจ็บปวด - -* สงสัยแมงจะกินฟัน 

"ค่ะ~ ^ ^ ฮึ่ม ฮึ่ม"

"ตกลงให้ย้ายไปไหนละค่ะ- -"

"พี่ว่า คุณน้ำเน่า เอ้ย น้ำหอม อ่านจดหมายที่คุณพ่อฝากไว้ก่อนดีกว่านะค่ะ" ว่าแล้วพี่เดือนมืดก้อยื่นซองจกหมายฉบับนึงมาให้ฉัน

"ได้ค่ะ ปัง!" ฉันรับจดหมายก่อนปิดประตู ใส่หน้าพี่เดือนมืด แล้วก้มลงอ่านจดหมายของป๊า

                        ถึง หอมลูกสุดที่รัก ฮักที่สุด ที่ป๊าภูมิใจ

            ตอนนี้ลูกคงกำลังโมโห ใช่ไม๊ที่ป๊าหนีไปโดยไม่ล่ำลาอย่างนี้ พ่อขอโทษนะลูก ^ ^ แต่ป๊าจำเป็นจริงๆ  แล้วป๊าก็เป็นห่วงลูก(ป๊าเป็นพ่อที่ดีนะลูก) เพราะฉะนั้น ป๊าเลยฝากฝัง ลูกไว้กับเพื่อนป๊าคนหนึ่งแล้ว เค้ามีลูกชายอายุเท่าลูก แถมอยู่โรงเรียนดัยวกับลูกด้วยนะ รับรองลูกไม่เหงาแน่นอน เพราะป๊าจะให้ลูกย้ายไปอยู่กับเพื่อนป๊าคนนั้นล่ะ ^ O ^  พออ่านถึงตอนนี้ หอมคงบอกป๊าว่ายังไงก็ไม่ย้ายใช่ม้าาาา พ่อก็เลยจำเป็นที่จะต้องบังคับลูก >3< คือพ่อให้เค้าเช่าถ่ายละครไปแล้วละจ๊ะ สัญญาก็ 2 ปี ^W^ ส่วนลุงหนวด กับพี่ทิพย์ ป๊าเอาเค้า 2 คนมาด้วย ป้าเพ็ญก็ไปรอลูกอยู่ที่บ้านเพื่อนป๊าตั้งแต่เมื่อวานแล้วหละ ส่วนเรื่องการขนย้ายของ ลูกคงรู้แล้วว่า คุณเดือนจะมาทำหน้าที่ ช่วยขนย้ายแล้วก็ต่อจากนี้ คุณเดือนเค้าก็จะมารับผิดชอบเป็นผู้ปกครองของลูกเอง เค้าน่ารัก เรียบร้อยมากเลยนะลูก ไม่ต้องห่วงนะว่าเค้าจะแกล้งลูกของป๊า  มีเวลาแล้วป๊าจะโทรหา ขอให้สนุกนะลูกรัก       

                                                                                                                   รักลูก

                ป๊าสุดที่รักของลูกหอม

แว๊กกกก~ ~  ป๊าทำอย่างนี้ กับหอมไม่ยังไง  ให้ตายเหอะ แค่เห็นพี่เดือนมืด ฉันก็สนุกเหมือนได้ดูงิ้วแล้ว หน้าวอกยังกับโบ๊ะ มา 700 ชั้น  ป๊ายังคิดว่ามันเรียบร้อยอีกเร๊อะ = 0 = รู้สึกแต่ก่อนได้ข่าวว่าตอนฉันขยันอ่านหนังสือสอบเข้าอยู่ มันแอบกุ๊กกิ๊กป๊าด้วยใช่ม๊ะ 

เดือนก่อน

"ฮัลโหล"ฉันรับโทรศัพท์ ขณะที่ยังดูหนังสือไปด้วย

"นี่เธอ ขอสายคุณ ธารินทร์ หน่อย"

"ใครจะพูดด้วย- -"

"บอกเค้าไปว่า สุดที่รักจะพูดด้วย"

"... - - มีหลายคน คนไหน"

"เอะ นังนี้ สุดที่รักของ ธารินทร์ก็มีเดือนคนนี้คนเดียวนั้นหละ เร็วไปตามมาซิ"

"ขอโทดที ฉันไม่ได้ชื่อนังนี้ =0="

"กรี๊ดดดด แก๊ ฉันจะคุยกับคุณธารินทร์"

"แอ๊ดดดๆ คุนตอบผิดคับไม่ผ่าน ห้ามยุ่งกับคุณธารินทร์อีก ติ๊ด!"

"ใครโทรมาหละลูก"

"ชะนีที่บริษัทป๊าน่ะแหละ หลุดออกจากกรง  ตอนนี้บริษัทกำลังวุ่นวายเลยนะป๊า" ฉันตอบป๊าแต่สายตายังจับจ้องหนังสือ เล่มหนาเท่า ฮิปโปซ้อนตัวกัน

"T T แต่บริษัทป๊าไม่ใช่สวนสัตว์นะลูกหอม"

 ณ ปัจจุบัน

ปังงงง~ ~

" เดี๋ยวพี่ช่วยคุณน้ำหอมเก็บของนะค่ะ" เสียงเฮี้ยมแต่โหด - -* ของเจ๊เดือนมืดที่อยู่ดีๆก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับพรรคพวกหน้ากรรมกรทั้งหลาย โดยฉันยังไม่ได้อนุญาติ

แว๊กกกก!!! ใครก็ได้บอกฉันทีว่า ป๊าบ้าของฉันมันทำอะไรลงไปเนี้ย

  ~ ในที่สุด ข้าวของของฉันก็ถูกกวาด เข้ากล่องถังขนาดยักษ์ โดยไม่ได้มีการจัดเรียงให้เป็นระเบียบ แม้แต่น้อยป่านนี้ โลชั่นทาผิวฉันคงจะทะลักออกมากผสมกับแป้งตลับที่ฝาเปิดกระเด็นออกมาจากกล่องเป็นก้อนๆแล้วมั้งเนี้ย  เห้ยO O แล้วนั้น อ๊ากกกกก น้องหมีแดงของฉันเปื้อน ยาเครือบเล็บนี้ ไอ้บ้าตัวไหนมันเก็บ ตุ๊กตาผสมกับเครื่องสำอางฟระ  แก๊ๆๆๆๆๆๆ ยัยเลขาหน้าวอก

ผลั๊ก!! ฉันเปิดตู้เย็น ออกมากอย่างแรงก่อนจะหยิบไข่ไก่ของวางเรียงกันอยู่มาสามฟองก่อนจะ

เพละ!! "อุ๋ยขอโทษ ค่ะพี่เดือนมืด คือหอมไม่ได้ตั้งใจ"

เพละ!! "อ๊าาาา!! หลุดมืออีกแล้ว" เจ๊เดือนมืดยืนตัวสั่นด้วยความโกรธก่อนตะหวาดแว๊ดขึ้นมาอย่างเหลืออดกับไข่ 2 ฟองที่มันแปะอยู่บนหัวเจ๊แก

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ยัยเด็กไร้มารยาททท แก๊ๆๆๆๆ" เจ๊แกทำหน้าเหมือน ผีเสื้อสมุทรวิ่งไล่พระอภัย ก่อนตรงดิ่งมาหาฉันที่ยืนตัวสั่น(เพราะมันขำ)

เพละ!! "ก๊ากกกกก อันเนี้ย ฉันตั้งใจ" ก่อนเจ๊แกเข้ามาประชิดตัว ฉันก้อปาไข่ฟองสุดท้ายใส่หน้าแกเต็มๆเลย 555555 สะใจเว้ย ก่อนจะชิ่งหนีแล้วเจ๊แกก็หยิบไข่พร้อมวิ่งไล่ปาฉัน 555 ฉันว่า เจ๊แกคงโกรธมากไปหน่อย มือเลยบีบไข่เละคามือเลย เปื้อนเสื้อไปหมด ว๊ากกกสมน้ำหน้า โทดฐานแกทำน้องหมีแดงฉันเปื้อนยาเคลือบเล็บ

"อ๊ายยยยย  ยัยเด็กบ้า ฉันจะฟ้องพ่อแกว่า แกแกล้งฉัน"

"โอ๊ย!!เอาเลยเจ๊จ๋า หนูกัวตัวสั่นเลยหละ ยังไงพ่อก็ไม่กลับมาอยู่แล้ว ป่านนี้คงกำลัง สวีทอยู่กับแม่แน่ๆเลอะ  แล้วเจ๊ที่อยู่เมืองไทยก็ตกกระป๋องตามบทนั้นแหละ-w-"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

"โอ๊ยยย ปวดหูแล้วนะเจ๊  พอแล้ว ป่ะๆ ไปล้างตัวก่อน เดี๋ยวให้ยืมชุดสวยๆใส่ จะได้เช้งๆเหมือนหนูไงเจ๊ "

พูดว่าฉันก้อวิ่งไปลากพี่เดือนมืด เข้าห้องน้ำก่อนหยิบชุด สวย สุดๆเท่าที่หาได้ให้ใส่ 555 มันเป็น ชุดคอกระเช้า สีฟ้า ซีดจนไม่เหลือเคล้าสีฟ้าตรงหน้าอกเปื้อนซอสมะเขือเทศวงเบ้อรื้อ ตรงสายขาดวิ่นเห็นด้ายหลุดออกมาเป็นเส้นๆ พร้อมกับผ้าถุงลายดอกสีสันแสบตากลิ่น โคตระเหม็น มีหนวดแมลงสาปเกาะอยู่เป็นย่อมๆ ชายผ้าขาดๆเหือนหมาแทะ  ผ้าตรงประมานเข่า ขาดเป็นรูใหญ่ อย่างสวยงาม ทั้งหมดนี้ นันทนาการโดย ป้าเพ็ญ -w-

"ก๊อกๆ เจ๊ถอดชุด เอาออกมาเดี๋ยวหนูเอาไปซักให้" ฉันเคาะประตูก่อนแล้วพูดอย่างสุภาพให้ศัตรูตายใจ โฮะๆ วิธีเนี้ย ได้ผลเสมอๆ ว่าแล้วพี่แกก้อส่งเสื้อผ้าออกมาอย่างงายดาย

"หึหึหึหึ เจ๊เดือนจ๋า ชุดใหม่อยู่หน้าประตูห้องน้ำนะ" ว่าแล้วฉันก้อรีบวิ่งออกจากบ้านไปเหวี่ยงเสื้อผ้าของ ยัยหน้าวอกไปให้ ไอ้น้ำหวาน(ไอ้น้ำหอมมันตั้งชื่อ เหมือนพี่สาวมันเลยนะ - -*) หมาจรจัดหน้าบ้านที่ชอบแทะผ้าเล่นเป็นกิจวัตร ทันที ^O^  เฮ้อค่อยสบายใจหน่อย

"กรี๊ดดดดดดด ยัยเดกบ้าแกเอาอะไรมาให้ฉันใส่เนี้ย ไปเอาชุดฉันมาเดี๋ยวนี้นะ" เสียงคุณเดือนสุดน่ารักของป๊าแผดเสียงออกมากด้วยความโมโห ขณะที่ฉันนั่งดูการ์ตูนอย่างสบายอารมณ์ ตอนนี้ ของของฉันย้ายไปบ้านเพื่อนพ่อหมดแล้ว - -* เหลือแต่ 1 คนกับชะนีอีก 1 ตัว ที่จะย้ายตามไปเย็นนี้

"แก๊ ได้ยินฉันไม๊ ยัยเด็กบ้า เอาชุดชั้นคืนมา"

"อะไรนะเจ๊ อ่อลืมไปอยากได้ชุดชั้นในทำไมไม่บอกเล่า = 0 = เอ้า" ฉันยื่นยกทรงของของพี่ทิพ ที่มันเป็นลายดอกชบาใหญ่ๆสองดอกแปะไว้ที่น๊มนม สีสันสุดเริศ ชั่งเข้ากับคอกระเช้าที่บางอย่างนั้นซะเหลือเกิ๊น

"เอาเสื้อผ้าฉันคืนมา"

"เอ่อ พอดีว่า ตอนหอมกำลังจะเอาเสื้อเจ๊ไปซัก อยู่ดีๆมนุษย์ต่างดาวมันก็โผล่มา ดึงเสื้อเจ๊ไปจากมือกหอมเฉยเลยอ่ะ ตอนนั้นหอมตกใจมากเลย เป็นลมล้มพับไปเลย โชคดีว่ามันต้องการแค่เสื้อผ้าไม่งั้นหอมต้องแย่แน่ๆเลยเจ๊>.<"

"แก๊ๆๆๆ ฉันไม่สนมนุษย์ต่างดาวงีเง่านั้นหรอก เอาเสื้อผ้าฉันคืนมานะ"

"ฮู้วว   เลือกมากจริงๆ มีอยู่แค่นั้นแหละเจ๊ ถ้าไม่อยากใส่ก็เดินแก้ผ้าไปขอมนุย์ต่างดาวมันเอาเองแล้วกัน"

"กรี๊ดดดดดดดดด!!!"  ฉันว่าป๊าให้บ้านหลังนี้เค้าเช่าไม่ได้หรอก เพราะอีกหน่อยมันต้องถล่มลงมา เพราะเสียงกรี๊ดของ คนเรียบร้อย เลขาหน้าวอกของคุณป๊าแน่ๆ

******

4 ชั่วโมงผ่านไป

"โว้ยยยยย!! ออกมาซะทีซิหวะ 4 โมงแล้วนะ ยัยหน้าวอก ถ้าฉันไปไม่ทัน  6 โมงละก็ หล่อนตายแน่=0= " ฉันนั่งดูการ์ตูนรอเลขาหน้าวอกเจ๊เดือนมืดสุดสวยของพ่อ มาตั้งแต่ เที่ยง ป่านนี้มันยังไม่ยอมออกจากห้องน้ำเลยด้วยเหตุผลที่ว่า 'ชุดที่ฉันให้มันอุบาทเกินไป' น่ารักจะตายไป ตอนป้าเพ็ญใส่นี่ยิ่งสวยเลย >.< ขนาดน้ำหอมยังหลงรักเลยเวลาแกใส่ชุดนี้แล้วยิ่มเลยเหมือนนางสาวไทยไม่มีผิดเล๊ย(แกลืมรึป่าวน้ำหอม ว่าป้าเพ็ญอายุ  55)

แอ๊ดดดด~ ~ เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับบุคคลที่ สวยที่สุดในโลกกกก 
 

"ฮา ฮ่า ฮ่า ฮา ฮ่า ฮ่า ฮา ฮ่า ฮ่าฮา ฮ่า ฮ่า โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้ว ฮา ฮ่า ฮ่า ฮา ฮ่า ฮ่า" ฉันลงไปกลิ้งขำเหมือนเด็กอนุบาล(เค้ายังไม่ทำ) เอามือกุมท้องเพราะความตลกของเจ๊แก

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตอนนี้เจ๊เดือนมืด อยู่ในชุดคอกระเช้าสีเกือบฟ้า บางซะจนเห็นยกทรง ลายดอกชบา 2 ดอกที่ออกมาบานเต็มหน้าอก สลับกับสีของรอยซอสมะเขือเทศ ที่ยังคงตราอยู่ตรงหน้าอกเป็นวงใหญ่ ใส่ผ้าถุงลายดอกสีสันโคตรแสบตา ซึ่งประกอบด้วยสีเหลือ แดง เขียว น้ำเงิน ส้ม โอ้โห้ แจ๊ดๆทั้งนั้น ขาดวิ่นเหมือนหมาแทะ หนวดแลงสาปที่ฉันคาดเดาว่าเจ๊แกพยายามปัดออกแต่มันชั่งเกาะติดแน่นซะเหลือเกิน ตรงหัวเข่า ขาดเป็นรูกลวง  ตรงก้นเป็นรอยเตารีดไหม้ รู้ไม๊ ชุดเนี้ยพอเจ๊เดือนมืด ใส่แล้วมันทำให้นึกถึง ชาวนา ชะมัด ไม่ซิโทรมกว่าอีก ฮ่า ฮ่า  แหมือนพวกบ้าคล้ายๆ หลุดออกมากจากหลังคาแดง รับกับหน้าเจ๊แกมากๆ

"หยุดเลยนะไอ้เด็กบ้า เอาเสื้อฉันมานะ"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ปะ ฮ่า  ฮ่าๆ ไ...ปเอากับ... ฮ่า ฮ่า กับ...ไอ้มนุษย์ต่างดาวซิ ฮา ฮ่า ฮ่า ข้างนอกหนะ ฮ่า ฮ่า"

ว่าแล้วยัยเลขหน้าวอกซึ่งตอนนี้ ไม่ได้โบ๊ะหน้า ทำให้หน้าโคดเหมือน ไอ้เงาะ  ก็วิ่งออกไปข้างนอก พร้อมกับส่งสารหาหลังคาแดง ด้วยพลังเสียง 1800 แรงควายไถนา เมื่อเห็นสภาพชุดของตัวเองที่ตอนนี้ถูกไอ้น้ำหวานกัดจนไม่เหลือว่าเคยเป็น เสื้อสูทกับกระโปรง

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

"หุบ...เอิ๊...ก.....เอาน่าๆเรื่องมันผ่านไปแล้วเจ๊คิดอะไรมาก กั๊..กก....ก๊า..ก ปะๆ ไปส่งหอมได้แล้ว เดี๋ยวไปดึกจะไม่ดีนะ อุ๊บ..บ....อิ." ฉันเดินไปตบผ่า เจ๊เดือนมืดที่เกิดอาการช๊อคสุดๆกับเสื้อผ้าเจ๊แกก่อนจะเดินลากแกออกจากซอยหมูบ้านด้วยความมึนงง 555 ต่อไปก็ขอเชิญประชาชนทุกท่าน พบกับ ยัยบ้าหลังคาแดง ได้เลยเค๊อะ*0*

"แกดูคนนั้นดิ บ้าป่ะหวะ ชุดนั้นนั้นมันอะไรกันเนี้ย"

"แหมเด็กสาวคนนั้นใจดีจัง มาดูแลคนบ้าด้วย น่ารักจริงๆ"

"เห้ย!! เอ็งดูยัยบ้าคอกระเช้านั้นไว้นะ ของแปลกหายากๆ"

"แง๊!!! แม่ค๊าบนั้นตัวอะไรอะทำไมมันน่ากัวจัง นู๋กัวววว"

"อย่าไปเข้าใกล้ลูกคนบ้า อันตราย"

"เดินเร็วๆดิหวะเดี๋ยวติดเชื้อบ้า กล้าแต่งออกมากได้ยังไงหวะเนี้ย ไม่บ้าไม่กล้านะเนี้ย"

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไปไงเจ๊เด่นดีไม๊ " คนที่มองผ่านไปผ่านมาซุบซิบกันอย่าง โจ่งแจ้งซะเหลือเกิน 55 แต่ก็ดีเข้าทางฉันเลย สะใจอีกแล้ววว

"ไอ้เด็กบ้ารีบเรียกแท๊กซี่เดี๋ยวนี้นะ"

"เอาน่าๆ ต้องค่อยๆเลือกหน้าตาคนขับอาที่ดูท่าทางจิตแข็งน่ะ จะได้ไม่กัวเวลาเจ๊ขึ้นรถ"

"กรี๊......."

"พอแล้ว - -* หูจะหนวกตายแล้วเจ๊" ฉันเอามือปิดปากเจ๊เดือนมืดก่อน พี่แกจะกรี๊ด จน ถนนเป็นรู

30 นาทีผ่าน ~

"เฮ้ ได้ซะที  พี่ไปหมู่บ้าน Sis o bee แถวสีลมอ่ะ รู้จักไม๊"

"คะ...ครับ" พี่คนขับแท๊กซี่มองเจ๊เดือนมืดก่อนตอบด้วยท่าทีหวาดกลัว ฮ่าฮ่า  ในที่สุด็กมีคนรับซะที แท๊กซี่คันแล้วคันเล่าที่ทำท่าจะจอด แต่พอเหลือบเห็น เจ๊เดือนมืด ก็ขับชิ่งหนีอย่างรวดเร็ว กว่า ขับไล่ควายซะที

            รถค่อยๆคลื่นตัวออกไปจนมาถึงหน้าบ้านของเพื่อนคุณป๊าที่กรุณาฝากฝั่งฉันไว้อย่างดี ฉันควรขอบคุณใช่ไม๊+ +

"ขอบคุนค่ะพี่ที่มาส่ง อ่อลืมบอกไป เจ๊คนนี้เค้าไม่ได้บ้า แค่เกือบเท่านั้นแหละ" ฉันจ่ายตังแล้วพูดก่อนลงจากรถ "กรี๊......." - -* อย่าถามเลยว่าใครกรี๊ด

            ว้าวววววว บ้านนี้สวยชะมัดเลย  ไม่อยากเชื่อว่าจะมีหมูบ้านหรูๆ ทรงโรมัน อย่างงี้ด้วย  ถึงบ้านไม่กว่างเท่าเท่าไหร่ แต่บ้านก็ดูโคตรหรูเลยหละ

แอ๊ด~~  "เธอไปใคร"

เฮือกกกกกกกกกกก!!!! นี่นายเป็นรูปปั้นในบ้านหลุดออกมาจากยุคไหนเนี้ย