คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ||||| Chapter 04 |||||
Chapter* 04.
ณ โรงอาหารมหาวิทยาลัยโซล
“ฮยอกจี้~ แล้วคยูกี้อ้ะ?” ทงเฮถามฮยอกแจ เมื่อเห็นว่าเพื่อนซี้อีกคนหายไป
“อ๋อๆ อาจารย์มินเรียกไปสวดล่ะมั้ง? เล่นไม่ส่งงานตั้งหลายชิ้น อ๊ะ คุณป้าครับ ผมเอาข้าวปลาแซลมอนย่างซีอิ๊วที่นึงค้าบบ” ฮยอกแจตอบแล้วหันไปสั่งอาหาร
“อืมๆ คุณป้าครับ ผมเอาสเต็กไก่ที่นึง เอาสลัดผักเยอะๆ” ทงเฮสั่งบ้าง
“ขอโทษนะ อึนฮยอก วันนี้ชั้นขอหม่ำนายหน่อยละกัน...คิคิคิ” หันกลับมาแซวเพื่อนซี้
“ไม่เป็นไรๆ เพราะชั้นก็จะกินนายย่างซีอิ๊วเหมือนกัน ลี ทงเฮ ฮ่าๆๆๆๆ”
คุณป้าร้านขายอาหาร มองเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักทั้งสองคนที่กำลังหัวเราะกันอยู่ข้างหน้าร้านตนเอง
“หนูสองคนนี่สนิทกันดีนะจ๊ะ เอ้า นี่จ้ะ จานละ 600 วอน..”
“อ้ะ.. นี่ครับ” ฮยอกแจเอื้อมไปรับจานข้าวตนเองมาก่อน
“เฮ้ย!!! แล้วกระเป๋าของด๊องล่ะฮยอกจี้~ ” ทงเฮตกใจเมื่อพบว่ากระเป๋าผ้าลดโลกร้อนของตัวเองหายไป..
“อ้าว... ด๊องไปลืมไว้ที่ไหนรึเปล่าล่ะ? ห้องเรียนจารย์มินรึเปล่า?”
“จริงด้วย! เมื่อกี๊ปาดน้ำลายเสร็จก็วิ่งมาเลยอ่ะ ฝากจ่ายตังค์ก่อนนะ เดี๋ยวมา เอ้อ.. จองที่ให้ด้วย ด๊องจะรีบกลับมา” ว่าแล้วทงเฮก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องเรียน
‘อย่าหายนะเว้ยย การ์ตูนโคนันเพิ่งซื้อมาใหม่ยังไม่ได้อ่านเลย TT^TT’
------------------------------- the Secret of Heart || แฉหัวใจนายปากแข็ง ------------------------------------------
“อืม.. ใบคำศัพท์... ประวัติตัวละคร... ประวัติวรรณกรรมยุคกลาง.. เรียงความเรื่องการเปลี่ยนแปลงของวรรณกรรม... โอเค! ครบแล้วล่ะ.. เดี๋ยวต้องซื้ออาหารไก่ไปขอบคุณฮยอกแจซะหน่อย หึหึหึ ”
คยูฮยอนหอบงานที่ค้างส่งเดินมาตามทางเดินของตึกเรียน มุ่งหน้าไปยังห้องพักอาจารย์
“เฮ้อ~ โดนอาจารย์ซองมินสวดอีกนานแหงๆ หิวข้าววว ยังไม่ได้กินเลยเนี่ยย... แค่ค้างงานเดือนกว่าๆ จารย์จะเรียกมาพบทำไมเนี่ย??” (กะรอโดนไล่ออกแทนชิมิ?---ไรท์เตอร์)
“พ่อบ้าไปแล้ว!!!! จะให้ผมหมั้นกับคนที่แม้แต่พ่อก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเนี่ยนะ?!”
คยูฮยอนหยุดฝีเท้าลงเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนดังมาจากห้องพักอาจารย์
‘นั่นเสียงอาจารย์ซองมินนี่หว่า...’
“โธ่~ ขนาดพ่อยังไม่เคยเห็นหน้าเลยอ้ะ... แล้วพ่อจะให้ผมไปหมั้นด้วยได้ยังไงกัน?? ไม่เอาด้วยหรอก... คนที่ผมจะแต่งงานด้วยน่ะ ผมจะหาเอง...!!! แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ!”
‘อะไรกัน... อาจารย์ซองมินจะแต่งงานงั้นเหรอ? กับใครกันนะ??’
ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจของคยูฮยอน..
‘เป็นบ้าอะไรของเราเนี่ย... จะไปสนใจทำไมฟระ อ๋อ รู้แล้วๆ เราแค่อยากรู้ว่าใครเป็นคนโชคร้ายคนนั้น ใช่ๆ ต้องเป็นอย่างนั้นแหละ..’ คยูฮยอนคิด
------------------------------- the Secret of Heart || แฉหัวใจนายปากแข็ง ------------------------------------------
ตัดกลับมาฝั่ง Dead Zone กันบ้าง...
หลังจากที่หมีผู้กล้าได้ยินถ้อยคำบอกเล่าจากปากคนรัก เรื่องนางมารร้ายที่กำลังออกอาละวาด.. จึงตัดสินใจรับอาสามาปราบนางมารร้ายซะ เพื่อความสงบสุขของโลกใบนี้ เมื่อได้รับ(อันที่จริงขโมย)จุมพิตจากคนรักแล้ว ก็รีบเร่งเดินทางไปยังทางเข้าถ้ำนางมารร้าย ที่ภายในนั้นคงเต็มไปด้วยอันตรายมากมายรออยู่...
(ดูไรท์เตอร์มันเล่าซะเป็นนิทานก่อนนอนไปได้ -*- )
ก๊อก... ก๊อก... ก๊อก...
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่อยู่ด้านใน.. คังอินจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป เพราะถึงยังไงก็เคาะประตูตามมารยาทแล้ว..
สภาพห้องทำให้นึกถึงเรื่องแทกึกกีที่วอนบินแสดง ห้องเละเทะราวกับเพิ่งผ่านสงครามมาไม่นาน ยังไม่ทันที่ผู้มาเยือนจะได้พูดอะไร ก็มีปฏิทิน Super Junior Calendar: Boys in the city 2009 ลอยละลิ่วมาตกลงกลางหน้าผากของคนที่กำลังยืนอึ้งอยู่พอดี...
โป๊ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“โอ๊ยยย!!!” เสียงคังอินร้องอย่างโหยหวน
“เข้ามาหาอิเหนารึไงไอ้หมี ห๊า!!! ออกไป๊!!!” เสียงนางมารร้าย(?)ตวาดออกไป หากเป็นมนุษย์ธรรมดาคงสวมวิญญาณนักวิ่งโอลิมปิก ชิ่งออกไปแล้ว...
แต่นี่... ระดับหมีซะอย่าง... จึงยังคงยืนอยู่ที่เดิม และลูบหัวตัวเองที่กำลังโนออกมา
“อูยยย เจ็บชะมัด... ยังมือหนักปากร้ายเหมือนเดิมนะคุณน้องว่าที่ภรรยา”
“อยากเป็นหมีอบเกลือใช่มั้ย? ไป๊!!! ไปหาพี่ทึกโน่น ก่อนจะโดนเชือด!” ฮีชอลแสยะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“โอ๊ะๆๆ นั่นสิน๊า~ งั้นชั้นรีบไปบอกที่รักดีกว่า... ว่าน้องชายคนดีของที่รัก ไปยืนจูบกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้กลางที่สาธารณะ... ฮี่ๆๆๆ”
ฮีชอลถึงกับสะดุ้ง... ‘ไอ้หมีควายมันรู้ได้ไงฟะ???’
“อะ...เอาอะไรมาพูด!! ไม่มี๊...ไม่มี... คะ..คนอย่างชั้นเนี่ยนะ??”
พยายามบ่ายเบี่ยงทั้งที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำ คำพูดก็ติดๆขัดๆ แถมพยายามหลบตาคู่สนทนาอีกด้วย
เมื่อคังอินเห็นคนตรงหน้ากำลังพยายามหลบเลี่ยงก็ยิ่งอยากแกล้ง (นานๆได้เอาคืนบ้าง... หึหึหึ)
“เอ๋~~~ งั้นเหรอ~? แปลกจัง... งั้นในคลิปนี้ใครกันล่ะเนี่ย??” คังอินพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดคลิปที่ถ่ายไว้ให้ฮีชอลดู
ที่อยู่ในคลิปคือฮีชอลกับไอ้โรคจิตที่กำลังยืนคุยกันอยู่ สักพักฮีชอลก็พูดอะไรบางอย่าง.. พร้อมกับหันตัวกลับจะเดินออกไป ไอ้โรคจิตจับมือฮีชอลไว้แล้วดึงเข้ามา แล้วก้มลงจูบ...
O[]o <- ฮีชอล
^O^ <- คังอิน
“ดูสิๆ แต่งตัวเหมือนนายเด๊ะเลย!!! ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ฮีชอลอาศัยจังหวะที่คังอินหัวเราะ เอื้อมมือออกไปหวังจะแย่งโทรศัพท์มา แต่หมีเร็วกว่ามาก รีบเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงตัวเองเหมือนเดิม
“จะเอายังไงก็ว่ามา!” ฮีชอลถาม
“อย่างนี้ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย หึหึหึ ไม่ต้องห่วงน่า~ ชั้นไม่เอาเปรียบหรอก ดูนี่ซะก่อน...” คังอินยื่นแฟ้มให้กับฮีชอล
“เมื่อกี๊แวะไปห้องที่รัก... เจอไอ้นี่มาพอดี ชั้นว่าใช่คนที่นายจูบด้วยแหงๆ”
“ชั้นไม่ได้จูบมัน!!! มันทำของมันเอง เข้าใจมั้ยโว้ยยยยย!!!” ตะโกนออกไปพร้อมกับยื่นมือไปรับแฟ้มมาเปิดดู
‘ชเว ชีวอน... อายุ 20 ปี เพิ่งย้ายมาจากอังกฤษเมื่อวานงั้นเหรอ... เข้าเป็นพนักงานฝึกหัดบริษัท Kim Cooperation ผ่านการรับรองโดยคุณเจย์ คิม... เดี๋ยวสิพี่เจย์รับรองเองเลยเหรอเนี่ย?? เฮ้ย!! นามสกุลชเว!! น้องชายพี่เจย์?? O___o ไม่อยากจะเชื่อ... ไอ้โรคจิตเนี่ยนะ??’
“หึหึ ค่อยน่าสนุกหน่อย... แต่ชั้นว่าหมีโลภมากอย่างนายคงไม่ได้เอามาให้ชั้นฟรีๆสินะ คงต้องการอะไรอย่างอื่นอีกใช่มะ?”
“แหม.. นายนี่ฉลาดจริงๆ.... ถูกต้อง! ชั้นต้องการให้นายยกเลิกกฎที่นายตั้งไว้ ระหว่างชั้นกับลีทึก เป็นไง? ง่ายๆ”
“NO WAY!!!!!!” ตอบโดยที่แทบจะไม่ต้องคิดเลย
“งั้นชั้นเอาคลิปนี่ไปให้คนอื่นดูดีกว่า....”
“งั้นชั้นจะร้องไห้ไปหาพี่ทึกบอกว่านายแกล้งชั้น ทำให้ชั้นเสียน้ำตา!!! แล้วให้พี่ทึกเลือกระหว่างชั้นกับนาย.... ดูซิพี่น้องกันแท้ๆจะเลือกคนนอกอย่างนายมั้ย??”
“เฮ้ย!! โกงนี่หว่า...”
“อย่าลืมนะว่านายเริ่มก่อน...ไอ้หมี!!!”
“งั้น...งั้นเพิ่มชั่วโมงให้ชั้นอีก... 3 ชั่วโมงมันน้อยไป...”
“ได้~ ถ้างั้นเปลี่ยนเป็น 6 ชั่วโมงต่อวัน อาทิตย์ละ 5 วัน กลับถึงบ้านก่อนเที่ยงคืนครึ่ง และเพื่อตอบแทนที่นายหาข้อมูลไอ้โรคจิตนี่มาให้ เพิ่มวันวาเลนไทน์เข้าไปอีก 1 วัน โอเคมะ??”
“ตกลงตามนี้! อย่าลืมนะฮีชอล...คลิปนี่น่ะ~” คังอินยกโทรศัพท์ขึ้นมาขู่อีกครั้ง
“เออๆ ไปได้แล้วไป๊!! เกิน 6 ชั่วโมงนายโดนย่างเกลือแน่!!!”
“จ้า~ น้องว่าที่ภรรยา... แล้วเจอกันนะ หึหึหึ” คังอินยิ้มแบบกวนๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“ชั้นจัดการเรื่องคลิปได้เมื่อไหร่ละก็....มีนองเลือดแน่ไอ้หมี....” ฮีชอลแสยะยิ้มอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง
เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ ฮีชอลจึงหยิบโทรศัพท์ที่กระจายอยู่บนพื้น กดเบอร์เลขาส่วนตัวทันที
“คุณจีเฮ ส่งแม่บ้านมาทำความสะอาดห้องผมภายใน 5 นาที อ้อ... ถ้าคุณชเว ชีวอนมาถึงเมื่อไหร่คุณกักตัวไว้ก่อน แล้วโทรมารายงานผมด้วย.. ที่สำคัญ บอกต่อทุกคนในออฟฟิศ ต่อไปนี้เรียกผมว่า ’ซิน’ ใครไม่ทำตาม เตรียมเก็บของย้ายที่ทำงานได้เลย!!”
------------------------------- the Secret of Heart || แฉหัวใจนายปากแข็ง ------------------------------------------
ความคิดเห็น