ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฉันเป็นใคร ?
" นาย ! ... " เพรเลมอหน้าายหนุ่มรหน้านิ่
" นายมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไ !? " ทุนเียบริบรอฟัำอบว่าายหนุ่มรหน้าเป็นใรันแน่
เเรลล่า้อายหนุ่มนิ่ ผมสีทอาราเมล วาสีฟ้ารามเป็นประายี้เล่น ูเหมือนะเป็นมนุษย์หมาป่าเเหมือนเพรเล หูและหาสีน้ำาลทอเป็นพวสวย่าาเพรเลที่เป็นสีาวเหมือนเล็หิมะ นนึูี้เล่นน่ารั อีนูเย็นาและาเาวามิไม่ถู
///แ่าันะมัเลยแฮะ/// เเรลล่าิ ายหนุ่มหันมาสบาเธอใน่วเสี้ยววินาที ทำเอาแวมไพร์สาวหน้าแระเรื่อในทันที เธอไม่เยเป็นแบบนี้มา่อน หรือว่านี่ือ..วามรัสินะ >///< เเรลล่าสะบัหัวนินึ่อนะหยิบเรื่อสำอามาเิมแ่สีสันบนใบหน้าให้เ้มึ้น แวมไพร์อย่าเธอแพ้แสแแล้ว็หน้าี่าย
เอ๊ะ!อะไรนะ? แวมไพร์โนแสแไม่ไ้? อย่ามาล้อเล่นน่า! แ่แพ้แสแเท่านั้นเอ ผิวบอบบาน่ะรู้ัมั้ย พวุูหนัมาไปแล้วล่ะ
เเรลล่ายั่วนอยู่ับารใ้ผินสีโเมนปัแ้มอย่าประี โยลืมสนใบทสนทนาที่ำลัะเิึ้น ิี้นอนห้อยอยู่บน้นโรโยไม่มีทีท่าว่าะลมาเลยแม้แ่น้อย ปีศาแมวแว่หาเลื้อยับิ่ไม้ใหู่เพลิเพลินไม่น้อย
" นาย... นายมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไ ! " เพรเลี้หน้าหมาป่าหนุ่มรหน้าอย่าเอาเรื่อ
" หืม ? ทำไมพูอย่านั้นล่ะ ^w^ " หมาป่าหนุ่มยื่นหน้าเ้าไปใล้เหมือน้อะับผิหิสาวให้ไ้ ทุอย่าอยู่ในวามเียบอีรั้
" นาย... " ทุสรรพสิ่รอบายอยู่ในวามเียบันเหมือนั้ใรอฟัว่าหิสาวะพูว่าอะไร สายลมพัแรึ้นอย่าไร้สาเหุ
" เอ่อ...ือ.....นายรู้ััน้วยหรอ แล้วนายเ้ามาในโรเรียนนี้ไ้ยัไ รู้ไหมที่นี่ห้ามนนอเ้าน่ะ !! "
///แป่วววววว!!!
/// ทุนรู้สึวือย่าพร้อมเพรียัน
/// ทุนรู้สึวือย่าพร้อมเพรียัน
ปัโธ่!นึว่ารู้ัันะอี = =;; เพรเลรู้สึถึวามแป้ารอบัว เธอยิ้มแหะๆ่อนะลับมาโฟัสที่หมาป่าหนุ่มรหน้า ปัุบันเหลือมนุษย์หมาป่าแ่ไม่ี่สายพันธุ์ เธอไม่เยเอพันธุ์ไหนที่มีสีแบบนายนี่มา่อน ที่ยัเหลืออยู่็มีแ่เธอ ึ่มีนสีาวเพียนเียว ส่วนที่เหลือ็เป็นพันธุ์ผสม ส่วนมา็มีเพียสีำและเทาเท่านั้น
" เธอำันไม่ไ้ริๆเหรอ ? " หมาป่าหนุ่มหู แววาหม่นเศร้าแ่็ลับมาร่าเริอย่ารวเร็ว เานั่ลรหน้าหิสาว่อนะ้อเ้าไปในแววาอเธออย่าโหยหา เพรเลเอ็รู้สึแบบนั้นลึๆเ่นัน
" แอลฟี่ ... Elfie Trotseer ยินีรับใ้รับ " หมาป่าหนุ่มุเ่าล่อนะับมือเพรเลึ้นอย่าทะนุถนอม แล้วึบรรูบลอย่าแผ่วเบา
" ยินีที่ไ้พบันอีรับ ...ท่านPrazel Prestige " เพรเลใมา
เธอัมือลับในทันที ่อนะบไปที่ใบหน้าาวอหมาป่าหนุ่มอย่าแร !
เธอัมือลับในทันที ่อนะบไปที่ใบหน้าาวอหมาป่าหนุ่มอย่าแร !
" เพรเล !!! " เเรลล่าเ้ามาห้ามเมื่อเห็นว่าเพรเลเริ่มสิแแล้ว
" เพรเล ! ั้สิหน่อย เป็นอะไรน่ะ เมี๊ยวววว! " ิี้ระโนลมาา้นไม้เพื่อ่วยเเรลล่าห้ามเพรเล แรหมาป่านั้นยาะ้านทานริๆ !
" หยุนะ ! Prazel Gentle !! " เเรลล่าอเพรเลแน่น เธอูใเย็นลอย่าเห็นไ้ั
ปมในใถูเปิประเ็นึ้นมา ในรอบรัวทุนมีนสีำ แ่เธอเป็นหมาป่าที่มีนสีาวนุ่มเพียนเียว.. ทุนบอว่าเธอเป็นเ็ำพร้า ุแม่ที่รับเธอมาเลี้ยเอเธออนเป็นทารอยู่ที่หน้าประูบ้านในวันหิมะ เพรเลิมาโยลอว่าเธอือใรแ่ในเมื่อไม่มีวี่แววอำอบ เธอึเลิที่ะใส่ใแล้วเธอ็ไม่อยารับรู้อะไรเี่ยวับมันทั้นั้น ทุนเ้าใีึไม่มีใรพูถึเรื่อนี้อี
" Gentle...ั้นเหรอ ? " แอลฟี่มอเเรลล่า ใบหน้าาวอายหนุ่มแเป็นปื้นเพราะโนบ
ายหนุ่มมอเพรเล้วยสายาอ่อนโยน่อนะยิ้มให้และเินาไป ทิ้วามสสัยไว้ให้ทุนที่มีโอาสไ้ฟัารสนทนาอันแสนสับสน
สัพัเสียออหมเวลา็ัึ้น หิสาวทั้5นพาันเ็บอแล้วแยย้ายันลับห้ออัวเอ เพรเลอยู่ห้อเียวับเเรลล่า แวมไพร์สาวโนหนุ่มๆามิลอทา เธอเอ็โนสาวๆิามเ่นัน ะีใหรือเสียใีนะเนี่ย -w-;;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ลุ่มวันสีาวพวยพุ่เป็นหมอหนาทึบแล้วึ่อยๆาหายไปพร้อมับร่าอบุลปริศนาทั้สาม... พวเาำลัวาแผนอะไรันอยู่นะ ?
ายหนุ่มมอเพรเล้วยสายาอ่อนโยน่อนะยิ้มให้และเินาไป ทิ้วามสสัยไว้ให้ทุนที่มีโอาสไ้ฟัารสนทนาอันแสนสับสน
" นี่ เเรลล่า " เพรเลพูเสียแผ่ว ู่าาเพรเลนเิมมา
" อะไรยะ อย่ามาทำหน้าแบ๊วน่า ันไม่หลวามหล่อเธอหรอ -3-/// " เพรเลำับำพูเหน็บแนมแ่วนำอเเรลล่า
นั่นสิ มีนนานนามว่าเธอเป็นสาวหล่ออโรเรียนนี่นา เพรเลหัวเราะนน้ำาไหล ่อนะโผเ้าอเเรลล่าอย่ารวเร็ว
" ันน่ะ... เป็นใรันนะ ... " เพรเลนอนแผ่ลับพื้นห้า
ร่มเาอ้นโรเป็นั่อ้อมแนที่โอบอเธอเอาไว้อย่าทะนุถนอม สายลมอฤูร้อนพัอย่าแผ่วเบาพาลิ่นหอมอ่อนๆอบอวลทั่วบริเว หมาป่าสาวมอูเพื่อนแวมไพร์ที่นั่รับลมอยู่
เส้นผมสีน้ำาลแพลิ้วไสวามแรลมับับใบหน้าาวผ่อเือบี วามสีมพูหวานและริมฝีปาสีโอล์โรส หานับรวมไปับทรวทรอ์เอวไ้รูปที่หิสาวหลายนปรารถนา็ไม่แปลเลยที่เธอไ้ำแหน่ sexy evil มาอย่า่ายาย
เนิสยศีรษะอเพรเลให้หนุนัเธอแล้วยิ้มให้อย่าสใส วาสีนิลเ่นเียวับสีผม่าูเหมาะสมับวามเป็นอาหรับรารียิ่นั รอยยิ้มที่เปรียบเสมือนแสสว่าท่ามลารัิาลแฝวามลึลับเอาไว้ยิ่เพิ่มเสน่ห์แ่เธอมาึ้นไปอี อสี้ำเลือ้ำหนออ้นโรปลิมามแรลมนลมาเลื่อนลา
ิี้นอนัวอยู่้าๆเพรเล เธอัวเล็น่าทะนุถนอม ปีศาแมวำระิหูไปมา วาสีเียวหยับผมสีอเมทริน ทำให้เธอูน่ารัน่าหลใหลแล้วเธอยัเป็นน้อเล็ที่สุในลุ่มเรา้วย
" นี่แน่ะ ! " เวนี้เาะหัวเพรเลเบาๆา้านหลั่อนะทำหน้าบู้
เส้นผมสีฟ้ารามที่ถูมัทวินเทลไว้หลวมๆปลิวไปมาอย่าอ่อนโยน วาสีน้ำเินีมอมาที่เพรเลอย่าน้อยใ
" พวเราไม่สนหรอว่าเธอะเป็นใร แ่เราเป็นเพื่อนัน็พอแล้วนี่นา.. >o< " เวนี้บอ่อนะยื่น็อโแล็อโปรแ่เพรเล
" แ่.. " หมาป่าสาวหลบา เธอรู้สึละอายใเหลือเิน
" ยัยหล่อ ! ่อให้เธอเป็นารระับาิ เป็นยัยอัปลัษ์ หรืออะไร็าม แ่ยัไพวเรา็รัเธอ เราะเป็นเพื่อนันลอไป >///< " เนิสพู้วยใบหน้าสีแระเรื่อ่อนะมอให้เพรเลรับ็อโแล็าเวนี้
หมาป่าสาวเยหน้าึ้น เพื่อนๆทุนมอเธออย่าอบอุ่น เป็นวามรู้สึผ่านหัวใานหนึ่สู่อีนหนึ่ เป็นวามรู้สึอำว่า 'เพื่อน' เป็นสิ่เล็ๆที่เรียว่า'มิรภาพ' แ่ใระรู้ว่าสิ่เล็ๆนี้ ะ่อให้เิพลัอันยิ่ให่เินว่าที่ะินนาารไ้
" แ่ัน...หิวั -w- "
///แป่วววววววว !!!
/// เปลี่ยนบรรยาาศอย่ารวเร็ว !
ทุนพาันระเบิเสียหัวเราะออมา
เพรเลั็อโแล็บาร์ในมือ
นมหวานที่เริ่มละลายเลอะามรอบปาอหิสาวเหมือนเ็ๆ
///แป่วววววววว !!!
/// เปลี่ยนบรรยาาศอย่ารวเร็ว !ทุนพาันระเบิเสียหัวเราะออมา
เพรเลั็อโแล็บาร์ในมือ
นมหวานที่เริ่มละลายเลอะามรอบปาอหิสาวเหมือนเ็ๆ
สัพัเสียออหมเวลา็ัึ้น หิสาวทั้5นพาันเ็บอแล้วแยย้ายันลับห้ออัวเอ เพรเลอยู่ห้อเียวับเเรลล่า แวมไพร์สาวโนหนุ่มๆามิลอทา เธอเอ็โนสาวๆิามเ่นัน ะีใหรือเสียใีนะเนี่ย -w-;;
เพรเลหัวเราะิัับเเรลล่าโยไม่รู้เลยว่ามีสายาน่าลัวับ้ออยู่ลอเวลา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" เฮ้ ! ุ่มมานานแล้วนะ เมื่อไระัารสัที " เสียทุ้มปริศนาล่าวับบุลน่าสสัยอีนที่มา้วยัน
" ยัไม่ถึเวลา ...ไปันเถอะ " ายปริศนาบอ่อนะหันหลัลับ แู่เหมือนายเ้าอเสียแระไม่ฟั เาเรียมะปล่อยพลัเวทย์ใส่เหยื่อที่หมายาไว้ รอยยิ้มน่าเลียแสยะอย่าน่าลัว
" หยุเี๋ยวนี้Aardedonker ! หาท่านผู้นั้นรู้ เ้าะพาเราทั้หมสู่หายนะ " เสียแหลมอหิสาวในุลุมสีาวพู
ลุ่มวันสีาวพวยพุ่เป็นหมอหนาทึบแล้วึ่อยๆาหายไปพร้อมับร่าอบุลปริศนาทั้สาม... พวเาำลัวาแผนอะไรันอยู่นะ ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น